Frontaal

Het was op zondagmiddag, en had een lange duurloop voor ogen. Het was lekker weer en besloot een rondje hoornse meer te doen. In het begin was de benen wat stijf maar dat was na een km of 4 over. Heerlijk liep ik op een aardige tempo, fietsers en wandelaars voorbij lopend. Bij het Hoornse meer aangekomen bleek dat half Groningen er zat, veel bekende gezichten. Voorzichtig liep ik door de mensenmassa heen. Kleine kinderen ontwijkend en omdat ik een laag tempo aan hield ging dit zonder problemen. Ik had er al zn 19 km opzitten en kwam op een gegeven moment op de Hoorsne dijk, dat is een fietspad langs het Hoendiepkanaal. Het was er druk met fietsende zondagrijders. Op een gegeven ogenblik zie ik aan de linkerkant vanaf een pad een oudere man fietsen. Deze man houd halt en kijkt in beide richtingen. In de veronderstelling dat hij mij heeft gezien draaf ik rustig verder en loop in feite met de stroom fietsers mee. Net op het moment wanneer ik die man passeer steekt hij over. Het gevolg ervan was een frontale botsing ik liep op dat moment met een gangetje van 13 km. Beiden erg geschrokken en gelukkig had ik niets. De wat oudere man ligt boven op zijn fiets. Als ik die beste man wil helpen omhoog te komen maakt hij slaande bewegingen. Zulke slaande bewegingen waar voetballers lange schorsingen voor krijgen. Uiteindelijk lukt het mij om de man omhoog te krijgen. Meteen daarop grijpt deze man mij vast, waarschijnlijk omdat hij bang is dat ik wegloop. Er zit een gat in zijn broek en hij wil mijn naam en adres omdat hij vindt dat ik het moet vergoeden. Mijn gegevens geef ik niet, gewoon omdat ik ze niet heb zeg ik droog en op die manier ben k het helemaal niet van plan . Ik probeer uit te leggen dat het toch wel zijn fout was en dat wij beiden eigelijk beter hadden moeten uitkijken. Die man begint weer te schreeuwen en wil me weer beetpakken. Ik bedenk me niet en loop weg, de man schreeuwend achterlatend. Voor de zekerheid neem ik een omweg want heb geen zin in een boze fietser achter me aan te krijgen, alhoewel het wel een gangmaker zal zijn geweest, een omgekeerde haas dus. Met een hartslag van over de 200 van de schrik vervolg ik mijn weg voor de laatste kms

Tja het leven van een hardloper gaat niet altijd over rozen.