Speedy bezig met een klim van 3 km ............ 

29 oktober 2005 Lopen in de Hel

Vandaag ben ik in de hel geweest! schrik niet het was nog geen tijd voor mij om daar te gaan, maar er was een wedstrijd. Niet in de Hel zelf natuurlijk maar In Holten want daar werd de Diepe Hel Holterbergloop gehouden. Een prachtige omgeving compleet met beste heuvels. Na een paar dagen onzekerheid of ik wel mee zal doen of niet ivm niet lekker voelen enzo toch de knoop door gehakt! Daar ben ik erg blij! Wat mooi is het toch daar in Holten ben er wel es geweest maar ja dan zie je het toch op een andere manier. Samen met Henk Jens en Rob vertrokken we vanuit onze stad richting Holten. Daar aangekomen ging het allemaal vrij soepel, snel de startnr gehaald enzo.

Effe wachten in het startvak en we konden los. Ik besloot om rustig van start te gaan omdat je die heuvels geen kattenpis is!! Ik vergeleek ze voor mezelf al met de Posbank. Het weer was heerlijk, voor de toeschouwers. Het was zn 23 graden met de zon erbij was het gewoon warm. Meteen na de start was het klimmen geblazen. Tjonge Tjonge wat afzien, dat lekker voelen heeft toch wel een en ander nagelaten. Maar ja Speedy ging verder klimen, dalen, klimen, klimen klimen en dalen (net zoals de rest) Na vijf km had ik al een achterstand van 2. min 44 dus besloot ik me niet over de kop te jagen. Dan na 6 km JEEEEEEETJE die bult zooo daar zijn heel wat gesneuveld! maar bleef lekker doorlopen! heerlijk om zo af te zien!

Bij het keerpunt ging het ineens een stuk makkelijker, en zo kwam ik langzaam maar zeker bij die ernorme bult die ik omhoog was gegaan en ja omlaag gaat een stuk sneller Mijn hamstrings hebben het ondervonden. Speedy liep rustig verder, nou ja rustig zweete me kapot en mn voeten begonnen zeer te doen. Ik begon te praten tegen me zelf dat die heuvels mij niet klein kregen. Door het praten kreet ik aanspraak met een of andere loper uit Tilburg. De laatste 3 km ging gemakkelijk aan naar beneee, alleen die viaduct hadden ze wat beter moeten bedenken maar goed. Mijn eindtid van 1:21:nog wat zullen we maar snel vergeten, maar heb genoten. Na afloop was het erg gezellig in het plaatselijk cafe, we hebben die bediende eens goed laten zweten!!!

The ChatnRunGang bij elkaar in Holten (zondertwixactie)

Dit was speedy vanuit Holten waar het nog lang onrustig bleef

27 oktober 2005 Welcome in Holland

Als je tenminste over goeie papieren beschikt en als je toch hier in Nederland Asiel aan durft te vragen mag je wel een heeeeeel schrijnend geval zijn. Als je achterna wordt gezeten door je buren omdat je homo bent of dat je in de oorlog in land van herkomst al je familie bent verloren dat wordt misschien nog als een schrijnend geval gezien. Wanneer je gewoon op zoek bent naar een beter leven omdat bv je eigen land al jaren armoede heerst. Dan ja dan heb je erge pech, ook al kom ja van Suriname of van Haïti (het armste land op westelijk halfrond) heb je echt pech. Dan stoppen ze je in een cel om je zo snel mogelijk weer te laten verdwijnen naar land van herkomst. Wanneer je geval niet schrijnend was dat wordt die dat wel als je in zoiets terecht komt. Voor een paar jaar terug heb ik zn gevangenkamp gezien in Australië (op tv) Daar werden kinderen, zwangeren achter metershoge prikkel, bewaakt door naziachtige gasten met herdershonden weg gestopt. Toen dacht ik errug, maar kon me niet voorstellen dat het hier in Nederland ook zal gebeuren.

Het gebeurde al snel, ik de toestanden zag op tv in het asielzoekergevangenkamp in Ter apel. Erg schrijnende gevallen zeg! complete gezinnen vast gezet omdat Verdonk zo graag haar doelstellingen wil halen. Fouten na fouten stapelen zich op en dan wel op het bordje van Verdonk. Maar ja Verdonk denkt dat ze een soort god is, en doet net alsof ze boven de wet staat. Informatie lekken naar Congo?? Heeft ze noooooit van gehoord! Zit er een compleet gezin onschuldig vast in Ter Apel, Nee dat kan niet want zij heef altijd gelijk! Die teruggestuurde Sudanezen heeft ze nooooit weer van gehoord, Tja ze kunnen toch bellen denkt ze?Kortom Verdonk lijkt een aan soort van God syndroom, zoiets wat artsen ook wel hebben. Schijnbaar heeft Donner er ook last van. Goh wat heeft die man al een boel verpruts, van Tbsers die meteen tijdens proefverlof in de fout gingen, tot allerlei andere ernstige en minder ernstige fouten.

De druppel die de emmer doet overlopen is wel de brand vannacht in het gevangenkamp op Schiphol, dat speciaal voor Illegalen gebouwd is, zodat ze eerst nog effe vanuit hun tweemanscel naar aankomst van het vliegtuig kunnen kijken waarmee ze zullen vertrekken. Maar liefst 11 doden zijn er te betreuren met een stuk of 14 gewonden, er zijn nog 5 vermisten maar die zullen nog wel ergens rondlopen tussen Gate G en K dus die vinden ze wel. Het gevangenisje met 45 illegalen werd bewaakt door 3 bewakers, waarvan 2 uitzendkrachten. Het gebouwtje brandde als een fakkel. Meteen werd er geroepen dat er niet aan de brandvoorschriften voldaan waren, en dat een van de illegalen de boel in de fik hadden gestoken. Daar gaat het me effe niet om je zal meer vraagtekens kunnen zetten (als het zo was) hoe zoiets dan mogelijk is.

Het vuur was nog niet eens helemaal uit en mr. God (Donner) en miss Godin (Verdonk) riepen eensgezind dat alle procedures goed doorlopen waren en dat hun geen blaam trof. En wat maakt die 11 nou uit dat is 11 keer minder een probleem dachten ze voor in hun zelf.Ik snap best dat Illegalen het land uit wilt hebben en criminelen al helemaal. Maar ze hoeven niet elke illegaal te behandelen alsof ze een moord of wat dan ook gepleegd hebben. Ik snap wel dat Verdonk graag wil scoren, want ja dat maakt dr gelieft bij dr partijgenoten, die zich nog steeds afvragen wat die donkere krantenjongen bij hun in Barium doet. Maar wees niet bang daar zal ze vast ook wel wat aan doen.Voor mij betreft zijn beiden de ZWAKSTE schakel.

Vond nog een toepasselijk stukkie van een songtekst van the scène

Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen
Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen
Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen
Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen
Iedereen, Iedereen, Iedereen, Iedeeeeeereen

Rogier

Bert en Ernie in Switi Sranan

15 oktober1. Hoe het begon
Bert en ernie zaten in het vliegtuig, ze zaten hopeloos verveeld naast elkaar en dat al 10 uur lang. Het was een heel apart verhaal. Ze zijn Sesamstraat ontvlucht. Ze hebben bij een goeie kennis in een ver land onderdak gekregen. ja ik vertel nu niet zomaar iets. Om het te begrijpen moeten we effe een dag terug in de tijd toen voor Bert en Ernie alle ellende begon.dinsdag 8 oktoberHEEEE Bert,Jaaaaaaa ERNIEIk ben verdrietig Bert! Oja ernie? waarom dan ben je verdriet reageerde Bert kortaf want hij is het gezeur van Ernie wel gewend.Rubber Duckie is weg!!!! roept Ernie verdrietig uit, ik kan hem nergens vinden bert!Dan moet je nog eens goed kijken waar Rubber Duckie gebleven is. Onder je bed of in de kast! Ik heb overal gekeken Bert maar nergens!!!! Dat is vreemd zucht bert, kom laten we samen gaan kijken, Ze keken overal , onder het bed, in de badkamer en zelfs in de keuken! Maar nergens was Rubber Duckie te vinden.Wat moet ik nu snikt Ernie, ik kan niet gaan baden zonder Rubber Duckie. Tja ik weet niet Ernie, misschien moet je een nieuwe kopen Maar Bert aan deze ben ik gehecht! ik kan niet zonder er mee.Nou dan weet ik het ook niet antwoord Bert geïrriteerd. Kom laten we boodschappen gaan doen ernie voor het avondeten. Onderweg naar de winkel komen ze Tommy tegen, Tommy woont ook bij hun in sesamstraat. Ernie verteld meteen met veel gebaren aan Tommy wat er aan de hand is! Hmmm vreemd zegt Tommy nadat hij het verhaal heeft aangehoord, Weet je Ernie ik zag vandaag Ieniemienie nog rondsluipen bij jullie flat.OOOO roept Ernie verschrikt !!!! Dus zei heeft hem gestolen!! ik weet het zeker roept ernie!!!! HEY BERT HOOR JE HET Ieniemienie heeft rubber Duckie.... Nou ernie dat weet je niet he! reageert Bert nors. Laten we dr gaan vragen stelt hij voor.Ze nemen afscheid van Tommy en samen gaan ze op zoeken naar Ieniemienie.Onderweg komen ze Pino tegen, die op een bankje in het park van sesamstraat zit. Pino reageert nors, en aan de ogen konden ze zien dat ze al weer het nodige op had gezopen die dag. Toch besluiten ze haar de vragen of ze misschien weet waar Ieniemie is.ik.......... blurp ........ wete nietus ..... blurp......... waar ze is blurp........... en meer komt er niet uit Pino. Dus bert en ernie gaan weer verder op zoek. Verder op de in straat komen ze Koekiemonster tegen en Ernie vraagt meteen aan hem of hij weet waar ze is.Nou zegt Koekiemonster ik heb dr net bij de dokter gezien, ik was bij de dokter vanwege maagklachten van al die koekjes die ik eet, en bij de dokter zag ik Ieniemienie. Ze kwam er voor een soatest wist Koekiemonster te vertellen.Ernie was niet meer te houden, en vloog naar de praktijk van de huisarts meneer jimmy. ERNIE ERNIE wacht nog even, niet zo snel riep bert, maar Ernie hoorde hem niet meer, hij was teveel bezig met zn verloren rubber Duckie. Ernie stormt langs de doktersassistente en trapt zo de deur in van de kamer van de dokter!. De Dokter en Ieniemienie kijken verschrikt op!. He wat moet dit Ernie dit is ongehoord, ik ben met een patiënt bezig hoor Ernie roept de dokter boos. Dat kan me niets schelen dokter roept Ernie, deze bitch heeft mijn Duckie en die wil ik terug en wel nu!
Maarre ik heb helemaal niets Ernie roept Ieniemienie verschrikt uit, ze went haar ogen af. Ineens ziet Ernie het snaveltje van zijn Rubber Duckie uit de tas van Ieniemienie steken en schreeuwt:Wat heb je dan in je tas zitten? Bitch!!!!
Ieniemienie weet een paar seconden niets meer uit te brengen, de dokter wacht met het uitstrijkje van Ieniemienie in zijn hand gespannen af. Hij is van mij fluistert Ieniemienie zacht. Watte? Hij is helemaal niet van jou hoor! Hij is van mij roept Ernie boos.
Nietes, welles, nietes, welles en dat ging wel 10 min lang zo door. Het werd Ernie duidelijk dat ze hem niet terug wilde gegeven. Als het niet goedschiks kan moet het maar kwaadschiks denkt Ernie. De dokter is inmiddels de kamer uit gegaan omdat hij hier zich niet mee wilde bemoeien. Bert is inmiddels ook bij de dokter aangekomen en kan niet meer voorkomen wat Ernie in zn hoofd heeft. Hij pakt een stoel en timmert daar mij op het kleine hoofd van Ieniemienie, ze had geen schijn van kans. Volgens de politie later moest ze al bij de eerste klap morsdood zijn geweest. Maar Ernie nam het zekere voor het onzekere en sloeg nog zeker 10 keer in op Ieniemienie. Bert kwam de kamer binnen gerend OOOOOH Ernie kijk nou wat je doet!!!!!
Ernie had nog helemaal een waas voor de ogen, en zat onder het bloed van het kleine muisje. Overal in de spreekkamer lag onderdelen van wat ooit Ieniemienie geweest was.
Bert zat helemaal verdoofd in een hoekje van de spreekkamer en wist effe niets uit te brengen, Ernie die inmiddels weer wat bij positieven was haalde zijn Rubber Duckie uit de tas van Ieniemienie. De dokter was inmiddels weer terug gekomen en bekeek het schouwspel vol afschuw. Wie gaat die opruimen riep hij geïrriteerd, dit kost me de rest van de dag! Scheer je weg over 5 min bel ik de politie. Ik heb jullie twee altijd gemogen dus vandaar die 5 min. Bert trok Ernie mee de spreekkamer uit en beiden zetten ze het op een hollen richting huis. Thuis gekomen trokken ze snel alle gordijnen dicht, en Ernie ging in bad met zijn rubber Duckie, want beide zaten nog flink onder het bloed. Terwijl Ernie in bad zet keek Bert naar de tv, en wachtte gespannen op het nieuws. Maar dat liet nog zeker een uur op zich wachten.

Ineens ging de deurbel, Bert schrok zich een hoedje, en keek stiekum door de gordijnen naar buiten. Het was Tommy!!! Zal hij het al weten? Vast wel want in Sesamstraat was ging nieuws als een lopende vuurtje. Bert deed de deur open en Tommy vroeg meteen Is het waar? Heeft Ernie het gedaan? Bij de dokter is het nu een groot circus van politie de pers en zelfs de burgermeester is er ook riep Tommy opgewonden. Ja Tommy Ernie heeft het gedaan zei Bert bedroeft. Dat is helemaal niet mooi zei Tommy, want voor de politie hoef je niet bang te zijn, want de dokter heeft alles sporen uitgewist had ik gehoord, maar ja Pino die is razend! Wat is er met Pino vroeg Ernie die inmiddels uit bad gekomen was. Nou begon Tommy zoals je weet waren Ieniemienie en Pino beste maten met elkaar. Omdat Pino weinig vertrouwen in de rechtsgang heeft, heeft hij zn vrienden van de Hels Angels gebeld, je weet wel die jongen op de motors. OOOO riep Ernie verschrikt, wat moeten we nu doen Bert? Ik weet het niet antwoordde hij bedroeft en angstig. Die jongens dat is niet zomaar wat. Misschien kan je beter aangeven bij de politie Ernie, daar ben je tenminste veilig. Maar Bert dat kan toch niet!!! Rubber Duckie is van mij en zij had hem gestolen dus ze heeft dr verdiende loon gehad toch?
Foei Ernie zo praat je niet riep Bert verontwaardig uit! Jij hebt dr vermoord en alleen omdat ze je rubber Duckie gejat heeft? Ga je schamen!!! Domme hond die je bent!
Ja maar Bert begon Ernie weer, niets geen gemaar! En hou je stil nu ik moet nadenken! Misschien kunnen jullie beter een tijdje weg gaan stelde Tommy voor. We? Vroeg Bert zich verbaasd af? Ernie kan gaan die heeft dit allemaal op zn geweten! Ik niets hoor!

De hels Angels pakken wie ze kunnen pakken hoor zei Tommy rustig, wanneer ze Ernie niet thuis vinden pakken ze jou zo zijn ze gewoon!
Ik ken nog wel iemand in een ver land ging Tommy vervolgens verder, ik denk dat je daar wel een tijdje terecht kan, geef me effe wat tijd om het te regelen, ik ben er over een uurtje hier weer terug. Zorg dan dat je je koffer ingepakt hebt. Tommy rende weg richting zn huis om zijn Kennis te bellen. Bert ik wil helemaal niet weg van hier, begon Ernie meteen. Mag ik je dan wel aan herinneren dat je wel voor deze situatie gezorgd heb? Hierop wist Ernie niets meer te zeggen en samen gingen naar hun slaapkamer om hun koffier in te pakken. Ze deden hun pyama, korte broek en een schone onderbroek in een koffer. Na een dikke uur kwam Tommy weer terug en had alles kunnen regelen. Jullie vertrekken over 2 uurtjes vanaf het luchthaven naar Sranan, daar wacht mijn mattie Bouta op jullie en die zorgt verder daar voor huisvesting ect. Gaan we dan niet met de auto bert? Begon Ernie meteen, want werd nu bang want Ernie had nooit gevlogen en dat benauwde hem om het nu ineens te gaan doen. Nou Ernie, we kunnen niet met de auto want we moeten over de zee gaan vliegen en onze auto kan niet varen of vliegen dus gaan we met het vliegtuig. Gnif gnif lachte Ernie dat is ook zo Bert!Kom laten we gaan geen tijd te verliezen, Bert trok de deur dicht van het huis waar ze jarenlang gewoond hebben en niet wetend of ze ooit weer terug zouden komen. Tommy ging met ze mee naar de luchthaven. Toen ze op straat liepen keken ze goed uit of er geen Pino in de buurt was of er motorrijders in aantocht kwamen, maar van beide was geen sprake. Nadat ze op de luchthaven hadden ingecheckt namen ze afscheid van Tommy. Ik hou het hier wel in de gaten en als de lucht opklaart neem ik wel contact op. Als ware vrienden omhelsden ze elkaar en Bert en Ernie liepen naar de gate waar het vliegtuig op hun stond te wachten. Nadat iedereen aan boord was, vertrok het vliegtuig. Eerst reed het vliegtuig erg langzaam maar ging steeds sneller en sneller tot dat het los kwam van de grond en in de wolken verdween, op naar een nieuw avontuur.

2 Een nieuw leven

Nadat ze in zanderij geland waren, konden ze al mooi vlot doorlopen, alleen Bert schrok zich te pletter toen de sma van de douane aan hun vroeg of ze iets hadden aan te geven. Bert dacht meteen aan Ernie en Ernie meteen aan zijn Rubber Duckie. Maar de goedlachse sma legde hun eten dat moord enzo er niet onderviel maar meer als je producten zoals kaas ofzo mee wilde nemen naar hier. Opgelucht liepen Bert en Ernie verder met hun koffers. Toen ze in de aankomsthal kwamen hoorden ze iemand roepen, Precies zoals ik die heren me voor had gesteld mang!!! Ze konden eerst niet zien waar het vandaan kwam, maar toen de menigte een beetje was door gelopen viel hun oog op een klein mannetje met een legeruniform en een baret op zn kalende hoofd. Aan zijn buikje te zien hield hij wel van een portie Rotie of Moksi meti. Zomaar begon hij te lachen en zijn buikje schudde heen en weer. Terwijl er levensgroot een bordje stond van Niet Roken genoot deze man zichtbaar van zijn sigaar. Hij stapte op Bert en Ernie af. FA Wakka mang? Bert en Ernie keken niet begrijpend de kleine man aan. Ach laat op ook maar, jullie tatas spreken no sranan. Ik ben Desi en vrienden noemen me bevel of bouta, Tommy heeft veel verteld over jullie en zal voor jullie zorgen gedurende verblijf. Moe en Hongerig liepen ze achter Bevel aan, net alsof hij gedachten kon lezen zei hij Jullie hebben zeker wel honger of niet na zn lange reis of no? Zeker weten riepen ze beide tegelijkertijd en het werd langzamerhand duidelijk dat bert en Ernie dikke matties met Bevel zouden worden.
Ze stapten in een grote Jeep van Bevel en reden snel weg van Zanderij. Onderweg stopten in het kleine plaatsje Republiek, en gingen daar een leuk eethuisje binnen. Het rook er heerlijk en in het eethuisje stond een vrouw van middelbare leeftijd met een hele grote kont te koken. Bert en Ernie keken hun ogen uit, al die lekkernijen hadden nog nooit in Sesamstraat gezien.

Even later kwam die dikke vrouw eraan met 3 borden rotie, want tja Bevel had natuurlijk ook weer honger, De borden stonden op tafel maar Bert en Ernie begonnen nog niet te eten ondanks dat ze erge trek hadden. HEEEY Bert kijk eens Desi eet met zn handen bert!
Ja Ernie je hebt gelijk, misschien wil hij niet wachten op mes en vork. De dikke vrouw en bevel begonnen daarop hard te lachen, zo hard zelfs dat ze het in Parbo het konden horen leek het wel. No Mang, je moet het eten zonder bestek mang hahaha verbeterde Bevel hun. Eet maar lekker op. Eerst wat onwennig, maar naar een paar keer ging het al vrij goed. De dikke vrouw kwam met een pot verse peper, maddame jeanette. Wat Ernie niet wist dat je daar niet al te gulzig mee moest doen, en ja hoor hij deed een paar flinke lepels peper op zn roti. Ineens leek het of Ernie in brand stond, zijn kop werd al maar roder en zijn ogen begonnen te tranen!!!
HEEEEEEEELP en ja daar ging Ernie hij wist niet waar hij moest gaan, hij liep maar en liep maar op zoek naar water om zn inwendige brand te blussen. Opeens zag hij een soort beekje en zonder na te denken sprong hij er zo in met zn kleren en al. Nadat hij het halve beekje had gedronken was de brand geblust!

Bert en Bevel waren op zoek gegaan naar Ernie omdat ze zich zorgen maakten en bang waren dat hij misschien ging verdwalen!
Er stonden kinderen langs de kant van het beekje en konden hun lach niet op houden, ze hadden het steeds over die tata die in het water sprong omdat hij teveel peper had genomen. Bert trok Ernie weer aan de kant en riep Ernie wil je dit nooooit meer doen en vooral niet als we nog aan het eten zijn? Maarre Bert, niets geen gemaar viel Bert in. Intussen had bevel de auto gehaald en konden ze hun weg vervolgen naar Parbo. Ik ga jullie naar Meerzorg brengen zei Bevel terloops, daar is het wel rustig en lopen ook niet zoveel tatas rond die jullie misschien zouden kunnen herkennen. Eerste wilde ik jullie onderbrengen in Fort Zeelandia, maar aangezien het zo december is vond mijn 3de buitenvrouw het niet zn heel goed idee. Dus daarom slapen jullie bij mijn ma in de voorzaal. Bert en Ernie vonden alles wel best, ze werden moe van alle indrukken die het prachtige land bij hun achterliet. Het was er erg groen, en af en toe zagen ze een Aap in een boom zitten. Onderweg kwamen ze zelfs nog een tata tegen die aan het hardlopen was, dat paste er natuurlijk niet echt goed bij maar ja dat soort lui heb je overal. Na een 3 kwartier rijden kwamen ze in Meerzorg aan. Op de veranda zat een oud vrouw te slapen in dr stoel. Laten we haar maar niet wakker maken fluisterde Bert tegen Ernie, WAT ZEG JE Bert???? Ernie praate nogal luid omdat hij nog wat troep in zn oren van het water en zodoende niet echt goed kon horen. De ouwe vrouw schrok wakker en keek nijdig naar de twee nieuwkomers, No Spang je Ma zei bevel zn moeder geruststellend, dit zijn die 2 waar ik het vanmorgen over had. Ze blijven hier effe een tijdje logeren!
Hmm je had mij niet verteld dat het om tatas ging desi riep zn moeder nijdig, maar ja wat maakt het uit ze zijn er nu, ze kunnen in de voorzaal terecht. Bert en Ernie bedankten haar voor de gastvrije onthaal en liepen achter Bevel naar de voorzaal. Daar lagen 2 matjes klaar waar ze op konden slapen. Nou Bert dit is wel iets anders dan ons eigen bed merkte Ernie op! JAAA Ernie maar we mogen blij zijn dat we iets hebben noh. Beide gingen op elk van de matjes liggen en vielen als een blok in slaap.

De volgende dag was het weer een stralende dag, in de straat was het een drukte van belang, de kinderen gingen naar school en vaders en moeders gingen naar hun werk. Bert en Ernie hadden gebaad in een ton achter het huis en waren fris toen Bevel er aan kwam. Vandaag heren breng ik jullie elders. Ik ga jullie brengen naar Jacob-kondre dat is een best eindje rijden dus ga je klaar maken. Maarre Bert ik vind het hier ook zo leuk, Ja Ernie ik ook hier lopen leuke vrouwen rond en het is hier relax. Kunnen we hier niet blijven vroeg Bert aan Bevel? No mang , mijn moeder kan niet tegen tatas euh bedoel drukte, en jullie moeten ook een beetje gaan werken voor de kost want niets is gratis. Maar wat voor werk moeten we doen? Stampelde Ernie en Bert riep verontwaardig ik haat werken. Wat jullie daar gaan doen zien jullie daar wel, maar jullie mogen er met niemand over praten! Heb je dat begrepen, Ja meneer riepen beiden in koor. Ze stapten weer in dezelfde jeep als waar ze gister mee waren gekomen..Het werd een hele lang reis en het was warm in de auto, want de airco had het begeven, en ze zweten zich te pleuris. Maar Bevel ging onverstoorbaar door, ze doorkruisten het mooie land weer, haalden links, rechts onder en boven andere verkeersdeelnemers in. Het werd steeds groener en groener en daarbij kwamen ze haast geen mensen meer tegen. Na een paar uur rijden riep Bevel ineens Sufkoppen we zijn er!Bevel stopte bij een poort met 2 wachten ervoor, Kijk es Bert zie je dat, zie je dat kijk die mannen hebben Geweren bij zich, JAA Ernie dat ik zie. Bevel zei verder niets en reed tot de aan de voordeur van een grote villa. Kijk eens jongens dit wordt jullie nieuwe verblijfplaats. Bert en Ernie waren erg onder de indruk van wat ze allemaal zagen, veel luxe en weelde, dat waren ze in Sesamstraat niet gewend.. Ze stapten uit en Bevel bracht hun naar een soort loods. Maar daarin allemaal mensen die in witte pakken werkzaam waren, ze waren bezig met witte poeder in bakken te zweven en de versnijden. Het zag erg kundig eruit. Ernie en Bert deden elk ook een witte pak aan. Bevel nam ze mee naar een tafel waar ze het poeder zoals hij het noemde moesten wegen en in pakketjes van 500 gram klaar moesten maken. Wat is dit voor poeder/ vroeg Bert tegen niemand in het bijzonder. Nou Bert antwoordde Bevel dat is iets lekkers voor grote mensen. Als je het lekker vindt met je er ook best wat van nemen hoor! Maar niet te veel dan anders wordt je misselijk. Omdat ze beiden geen honger hadden begonnen ze nog niet van de proeven. S avonds na een dag van hard werken kregen ze te eten. Het was Meksi meti, daar hadden ze nog nooit van gehoord. Maar ze vonden het zoo lekker dat ze er nog meer van namen want er was immers genoeg. De rest van de mensen praten niet echt met de nieuwkomers. In een andere loods was er twee slaapplekken voor hun in gericht. Bert viel meteen in slaap maar Ernie zat te malen en kon niet slapen. Bert ….. Bert Slaap je al? Maar Bert reageerde niet meer hij was in een diepe slaap terecht gekomen. Weer begon Ernie na te denken over hoe ze hier terecht gekomen waren, in zo ver en warm land. Het eten en de meiden waren erg lekker en mooi. Daar lag het niet aan maar ja , die Desi die aparte man met zijn hangbuikje die deed wel apart en ze hadden hem ook nog niet weer gezien. Eigelijk wilde Ernie wel naar huis, hij pakte Rubber Duckie en zag aan het eendje dat die ook verdrietig was. Dus jij wilt ook naar huis Rubber Duckie? vroeg Ernie het in zich zelf. Misschien kunnen we Tommy bellen hoe de zaken er voor staan in Sesamstraat. Ondanks dat Ernie zo peinsde over alles viel hij tenslotte ook in een diepe slaap vol enge dromen.

De volgende ochtend waren ze te laat voor het ontbijt of er was helemaal geen ontbijt want er was gewoon niets. Ze moesten meteen aan het werk. Weer die witte kleren aan waar Ernie over gedroomd had. Bert en Ernie gingen weer aan de slag om die zakjes te vullen, OOO Bert riep Ernie ik heb zo honger! Ja Ernie ik ook, ik wil weer naar huis. Ernie kon zich niet beheersen en nam een beste hap van het witte spul. Het duurde ook niet echt lang tot dat Ernie totaal van de wereld was. Hij zag het allemaal heel leuk. Hij zag Pino in allerlei standjes enz met Ieniemienie, oja die laatste had hij omgebracht, hij kon er alleen nog maar hartelijk om lachen. Beelden van zijn vrienden van Sesamstraat schoten voorbij. De lucht werd paars, dan weer groen en later geel. Ineens kwam hij weer terug op de plek die hij zoiets verlaten had, Bevel had een emmer water over hem heen gegooid en dat bracht hem enigszins bij positieven. Wil je dat nooit maar dan ook noooooit meer weer doen domme koe, begon Bevel tegen ernie uit te vallen. Ernie was nog helemaal van de kaart en Riep Bert Bert waar ben je, Bert kwam er meteen aangerend en kalmeerde Ernie enigszins.

Hij kreeg van een van de mannen in de loods een lekkere joint om bij te komen, Het witte spul werkte wel goed op Ernie zijn werktempo want die was omhoog gevlogen. Na een paar maanden verblijf in de villa vroeg Bert aan Bevel of hij naar Sesamstraat mocht bellen met Tommy, want hij wilde wel es weten hoe het er voor stond. Of ze terug konden gaan of in Sranan moesten blijven. Bert vond Sranan op zich wel heel leuk, alleen de warmte nee daar kon hij niet goed over. Dan moest Ernie maar een tijdje gaan zitten. Hij verlangde naar zijn verzameling paperclips en had gewoon heimwee naar zijn stoel. Bevel stond er eerst afwijzend over tegen het verzoek van Bert maar al gauw gaf hij zijn celluiar aan Bert. Hij draaide Tommy zijn nummer, en kreeg hem al snel te pakken.
Hey Bert riep Tommy blij hoe is het daar?en hoe is het met Ernie enzo? Bert vertelde wat hun allemaal was overmaken hier en vroeg daarna hoe het in sesamstraat was. Nou begon Tommy hier in Sesamstraat is alles goed, Politie onderzoek heeft uit gewezen dat Ieniemienie zelf schuldig aan het gebeuren was en dat Ernie allerlei vreselijke dingen mee heeft gemaakt in zijn jeugdjaren en dat dat als verzachtende omstandigheden is opgevoerd, Pino is nu ook over de ergste schrik heen en heeft zijn motorvriendjes heb bevel gegeven jullie met rust te laten. OOO dat is heel mooi riep Bert, Ernie hoor je dat. We kunnen weer terug naar Sesamstraat. Maare begon Tommy er is een maar, onlangs is er een foto opgedoken wat terugkeer toch wat moeilijker maakt. Jullie worden nu bestempeld als de linker en rechterhand van de grootste boef van Sranan.

Oo OOOOOOO dat was het enige wat Bert kon uitbrengen, Ernie vatte het nieuws erg luchtig op, het kon zijn dat het komt door dat hij dagelijks een aantal stickies rookt en dus niet echt meer op deze wereld is. Bert was eerst erg verdrietig omdat hij niet naar Sesamstraat kon gaan omdat ze nu werden beschouwd als de linker en rechterhand van Bevel. Naar een paar jaar draaide hij bij en werd net zo gelukkig als Ernie. Beiden kregen een vrouw en nog wat buitenvrouwen erbij, Ernie is inmiddels vader van 14 kinderen (tot zover bekend) Bert heeft het rustiger aan gedaan met 8. Exacte verblijfplaats van deze twee heren is onbekend omdat er constant om hun geloerd wordt. Bronnen vermelden dat ze zich schijnen op te houden in Kassikassima in het district Sipaliwini. Dus ondanks dat het klote begon zijn ze toch rijk en gelukkig geworden aan de overkant

Rogier

23 oktober 2005 Kleine wereld

De wereld is lang niet zo groot als je denkt. Als er een vogel in Asia zich grieperig voelt, voelen een paar dagen erna meerder vogels verspreid over de wereld dat ook. Of het aanstellerij is weet ik niet maar is wel apart toch. Je zal er ook uit op kunnen maken dat de wereld niet zo groot is als gedacht werdt. Vroeger dacht men dat de aardbol zo plat als een dubbeltje of 10 eurocent was, en als je tever ging varen er afdonderde. Nu weten we het beter dat het rond is, nu kan je de hele wereld omvaren om bij vertrekpunt weer te eindigen. Dat kan en veel mensen doen het, en tja veel mensen komen niet meer terug. Komen een vrouw tegen onderweg of verdwijnen gewoon in de Bermudadriehoek. Ongeluk zit in een klein hoekje dus, dus vandaar de kleine wereld.

Wat de wereld ook wel klein maakt is het volgende. Voor een tijd terug schreef ik veel met mensen ( ja dames) in het mooie switi sranan en daarbij oo het nodige aan fotos enzo uitgewisseld. Daardoor is het nu zo dat ik zelf geen fotos heb van mezelf tot 2 jaar terug maar half Suriname wel met die ouwe fotos van me opgescheept zit. Het toeval wilde dat ik een email kreeg van een vriendin aldaar, die schreef me dat ze bezoek had gehad en dat die persoon mijn foto gezien had en me herkend heeft als zijnde broer van een vanmijn twee zussen.......
Ik weet nog niet wie het was maar daar kom ik nog wel achter wanneer ze me de naam zal doorgeven. Het is wel een hele eer, wanneer je in een of andere eetkamer ingelijst en al naast Bouta en Ventiaan hangt. Ik hoop dat die foto lijst wel effe net iets mooier is dan van die andere twee. Ik zal het dr vragen wanneer het niet zo mocht zijn stuur ik er een voor dr. Wel met een nieuwe foto natuurlijk............


Tja dit maakt de wereld echt klein

Tang boeng

Rogier

20 oktober 2005 bert en ernie

Vandaag, tja wat laat ik es over vandaag zeggen. Hmmm misschien is niets ook beter, maar ja zoals jullie wel weten heb ik altijd wel iets te zeggen. Deze weblog was eigeljk bedoeld om therapeutisch bezig te zijn. Mn ma hoopte dat ik er minder door zal praten enzo maar ja dat heeft er nog niet tot toe geleid. Ik praat nog nog net zoveel als anders..........

Ik had nog wel een leuk verhaal over Bert en ernie en Pino, die gingen eten, drinken enzo.....

Misschien moest ik nu eens gaan slapen

Rogier

19 oktober 2005 De stoute schoentjes aan!

Vandaag heb ik niet hardgelopen maar wel een uurtje op de hometrainer gezeten, lekker muziekje bij aan en fietsen maar! Lekker zweten en en mee bleren met Blof, kortom gewoon effe op de hometrainer. Einde van de middag ging ik naar Heysanti toe, effe eten bij pa en moe. Dat was weer zoals altijd lekker. De rust was weer terug gekeerd na alle toestanden van vorige week. De afgelopen dagen had ik me ook bezig gehouden met welke marathon ik as voorjaar zal gaan lopen, er schoot van alles voorbij. Praag, London, Lutjebroek, Luxembourg en de rest van de marathons die in het voorjaar gehouden word.

Maar goed met het mozartjaar in gedachte en in de wetenschap dat er een leuke groep runners heen gaat heb ik besloten om me op te geven bij de Manhattanloopgroep voor de marathon van Wenen!!!! Er is nog een maar ik sta nu als eerste op de B-lijst, nee het is geen lijst van verboden dingen ofzo, maar een lijst van mensen die nog niet eerder met de loopgroep die kant zijn opgegaan. Ik sta als eerste op de lijst en zie met veel spanning de sluitingsdatum van de inschrijving tegemoed!

7 mei marathon wenen
27 augustus Groningen marathon
kortom er wordt alweer druk gewerkt aan het programma van 2006

Dus wordt vervolgd!




Rogier

18 oktober 2005 De hoer van babylon

Vandaag was het zn koude dag. Zn dag die je liever inruilt voor een mindere koude dag. De zon die scheen nog wel en dat maakte de kou eigelijk wel goed. Vandaag was ik weer gaan lopen en wel in het park. Het park was opmerkelijk druk, studentes die aan het lopen waren mensen die hun kids of honden aan het uitlaten waren. Kortom een hele gewone doordeweekse dag. Daarna lekker gegeten een gebofte aardappel met vis en spinazie jaja ikke kan er nog wel wat van. Later op de avond keek ik naar die John de Mol zender TALPIE.

Ineens werd ik geconfronteerd met een stel benen die in een of andere spreidstand stonden, met midden daarin een enorm gat. Jezus het was zoo groot, ik kon het niet eens zien wat het precies was tot ik ineens een of andere bezweete kop boven dat gat zag hijgen en te puffen. Toen wist ik het natuurlijk wat dat grote gat was. Er was een of andere dame (uit groningen) live aan het bevallen in het Big Brotha huis. Ja mensen dat is het tv van tegenwoordig, wordt je niet lastig gevallen door een stel homos die je naar hun dure telefoonlijnen lokken om een spelletje te doen, of alle afleveringen van the A-team op herhaling, is het zoiets wel. Het kind kwam ter wereld, jankte en krijste van angst door al die media aandacht. Na de geboorte schakelde de uitzending over naar een soort van live soft porno, stijve tepels en nog steeds de benen in spreid stand. Beter dan een live wedtrijd of zn stom belspelletje, als je niet beter wist zal je er geil van worden. De dame in kwestie doet het dus alleen voor het geld, het is wat dat het kind later hoort van dat ze door half Nederland bekeken werdt toen ze uit de doos van dr ma kroop, ik zal er van schaamte er meteen weer in kruipen! Tja dat wordt later een riagg geval. Jammer dat ze niet in Lisse wonen want daar woont iemand die alles heeeeel goed weet op dit gebied.

De andere bewoners van het BB huis waren blij want ze konden verder slapen. en ik? ikke zapte rustig verder.......

Rogier

16 oktober 2005 Op een mooie zondag

Vandaag was het zondag, een dag die ik maar voor de helft mee kreeg, want als je dertien uur slaapt ben je al over de helft wat betreft dag en zeker wanneer hij 24 uur telt. Ook deze zondag telde 24 uur dus ik was al aardig op weg met de zondag. Het was een mooie herstdag. Een mooie dag na een zeer emotionele en zware zaterdag. De uitvaart was mooi tot zover zoiets mooi kan zijn en denk dat we haar wel een gepaste afscheid hebben gegeven. Iedereen legde een witte roos met daarop een persoonlijke tekst dat was eigelijk wel heel mooi, iets heel persoonlijks. Daarna eten in hotel Faber in hoogezand en met de familie bij elkaar maakte het ook wel erg close door, daarna gingen we nog gezamelijk naar mijn ouders hun huis. Daar ging ik rond 10 uur s avonds weg, kapot, moe door alles die dag sliep ik al snel.

De volgende dag, was eigelijk mijn hoofdpijn en het katergevoel een beetje verdwenen, dat gevoel had ik vanaf die dinsdagavond gehad. Misschien kwam het omdat we nu definitief afscheid genomen hadden van M. Afscheid nemen is eigelijk niet het goede woord, want er is niet voor niets het gezegde van uit het oog, maar niet uit het hart (of zoiets) De bedenkers van deze gezegde bedoelen er vast iets anders mee maar ik heb mijn eigen ding er aan gegeven. Maar goed ik ging weer effe hardlopen om stoom af te blazen. Ik trok me renkleren aan en begaf me naar het Noorderplantsoen waar ik altijd loop, daar was het erg druk met loslopende kinderen en aangelijnde honden, dus besloot ik naar het Stadspark te gaan. Tot mijn verbazing ging het lopen heerlijk en snel. Ik haald fieters in die me verbaasd aankeken en ja zelfs een auto en niet zo maar eentje een jaguar (maar die was gevuld met oudjes en reed stapvoets door het noorderplantsoen) Ik ging snel hoe snel weer ik niet maar wel snel.

Na het stadspark liep ik richting hoogkerk, de plek waar mijn tante de afgelopen 40 jaar gewoond had. Ik liep en liep zomaar weer fietsers voorbij, k voelde niets van de zware inspanning. Het was net of ik gedragen werd door de wind die ineens aanwakkerde, eigelijk was het net of ik er door gedragen werd. Ik bleef op een moordend tempo lopen. De lucht is echt mooi helder met wat slierten wolken er door. In de verte zie ik een stip, het moet een vogel zijn geweest maar zo goed kon ik het niet echt zien. Ik moet meteen denken wat ik op het kaartje bij de witte roos heb geschreven. Snel liep ik door onbewust eigelijk dat ik zo snel liep, thuis gekomen bleek dat ik 20 min sneller gelopen heb over dat stukje dan anders.

Een ding weet ik zeker ze is uit het oog verloren maar nooit te nimmer uit ons hart!!!!!

Rogier

15 oktober 2005 Hoe blijschap en verdriet verwant zijn

De dag waarop mijn tante overleed, is vanzelfsprekend een dag die je nooit vergeet, maar deze dinsdag 11 oktober 2005 is een dag met twee zeer verschillende kanten. De dag begon eigelijk vrolijk, ik had mijn geld gebeurt en mijn zus was jarig en in die combinatie kon ik mooi mijn uitkeringsgeld aan haar verjaardag besteden. S avonds naar mn zus, me ma had heerlijk gekookt lasanga, het was erg lekker heb wel 3 keer opgeschept, lekker aan de wijn en we hadden plezier, we waren blij elkaar. Mijn jarige zus, haar vriend, mijn ouders, de moeder van de vriend van mn zus, en mn jongste zus met haar vriend. We hadden het over van alles en nog wat, gewoon over vrolijke dingen. Dan gaat ineens de telefoon, mijn een na oudste oom belt, niet om mijn zus te feliciteren maar om het vreselijke bericht over mn tante over te brengen. Als je niet echt een band met elkaar hebt dan neem je zoiets voor kennisgeving aan en ga je verder met waar je mee was. Maar onze familie is een vrij hecht iets. De blijschap en vrolijkheid sloeg over in totale verdriet, machteloosheid, woede en onbegrip. De sfeer was in nog geen minuut totaal veranderd.

Het is ook niet te begrijpen dat een jong iemand, die haar helve leven hard gewerkt heeft zomaar weg is, er niet meer met kerst er bij is, niet meer tijdens de vier mijl mij aan staat te moedigen en niet meer op verjaardagen op haar man let dat hij niet te veel drinkt omdat hij nog moet rijden. Een wat minder groot probleem wie neemt haar taak in de keuken over? want zij was het altijd die aan het afwassen sloeg nadat de eerste ronde was geweest. Meer zorgen maak ik over mijn zus dr huishouding, wie gaat daar schoonmaken? dat deed mijn tante immers ook een keer in de zoveel tijd. Allemaal onbetekende dingen waar je niet bij stil staat, die gewoon heel normaal waren tot dus dit.....

Over een aantal uren, 11 om precies te zijn nemen we afscheid van mijn lieve tante. Een lieve tante die veel te vroeg is heen gegaan. Dat maakt ons verdriet nog erger. Je kan zeggen dat dood gaan hoort bij het leven, en meestal komt de dood erg onverwacht. Vaak ben je er niet op voorbereid en dan ineens pats boems ligt het op je bordje. Iedereen gaat er anders mee om, de een wordt verdrietig, de ander boos, en weer een ander hysterisch. Kortom ieder heeft zn eigen manier om op zulk vreselijks nieuws te reageren.

11 oktober 2005 VERDOMME MARTHA

Afscheid

100 nee zelfs duizend woorden zijn niet genoeg om,
onze machteloosheid
ons verdriet
ons ongeloof
onze boosheid te beschrijven.

De dood heeft totaal onverwacht Martha van ons weggenomen.
Als een schaduw in de nacht
Het is niet eerlijk, het is gemeen er zijn geen woorden voor.
Waarom Martha? Waarom?
De dood maakt geen onderscheid tussen goed of kwaad, oud of jong.
hij pakt gewoon wie hij pakken wil, en ons met vragen achterlatend.

Na jarenlang hard werken was het tijd voor leuke dingen.
Fietsen, reizen en tja zelfs werken deed ze er nog wat bij.
Altijd aanwezig bij feestjes, in de keuken of lekker aan een glas wijn.
Martha was actief en genoot van het leven.
In haar verliezen we een zeer zorgzame,
lieve, vrolijke, spontane en behulpzame vrouw, schoonzus en tante.
Daarom doet afscheid nemen van Martha zon pijn.

Nee zelfs duizend woorden zijn niet genoeg om
onze machteloosheid
Verdriet,
ongeloof en boosheid te beschrijven.

Martha rust zacht!

10 oktober 2006 De VIER MIJL van 2006

Op veler verzoek plaats ik hier alvast het wedstrijdverslag van de vier mijl van 2006.

Dit jaar was het geen mooi weer, het wat was mistig en druilig weertje maar het zal droogblijven volgens de weermannen en vrouwen van de verschillende zenders. maar eigelijk kon het me niets schelen, want de zenuwen gierden door mijn lichaam heen. TV noord kwam naar me toe voor een voorbabbeltje maar dat wimpelde ik af en zei ga Kouketer maar lastig vallen maar mij niet. In de binnenstad was het al tamelijk onrustig enkele uren voor de start. De media had de Groningse tweestrijd tussen mij en ene Kouketer zodanig opgezweept dat er in feite 2 verschillende suppotersgroepen ontstaan waren. Deze groepen waren nu bezig om het parcours te voorzien van de nodige bemoedigende teksten voor hun idolen. Maanden had ik speciaal voor deze dag getraind maar met een doel, Mijn concurrent voor blijven!!!! Maar ja zo dacht die Kouketer er ook over, de laatste tijden ging er geruchten in het ronde dat hij niet zo fris bezig was met koek enzo, daarom zal na de wedstrijd uitgebreide controles plaats vinden. Ik had niets te verbergen dronk alleen maar water en dat was mijn doping.

Ik zonderde me af, zodat ik me in alle rust kon voorbereiden op wat er komen ging. Nog wat gesproken met mijn Keniaanse hazen en hazinnen die er speciaal voor naar Groningen gekomen waren. Kortom de sfeer zat er al goed in alleen het weer zat niet zo mee, wanneer het zal gaan regenen zal mn gehoorapp in een zakje moeten en dat zal wat minder prettig lopen. Maar goed de wedstrtijdlopers werden verzocht in de startvakken plaats te gaan nemen. dus met een mannetje of 500 stonden we klaar voor het startschot, mijn zenuwen bleken verdwenen te zijn bij de eerste klanken van het Gronings volkslied, de Friezen in het wedstrijdvak draaiden zich demostratief om. Tja dat heb je met die Friezen.

Toen ineens een moment van doodse stilte, ik stond vooraan samen met mijn concurrent, en mijn Kenianse hazen. Toen werden we weggeschoten, een explossie leek het wel. in een grote kudde haasten we ons naar voren. Enorme mensen massa hadden zich verzameld bij de start, zag allemaal vlaggen met mijn naam op voorkomen, maar besloot er niet teveel aandacht aan te besteden want ik was er om te lopen. Lopen in je eigen huis wat kan er mooier zijn. Omdat ik voorop liep was het net of ik er alleen liep, maar hoorde de voetstappen en het gehijg van mijn tegenstanders door de mist heen. De bocht door op weg naar het eerste km paaltje, 2:22 tjonge dat ging wel erg snel. Ik hoorde steeds minder gehijg en voetstappen maar wist de de concurent nooit ver weg was. Wel hoorde ik voor mij maar al te bekende voetstappen, die van Kouketer. Ik liep op een behoorlijk tempo maar het ging erg lekker, tot ineens in de mistfladeren een klein kind midden op de weg stond. Ik schrok me wezenloos, en dat kleine kind ook. Met de nodige vlieg en kunstwerk wist ik een frontatale botsing te voorkomen en liep snel verder. De 2 km bordjes kwam in zicht 4:50 !!! tjong erg hard ging het vandaag zeg!
Ik hoorde nog wel wel de typische voetstappen achter me.

Later meer!

9 oktober Effe broessen noar huus

Het was op een mooie zondag, en vandaag stond er weer een wedstrijd op het programma en wel een hele speciale niet alleen wat locatie betreft maar ook de afstand, Namelijk het was in Groningen de Vier mijl. Dit is mn kortste wedstrijd die ik in het jaar loop. Wel een hele mooie veel mensen en altijd wel gezellig. De wedstrijd was in de korste keren vol met het aantal deelnemers, en dat waren er 12 000. Dus genoeg lopers

Maar goed op zondag was ik er al op tijd af, en begaf me rond 1 uur naar Haren waar de start plaats vond. Onderweg kwam ik nog wat mensen tegen die mij kenden van hier en daar, tja als je in je eigen thuisbasis een wedstrijd loopt kan het gebeuren dat je veel bekenden tegen komt die met je willen praten en handjes schudden. In haren was ik vlot bij het startvak en was er eigelijk te vroeg moest nog 3 kwartier wachten. De drie kwartier genoten in de zon en gekletst met allerlei mensen die mij herkenden van weet ik veel wat

De start ging lekker elke keer schoven we een vak op zodat we niet vanuit onze vak ineens naar de start moesten lopen want dat was iets van 500 meter als het niet meer was, en dat beviel me wel Startschot klonk Ik schoot weg, stond vooraan, heerlijk op wat kinderen na was de baan vrij De eerste km zn beetje helemaal vrij gelopen en die ging dan ook in een recordtijd van 3 min 57, ik vond dat toch iets te snel. maar ja het ging lekker Na de 1 km werdt het wat drukker op; de weg moest een paar keer slalommen enzo maar toch redelijk goed op eigen tempo kunnen lopen. Het werdt drukker en drukker en kreeg na 3 km een droge mond nou!!! maar z at nog aardig op tempootje de 3,2 km ging in 13:42.6 dus.

Enorm veel mensen langs de kant was ook schiitterend om te zien Dan de NSviaduct over, herinneringen van vorige jaar schoten door mn hoofd, daar kwam ik ten val...... Maar was gerust dit jaar niet maar het werd drukker en drukker, dus het gas moest er effe af.
Hoorde mijn naam een paar keer scanderen maar was teveel bezig om overeind te blijven zodoende liep ik door een bomvolle herestraat en vismarkt naar de finish in 28:10 min. Zeg maar 28 min, dit is voor mij weer een Persoonlijk Record. Snel de felicitaties en de medaille en andere troep in ontvangst nemen en begon aan mn laatste sprintje naar mn huis. Daar aangekomen (in 4 min) effe gauw onder de douche. Tijdens het douchen bedacht ik me dat de laasten nog moesten starten in Haren. Kortom het was weer een leuke loopmiddagje

Rogier

3 oktober 2005 Een grote jongen

Er was eens een grote jongen die een grote pizza at, maar op die avond in Potsdam was hij niet meer zn grote jongen hij wilde niet meer, maar zijn mamma zei door eten jong!!!!! Je moet er nog van groeien........

En dat deed hij natuurlijk ook effe flink ............