Toubkaltraining Egmond aan zee

Het is 10 voor 6 op de Zaterdagmorgen wanneer ik door de stromende regen richting het Hoofdstation van Groningen toog. Het regende niet een beetje maar echt hard, dus dat beloofde wat voor de komende twee dagen. Twee dagen die in teken staan van de voorbereiding op de Toubkal-expeditie. Regen of niet heb er in elk geval veel zin in. Waarschijnlijk was ik niet al te goed wakker nog want had niet meteen door dat Hendri en Marijke mij al stonden op te wachten in een busje. Samen reden we door de stromende regen richting Alkmaar. Daar voor de verandering op tijd aangekomen druppelden de andere groepsleden ook binnen. Niet alleen onze “ Anders Validengroep ” was present maar ook de leden van de
Sciencegroep waren aanwezig. Het scherp vertrekken om 08:15 liep even wat anders door omstandigheden maar op den duur zaten we me zn allen in 3 busjes.
De start verliep ook voorspoedig zodat we al snel op het strand bij Egmond aan zee liepen richting Bergen aan zee. Met al die plaatsnamen welke op zee eindigen zal je makkelijk verkeerd kunnen lopen maar nu konden we maar een kant op! Intussen was het gaan regenen en heel gelukkig bleef het bij een (forse) bui, en later kwam zelfs de zon door. Intussen lopen we lekker door, lekker keuvelend over van alles en nog wat met de groep genieten we van de omgeving. Het is werkelijk prachtig lopen aan de kust, vooral wanneer je het niet zo vaak ziet. De woeste golven welke hun krachten loslaten op de kustlijn maakt altijd wel indruk. Ik zing heel hard Dansen aan de zee van Bløf mee. Gelukkig voor de rest van de groep alleen in mijn hoofd…. Samen vreten we die 21 kilometers lopende op, voor de een gaat het wat makkelijker dan voor de ander. Ook al waren er wat blaren er werd flink gebikkeld!, maar ja een taxi bellen helpt niet Said!!

Na de laatste stempeltje gezet te hebben kwamen we weer terug in Alkmaar in de spotzaal welke tevens ook onze slaapplek zal worden. De sfeer zat er goed in, al ging het zingen onder de douche toch niet helemaal zuiver. Nadat we bij waren gepraat tijdens de briefing gingen we een hapje eten in Alkmaar. Het eten was lekker en met de groep weer supergezellig, de bediening daar in tegen was een beetje van slag maar ja dat kan gebeuren als je zn grote groep ambtenaren bij elkaar ziet. Terug gekomen in de sportzaal was het tijd om te gaan pitten, maar eerst nog wat gezelschap voor Vincent geregeld! Het was balen voor hem, want de Vincent en de pop pasten niet in een slaapzak helaas voor Vincent! Scherp om 22:15 ging het licht uit!!! Stilte!!!! Nou ja stilte, er waren een paar fanatieke snurkers onder ons, nee namen gaan we niet noemen want we houden het wel leuk! Zelf heb ik er niets van vernomen want als mijn gehoorapparaten uitgaan is het helemaal stil, maar voor de mensen die het wel meekregen, die weten wat ze zeker niet moeten vergeten mee te nemen naar de Toubkal, juist oordopjes!
Toen was het stil………………




6:58 uur scherp op de Zondagochtend, het grote licht gaat aan en iedereen is in beweging. Zucht het kan nooit geen half acht zijn dacht ik bij me zelf, en wil verder mijn slaapzak induiken maar naar een blik op de klok geworpen te hebben bleek het dus ruim anderhalf uur eerder te zijn!. Snel in de kleren en aan het ontbijt, een ontbijt in de sportzaal met gebakken eieren en spek. Iedereen lijkt klaar voor deze tweede dag! De tweede dag blijkt totaal niet op de eerste, het is veel harder gaan waaien en jawel het regent! Maar ja daar laten we ons niet van weerhouden, en gingen met goede moed op weg naar Egmond. Opvallend minder deelnemers dan een dag eerder, maar ja het is ook Zondag en dan blijven de meesten wel in bed!

Snel stempelkaart laten stempelen we zijn weer op weg!. Net als op de eerste dag liep het eerste stuk (van 8 a 9 km) over het strand maar dan nu de andere kant op. Waarschijnlijk vonden de weergoden dat we het gister het te makkelijk hadden (of Hans heeft ze gebeld) en deden er nu een schepje boven op. De wind beukte de groep uit elkaar zodat we in een lange sliert over het strand liepen. Niet alleen de wind maakte het zwaar maar ook de regen die onbeperkt en volop uit de hemel kwam vallen maakte de eerste kilometers al tot een zware tocht. De term uitwaaien heeft voor de meesten van ons na dit weekend wel een andere betekenis gekregen. Dat het zwaar was bleek wel uit het uitvallen van Vincent die teveel last kreeg van zijn gewrichten. Jammer want het is bij mij altijd nog samen uit, samen thuis. Maar als het niet meer wilt houdt het op.

Om even bij te komen hebben we in een strandtent van een heerlijk kop koffie genoten. Na de koffie trokken we de duinen in waar we veel minder last hadden van de wind, en inmiddels was het gestopt met regenen. Net zoals op de eerste dag liepen we door een prachtig gebied. Later kregen we te maken met nog een uitvaller, Mieke was niet helemaal de 100 procent, mede door de goede verzorging van Marije ging het al snel beter. Verder lopen was voor haar geen optie. Daarna duurde het ruim 40 minuten voor er hulp vanuit de wandelorganisatie kwam, het noodnummer op de kaart van de organisatie bleek niet te werken. Slordige fout dus! Het is allemaal wel goed gekomen, en met een vertraging liepen wij achterblijvers verder. Met een flinke pas haalden we de rest van de groep weer bij. Als groep liepen we de laatste kilometers vlotjes naar de finish. Het is jammer van de twee uitvallers op de tweede dag maar beter nu dan straks op de Toubkal denk ik dan maar. Na de finish kregen we allen een mooie medaille als herinnering. Een herinnering aan een superleuk weekend met hele leuke mensen. Een stel mensen met hetzelfde doel kweekt altijd eendracht maar heb het idee dat de groep elkaar heel goed ligt! Dit weekend kenmerkte zich door gezelligheid, eendracht en soms gein. Als dit weekend de voorbode is voor de Toubkal straks gaat het helemaal goed komen!

Over 10 weken is het al zover.!