Na de eerste dag van wat gesprekken en rondkijken in de stad van de zieken was het mijn beurt O-day oftewel Operation day. Had een mooie kamer met uitzicht op de stad. De operatie was als eerste die dag gepland. Gelukkig voor mij kwamen die nacht geen onverwachte toestanden waardoor mijn operatie uitgesteld moest worden. De nacht slecht geslapen en dat is natuurlijk ook niet zo vreemd, je ligt immers niet in je eigen bed en een operatie is altijd wel spannend. Maar toch ging de nacht best wel snel voorbij, tegen half acht werd ik al weg gebracht, getooid in een mooi blauwe operatiehemd. Na een ritje van ongeveer 10 minuten kwam ik in een soort van parkeerhal terecht voor ziekenhuisbedden. Ik was een van de eerste daarna kwamen er druppelsgewijs bedden met inhoud aangereden. Ieder wachtend op zijn of haar operatie. Ineens werd ik opgehaald door 2 in het groen geklede dames. Ze reden me weg richting de operatiekamer, en na een paar klapdeuren kwam ik terecht in een soort van Green zone. Werkelijk overal liepen groene mensjes elk druk bezig met de voorbereiding van hun operatie. Als je nagaat dat er ongeveer 23 operatiekamers zijn kan je misschien voorstellen dat de drukte daar in de gang niets onderdeed als die van in de Herestraat op zaterdagmiddag half drie. Nog een stel klapdeuren en daar was ik dan in de kamer waar het allemaal ging gebeuren. Veel bedrijvigheid, ik geloof dat er wel 15 man en vrouw met van alles bezig waren. Al snel kreeg ik het infuus en niet lang erna de narcose. Heel langzaam kwam het spul opgang. Het laatste wat ik zag waren de mooie ogen van de leerling narcotiseuze, ze zwaaide nog even van ga jij maar gauw lekker slapen. Wanneer je in slaapt valt bij het zien van zulke ogen kan je ook niet anders dan heerlijk slapen!
Dan hebben we nu een gat in de tijd……
Kwart voor 12 werd ik weer wakker, en alles was achter de rug. Dat is best een raar gevoel want voor mij idee was ik nog niet zo lang weg geweest. Waar waren die mooie ogen? Ik voelde me aardig dus geen misselijkheid of andere toestanden die je na een operatie mag verwachten. Even dacht ik is dit het? De dag ervoor had ik allerlei beroerde mensen gezien op de afdeling dus was er van uit gegaan dat het nu mijn beurt was. De dokter kwam al snel vertellen dat het goed was verlopen en dat ze eigelijk zeer tevreden was en alles binnen vier uur hadden voltooid. Het hoofdverband lijkt wel stoer, ik leek meer op een te ver doorgelopen rugbyer dan een die aan zijn oor is geopereerd.
Ik moest nodig plassen en dat is wel vreemd met een katheter erin, gelukkig werd die al snel verwijderd! Uurtje later was ik terug op de afdeling. Ik voelde me best wel goed maar zo gauw ik omhoog wilde werd mij er aan herinnert dat ik geopereerd was, nog een beetje zwakjes en lichtjes in het hoofd maar ja de ingreep is achter de rug en dat is het voornaamste! De eerste dag niet uit bed geweest, en de tweede dag na de operatie sporadisch om naar de wc te gaan. Het lopen was wel eventjes weer wennen maar alles heeft zijn tijd weer nodig. Zo schijnt er wat lucht tussen de schedel en huid te zitten maar dat is geloof ik werkelijk de enige complicatie als je het überhaupt een complicatie mag noemen. Daarom zit ik nu nog een weekje extra met drukverband op Mn hoofd, beetje pijnelijk dat wel. Intussen blijkt dat ik een longstayer ben geworden op de verpleegafdeling want in een week tijd heb ik maar liefst 6 andere kamergenoten gehad. Komende tijd even rustig aan doen en dan is het aftellen naar de dag waarop alles wordt aangesloten en het horen echt gaat beginnen! Laten we dat D-day gaan noemen ..
Verder laat ik me de komende dagen verzorgen door mijn lieve ouders, en voor de rest is het veel slapen :)
