dinsdag 22 februari 2011

Eventjes Mono...



Vandaag is het een week geleden dat ik in het ziekenhuis bij lag te komen van de ingreep. Nu een week later ben ik weer in het ziekenhuis om de hechtingen en tampon uit het oor te laten halen. Dit keer niet al te lang gewacht in en dat mag ook wel es gezegd worden. Bij de meeste afspraken is uitloop van een half uur niet echt uitzonderlijk, maar ja je wordt geholpen en dat kunnen ze in veel andere landen niet zeggen. Maar enfin was snel aan de beurt en even zo snel waren de hechtingen verwijderd zag er mooi uit dus met andere woorden geen complicaties. De tampon wat meer een grote lange wat was van een halve meter lang was er ook vlot uit, en nee verder werd er niets uit het oor getoverd. Het lucht tussen huid en schedel was inmiddels ook verdwenen.



Voor de ingreep werd er gezegd dat er een kleine kans was dat een deel van mijn restgehoor in het linker oor gespaard zal blijven. Dat is niet gelukt ik deed het gehoor apparaat in zondat dat ik maar ook iets hoorde. Ik had er op gerekend maar het is toch een beetje een rare gewaarwording van bijna een heel leven lang elke ochtend je gehoorapp in te doen en ineens blijft het stil. Maar nog eventjes wachten en het komt weer terug. Op een hele andere manier dat wel maar de verwachtingen zijn dat dit veel beter zal zijn een soort wederopstanding dus. Het gehoorapparaat is voltooid verleden tijd, het is met pensioen. In het ziekenhuis hebben ze hem al ten ruste gelegd in een mooie doorzichtig potje met voldoende plaats voor mijn rechter gehoorapparaat terzijndertijd..





Nu is het de zaak weer een beetje een normaal ritme te krijgen. Morgen naar mijn eigen stek en dat zal wel wennen worden na alle goede zorgen van mijn ouders.






zaterdag 19 februari 2011

Operation Day

Na de eerste dag van wat gesprekken en rondkijken in de stad van de zieken was het mijn beurt O-day oftewel Operation day. Had een mooie kamer met uitzicht op de stad. De operatie was als eerste die dag gepland. Gelukkig voor mij kwamen die nacht geen onverwachte toestanden waardoor mijn operatie uitgesteld moest worden. De nacht slecht geslapen en dat is natuurlijk ook niet zo vreemd, je ligt immers niet in je eigen bed en een operatie is altijd wel spannend. Maar toch ging de nacht best wel snel voorbij, tegen half acht werd ik al weg gebracht, getooid in een mooi blauwe operatiehemd. Na een ritje van ongeveer 10 minuten kwam ik in een soort van parkeerhal terecht voor ziekenhuisbedden. Ik was een van de eerste daarna kwamen er druppelsgewijs bedden met inhoud aangereden. Ieder wachtend op zijn of haar operatie. Ineens werd ik opgehaald door 2 in het groen geklede dames. Ze reden me weg richting de operatiekamer, en na een paar klapdeuren kwam ik terecht in een soort van Green zone. Werkelijk overal liepen groene mensjes elk druk bezig met de voorbereiding van hun operatie. Als je nagaat dat er ongeveer 23 operatiekamers zijn kan je misschien voorstellen dat de drukte daar in de gang niets onderdeed als die van in de Herestraat op zaterdagmiddag half drie. Nog een stel klapdeuren en daar was ik dan in de kamer waar het allemaal ging gebeuren. Veel bedrijvigheid, ik geloof dat er wel 15 man en vrouw met van alles bezig waren. Al snel kreeg ik het infuus en niet lang erna de narcose. Heel langzaam kwam het spul opgang. Het laatste wat ik zag waren de mooie ogen van de leerling narcotiseuze, ze zwaaide nog even van ga jij maar gauw lekker slapen. Wanneer je in slaapt valt bij het zien van zulke ogen kan je ook niet anders dan heerlijk slapen!

Dan hebben we nu een gat in de tijd……

Kwart voor 12 werd ik weer wakker, en alles was achter de rug. Dat is best een raar gevoel want voor mij idee was ik nog niet zo lang weg geweest. Waar waren die mooie ogen? Ik voelde me aardig dus geen misselijkheid of andere toestanden die je na een operatie mag verwachten. Even dacht ik is dit het? De dag ervoor had ik allerlei beroerde mensen gezien op de afdeling dus was er van uit gegaan dat het nu mijn beurt was. De dokter kwam al snel vertellen dat het goed was verlopen en dat ze eigelijk zeer tevreden was en alles binnen vier uur hadden voltooid. Het hoofdverband lijkt wel stoer, ik leek meer op een te ver doorgelopen rugbyer dan een die aan zijn oor is geopereerd.



Ik moest nodig plassen en dat is wel vreemd met een katheter erin, gelukkig werd die al snel verwijderd! Uurtje later was ik terug op de afdeling. Ik voelde me best wel goed maar zo gauw ik omhoog wilde werd mij er aan herinnert dat ik geopereerd was, nog een beetje zwakjes en lichtjes in het hoofd maar ja de ingreep is achter de rug en dat is het voornaamste! De eerste dag niet uit bed geweest, en de tweede dag na de operatie sporadisch om naar de wc te gaan. Het lopen was wel eventjes weer wennen maar alles heeft zijn tijd weer nodig. Zo schijnt er wat lucht tussen de schedel en huid te zitten maar dat is geloof ik werkelijk de enige complicatie als je het überhaupt een complicatie mag noemen. Daarom zit ik nu nog een weekje extra met drukverband op Mn hoofd, beetje pijnelijk dat wel. Intussen blijkt dat ik een longstayer ben geworden op de verpleegafdeling want in een week tijd heb ik maar liefst 6 andere kamergenoten gehad. Komende tijd even rustig aan doen en dan is het aftellen naar de dag waarop alles wordt aangesloten en het horen echt gaat beginnen! Laten we dat D-day gaan noemen ..

Verder laat ik me de komende dagen verzorgen door mijn lieve ouders, en voor de rest is het veel slapen :)

maandag 14 februari 2011

Let's go


Vandaag is het zover, dag 1 van de opname in het UMCG. De tas was van het weekend al goed bepakt. Heb aan alles gedacht waar onder de badlaken voor bij het zwembad. Het lijkt een beetje als je op vakantie gaat, dan zit je ook met vragen zoals wat neem ik mee en wat niet en neem ik niet teveel mee. Nou daar heb ik mij het afgelopen weekend mee bezig gehouden. Resultaat mag er zijn met een volle sporttas. Straks inchecken en hopelijk krijg ik een kamer met stadzicht. Ik probeer verslag te doen van de komende week hier op de blog maar weet nog niet of het gaat lukken, maar goed dat zien we dan wel weer.


Ik ben er klaar voor!!!


Let's go!!


Rogier

woensdag 2 februari 2011

De bevestiging


Al een week keek ik hier naar uit, de bevestiging! Natuurlijk heb ik het nu niet over een reis naar Egypte. Maar inderdaad de bevestiging voor opname in het ziekenhuis voor de CI operatie. Tot mijn grote verbazing was deze 3 dagen eerder gepland dan reeds aangegeven datum van 17 februari. Nu is het mijn beurt op 14 februari aanstaande, nu mis ik mooi alle valentijnskadootjes. Maar goed wat er tegenover staat is nog veel mooier. Het is spannend moet ik eerlijk toegeven, vorige week al nieuwe boxtershorts gekocht terwijl ik nog een hele stapel mooi spul heb liggen. Volgens dames die geregeld winkelen vermindert kopen de spanning, dus hou ik het daar ook maar op!. Ook heb ik mijn haar laten groeien en werkelijk het is nog nooit zo lang geweest in jaren!, ik voel haast al een soort matje in de nek, maar dat lijkt me zelf eerlijk gezegd erg sterk want het is hooguit 5 mm..


Er is mogelijk om internet bij het bed te hebben begreep ik uit het dikke informatieboekje en dat gaan we natuurlijk regelen :) en heeeeeeel misschien gaat de webcam mee te operatiekamer in, en als jullie dan op een speciale site inloggen en dik betalen natuurlijk kunnen jullie live meekijken leuk of niet :) (effe voor moeders dit is een GRAPJE)


Nog 12 dagen!