Nog 2 weken

The Henk and Ingrid Syndrome

De Henks en Ingrids zijn weer blij want hun ome Geert heeft een boek geschreven. Het is wel in het Engels maar ja het gaat over de Islam dus zal het wel goed zijn. Ook komt het op een mooi moment nu net Hero Brinkman alle aandacht opgeëist heeft met zijn vertrek, en die heeft Geert nu weer helemaal terug. Henk heeft al tijdje lopen zoeken naar 2 slaapzakken en Ingrid was al drukdoende met broodjes smeren. Die denken ze nodig te hebben voor hun nachtje voor de deuren van de Slegte, juist de Slegte want Selexyz schijnt zijn deuren niet meer te openen. Maar helaas voor Henk en Ingrid zal het boek in Amerika worden uitgebracht en is via het internet te bestellen voor keiharde dollars. Dat roept natuurlijk de nodige vragen op, want wie ijvert er zo hard om de gulden weer terug te krijgen? Was het niet slimmer van Geert geweest om zijn boek te verkopen voor een symbolisch bedrag bijvoorbeeld 1 gulden? Nee want de grootste geldschieters zitten in New York. De titel van het boek geeft weinig reden tot vreugde. Marked for dead, Islams war against the west and me doet mij eerder denken aan een slechte film van Steven Seagal. Waar haalt die beste man de tijd vandaan om een boek te schrijven? Of is het knip en plakwerk?, een boek van 5 bladzijden? Of heeft Hero Brinkman het geschreven? Wie het weet mag het zeggen.

Gezien de laatste 2 woorden van de titel (and me) is het niet onaannemelijk dat Geert lijdt aan het Godcomplex. Maar misschien ziet hij zich zelf als de nieuwe Steven Seagal die strijdt tegen de Islam? (wel effe je haar in een staartje Geert). Misschien ligt hij urenlang in bed zijn denkbeeldige strijd tegen de Islam te overpeinzen. Dan valt hij in een onrustige slaap waarin hij zomaar alle Seagal kunstjes kan, wanneer hij weer wakker word is de werkelijkheid weer dubbel en dwars terug, namelijk tandjes poetsen, aankleden, broodje eten en als de sodemieter naar het Catshuis want daar moeten belangrijke beslissingen genomen worden. Beslissingen die belangrijk zijn voor het land! Zover komt het waarschijnlijk want Geertje heeft het te druk met zijn eigen oorlogje tegen de Islam, en Brinkman is de PVV uitgewandeld.

Intussen zitten Henk en Ingrid nog steeds te stoeien met de Engelstalige bestelprocedure op amazon.com. Op een of andere manier krijgen ze het boek maar niet in hun schopping cart. Op een gegeven moment schoppen Henk Ingrid elkaar zelf uit frustratie. later tijdens het goedmaken beloven ze nooit meer een Engels boek te gaan proberen te bestellen. Dus bestellen ze bij bol.com Ali Baba en de 40 rovers, volgens Henk moest het ook een goed boek zijn want ging over Moslims. intussen liggen hun slaapzakken al klaar voor de nacht before bij het stembureau. ze kunnen niet wachten want ene Samson die zegt nu precies wat ze euh voelen...........

The donkey bandits

Laatste training

Vandaag de laatste training voor we op 13 april naar Marokko vertrekken. Het is aftellen geblazen, nog 3,5 week en we zitten in het vliegtuig richting het mooie Marokko. Vandaag moest er nog wel even getraind worden en wel in Velsen. Ook Velsen ligt niet in het midden van het land maar dat mag de pret niet drukken. Waar wel op gedrukt werd wat de wakker die om 4 uur in de ochtend afging, maar ook dat is niet erg vindt ik zelf, het heeft eigenlijk ook wel iets zo vroeg ergens heen te moeten. Na een hele reis kwamen we (Marijke, Gwen, Hendri en Roland) zelfs te vroeg aan in bij de ijshal. Ondanks de vroegte was het al behoorlijk druk met allerlei kinderspul ski-les kreeg.
Nadat iedereen binnen gedruppeld was kregen wij uitleg van Wilbert over hoe de stijgijzers te gebruiken. In het begin was het even wennen maar volgens mij heeft iedereen het onder de knie gekregen. Zelf denk ik dat het toch op de Toubkal toch een andere belevenis is om met stijgijzers te lopen, we zullen het zien! Daarna hebben we nog een flink stuk gewandeld, waarbij het gelukkig grotendeels droog bleef, waarbij Said zich gedroeg als een echte paparazzi, maar we weten zeker dat iedereen van alle kanten op de gevoelige plaat is vast gelegd!

Na de stijgijzertraining had Gwen nog een verrassing voor ons, ten eerste had ze heerlijke tompoezen meegenomen en ten tweede kon ze meedelen dat korps Twente (haar werkgever) zich had opgeworpen om de hoeden van de groep te sponsoren! Het zijn een soort van gangster/cowboyhoeden, en aangezien we daar ezels voor onze spullen te beschikking hebben was er bij mij meteen een nieuwe naam voor onze groep geboren namelijk The donkey Bandits! Onderweg terug naar huis zag ik in gedachten The donkey Bandits, allen op een ezel in galop de top tegemoet en zich door niemand of wat laten tegenhouden. De groep werd geleid door Roland want die heeft het hele avontuur in gang gezet, dus die mag hier ook voorop gaan. Wanneer Gwen met het busje over een drempel heen hobbelt wordt ik ruw uit deze mooie gedachten gehaald. Heel even zie ik nog een stel lachende ezels bij elkaar staan, net alsof ze met hun geblaat willen zeggen dat je echt zelf de Toubkal omhoog moet gaan want dat doen zij dus echt niet!!. Dat is natuurlijk ook zo!, en dat gaan we als groep ook redden daar ben ik van overtuigd. Iedereen heeft zich er al een jaar naar toe kunnen leven, er voor getraind en zich geestelijk erop voor kunnen bereiden. Het aftellen is begonnen dus laat die berg maar komen!





Om nog een terug te komen over het reizen, er zaten lange ritten er tussen. Ik had het er graag voor over, en dat geldt ook voor de rest natuurlijk. In de auto terug zat ik met Marijke er over te praktiseren over hoeveel kilometers wij nu in totaal afgelegd hebben om in Marokko te komen. Gekscherend zeiden we tegen elkaar dat we dan al lang en breed in Marokko zelf zaten. Dus ben ik thuis aan het rekenen geslagen, en het blijkt dat wij bijna op een kleine 100 kilometer na in Marrakesh zouden zijn geweest. Uit een snelle berekening blijkt dat we in totaal 2426 kilometer hebben afgelegd voor de voorbereidingen, en dat terwijl Marrakesh 2512 kilometer is. Eerlijkheid gebied me te vertellen dat ik vanaf het midden van het land (utrecht) een rechte streep heb getrokken naar Marrakesh, maar ja dat mag de pret van het berekenen ervan niet drukken toch?

Wij zijn er als groep klaar voor de Toubkal, het is eerder de vraag of de Toubkal klaar voor The Donkey Bandits is? Het toeval wil dat wij ons van Hans op Vrijdag de 13de om 13:13 scherp moeten melden op Schiphol, dus het gaat helemaal goed komen!!
Insha'Allah (als God het wil), dus we zullen het gaan beleven, maar aan ons zal het niet liggen!!!
Nu rest ons nog alleen het inpakken van de koffer en aftellen maar…………

Rogier

Witte zakdoekjes

Witte zakdoekjes

Het is crisis, het is overal crisis, het is crisis in Nederland, Spanje, Italië en zeker niet te vergeten Griekenland. Waar het eindigen zal weet niemand, er word in grote getallen euro’s in de weer gepompt om de boel te redden. Hopelijk word al het geld niet in de Titanic gestopt want dan weten we wel waar de crisis eindigen zal. Het lijkt erop dat de grote jongens van de hele grote banken wereldwijd het voor het zeggen hebben, zij maken of breken een land als het ware. Wij als burgerlui kunnen als enige in tenten gaan kamperen (Occupy) of met witte zakdoekjes gaan zwaaien. We kunnen blijven zwaaien tot we een ons wegen, het helpt geen ene moer! Intussen verdwijnt de pensioenzekerheid als sneeuw voor de zon. Over een jaar over 20 zal ik mij serieus af moeten gaan vragen of ik wel echt door wil werken tot mijn 80ste en dat alleen omdat er in het verleden zn enorme puinhoop van gemaakt is. Het is dan niet anders denk ik dan,want heb eigenlijk niets met kanperen…

Eigenlijk heb ik ook niets met witte zakdoekjes maar soms komen ze wel van pas! Zo is er ook een heuse crisis ontstaan bij de plaatselijk FC. FC Groningen wel te verstaan, ze voetballen zoals het gesteld is op de meeste Europese beurzen namelijk Bagger! Vandaag weer een dieptepunt bereikt door met 1-3 thuis te verliezen. De onneembaar geachte groene kathedraal is nu een soort van een weggeefwinkel geworden, tja men geeft de punten gratis mee aan de tegenstander (wilt u er nog een zakje om meneer?) Tja waar ligt het aan?, de trainer?, de spelers?, de bal?, het veld? Of misschien wel de scheidsrechter? Misschien worden de jongens zenuwachtig van de talloze bel-Chinezen op de tribune?. Nee, de Crisis is de oorzaak dat ze bagger spelen, denkend aan hun pensioen welke steeds verder de afgrond in afglijdt kunnen ze natuurlijk geen bal goed meer raken. Tegen een topclub als PSV ging het natuurlijk (als enige van de 7 wedstrijden) wel goed, omdat ze zich dan in de kijker spelen. De oorzaak bij de Groningse crisis is meer gelegen in het feit dat er teveel buitenlanders voetballen, tenminste daar lijkt het op, en bij een crisis krijgen toch de buitenlanders de schuld want dat is ozo makkelijk voor Henk en Ingrid. Voor de goede orde, ik heb niets tegen buitenlanders en stem nooit te never PVV. Maar bij de wedstrijd van vanavond speelden er slechts 3 spelers die de Nederlandse Nationaliteit hebben. De betreffende buitenlanders voetballen puur voor de poen en hebben niets met Groningen en Ommelaand. Natuurlijk is dat logisch wat ik werk ook niet voor niets, maar voel me wel betrokken bij het werk.

De crisis voor de FC is makkelijker op te lossen dan die van de Grieken, we moeten namelijk gewoon weer terug naar jongens zoals Harris, Jopie, Jan en Jos. Dat zijn echte Groningers, die met hart en ziel voetballen (of beter gezegd voetbalden) voor club en Ommelaand. Je weet wel, die jongens vliegen er met beide benen in op de tegenstander om ze van het scoren af te houden. Dat deze jongens nog voetballen voor een tientje, fietsvergoeding en een pot bier is een illusie want het is namelijk crisis!!, en iedereen probeert het beste er uit te halen tijdens een crisis. Trouwens ik zie ze nog niet samen met de Grieken, Italianen en Spanjaarden in de rij bij de voedselbank staan!

Het enige wat mij nog rest is een hoop witte zakdoekjes bestellen!