Reborn

De winter is definitief uit haar lijden verlost, nou ja voor dit jaar tenminste. Vrijdag viel de eerste warme dag al te noteren en als aan moeder natuur ligt volgen er nog velen meer. Alles komt weer tot leven, en men krijgt weer zin in van alles te doen. Op straat wordt je ineens begroet door mensen die je anders in de winter straal voorbij lopen om zo gauw mogelijk binnen te zijn. Maar met het verschijnen van de lente valt die grauwe winter gevoel als loden last van de mensen af. Het lijkt alsof mensen een winterslaap hebben gehouden en nu al hun huizen tevoorschijn komen. Ook ik heb een beetje een winterslaap gehouden, en dat geldt zeker wat het lopen betreft. Het lopen ging namelijk maar mondjesmaat, soms 1 keer per week en heel soms 2 keer, en dat is natuurlijk niets voor een geharde loper als ik ben/was. Een beer rekt zich uit en geeuwt moeizaam en wanneer hij in de spiegel kijkt ziet hij dat het nodig tijd wordt om te gaan lopen. De afgelopen 2 week is het lopen eigelijk weer een beetje opgestart en moet zeggen dat het niet een van de makkelijkste dingen is/ De 5 rondjes die ik normaal loop door het plantsoen zijn er op dit moment hooguit 3. de studentes die ik vorige jaar nog makkelijk voorbij liep laten mij nu hun strak getrainde bips zien. Maar ja die werken vast niet zoveel als ik, en die hebben vast ook geen last van nachtblindheid en die hebben vast meer zin om in de winter te trainen. Ach dan valt het allemaal wel mee denk ik dan, maar het feit is wel dat er weer volop getraind moet worden wil ik die dames weer voor kunnen lopen. Niet dat het mijn ultieme doel is maar het is altijd wel leuk om dat te kunnen. Nu val ik ook wel op maar dat is meer van mijn zwaar ademigheid welke menig studente verschrikt achterom doet kijken. Maar een echte beer euh boer geeft nooit op dus ik ook niet. Vandaag weer voor het eerst een lange stuk gelopen van ruim 14 km. 14 km maar, dat was voor mij eerder gewoon effe een blokje om. Vandaag stond ik toch van te kijken dat ik dit soort rondjes altijd als zeer gewoon beschouwde, als een soort korte training. De lange rechte wegen tussen Hoogezand en Veendam maakte het extra zwaar. Maar dat mag ook wel vindt ik want als alles van je gemakkelijk af gaat zie je ook nergens geen uitdaging meer in. Maar het was wel een tocht hoor, het begin ging het wel, ik liep lekker over de voor mij overbekende betonwegen. Halverwege was het toch shit en *** en nog eens *** en mijn benen leken in de brand te staan. Tja ook niet zo gek die benen zijn eigelijk niets meer gewend. Ver ergens diep in de spiermassa komt hun een inspanning van 100 km per week runnen hun enigszins bekend voor. Dus is het aan mij om ze daar weer aan te laten wennen, en heel misschien verwen ik ze later in het jaar met een marathon, maar eerst moet blijken hoever het lopen zich nu doorzet. Misschien wil ik teveel en te snel maar dat zien we dan wel weer. Als je nagaat dat ik dit soort dingen zat te bedenken terwijl het lopen voor geen meter ging is dat op zijn zacht gezegd abnormaal!!! Maar ja tijdens het lopen kan je de gekste gedachten krijgen. Die gedachten hebben in elk geval wel geholpen door te zetten en na wat gesjokt kwam ik voldaan thuis, heerlijk weer gelopen al ging het niet echt best. Ergens op een weiland kwam een kalf te aarde, en zo voelde ik me ook een beetje namelijk een herboren runner………..