Vandaag was het een historische dag. De dag dat ik vlak achter Armstrong zat, helaas moest ik hem bij de laatste col laten gaan. Maar toch ik kan zeggen ik zat vlak achter hem. Armstrong greep de macht in de Alpen en liet daarbij zien dat hij druk bezig is om zijn zevende tour te gaan winnen. Wanneer dit zal lukken zal het een ongekend succes zijn, wat nog geen enkele renner in de geschiedenis van de TOUR gelukt is. Eigelijk heeft Armstrong de touwtjes in handen vanaf 1999. vanaf dat jaar wint hij steeds de tour. Heel leuk hoor ik jullie denken, het is voornamelijk een prestatie voor Lance doordat hij de jaren daarvoor gevochten heeft tegen de kanker, tja dat is inderdaad iets anders dan vechten tegen de beklimming in de alphe du huez. Wonderbaarlijk is hij daar van genezen. En wat eigelijk nog wonderbaarlijker mag zijn is dat hij daarna nog veel beter in zijn sport is geworden. Want naast Indurian, Hinault en lemond zijn er haast geen andere renners die een tour meerder keren achter elkaar weten te winnen. Het ljikt ook gekkenwerk om in 3 weken tijd door heel Frankrijk te fietsen, maar ja veel mensen vinden een marathon lopen ook een gekkenwerk dus dat is eigelijk een heel relatief begrip. Armstrong heeft over zijn gevecht tegen de kaner geschreven, Over de pijngrens zet hij zijn ervaringen op een indrukwekkende wijze weer, en beschrijft hoe hij van top naar helemaal niets weer naar de top is gekomen. Eigelijk is hij nog veel beter geworden dan voor het ziek zijn. Maar dit jaar in de Tour gaat het allemaal wat moeilijker dan de voorgaande jaren. Het is zn laatste tour daarna houdt hij er mee op. Aanstaande weekend komen er een aantal pittige bergritten door de pyreneemen, wanneer het peloton de bergen uit komt zal blijken wie het geel om de schouders draagt!
Rasmussen geef ik zelf nog een goeie kans maar dan zal het het aanstaande weekend moeten klaren!
en ik? ik zwoegde er met mijn pasgekochte hometrainer er achter aan de bergen op, in mijn huiskamer!
rogier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten