Volop in de bloei

Grensloze vaderliefde

Er een zoon vraagt aan zijn vader of hij samen met hem een marathon wil lopen. De vader stemt hier mee in en ondanks dat de man nooit echt sportief was lopen ze de marathon. Daarna nog een, dan vraagt de zoon of hij samen met hem de Ironman wil lopen. De "Ironman" is de zwaarste triatlon die er bestaat (4 km zwemmen, 180 KM fietsen en vervolgens 42 km hardlopen). Vader zegt weer ja...... Op zich is het niet zo bijzonder want het gebeurd wel vaker dat vader en zoon samen een marathon of een ultra lopen maar zie het filmpje, gekkenwerk of grensloze vaderliefde?





Rick werd geboren in 1962 met de navelstreng om zijn nek, door zuurstofgebrek naar zijn hersenen dachten medici dat hij zich niet zou ontwikkelen als een normaal kind, maar zou vegeteren. Hoe anders bleek dit te zijn. Zijn ouders wilde hem opvoedden als een normaal kind en merkte al snel dat hij even intelligent was als zijn broertjes. Hij kon niet praten en daarom dacht men dat hij dingen niet begreep. Toen een groepje mensen van een universiteit er achter kwam dat Rick erg moest lachen om een grap begreep men dat hij dingen snapte maar niet kon communiceren. Er volgde een geld inzamel actie en ontwierpen zij The communicator. Een computer waarmee hij letters kon aanwijzen en zo kon duidelijk maken wat hij bedoelde. Zijn eerste woorden op de computer waren `Go Bruins` het lokale hockeyteam. Rick bleek een sportfanaat te zijn. Samen hebben ze bergen beklommen, 3735 mijl door Amerika getrokken, vele marathons en triathlons gelopen en ondertussen touren ze door de USA met motivatie trainingen. Ook hebben ze hun eigen Team Hoyt fonds. Zo heeft de sport -van vader en zoon- een team gemaakt die de woorden “i can`t” niet kennen.

Gespot

Ik was van de week aan het surfen naar wat info over Groningen, ineens kom ik mezelf tegen, zonnetje en biertje het lijkt op het ware vakantiegevoel, de competitie gaat eindelijk weer es van start na een zeer lange vakantieperiode.....

Voor heel even

Heel even mocht hij hem vasthouden, de zilveren medaille op de 200 meter. Iedereen vierde al flink feest op de antillen, maar de Amerikanen gooiden weer eens roet in de feestvreugde en tekenden bezwaar aan omdat Martina op de lijn zal hebben gelopen. Het was niet veel een paar stappen maar de commissie was hard en het zilver moest worden ingeleverd. Maar toch bewees Martina van grote klasse te zijn. Volgende keer maar netjes binnen de lijnen en de Amerikanen? die maken er een sport van om via een protest alsnog medailles in de wacht te slepen bah.....

Zeeuws meisje

Zeeuws meisje

Het was begin oktober, ik ploeterde door het mulle zand van de Zeeuwse kust. Ik had het zwaar, loodzwaar maar wilde perse hier lopen. Waarom juist daar aan de Zeeuwse kust?, waarom nu juist deze loodzware marathon zonder overdreven veel voorbereiding? Het is een hele gok, en ben nog niet eens op de helft. Het zand is al kilometers eerder mijn loopschoenen binnen gedrongen en golven uit de zee voorkomen dat ik vroegtijdig zout tekort krijg. Maar die zout wrijft zich nog eens lekker in de zichtbare (blaren) en onzichtbare wonden (overmoedigheid) Toch laat ik me daar niet door van de wijs brengen, en dapper en vastberaden zet met elke stap mezelf dichterbij bij de finish. De toeschouwers vallen allen in stilte wanneer ik voorbij en ik zie ze denken van waarom nou zo?. Elke keer als ik de brui er aan wil geven zie ik in de verte een gedaante. Na een paar stappen zie ik dat de gedaante een blijkt mooie dame te zijn. Ze had in haar ogen het blauw van regenbogen en ze had iets in haar haren dat leek wel op maneschijn maar dat moest door de runnershigh een verbeelding van jewelste zijn. Door haar verschijning vergat ik voor even mijn pijnen en begon zelfs het tempo op te voeren. Ik liep al tijden achter aan maar nu haalde ik zelfs lopers in. Vertwijfeld keken die me aan, bijna was ik op bij de bult met stuifzand waar ik haar zag staan. Groot was de schrik dat ik haar niet zag staan, ik keek heel goed rond want met mijn koker weet je dat immers maar nooit maar ze was echt weg. De pijnen en vermoeidheid kwamen snel weer terug. Dat ga ik nooit meer halen dacht ik bij mezelf, terwijl ik de laatste loper aan de horizon zag verdwijnen. Ineens zag ik haar weer in de verte staan, ze riep me of beter gezegd ze zong en misschien wel voor me. Ik begon weer te lopen richting. Eerst kon ik er niets van verstaan maar hoe dichterbij ik kwam hoe meer ik er van kon verstaan. Kom laten we dansen aan de zee mijn liefste, dansen aan de zee. Het klonk betoverend mooi.. Ze stak haar hand uit, ja nog een paar 100 meter en dan was ik bij haar. Ik liep op mijn allerlaatste reserve bijna was ik er. Dat stukje leek eeuwig te duren, en al mijn spieren hadden stevig te verduren. Maar het leek me niets te deren, de schoonheid van deze dame deed alle pijntjes en vermoeidheid verdwijnen. Ze pakte mijn hand vast en dansten een afscheidswal langs de waterlijn, en het viel me erg mee hoe soepel ik het nog deed na al die zware loopkilometers. Hand in hand liepen we langs de kust, ineens trok ze me mee om even later abrupt tot stilstand te komen. Ze gaf me een zoen, een heftige zoen zo heftig zelfs dat alles ineens over en voorbij was. Ik dreef ineens midden in zee, mijlenver of beter gezegd kilometers (want daar was ik ook mee bezig) uit de kust. Ik dreef dankzij mijn lege waterflesjes, verder was ik doodop en dreef dus midden op zee. Ik was dom geweest, had een droom, geest, fatamorgan of wat dan ook nagejaagd. Misschien was het wel die runnershigh die het Zeeuws meisje tevoorschijn liet komen. Ik had me te grazen laten nemen door de man met de hamer, of in dit geval het Zeeuws meisje met de hamer. Ik riep om hulp maar door de vermoeidheid en de schrik kwam er geen volume uit en steeds verder dreef ik de zee op………

Maar gelukkig beste lezers werd ik ineens wakker, badend in de zweet wakker in mijn eigen bed, zonder het Zeeuws meisje dat wel. Maar wel met een boodschap namelijk Trainen, trainen en nog eens trainen en niet onbelangrijk laat je niet verleiden door het Zeeuws meisje…….

Het loopt zoals het loopt

Vandaag weer flink gelopen, waarschijnlijk was ik aangestoken door de olympische vrouwenmarathon die ik eerder s’nachts heb gekeken. Het is wel een aparte tijd om naar sport te kijken maar bij de Chinezen is het nu eenmaal wat eerder dag. Samen met de nike+ mijn nieuw speeltje ging ik op weg. Van te voren nog niet echt gedachten hoeveel ik zal lopen, maar wel water mee voor het geval ik vleugels kreeg en een rondje Hoornse plas van zal maken. In het begin waren de kuiten nog wat stijf maar na een kilometer of 3 kregen ze eindelijk door dat ze dit al zoveel keren hebben gedaan. Opeens ging het lekker en had volgende de nike+ een constante tempo van net onder de 5 min per km. Het is leuk zn speeltje te hebben maar je bent er wel veel mee bezig. Bij stoplichten en plekken waar ik moet wachten met oversteken druk ik hem heen stiekem effe op pauze, tja anders gaat het gemiddelde wel erg snel omhoog denk ik dan. Maar goed het liep lekker en het bleef ook lekker lopen, opvallend veel andere lopers onderweg tegengekomen, vaak zonder de nike+ band maar vaak wel een vier mijl shirtje aan. De vier mijl staat immers ook al weer voor de deur over dikke 2 maand. Het lopen bleef lekker gaan, en heel stiekem zat ik weer te denken om toch naar Zeeland te gaan om die loeizwaar marathon te gaan lopen. Toptijd zit er sowieso niet in maar gewoon mezelf te testen hoe hoog de drempel ligt. Aan de andere kant is het natuurlijk een hele gok, maar ja heb nog effe om aan mijn uithoudingsvermogen te werken, en die zit ergens diep in mijn lichaam verstopt en wel op een plekje waar ik met mijn kokerzicht steeds weer over heen kijk. Maar stel je voor dat ik er start en ga bij de eerste beste verkeersdrempel op mijn bek en dan daardoor niet verder. Tja dan is de marathon nog echt een drempel te vroeg, of een brug want daar komen we ook wel genoeg over heb ik gezien. Maar ja eigelijk voor het eerst weer zo ver van huis., mijn vertrouwde rondje langs de Hoornse plas. Steeple over de slagbomen die hitsige homo’s s avonds van hun feestplek moeten houden. Slalommen langs kinderen die voor het eerst op de fiets zitten. Bokje spring over die grootouders die druk in de weer zijn met het digitaal vastleggen van de eerste fietsmeters van hun kleinkind en de rest van de wereld even vergeten. Vandaag nam ik de gekuiste versie van mijn route van langs de Hoornse plas. Vandaag ben ik links gegaan in plaats van rechts, want als je rechts ga kom je in de vrije recreatiezone. Dat betekent vooral met dit weer dat je een in woud van opgedroogde hemaworsten en gekrompen en uitgerekte hamlappen terecht komt. Dat zal mijn oudjes later nooit gebeuren, en als ze daar wel zo dement als een deur zo rondlopen haal je ze er toch weg lijkt me? Dat vrije recreatie is echt is voor ouderen, ik kan het weten want ben er vaak genoeg langs gelopen en heb er nog nooit een jonge meid gezien. Aangezien ik nog niet had gegeten leek me het verstandigst om de linkse route te nemen. Na 1 uur 40 kwam en 20 km verder kwam ik weer bij huis aan. Sinds tijden weer heerlijk gelopen en heel stiekem, maar dan ook heel stiekem zie ik me zelf al ploeteren aan de Zeeuwse kust………

The flying Jamaican

Zo mooi kan een 100 meter zijn! Met zoveel kracht de 100 meter winnen, en dan al meters voor de streep al je feestje vieren, dat is een klasse apart, het is haast vliegen......

Nieuw speeltje Nike+

Ik heb altijd gelopen met een simpele sporthorloge en soms eentje met een hartslagmeter waarvan de ik band nooit gebruikte. Nu heeft Nike een leuk speeltje voor de loper op de markt gebracht. Eigelijk was het er al een tijdje want het eerste model ging samen met de ipod leuke dingen doen. Nu heeft Nike de Nike+ op de markt gebracht welke alleen bestaat uit een usbstick en een chip. De usbstick draag je als een horloge terwijl de chip in een aparte vakje in je nikesportschoen verdwijnt om ongezien zijn werk te verrichten. Wat kan de verwende loper ermee? De usbstick slaat gegevens op als snelheid, het aantal kilometers en de verbruikte cal. Rondetijden, hartslag ect kan er niet mee gemeten worden maar dat is gezien het prijsje van 60 euro wat Nike+ kost ook niet te verwachten. Na dat je wat software hebt gedownload van de nike+ site hoef je alleen de usbstick in je computer te steken en de rest gaat vanzelf. De site zelf ziet er gelikt uit met mooie schema's en de mogelijkheden lijken er talrijk. Zo kan je competities starten met anderen over de hele wereld. Ook kan je je looproutes in kaart brengen zodat die zichtbaar worden voor anderen. Het ziet er allemaal leuk en geavenceerd uit maar de tijd zal het leren of het een blijvertje wordt in de loperswereld. De echte profs zullen hier weinig aan hebben maar zal waarschijnelijk wel de grotere groep recreanten aanspreken. Minpuntje op dit moment is toch wel het kaliberen van mijn wandeltempo, maar ja er zit ook niets voor niets een handleiding bij dus die eerst maar eens gaan lezen. Kortom een leuk speeltje voor ieder die van lopen houdt!!!