Vandaag was het zover mijn eerste wedstrijd weer sinds het dramatisch verlopen marathon in Apeldoorn in Januari. Het was een echte thuiswedstrijd en natuurlijk praat ik over de Bommenberendloop nu. Ik had de hele dag vrij genomen, eerst wilde ik nog wat uurtjes werken maar besloot toch dat het wel lekker was om helemaal niet te gaan. Uitslapen kwam niet zoveel terecht als je gewend ben om rond half zeven naast het bed te staan. Ik moet eerlijk toegeven dat ik best zenuwachtig was, zenuwachtig voorwaar zal je denken?. Wat lopen betreft ben ik soms net een klein jongetje die zenuwachtig is voor zijn verjaardag of voor de puber die voor het eerst een meisje zoent. Natuurlijk was het voor mij niet voor het eerst dat ik ging lopen maar wel een eerste wedstrijd na mijn langdurige blessure. Zal ik het volhouden bedacht ik steeds?, zal ik weer ergens last van krijgen?, eigelijk hele overbodige vragen want in de training gebeurde dat ook niet dus waarom nu wel? Als een echte atleet nam ik wat van die toverpasta van Bekele om wat goede moed te eten.
Rond vijf uur toog ik me naar de start, ik had de startnr al maandag gehaald. Na wat bekenden gezien en gesproken te hebben begaf ik me naar het startvak. Daar bedacht ik mijn strategie uit. Die hield vandaag als laatste over de startstreep te komen in. Dat lukte niet helemaal want er zijn schijnbaar mensen die erg hun best doen om als laatste te starten. Het eerste stuk ging over een fietspad door het stadspark. Op de Rapenhauptstraat werd het ruimer zodat ik mijn eigen tempo kon gaan lopen. Maar wat een pech aan het einde van die straat moesten we met zn allen over het fietspad. Dus het fietspad naast de route van de Vier mijl dan omgekeerd. Het werd file lopen en kwam niet echt op gang. Maar gelukkig ging het goed (geen botsingen) en heb me braaf ingehouden tot haren. Daar werd het ruimer en kon ik eindelijk mijn tempo lopen. De eerste 12 km ging in 56 min nog wat, dus niet onaardig. Ik kon nu constant lopen, bij de drankpost nam ik een bekertje water Eigelijk ging het erg lekker zonder bovenmatige inspanning.
Bij het stadspark op de busbaan waar geen einde aan leek te komen kakte ik een beetje in, daarvoor rond de 16 km had ik het tempo wel wat opgevoerd en dat vernam ik. Aam doe klotebusbaan kwam maar geen eind aan. Ik zag mijn (zelfbedachte) limiet voor een najaarsmarathon in de rook opgaan. Dus zette ik nog een tandje bij. al met al kwam ik met een tijd van 1 uur 49, 31 (zelf geklopt)over de finish! Hier kan ik tevreden mee zijn vooral omdat het mijn eerste wedstrijd sinds tijden was, en leuker nog de limiet voor een najaarsmarathon is ook gehaald! De organisatie vindt ik toch iets minder dan de vorige keren (heb er nu 5 keer gelope). De lopers kregen als aandenken een mok, terwijl de vorige edities van shirts en een medaille voorzien waren. Het gaat me niet om een mediale of shirt maar dit leek zo wel goedkoop en daar betaal je dan 9 euro voor. Sportdrank heb ik niet gezien, misschien was het er niet? Dan de route wie bedenkt zoiets om ongeveer 1000 lopers de eerste 7 a 8 km over een smal fietspad te laten lopen. Natuurlijk kan je niet de Hereweg helemaal afsluiten maar een baan had best gekund. Een gemiste kans van de organisatie om na al die perikelen van vorige jaar te laten zien dat zij er weer helemaal bij horen.
Maar het belangrijkste is dat ik heerlijk gelopen heb, en voor een comeback een goeie tijd van 1 uur 49.31 heb neergezet. 3 dagen na de halve marathon kan je als loper een deelnamecertificaat kopen. Is wel grappig , dat kopen doe ik niet natuurlijk maar wilde de trouwe lezers de foto niet onthouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten