Heerlijk lopen

Een laatste controle of ik alles bij me heb loop ik gespannen het huis uit, vandaag voor het eerst weer een echte lange duurloop. Buiten kom ik tot de ontdekking dat ik het water vergeten ben, een element wat belangrijk is om bij je te hebben op langere tochten. Snel liep ik weer terug en vulde de bidons. Eindelijk was ik begonnen, de eerste stappen waren wat stijf, net alsof mijn voeten ook een beetje zenuwachtig zijn voor de eerste keer weer. Tja hoever te lopen? Ik had nog niet echt een plan in mijn hoofd, maar zal het na een paar 3 km bepalen want dan was ik op een kruispunt beland waarbij ik 4 keuzes had. Een keuze viel al meteen af want dat was de weg terug. Keuze 2 zal inhouden een kort loopje van 7 km en daar stond mijn oren ook niet naar. Keuze 3 was richting Drenthe en het zuidlaardermeer, maar daar was ik van de week al geweest dus was keuze 4 dapper doorgaan met lopen de enige welke overbleef. Dus stapte ik lekker door het Groningse landschap, waar ik al talloze kilometers heb liggen. Mijn alle eerste beginkms liggen ook op deze route. Ik was er aan het lopen en bedacht me dat het lopen op zich al een prachtige bezigheid is en dan maakt het niet echt uit hoe hard of langzaam je gaat. Groeten naar de boer die met zijn trekker ruimte voor je maakt. Groetend naar oude mensen op fietsen. Van de week was ik op een avond bij het zuidlaardermeer aan het lopen, het werd schermerig al. Ik liep er met een lekker gangetje op een fietspad.

Ineens kom ik oog en oog te staan met een ree. Een paar seconden (het leken wel minuten) keken we elkaar recht in de ogen aan. Toen sprinte het dier weg naar het veilige bosrand, en dat deed het beest zo snel dat het leek of hij zeggen wilde dat wat jij aan het doen ben kan ik nog veel en veel sneller. Eerst wilde ik het beest nog achter aan om het tegendeel te laten zien, maar het beest was al weer verdwenen. Maar goed dat was van de week en nu was ik bezig met mijn eerste echte lange duurloop sinds januari. Het ging op een lekker tempootje en ik dieselde zo door naar Veendam. In Veendam sloeg ik meteen links zodat ik de plaats meteen uit was. Maar goed ook want de langeleegte sloopt je als loper. Dezelfde soort huizen met puntdaken en eindeloos lang. Het lopen ging wel moeizamer, en was behoorlijk aan het zweten. Maar ja dat hoort erbij. Verderop een Herdershond midden op de weg, en precies op de weg waar ik langs moest. Dat maakte me helemaal aan het zweten, want die hond leek me niet zo vriendelijk met zn staart tussen de poten. Dus besloot ik rustig langs de hond te wandelen. Rustig want je weet niet wat het beest doet, nadat hij me uitvoerig bekeken had was ik ineens niet meer boeiend voor hem en liep weer weg. Nadat ik zeker wist dat die hond echt geen belang had in een stuk hardlopersvlees zette ik mijn benen weer in bewegen. Nu voelden ze zwaarder dan anders aan. Stug zette ik door, een windje stak op en bracht enigszins verkoeling. Nog 2 km mijn benen werder zwaarder, en met een beetje verbeelding kon je denken dat mijn benen in de brand stonden. Ook al stonden ze in de brand ik liep verder en verder en verder. Op het laatste stuk kwam ik nog de zelfde fietsende ouder echtpaar tegen die ik eerder in het begin van de duurloop getroffen had. Na hun verbazing konden ze het nog net opbrengen om te gaan moien. Het laatste stuk met de thuishaven inzicht maakte de pijn plaatst voor een trots en voldaan gevoel! Ik heb weer gelopen zoals ik wens te lopen en dat ongeveer 24 km! Kortom i am back on de roads!!!!!!!

Nou ja bijna dan ..................................