De verontwaardiging was weer groot de afgelopen dagen, naar dat een grensrechter zo zwaar mishandeld werd dat hij zijn hobby met de dood heeft moeten bekopen. Zeker 4 snotneuzen van rond de 15 jaar worden hier voor verantwoordelijk gehouden. Het is triest, en geef ook goed weer hoe hard en niets ontziend de maatschappij is geworden. Er worden op het moment allerlei acties gehouden, op Facebook kan jij je profielfoto op zwart zetten, de stille tochten zullen er ongetwijfeld ook worden gehouden. Het is vreemd want nadat het nieuws naar pagina 2 van de telegraaf is verschoven gaan wij gewoon weer verder met leven, en na een week weten we niet eens meer wie die persoon was die om zijn hobby zulke klappen kreeg dat hij het met de dood moest bekopen? Trouwens wie kent het geval van de bejaarde toeschouwer die klappen kreeg van een speler met een te kort lontje?, juist ook hij is er niet meer, en hoe heette die beste man nog maar? God mag het weten! Na een dagen zijn we het vergeten tot het volgende droevig moment plaats vindt. Hypocriet en massahysterie mag je het voor mij noemen. Het helpt pas echt wanneer wij allemaal naar ons zelf gaan kijken. Natuurlijk zal bijna niemand van ons zomaar gaan meppen, alleen de rotte appels doen het! Dat is natuurlijk beetje waar, maar hoeveel rotte appels zijn er nu inmiddels? Hoe sociaal en flink zijn wij als het gaat om iemand te helpen die in nood zit? Ga je actief helpen om die persoon bijvoorbeeld bij een vechtpartij te ontzetten of die dreigt te verzuipen?, of blijf je rustig kijken om te zien wat er allemaal gebeurd?,en dan natuurlijk de camera van de je mobiel in de aanslag! Het is natuurlijk niet slim om tussen een groep van tig personen te gaan staan, maar gebruik dan je mobiel waar hij voor bedoeld is namelijk om te bellen en wel met 112!!!
Er zijn voorbeelden genoeg van op bijvoorbeeld Youtube waarbij mensen gewoon blijven filmen en kijken zonder een poot uit te steken! Neem de bovenstaande foto, genomen door een van de leden van een fotografenclub (the Bang bang club) ergens in Hongerend Afrika. Het laat een stervend kind zien ,op de achtergrond wacht een roofvogel geduldig op zijn maal. Het is zo dat je als beroepsfotograaf niet alle ellende persoonlijk naar je toe kan trekken. De foto is gemaakt en dan?, wat zal jij zelf doen? De vogel wegjagen?, het kind naar een rode kruispost brengen? , of gewoon je spullen weer inpakken en op naar de volgende fotoshoot. Ik denk dat 99 procent voor het laatste zal kiezen, zo ook de fotograaf… Als fotograaf, zit je in een bijzondere situatie, en dankzij fotografen zien we wat er werkelijk gebeurd in de wereld. Zij schieten met gevaar voor eigen leven de indrukwekkendste foto’s. Je moet dan ook onafhankelijk van de strijdende partijen kunnen zijn, maar als dat ook geldt voor de strijd tussen een kind en roofvogel…. Over dit ethische vraagstuk hoeven omstanders van geweld in ons land zich niet druk om te maken. Het bellen van 112 lijkt mij in de meeste gevallen de juiste oplossing. Het is haast een misdaad om te blijven filmen of te kijken en dan geen poot uit steken, loop dan weg! Voor de rest zijn er maar 2 belangrijke dingen namelijk, Zelfreflectie en opvoeding want daar begint het voor ons allemaal mee!!!
Tja zo machteloos zijn we helemaal niet!!!
Rogier
