Niemand in het noodhospitaal weet hoe hij heet, het jongetje van een maand of zes dat vlak na de aardbeving in Haïti werd binnengebracht. Zijn familie kwam hem brengen, maar niemand die zijn naam aan de hulpverleners gaf. Hij is nu baby 236. Het jongetje heeft een hersenvliesontsteking. Hij huilt af en toe van de pijn. Een paar bedden verder ligt een andere baby die nu alleen nog maar een nummer heeft. Hij is zo'n maand of vijf oud. Vrijwilligers redden hem uit het puin, vier dagen na de aardbeving. Het jongetje was ondervoed en zwaargewond en was nauwelijks bij kennis. Verder heeft hij koudvuur en was uitgedroogd. Zo zijn er talloze kinderen die gered zijn en naar een van de noodhospitalen worden gebracht. Van een groot deel is niet bekend waar de familie is en hoe ze heten, daarom krijgen deze kinderen een nummer. Op dit moment zijn ze in goede handen, maar als deze kinderen helemaal zullen herstellen, wat voor leven wacht hem dan?.
Uit de puinhopen zal een heel ander Haïti moeten verrijzen wil er voor deze kinderen een toekomst zijn. Een toekomst zonder armoede lijkt haast een utopie te zijn. Haïti was ooit eens rijk (door de slavenhandel) maar dat is iets wat je alleen terug vindt in de geschiedenisboekjes. Nu is het het armste land van het westelijk halfrond. In de loop van de tientallen jaren is het land gegeseld door natuurrampen, coups, armoede en corruptie. De meeste Haitianen zijn straat arm, terwijl een heel klein deel juist (dank corruptie) heel vermogend is. Door de aardbeving is er eindelijk eens aandacht voor de situatie van de Haitianen. Veel mensen hadden niet door hoeveel ellende op het eiland al voor de aardbeving was. Er zijn zelfs mensen die Haïti verwarren met Tahiti. Van de Dominicaanse Republiek heeft iedereen wel van gehoord want dat is immers een vrij populaire vakantieland. Maar al die jaren is er nooit echt aandacht geweest voor het land Haïti. Nu het in puin ligt en de hele wereldpers er rondloopt (eerder dan de hulpverleners) weten de meeste landen niet hoe snel ze hulp moeten bieden. Dat is natuurlijk heel goed, en zo hoort het ook. Maar hoe hypocriet is het dat Frankrijk (die ook de eer heeft allerlei hoofddaders van volkerenmoorden in Afrika te huisvesten) als eersten hulp verleende? Dat land dat openlijk de vroegere dictators Papa Doc Duvalier en Baby doc steunde. De laatste heeft een jarenlang dankzij Frankrijk als God in Frankrijk geleefd. Geleefd, want het schijnt zo te zijn dat ook dictators aan lagere wal kunnen raken, en dat is gelukkig ook gebeurd met baby Doc.
De familie Duvalier heeft Haïti bijna dertig jaar uitgebuit. Vader Duvalier, bestuurde Haïti vanaf 1957 met behulp van zijn eigen militie, de gevreesde Tontons Macoutes. Tienduizenden mensen werden afgeslacht en doodgemarteld tijdens de Duvalier-dynastie. De staatskas is dan ook volledig geplunderd, en in de jaren erna dat de Docs zijn verdreven werd het ook niet veel beter. Doordat er al weinig was is er dus nu helemaal niets meer. De infrastructuur is volledig weggevaagd, driekwart van de gebouwen in het aardbevingsgebied ligt in puin. Werkelijk alle bestuurlijke gebouwen (Overheid) liggen in puin. Dit is mede te danken aan de jarenlange uitbuiting van de verschillende machthebbers, die alleen bezig waren met zelfverrijking. Daardoor is er niets gedaan aan infrastructuur en armoedebestrijding, de kleine beetje hulp die er was kwam van particuliere hulporganisaties. Kortom er moet veel gebeuren en ze zijn er nog lang niet. De VN doet er goed aan om het bestuur van het land over te nemen en daadkrachtig op te treden en met de noodhulp en later wederopbouw te starten. Want alleen zo krijgen kinderen zoals baby 236 een kans op een goede toekomst........
