Het weer

Het weer houdt mij als mens en loper dagelijks bezig, daarin ben ik niet de enige. Eigelijk houdt iedereen zich bezig met het weer. Het weer het is slecht of het is goed, bijna nooit er tussen in. Het weer is een gewild object om eens goed op af te reageren, over te zeuren en soms zelf op te schelden. Als loper heb ik altijd te maken met het weer, maar ik ben geen mooi weerloper. Dus ben in alle weersomstandigheden wel buiten te vinden. Goed voorbereid zijn wanneer je gaat lopen is het belangrijkste. Daarom heeft wartaal een heuse buienrader geïnstalleerd. Met een oogopslag is te zien wat voor weer het is, als je zelf nog niet wist. Naar buiten kijken is toch nog het meest betrouwbare bron lijkt me. Maar voor lange duurlopen (+ 2 uur) is het wel handig om van te voren te weten of je regen, zonvloed of sneeuw kan verwachten. Wordt het nat dan gaat er een extra boterhamzakje mee voor de gehoorapparaten, wordt het snikheet dan een extra flesje water mee, en wanneer het gaat sneeuwstormen natuurlijk mijn extra dikke loopmuts en een schep om me eventueel uit het sneeuw te graven. Altijd handig is het icoontje boven de buienrader, deze geeft hoe warm het is, wel zo makkelijk wanneer je twijfelt tussen een singelet of shirtje. Kortom als loper kom je nooit meer voor verrassingen te staan, mits je wartaal checkt natuurlijk ……………………….

In de stromende regen over de finish in Groningen

Bommen Berend is gone.....

Vandaag was het zover mijn eerste wedstrijd weer sinds het dramatisch verlopen marathon in Apeldoorn in Januari. Het was een echte thuiswedstrijd en natuurlijk praat ik over de Bommenberendloop nu. Ik had de hele dag vrij genomen, eerst wilde ik nog wat uurtjes werken maar besloot toch dat het wel lekker was om helemaal niet te gaan. Uitslapen kwam niet zoveel terecht als je gewend ben om rond half zeven naast het bed te staan. Ik moet eerlijk toegeven dat ik best zenuwachtig was, zenuwachtig voorwaar zal je denken?. Wat lopen betreft ben ik soms net een klein jongetje die zenuwachtig is voor zijn verjaardag of voor de puber die voor het eerst een meisje zoent. Natuurlijk was het voor mij niet voor het eerst dat ik ging lopen maar wel een eerste wedstrijd na mijn langdurige blessure. Zal ik het volhouden bedacht ik steeds?, zal ik weer ergens last van krijgen?, eigelijk hele overbodige vragen want in de training gebeurde dat ook niet dus waarom nu wel? Als een echte atleet nam ik wat van die toverpasta van Bekele om wat goede moed te eten.

Rond vijf uur toog ik me naar de start, ik had de startnr al maandag gehaald. Na wat bekenden gezien en gesproken te hebben begaf ik me naar het startvak. Daar bedacht ik mijn strategie uit. Die hield vandaag als laatste over de startstreep te komen in. Dat lukte niet helemaal want er zijn schijnbaar mensen die erg hun best doen om als laatste te starten. Het eerste stuk ging over een fietspad door het stadspark. Op de Rapenhauptstraat werd het ruimer zodat ik mijn eigen tempo kon gaan lopen. Maar wat een pech aan het einde van die straat moesten we met zn allen over het fietspad. Dus het fietspad naast de route van de Vier mijl dan omgekeerd. Het werd file lopen en kwam niet echt op gang. Maar gelukkig ging het goed (geen botsingen) en heb me braaf ingehouden tot haren. Daar werd het ruimer en kon ik eindelijk mijn tempo lopen. De eerste 12 km ging in 56 min nog wat, dus niet onaardig. Ik kon nu constant lopen, bij de drankpost nam ik een bekertje water Eigelijk ging het erg lekker zonder bovenmatige inspanning.

Bij het stadspark op de busbaan waar geen einde aan leek te komen kakte ik een beetje in, daarvoor rond de 16 km had ik het tempo wel wat opgevoerd en dat vernam ik. Aam doe klotebusbaan kwam maar geen eind aan. Ik zag mijn (zelfbedachte) limiet voor een najaarsmarathon in de rook opgaan. Dus zette ik nog een tandje bij. al met al kwam ik met een tijd van 1 uur 49, 31 (zelf geklopt)over de finish! Hier kan ik tevreden mee zijn vooral omdat het mijn eerste wedstrijd sinds tijden was, en leuker nog de limiet voor een najaarsmarathon is ook gehaald! De organisatie vindt ik toch iets minder dan de vorige keren (heb er nu 5 keer gelope). De lopers kregen als aandenken een mok, terwijl de vorige edities van shirts en een medaille voorzien waren. Het gaat me niet om een mediale of shirt maar dit leek zo wel goedkoop en daar betaal je dan 9 euro voor. Sportdrank heb ik niet gezien, misschien was het er niet? Dan de route wie bedenkt zoiets om ongeveer 1000 lopers de eerste 7 a 8 km over een smal fietspad te laten lopen. Natuurlijk kan je niet de Hereweg helemaal afsluiten maar een baan had best gekund. Een gemiste kans van de organisatie om na al die perikelen van vorige jaar te laten zien dat zij er weer helemaal bij horen.

Maar het belangrijkste is dat ik heerlijk gelopen heb, en voor een comeback een goeie tijd van 1 uur 49.31 heb neergezet. 3 dagen na de halve marathon kan je als loper een deelnamecertificaat kopen. Is wel grappig , dat kopen doe ik niet natuurlijk maar wilde de trouwe lezers de foto niet onthouden.

Inspectieronde

Vandaag liep ik vanuit mijn werk naar de organisatiebureau van de Bommenberendloop. De halve marathon welke traditioneel op BommenBerend (28 augustus) in de stad gehouden wordt.Ik liep de eerste 2 km van het parcour en de laatste 500 meter. Nauwlettend bekeek ik de drempels en andere oneffenheden die op de route lagen. Vooral de drempels bekeek ik goed want dit hebben me al vaker parten gespeeld. Dit is de enige halve marathon waar ik constant aanwezig ben geweest, en heb dan ook op de eerste na alle edities die er gelopen zijn meegemaakt. In 2005 was ik naast loper ook nog vrijwilliger in de voorbereiding. In 2002 liep ik de bommenberendloop voor het eerst en dat in dik 1 uur 55 (precieze tijd weer ik niet meer) In 2003 werd een tijd gelopen van rond de 1:48:00, 1:43:02.3 in 2004 en in 2005 werd er 1:38:10.4 gelopen, in 2006 werd er geen halve gehouden in verband met de perikelen rond de marathon en halve marathon in Groningen. Dus morgen is het voor de vijfde keer raak dat ik van start ga op de Bommenberendloop. Het is eigelijk best wel spannend een thuiswedstrijd en mijn eerste wedstrijd sinds Januari. Tijden en cijfertjes zijn heel leuk, maar alleen het lopen zelf telt!

Voor de allochtonen dus niet Groningers onder ons hier even een stukje geschiedenis (gevonden op het net) over hoe en waarom Bommen Berend: Met het Gronings Ontzet (ook: Groningens Ontzet, Achtentwintigsten of Bommen Berend genoemd) wordt gevierd dat op 17 augustus 1672 de stad Groningen onder leiding van Carl von Rabenhaupt, het beleg van Bernhard von Galen, bisschop van Münster had doorstaan. De bisschop maakte aanspraak op gebieden in Groningen omdat die ooit tot zijn bisdom hadden behoord. Het feest wordt vanaf 1700, na de invoering van de Gregoriaanse kalender, op 28 augustus gevierd.Bisschop Bernhard von Galen belegerde de stad in het rampjaar (in het jaar begon de Hollandse oorlog), zoals 1672 ook wel wordt genoemd. Hij sloeg het beleg op voor Groningen op 21 juli van dat jaar. De stad werd bestookt met een grote hoeveelheid bommen hetgeen hem zijn bijnaam Bommen Berend opleverde. Door toedoen van veldheer Carl von Rabenhaupt moest hij zijn belegering uiteindelijk zonder resultaat opbreken. Op 17 augustus moest Von Galen afdruipen met slechts de helft van zijn 24.000 man tellende leger. Grote Griet was de naam van het kanon dat de Stadjers in 1672 gebruikten om de bisschop Bommen Berend vanuit de stad Groningen te beschieten. Het was zo nauwkeurig, dat men een bord zuurkool met spek voor de neus van de bisschop wegschoot, precies op het moment dat hij in Essen aan de maaltijd wilde beginnen. De Groningers maakten daarop dit loflied op het kanon:

Grote Griet ben ik gehieten,
Om wijd en weer kon ik wel schieten,
Ik kreeg een kogel in mijn mond,
Ik schoot hem door de Haarder toren,
En toen nog zeven voet in de grond.

Als er in Groningen boeskool (Gronings voor stamppot wittekool) wordt gegeten, dan wordt er nog steevast gevraagd: "Hebben we oorlog vandaag?" Nog een ander leuk weetje is dat op de Grote Markt het café De Groote Griet te vinden is, dat naar het kanon is genoemd. Groningen is morgen nog gezelliger dan anders, een soort Koningedag voor de Grunners.


Ik luister naar het startnr 1187, nu eerst maar eens lopen morgen………..

Lieve dushi (9)

Lieve dushi op zondag is weer terug!


Lieve dushi,

Hola dushi alles goed met je?, hier is het nog wel oke. Ik schrijf je deze brief omdat ik je wat wil schrijven. Al weet ik niet precies hoe daarom doe ik het maar op mijn vertrouwde stek. De afgelopen week was ik druk, druk met die Noorderzon. Misschien had je het idee dat ik met de noorderzon vertrokken was maar dat is niet zo dushi. Het was 11 dagen lang feest in mijn achtertuin met elke dag duizenden mensen. Ik ging er bijna elke dag heen, gewoon beetje mensen kijken en lekker een witbiertje te drinken. Ook was er muziek in verschillende stijlen, en heb me goed vermaakt met die reggae. Gelukkig was het mooi weer, en heb veel naar mensen gekeken en dat is al wel een vertier op zich. Vandaag ben ik niet meer gegaan want ja er moeten ook nog andere dingen gebeuren. Dingen zoals huishouden,de was hoef ik eerst niet meer te doen, want dushi zoals je wel weet is mijn machine overleden en als laatste daad heeft hij mijn hele gang nat gemaakt. Ik was erg boos op die machine dus heb ik hem gepakt en naar buiten gedragen en dat helemaal alleen. Nu gaat de was naar mijn moeder, en die doet het heel goed en zelfs mijn overhemden worden mooi gestreken. Op het werk gaan ze nu echt denken dat ik een vrouw heb die bij mij in woont. Vandaag was ik ook naar het voetbal gegaan, want de FC speelde, en het was er warm hoor tjonge! Terwijl wij zaten te zweten op die tribune deden de jongens op het veld aan minimale inspanning en zwetend bijna nauwelijks, Daar werd ik wel een beetje boos over, maar ja wat ik ook riep niets hielp en de tegenstander nam alle drie punten mee naar huis. Maar ja dushi het is een spelletje en de volgende keer komt het wel weer oke. Maar beetje boos was ik wel, want zo kan ik ook nog wel voetballen en geld vangen. Vandaag niet hardgelopen en dat is voor mij vreemd op zondag, want dan ben ik meestal wel aan de loop. Maar dinsdag heb ik die wedstrijd van 21.1 km. Dat is best wel spannend want het is mijn eerste weer sinds Januari. Ik wil heel graag binnen de 1 uur 50 lopen want dan ga ik nog een marathon lopen dit jaar. Het is dus een soort kwalificatiewedstrijd, en ik hoop een klein beetje (veel) dat je me gaat aanmoedigen met een grote spandoek. Je weet wel zn hele grote megadoek van 20 meter bij 25 meter, want zoiets zie ik ook nog goed. Ben je er nog niet mee begonnen?, dan kom ik je er graag mee helpen. Daarna hoop ik dat we weer eens gaan lopen want dat is alweer een tijdje geleden. Maar ja ik heb niet veel te hopen want jij moet er wel zin in hebben natuurlijk! Morgen is het park weer helemaal voor mij (en jou) alleen, en dan kan de heuveltraining voor Nijmegen eindelijk beginnen.

Nou dushi gedraag je, ik hoor van je………….

Speedy por 10 millon para Madrid!!!!!

De kogel is door de kerk, ik ga voor 10 miljoen peseta’s euh euro’s naar Madrid. Het komt voor velen als volslagen verrassing, Real had al veel NL ingekocht maar waren duidelijk nog iets vergeten. Een echte looptrainer mocht natuurlijk niet ontbreken, en via een een-tweetje met Robben klopten ze bij mij aan. Natuurlijk ging ik ook een absurd hoog bedrag vragen, plus nog wat randvoorwaarden zoals een huis aan zee, maar met dat laatste had ik pech want Madrid ligt niet aan zee. Als er voor Robben 35 miljoen, een voetballer als Sneijder 27 miljoen, en natuurlijk niet te vergeten Drenthe 12 miljoen neer gelegd kan worden is die 10 miljoen voor mij nog een schijntje. Het lijkt niet meer echt om voetbal te gaan maar het is meer een financieel spelletje geworden, een speler is een beleggingsfonds geworden. Beurs genoteerde clubs zijn haast al een gewoonte, de macht ligt daar niet meer bij de gewone supporters maar bij de aandeelhouders. Steenrijke kopen clubs op om zo ergens de baas over te kunnen spelen. Het handelen in voetballers, als die voetballers niet zulke absurde bedragen kregen zal je het Moderne slavernij noemen. Dat is eigelijk in veel gevallen ook zo, want al die voornamelijk Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse spelers die via akelige voetbalmakelaars hier in Europa voor een schijntje spelen en die in feite door hun zogeheten managers worden uitgekleed. Dit soort voetballers halen de krant niet. Wat te denken van voetballertjes van 8 jaar die al een contract krijgen bij een grote Duitse of Engelse club?, wordt zn kind daar toe gedwongen omdat zijn familie een dvdeetje naar de scouts hebben gestuurd?, en wat dan als het kind wanneer het 14 is meer belangstelling voor scooters en vrouwen krijgt? Scouts die over de hele wereld op zoek zijn naar talent, het lijken ware ontdekkingsreizigers geef hun een geweer en een net en we zijn weer terug in de slavernij anno 1800. Slechts enkelen breken door, de rest valt in de diepe put van vergetelheid. Dus ik ben slim geweest en heb alles van te voren goed geregeld, want ja ik val me zo in een diep put daar in Madrid. Die 10 miljoen zijn goed besteed, ten eerste aan een mooi huis aan zee in het zuiden van Spanje en de rest moet ik nog over nadenken dus dushis bellen maar!!. Een ding is zeker Robben is erg blij met mijn komst en liet mijn nieuwe shirt alvast trots zien. Ach heb er wel zin in!!!!!!!!


Madrid here i come!!!!

Mensenboel (2)

Noorderzon is nog in volle gang en vanzelfsprekend ben ik er elke dag te vinden. Het voornaamste wat ik daar doe ik een beetje naar mensen kijken en een lekker koud witbiertje te drinken. Lekker eten kan je er ook, al heb ik het nog niet geprobeerd. De rijen zijn me iets te lang, maar ja het zal wel goedkoop zijn want het zin erg lange rijen. Het heeft wel iets, boven de eettentjes dwarrelt rook en het ruikt er heerlijk naar (logisch) eten. Soms heel soms krijg ik een beetje het vakantiegevoel in eigen tuin. Dit jaar lijkt het drukker te zijn dan vorige jaren, want soms staat het net zo vast als op de uitmarkt in het westen des lands..Dat mensen kijken is wel een leuke bezigheid, soms zitten er wat bekenden tussen en van velen komt het gezicht enigszins bekend voor. Ik ben niet de enige die het doet, er zullen vast wel een wat zijn die mij elke dag wel gespot hebben en dachten daar heb je die dove ook weer. Mensen heb je in alle soorten en maten dat was wel bekend. Dikke, dunne, scheve mond, tuitmond, blinden, slechtzienden, rolstoelers, bekend, minder bekend, dushi, blond, rasta, jankende kids, slapende baby’s, dronkaards, altos, punks, huismoedertjes, 65 plussers, verdwaalde pizzakoerier eigelijk kan je het zo gek niet opnoemen of het loopt er wel. Leukste zijn de stellen die in het zelfde trainingspak rondlopen, waarschijnlijk omdat ze elkaar zo niet kwijt kunnen raken, maar ja dat is zo jaren 80 van de vorige eeuw. Domme mensen heb je er ook tussen lopen of beter gezegd fietsen, er schijnen mensen te zijn die denken dat je nog gewoon door het park kan fietsen. Tja het zal inderdaad wel kunnen maar dan wel over de hoofden van de massa. Het domste van dat soort mensen is dat ze ook nog een geïrriteerd raken wanneer hun het niet lukt om met een rotvaart door te fietsen. Ach ze doen maar ik hou heb bij mensen kijken en het drinken van een heerlijk witbiertje. Zo de muziek maar eens checken in mijn achtertuin.

Klaar voor de start

Klaar voor de start en dat met nog 6 dagen te gaan. Onder de 1:50 betekend deelname aan EEN najaarsmarathon. Zeer waarschijnlijk die van Amsterdam maar ja dat laat ik nog liever effe in het midden. Eerst dinsdag maar eens een leuke tijd neer zetten op de Bommen Berend Marathon. Maar belangrijkste is lekker lopen!!!

Dus komt allen……

(No) Limits

Vandaag effe geen Noorderzon, want er moet ook gewoon getraind worden. Het was grauw weer vandaag maar dat weerhoudt een echte loper er niet om zijn loopschoenen aan te trekken. Even had ik geen zin, want het bekende inkak halfuurtje rond 5 uur zat er aan te komen. Nou nog maar even op de bank. Hardrock muziek van Aerosmith om wakker te blijven. Maar hoe harder je best doet om wakker te blijven hoe sneller je ogen dichtvallen. Nummers zoals “ Aint that a Bitch “ en “ Nine lives “ gingen grotendeels ongemerkt aan mij voorbij. Het ging de ene gehoorapp in en de andere weer uit zoals ze het wel eens zeggen. Opeens had ik er genoeg van mijn luiheid en was binnen de 5 minuten in de kleren, wat waarschijnlijk een record is, want wat betreft loopkleding aantrekken ben ik net een vrouw.

Het was nog steeds miezerig weer en het begon eigelijk steeds harder te regenen. Ik vond het niet erg want die regen geeft eigelijk wel een rustgevend iets. Om het helemaal rustiger te maken besloot ik een mensschuwe route te lopen. Dus deed ik Dokwerd weer aan voor de tweede keer deze week. Heerlijk is het toch als het lopen weer vanzelf gaat, dan heb je namelijk alle tijd om de omgeving eens rustig in je op te nemen. Niet alleen dat maar ik maakte ook stiekem toekomstige loopplannen. Soms komen die ideeën spontaan tijdens het lopen in je op, en mijn ervaring is dan dat die doelen na moet streven. Zo wil ik dit jaar nog een marathon lopen, en heel stiekem zit ik te denken aan Amsterdam in oktober. Daar moet ik mij wel voor kwalificeren heb ik voor mezelf als drempel opgeworpen. Ik zal onder de 1:50 op de halve marathon van Groningen moeten lopen. Dat zet wat druk op de ketel en maakt de halve marathon er ook een stuk spannender op. Met een brede grijns over deze gedachten liep ik langs het starkenborghkanaal terug richting stad. Ik ben gelukkig wanneer ik lange afstanden kan lopen, en ben ook erg blij dat het nu na maanden kwakkelen weer kan. Heerlijk je zelf afbeulen in de wind of hitte of zelfs in de sneeuw. En heel opeens kwam de run van Winschoten in mijn gedachten, tja (nog) geen 100 maar 50 km lijkt me wel wat om mee te beginnen volgend jaar in Winschoten. Overmoedige Gedachten van een lopende gek? Wie zal het zeggen?

Ach we zullen het zien waar de gedachten me daadwerkelijk brengen.

Reggea in my garden

Vavond kon ik het niet laten en begaf me naar Noorderzon voor de zoveelste keer. Ach het blijf je eigen tuin he. Beetje mensjes kijken weer en natuurlijk een biertje. Dit keer was er muziek wat mij erg aanspreekt namelijk Reggae. Bij de vijver trad Helo Helo op.Hello Hello is een Afrikaans dansorkest met zijn thuisbasis Groningen. De muziekstijl is een swingende mengvorm van Ghanese 'Highlife', Afro-beat, Reggae en percussiemuziek. Er worden populaire songs en traditionele ritmes uit verschillende landen van Afrika gepresenteerd. De leden hebben in diverse Afrikaanse groepen gespeeld (o.a. Benkadi, Ifang Bondi, Smiling Osei). Het weer was heerlijk en met een biertje erbij kon de beats beginnen. Heerlijke swingmuziek deed de tribune op zijn grondvesten trillen, het kon zo de vijver inglijden. De muziek werkte aanstekelijk op je heupen. Al hoewel ik niet danste zat ik wel mee deinen op de muziek. Mijn zus en dr vriendinnen gingen volledig uit hun dak, een soort van roes. De muziek geef je een gevoel van vrijheid en vrolijkheid, een soort van vrijheid die alleen reggae je kan geven! Heb genoten van de muziek!

ONE LOVE!

Zonnige mensenboel

Vandaag geen Noorderzon voor mij, na drie avonden heb ik het wel effe gehad. Elke avond schuifelen in de mensenmassa is niet elke avond leuk. Daarom maar flink wezen lopen naar richting Hoogezand naar mijn pa en moe. Eigelijk moet je een vaste plek hebben waar je kan bieren en mensen kijken. Na drie dagen heb ik nog niet echt een vaste plek ontdekt waarvan ik zeg dit is het! Leuk is het wel dat je er veel bekenden tegen komt. Een dame die je verwachtingsvol aan kijkt of je haar herkent of niet. wie was die dame? Een oude vlam zal ik met mijn kleine koker zeker wel herkennen. Na even nagedacht te hebben toch maar vragen waar onze oorsprong ligt. Die lag ergens op een of andere school, en na al die jaren ben ik waarschijnlijk nog niets verandert en helaas voor haar zij wel want herken er niets meer van.. Na het wederzijds informeren van burg staat, werk, kids en sport lopen weer onze eigen weg. Even later kom ik weer iemand tegen, welke altijd de gewoonte heeft over mijn buik te aaien net alsof hij mijn honger wil stillen. Mijn honger is dan als sneeuw voor de zon verdwenen. Na 2 rondjes geschuifeld te hebben besloot ik dat het maar eens tijd was voor een lekker witbiertje. Met het biertje ging ik op een strategische plek staan, je weet wel zn plek waar eigelijk iedereen langs komt. Dan blijkt dat je best wel veel mensen kent, van het werk, hardloperij, buurt en andere min of meer bekenden. Zelf word ik dan ook regelmatig aangetikt want krijg natuurlijk niet alles mee in de koker. Zo praat ik een tijdje met iemand over hardlopen, al heb ik geen idee dat ik hem daar van moet kennen maar het zal wel. Even later kom ik 2 meiden tegen die ik nog ken uit mijn actieve uitgaansleven., het waren toen wilde meiden, nu zijn het moekes met 2 of meer kinderen. Altijd leuk te horen hoe mersen kunnen veranderen, al geef het mijn wel een seintje van dat ik er ook nodig mee moet beginnen. Na het witbiertje is dat achterstandsgevoel ook helemaal verdwenen, Inmiddels is het goed donker geworden en de mensenmassa zwelt aan, het lijkt drukker dan drukker maar het blijft gezellig. Al die mensen in mijn achtertuin over een dag of 8 is dat helemaal weer voorbij en heb ik het park weer voor mijzelf. Tot die tijd is het genieten en mensen kijken want voor je het weet is dat voorbij.
Morgen maar weer…….

Ontdek je plekje

De afgelopen dagen ben ik weer flink aan de loop geweest. Onder het lopen kwam het zomaar bij mij op om eens een andere route te nemen. In plaats van rechtdoor ging ik eens rechtsaf en betrad ik wegen waar mijn voetsporen nog niet lagen. Ik doorkruiste (nieuwe) wijken zoals de held en kranenborg. Het waren mooie stukken om te lopen en het verbaasde me ook dat ik deze route nog niet eerder had gelopen. Maar ja alles moet een eerste keer zijn, en omdat ik eerlijk gezegd niet precies wist waar ik liep vroeg ik een wat oudere man naar de naam van de wijk. Die Ratelde vervolgens als een volleerde gids het hele verhaal van de wijk af. Het was geen sporter want hij vroeg zich af of ik nog helemaal weer naar de stad ging teruglopen, en dat helemaal was vanaf daar 3 km! Om het kort te houden ben ik er maar niet verder op ingegaan, bedankte de man en liep verder.

Opnieuw voor een kruispunt welke richting zal ik nemen? Als loper heb je die vrijheid je mag immers kiezen welke richting je inslaat. Er is niemand je tegen houdt, daarom ervaar ik het hardlopen als de ultieme vorm van vrijheid. Ik koos voor links en na een paar kilometers doorlopen was ik buiten de stad. Opeens liep ik helemaal alleen door het mooie Groninger landschap richting Dokwerd. Op wat fluitende vogels na was er verder niets te horen en dat zo dicht bij de stad. Soms heb je een zaligmakend gevoel tijdens het lopen, het lopen gaat goed en de prachtige omgeving helpt daar ook bij. Ik had dat ook op dat moment, maar het kon even goed de runnershigh zijn. Op een gegeven ogenblik kwam ik bij een brug wat over de van Starkenborghkanaal hing. Daar had ik ook de keuze van links of rechts. Links werd een beetje te veel van het goede dus werd het rechts. Over een fietspad langs het kanaal liep ik op een lekker tempootje verder. Af en toe stond ik voor de keuze links of rechts. Ik liet mijn gevoel spreken in de keuze. In de verte zag ik de spoorbrug van de stad te voorschijn komen, ik was weer thuis al had ik nog wel een eeuwigheid over die paden in het Groninger landschap kunnen lopen…….


Weer een aantal te lopen routes erbij…….

Stoppen?

De laatste tijd heb ik wat met fietsers. Vorige week was het in negatieve zin en dan bedoel ik natuurlijk die frontale botsing. Eigelijk was ik dat alweer vergeten en dat is maar beter ook. Vanavond stond ik te wachten op het rode stoplicht bij een druk kruispunt bij de Suikerunie fabriek. De fabriek die vooral in de herfst weer van zich laat spreken met haar typische zoete lucht van de suikerbieten die verwerkt worden. Het duurde lang en ik stond ongeduldig te trappelen als een paard tot het sein op groen ging. Ik stond voor een stel fietsers, wanneer het groen zal zijn was ik sneller weg. Al zullen de meeste fietsers me naar een paar meter al wel ingehaald hebben. Dat was vandaag niet anders, het sein sprong op groen en ik schoot weg en na zn 40 meter hadden de fietsers mij bij gehaald. Opeens begon eentje langzamer te fietsen en begon te opmerking te maken dat het stoplicht alleen voor fietsers was. Eerst dacht ik dat hij ermee bedoelde dat ik gewoon op de stoep moest gaan lopen. Maar dat was niet het geval, want stelde hij hardlopers konden hier gewoon doorlopen. Die hoeven zich niet te storen aan het rode stoplicht voor fietsers. Even dacht ik dat die beste man een grapje maakte, maar daarvoor was zijn uitdrukking te ernstig voor. Zo inschattend had hij zelf niets met hardlopen, dus zal het een oprecht goed advies zijn geweest. Of ik daar een volgende keer het rode licht negeer? Ik denk dat ik die man dan teleurstel maar zn grote bietenwagen geef niet echt veel mee en al het andere verkeer wat er over het kruispunt raast ook niet. Aangezien ik niet lid ben van een of ander eng extremistenclubje en alleen een watergordel bij me draag zal ik gewoon maar tot 30 tellen want dan is het weer groen, en groen betekend GO!!!!

Ik heb genoorderzond

Ik noorderzon

Hij noorderzont

Zij noorderzond

Zij hebben genoorderzond

Wij noorderzonnen

Vandaag is het Noorderzonfestival weer begonnen. Het Noorderzonfestival voor de 17^de keer in jawel het Noorderplantsoen. 10 dagen lang staat het plantsoen bol van theater, muziek en andere culturele hoogstandjes. Ik ben er natuurlijk elke dag wel effe te vinden, want wie kan zn iets nu negeren in zijn achtertuin. Vanavond was het al aardig druk in mijn achtertuin, maar het was nog wel aardig te lopen in de drukte. Vorige jaar waren er bijvoorbeeld 110. 000 bezoekers en hadden de voorstellingen een bezettingsgraad van 85 procent! Traditiegetrouw kocht ik mij een Noorderzonshirt, dit keer een groene met een hondenpootafdruk op de voorkant. Wil eigelijk ook nog wel eentje mee nemen voor mijn ouders, vanwege het weggeven van de hond. Maar goed ik had een aantal rondjes gelopen en zag nog maar weinig bekenden. Dus installeerde ik me op een strategische plek waar ik de massa goed voorbij kon zien schuifelen. Biertje erbij en kijken maar naar de aanwezige mensen. Je hebt ze in alle soorten en maten. Van heel knap tot heel knap lelijk, Van dushi tot blondje, van alternatief tot punker. Getrouwde stellen met elke dezelfde soort jas aan, en rondvliegende kinderen. Iedereen is anders en dat maakt het mensen kijken des te leuker. Op Noorderzon kan iedereen een artiest zijn die op straat loopt, en het komt vaak onverwacht dat er een voorstelling op straat plaats vindt. Een neger met een reddingsvest die net deed alsof hij van de titanic of misschien wel van Amistad kwam, dwergen die vroegen om zo ver mogelijk weggeslingerd te worden. Hartelijk moest ik lachen om een of andere aso, die begon wat te roepen en er gingen meteen verschillende mensen om hem heen staan. Die mensen hadden pas later door dat hij alleen naar zijn vriend riep voor nog meer bier! Tja Noorderzonfestival brengt een bonte stoet van allerlei mensjes op de been.

Kom het zelf eens ervaren......

Spuiten en ruiken

Vandaag moest ik achter een verjaarsdag cadeau aan. Niet zo maar voor iemand maar voor het was voor mijn pa. Als het een van je familieleden betreft wordt het ineens heel moeilijk om iets te vinden. Bij een ander is het snel effe een flesje wijn of boek en klaar is kees, maar bij familie ligt het duidelijk anders. Boeken had die al zat gekregen dus dit keer maar niet, vooral nu niet omdat hij 60 jaar wordt morgen. Wanneer hij ambtenaar was geweest was het dubbel feest want 60 betekend stoppen met werken. Om half zes bedacht ik dat het wel een goeie tijd was om te gaan shoppen. Een FC Groningen pyjama? Helaas was die er niet meer in zijn maat want er waren alleen kindermaten nog, dus dat viel al af. Al snel kwam ik uit op boeken, want dat is altijd wel goed. Titels als ‘’ 60 en nu? ‘’ of ‘’ fietsen doe je zo ‘’ sprak me nou niet echt aan om te geven. Opeens wist ik het niet meer, goh wat kan een simpel verjaardagscadeau toch moeilijk zijn om uit te zoeken. Maar gelukkig heb ik net als in Weekend miljonairs een hulplijn en die hulplijn was me ma. Die had het over een of ander blue nog wat, en doordat ik in de drukste winkelstraat liep van Groningen kon ik er niets van maken. Wel was de hint naar de trekpleister te gaan. Ik liep zosnel als ik kon naar de kruidvat maar helaas het was zes uur geweest dus dicht! Douglas was nog wel open, maar daar ruikt het net alsof alle dames van de wallen er zijn wezen shoppen die dag. Als je er als blinde met hondje loopt raak het hondje zeker van slag. Ach dan maar duur doen en hups naar de V&D die zijn immers toch tot de late uurtjes open. Daar heb ik zitten spuiten en ruiken aan allerlei geuren. Zoveel zelfs dat die mooie dame achter de toonbank er nog mooier door leek. Even dacht ik dat ze haar stijve bedrijfskleding uit zal rukken en haar meest sexy stapkleding te voorschijn zal komen. Ze zal dan ondeugend naar mij toestappen en in iets liefs in mijn oor fluisteren. Maar had ik ineens pech, mijn oorstukje van de gehoorapp was smerig en de droommeid liep al kolkhalzend weg. Al snel kwam ik tot de conclusie dat die geuren mijn pa zeker niet zal krijgen. Na wat flesjes leeggespoten te hebben liet ik me door de naam van het flesje leiden en snel in pakken. Snel liep ik naar huis, in een wolk van gemixte geurtjes. Dat de vrouwen vanuit alle uithoeken van de stad op je afvliegen zoals reclames je willen doen geloven is onzin heb ik gemerkt, want de straat bleef angstvallig leeg…………


Maar ja mijn missie is geslaagd!!!!!

Frontaal

Het was op zondagmiddag, en had een lange duurloop voor ogen. Het was lekker weer en besloot een rondje hoornse meer te doen. In het begin was de benen wat stijf maar dat was na een km of 4 over. Heerlijk liep ik op een aardige tempo, fietsers en wandelaars voorbij lopend. Bij het Hoornse meer aangekomen bleek dat half Groningen er zat, veel bekende gezichten. Voorzichtig liep ik door de mensenmassa heen. Kleine kinderen ontwijkend en omdat ik een laag tempo aan hield ging dit zonder problemen. Ik had er al zn 19 km opzitten en kwam op een gegeven moment op de Hoorsne dijk, dat is een fietspad langs het Hoendiepkanaal. Het was er druk met fietsende zondagrijders. Op een gegeven ogenblik zie ik aan de linkerkant vanaf een pad een oudere man fietsen. Deze man houd halt en kijkt in beide richtingen. In de veronderstelling dat hij mij heeft gezien draaf ik rustig verder en loop in feite met de stroom fietsers mee. Net op het moment wanneer ik die man passeer steekt hij over. Het gevolg ervan was een frontale botsing ik liep op dat moment met een gangetje van 13 km. Beiden erg geschrokken en gelukkig had ik niets. De wat oudere man ligt boven op zijn fiets. Als ik die beste man wil helpen omhoog te komen maakt hij slaande bewegingen. Zulke slaande bewegingen waar voetballers lange schorsingen voor krijgen. Uiteindelijk lukt het mij om de man omhoog te krijgen. Meteen daarop grijpt deze man mij vast, waarschijnlijk omdat hij bang is dat ik wegloop. Er zit een gat in zijn broek en hij wil mijn naam en adres omdat hij vindt dat ik het moet vergoeden. Mijn gegevens geef ik niet, gewoon omdat ik ze niet heb zeg ik droog en op die manier ben k het helemaal niet van plan . Ik probeer uit te leggen dat het toch wel zijn fout was en dat wij beiden eigelijk beter hadden moeten uitkijken. Die man begint weer te schreeuwen en wil me weer beetpakken. Ik bedenk me niet en loop weg, de man schreeuwend achterlatend. Voor de zekerheid neem ik een omweg want heb geen zin in een boze fietser achter me aan te krijgen, alhoewel het wel een gangmaker zal zijn geweest, een omgekeerde haas dus. Met een hartslag van over de 200 van de schrik vervolg ik mijn weg voor de laatste kms

Tja het leven van een hardloper gaat niet altijd over rozen.

Noorderzon 2007

Ik zal er zijn en dat is natuurlijk niets meer dan logisch want dit moois is in mijn achtertuin, maar ben jij er ook???????????????????

Ik zie je volgende week wel in het Noorderplantsoen......

xxx

Waterland

Dit gaat niet over een of ander pretpark was het maar waar! Ik zat het weekend in te luiden met een heerlijke roti, en dit keer was het echt lekker want de vast kokkin leek weer terug gekeerd te zijn. Nadat ik bijna mijn vingers erbij opgegeten had liep ik naar de voordeur om gewoon effe de straat in de loeren. De eerste stappen in de gang klonken anders dan anders. Normaal is het step, step en step en nu was het flets, flets flets. Zoiets hoor je alleen als door water heen loopt. Terwijl ik mij dat bedacht zag ik dat de gang vol met water stond! Waar kwam het water vandaan?, ja natuurlijk de wasmachine, het oude ding was gaan lekken en in een mum van tijd stond de gang blank. Gelukkig loopt de gang iets af naar voren zodat het meeste water richting voordeur ging en daar stond zn 2 cm water. Dus dat van lekker wasje draaien van Trafasie leek me niet echt gepast. Het noodplan werd in werking gesteld, en sloot eerst het elektra af.en daarna probeerde ik de deur van de wasmachine wat af te dekken want het water bleef maar komen. Voelde me net een of andere matroos die een of ander luik van een onderzeeer niet dicht kreeg. Na 2 angstige minuten kwam er een einde aan de waterval en kon ik beginnen met het puinruimen. Allereerst ging het zeil eruit, het zeil wat al menige keer een waterpartij over zich heen had gehad. Daarna was het dweilen tot in de kleine uurtjes en waterland verplaatste zich voor op straat. Het oud beestje van een wasmachine zat nog vol met water, elke normale wasmachine heeft zn apart noodgevallen knop maar ja deze niet dus. Dus waande ik me als een soort groen mannetje en tilde de wasmachine met het water op richting de voordeur. Ik weet niet wat de hulk altijd at, maar wist wel dat ik dat die dag niet gegeten had. Met veel spierballen vertoon stond het ding voor op straat. Op de golven van water wat er uit kwam kon je makkelijk surfen door de straat. De volgende dag, was er niet veel meer te zien van de ravage. De hulptroepen waren aangerukt en we besloten tot aanschaf van nieuw zeil. De wasmachine werd te grave gedragen bij de vuilstort, na een korte ceremonie ligt het te rusten samen met andere afgedankte wasmachines. Na een uurtje was er niets meer wat zal herinneren aan waterland. Tja eerste tijd kan ik zelf geen wasjes draaien met die wasmachine……………


Donaties kunnen gestort worden op giro 555…………..

Dag van transfers

Vandaag gaat de geschiedenisboekjes als de dag van de transfers. Vanmorgen werd Groningen nog blij gemaakt door de uitslag van de arbitragecommissie. Suarez had zich aan het contract die hij bij Groningen tekende te houden. Eindelijk de arrogantie van Ajax en dan voornamelijk het bestuur afgestraft. In de middag bleek dat men blij is gemaakt met een dode mus. Mijn vreugdedansje op de gang was dus voor niets geweest, want Suarez gaat voor bijna 8 miljoen naar Ajax. Beter voor alle partijen riepen de betrokkenen om snel een eind te maken aan deze wekenlang durende Suarezsoap. Meneer was ineens weer hersteld van een blessure en speelt volgende week al in het rood-wit tenue. Voor die 8 miljoen kan Groningen wel 8 Suarezen voor kopen dus ik mag aannemen dat de scouts al onderweg naar Zuid-Amerika zijn. Natuurlijk ging de meeste aandacht uit naar de transfer van Drenthe die van Feyenoord naar Real Madrid gaat voor dikke 12 miljoen!

Wat ook een opmerkelijke transfer was en die de kranten niet gehaald heeft was die van Sophie. Sophie is geen voetbaltopper maar een doodnormale (dalmantier) hond. Nou ja doodnormaal, beetje druk en heel speels, heel sterk maar ja verder een wel beetje normaal. Pa werd er gek van, en de hond vond het leuk om pa gek te maken. Pa ontdekte marktplaats en dus was de advertentie zo gezet. Vandaag al mensen en na een kop koffie waren de handtekeningen al gezet. Het was in feite een minderheidsbeslissing van 2 man, de andere 3 leden werden ontwetend gehouden, en niets geen inspraak voor de betreffende aandeelhouders. Ik ben van plan naar de arbitragecommissie van de dierenbescherming te stappen. Ik eis een vergoeding voor de geleden schade! Welke schade zal je denken? Emotionele schade natuurlijk, fysieke schade, want die hond was me toch sterk!!!! Of ik gelijk zal krijgen is nog maar de vraag, want daar waar het heen is gegaan krijgt ze het ook heel goed. Wat de vergoeding betreft, ik hoef die hond echt niet meer terug maar met een miljoentje of 8 kan ik heel wat leuks mee doen.

Ruwe tepels

Na lang wikken en wegen besloot ik vandaag weer te gaan lopen, de vierde achtereen volgende dag. Dit was sinds de ongelukkig verlopen marathon van Apeldoorn niet meer gebeurd. Ik voelde me goed maar het water kwam weer eens met bakken uit de hemel. Maar ja ik ben niet van suiker en had nog genoeg boterhamzakjes bij mij om de gehoorapp in op te bergen als het ging wateren in mijn gehoorapp. Rustig liep ik de straat uit en merkte dat ik stijve tepels had. Hardlopen kan best opwindend zijn maar ik was het op dat moment zeker niet. De schuld van mijn stijve tepels leg ik maar bij deze rare zomer neer want ene keer vallen de mussen dood van het dak, de andere keer is het zo koud in de avond dat je haast al wel de verwarming aan wilt doen. Dat laatste gun ik Essent niet, ook al is het nog maar 1 graad s avonds. Ik liep verder en mijn harde tepels schuurden langs mijn vrij nieuwe loopshirt. Onlangs vertelde ik aan wat nonhardlopers dat als ik lange duurlopen loop (zeg maar marathons enz) speciale tepelpleisters gebruik. Het werd helemaal eng voor ze toen ik vertelde dat ik die pleisters gebruik omdat onder mijn tepels al dan niet hard langs het stof van het loopshirt scheurt. Om het helemaal spannend te maken vertelde ik mijn ervaringen van witte shirts met 2 bloedvlekken op tepelhoogte in combinatie met het zoute transpiratievocht. Ik geloof dat er een paar er nachten niet van geslapen hebben. Wel jammer dacht ik zo want die zullen vast niet meer gaan hardlopen en dat terwijl ik mijn best doe om ze te bekeren.

Maar goed ik liep lekker verder in de regen, en doordat mijn shirt nat werd vernam ik het wat minder dat de tepels nog stijf waren. Op wat werklui van de Noorderzon na liep ik zn beetje alleen in het regenachtige Noorderplantsoen. De regen maakte veel in mij los, net als een rode lap voor een stier en ik ploegde lekker op een behoorlijke tempo over de modderige paden. Hoe harder de regen hoe harder ik zelf ging. Op den duur haalde ik de boterhamzakjes te voorschijn en stopte daar mijn gehoorapp in. Zonder stereo verder, en dat liep heerlijk, ik liep mooi op een gelijkmatige tempo en liep in gedachten vele records aan diggelen. De grote bult nam ik moeiteloos. Ach zo kon ik de hele avond nog doorploegen maar ineens gooide mijn ex roet in het eten, want ineens moest ik aan haar denken en wanneer ik aan haar denk heb ik honger.Dat honger hebben was nu ook het geval. De honger kwam ineens opzetten, en omdat in die tijd met die ex toen het nog geen ex was veelal hongerlijden was lijkt het op een verborgen trauma. Met een rammelende maag vond het ik dat het lopen na dik een uur voor vandaag genoeg was geweest en liep rustig naar huis. De gedachte aan de ex die ineens opkwam was ook zo snel weer verdwenen evenals de stijve tepels………………………..

Het zijn altijd dezelfden.....

Creatief met kurk

De tijd is aangebroken om na te gaan denken wat ik nog met al mijn vrije dagen ga doen. Een mooie vakantie is natuurlijk het eerste wat in me opkomt. Maar ja waar heen, er zijn zoveel mooie plekken op de wereld. Veel plekken er van heb ik nog niet gezien. In veel landen kost het levensonderhoud niets of een beetje. Alleen de reis er heen is het voornaamste kostenpost. Maar daar heb ik nu iets op gevonden. Sinds een hele tijd dat zal een jaar of 3 zijn bewaar ik de wijnkurken want een Nederlander moet toch iets te sparen hebben toch? Ik heb er nu zoveel dat ik er een boot van kan bouwen en als ik zo creatief met kurk was, was ik allang al aan het lijmen geslagen. Maar ja zo creatief ben ik niet dus blijven de kurken eerst maar in de pot. Maar in de toekomst moet het zeker mogelijk zijn om een boot er van te bouwen op een regenachtige zondagmiddag. De bouwtekening is al gedownload van het www, de houtlijm staat al klaar en de verf wordt maandag gehaald bij Praxis. De boot met er wel eentje zijn met een buitenboordmotor want als ik naar Suriname of Dushi Curaçao wil varen moet ik er toch wel een beetje snel heen want vier week vakantie zijn zo voorbij. Eigelijk moet ik gewoon daad bij de woord voegen en aan het lijmen slaan, en net zo lang bezig gaan tot er een heuse titanic ontstaat waarbij ik op de rotsen voor Curaçao ter pletter sla. Dan ga ik de boeken in als die “ gek met de kurken die het net niet gered heeft ‘” Helaas dan geen strand maar wel op de voorpagina van Ambiente of de Ware tijd. Hardlopende kan ik er niet naar toe dus moet het wel een boot worden. Maar is het zn boot wel zoveel goedkoper dan een vliegticket? Met al die honderden kurken die van even zoveel honderden flessen wijn komen kan je dat wel serieus gaan afvragen. Maar sommige dingen moet je gewoon doen in het leven dus trek ik een volgende fles open waarvan de kurk gebruikt gaat worden voor de mast ofzo……..

Weg

Ik ga weg
Ik ga lopen tot de zon komt
Ik ga weg
Tot de zon me achterhaalt
Lopen tot de zon komt
Tot ie straalt

Heerlijk lopen

Een laatste controle of ik alles bij me heb loop ik gespannen het huis uit, vandaag voor het eerst weer een echte lange duurloop. Buiten kom ik tot de ontdekking dat ik het water vergeten ben, een element wat belangrijk is om bij je te hebben op langere tochten. Snel liep ik weer terug en vulde de bidons. Eindelijk was ik begonnen, de eerste stappen waren wat stijf, net alsof mijn voeten ook een beetje zenuwachtig zijn voor de eerste keer weer. Tja hoever te lopen? Ik had nog niet echt een plan in mijn hoofd, maar zal het na een paar 3 km bepalen want dan was ik op een kruispunt beland waarbij ik 4 keuzes had. Een keuze viel al meteen af want dat was de weg terug. Keuze 2 zal inhouden een kort loopje van 7 km en daar stond mijn oren ook niet naar. Keuze 3 was richting Drenthe en het zuidlaardermeer, maar daar was ik van de week al geweest dus was keuze 4 dapper doorgaan met lopen de enige welke overbleef. Dus stapte ik lekker door het Groningse landschap, waar ik al talloze kilometers heb liggen. Mijn alle eerste beginkms liggen ook op deze route. Ik was er aan het lopen en bedacht me dat het lopen op zich al een prachtige bezigheid is en dan maakt het niet echt uit hoe hard of langzaam je gaat. Groeten naar de boer die met zijn trekker ruimte voor je maakt. Groetend naar oude mensen op fietsen. Van de week was ik op een avond bij het zuidlaardermeer aan het lopen, het werd schermerig al. Ik liep er met een lekker gangetje op een fietspad.

Ineens kom ik oog en oog te staan met een ree. Een paar seconden (het leken wel minuten) keken we elkaar recht in de ogen aan. Toen sprinte het dier weg naar het veilige bosrand, en dat deed het beest zo snel dat het leek of hij zeggen wilde dat wat jij aan het doen ben kan ik nog veel en veel sneller. Eerst wilde ik het beest nog achter aan om het tegendeel te laten zien, maar het beest was al weer verdwenen. Maar goed dat was van de week en nu was ik bezig met mijn eerste echte lange duurloop sinds januari. Het ging op een lekker tempootje en ik dieselde zo door naar Veendam. In Veendam sloeg ik meteen links zodat ik de plaats meteen uit was. Maar goed ook want de langeleegte sloopt je als loper. Dezelfde soort huizen met puntdaken en eindeloos lang. Het lopen ging wel moeizamer, en was behoorlijk aan het zweten. Maar ja dat hoort erbij. Verderop een Herdershond midden op de weg, en precies op de weg waar ik langs moest. Dat maakte me helemaal aan het zweten, want die hond leek me niet zo vriendelijk met zn staart tussen de poten. Dus besloot ik rustig langs de hond te wandelen. Rustig want je weet niet wat het beest doet, nadat hij me uitvoerig bekeken had was ik ineens niet meer boeiend voor hem en liep weer weg. Nadat ik zeker wist dat die hond echt geen belang had in een stuk hardlopersvlees zette ik mijn benen weer in bewegen. Nu voelden ze zwaarder dan anders aan. Stug zette ik door, een windje stak op en bracht enigszins verkoeling. Nog 2 km mijn benen werder zwaarder, en met een beetje verbeelding kon je denken dat mijn benen in de brand stonden. Ook al stonden ze in de brand ik liep verder en verder en verder. Op het laatste stuk kwam ik nog de zelfde fietsende ouder echtpaar tegen die ik eerder in het begin van de duurloop getroffen had. Na hun verbazing konden ze het nog net opbrengen om te gaan moien. Het laatste stuk met de thuishaven inzicht maakte de pijn plaatst voor een trots en voldaan gevoel! Ik heb weer gelopen zoals ik wens te lopen en dat ongeveer 24 km! Kortom i am back on de roads!!!!!!!

Nou ja bijna dan ..................................