I am Free

Vandaag maar weer effe de beentjes strekken voor een 30 kilometerloop. De marathon van Amsterdam komt immers al snel om de hoek kijken. Aangezien ik in de vakantie ook niet echt aan het lange duurwerk was toegekomen werd het nu hoogst tijd. Kleren aan, (veel oranje dit keer) en maar lopen. Ik zal onderweg wel bedenken waar ik zal gaan lopen. Rondje Hoornse meer?, komt niet uit wat afstand betreft dus ik liep maar wat. Al gauw werd ik voor keuzes gesteld door kapotte bruggen. Omlopen of toch maar andere onbekende weg inslaan? Heerlijk die vrijheid, ik maak mijn eigen keuzes en laat mijn benen de rest doen. Al gauw heb ik de stad verlaten en kom op het platteland terecht. De koeien, paarden en schapen kijken mij met een verwonderde blik aan, het lijkt net alsof ze voor het eerst een runner voorbij zien lopen. Maar ik denk eerder dat ze verbaasd waren over de kleurencombinatie die ik voor deze dag heb gekozen. Vandaag was het echt de dag van de bruggen want bijna bij Garnwerd bleek ook daar een brug een niet te overwinnende hindernis. Dan maar weer het onbekende tegemoet lopen, tal van gehuchtjes bezocht.  Het lopen ging heerlijk eigenlijk als vanouds en vanzelfsprekend. Door de omwegen had ik al wel wat extra kilometers gemaakt maar daar maalde ik niet om. Dat is namelijk de essentie van het hardlopen, je ben vrij en het is jij alleen en verder niets.

Lopen maakt je hoofd leeg, tenminste bij mij wel. In revue passeren bepaalde gebeurtenissen op het werk en krijgen bepaalde niet al te makkelijke vriendschappen ook even de aandacht. Maar al gauw zijn deze gedachten op de achtergrond verdwenen en maken ze plaats voor euforie, even zie ik mij de laatste meters van de Berlijn marathon lopen met Haile gebrselassie achter in mijn nek. De toeschouwers schreeuwen en juichen zo hard dat ik Haile niet meer versta, hij roept iets  over niet te hard ofzo. ik blijf natuurlijk ook in zulke euforie ook nog gewoon beetje doof. Maar al snel besef ik dat ik gewoon in het Grunner laand aan het lopen ben. Maar o wat lekker is het die Runnershigh. Op een rustig tempo stap ik door het ommeland en  hoor op wat geloei van een koe helemaal niets. Zo dicht bij de stad en dan zulke ruimte, rust en stilte oo hier geniet ik als loper echt met volle teugen van. Maar deze loper had maar een halve liter water bij zich en toen ik Aduard binnenloop herinnerde ik me dat ik een euro mee had genomen voor ‘’ noodgevallen ‘’ en na 30 kilometer lopen was dit er eentje. Dus ik liep zo vanaf de straat de Spar van Aduard binnen. Mensen aldaar stonden even vreemd te kijken, ik verstoorde natuurlijk hun Zaterdagse rust in het dorp, enne zo strak zat mijn strakke broekje ook weer niet. De prijs voor een blikje cola en twix sloot mooi aan op het budget. Na het nuttigen van de cola en twix leek ik wat hernieuwde krachten te hebben gevonden en spurtte de Friessestraatweg af naar de stad. Thuis gekomen bleek dat ik bijna 37 kilometer er op had zitten en toch maar effe 3 uur 40 gelopen op wat water, twix en een cola.
Heerlijk toch!!! Ondertussen lagen de frustraties, teleurstellingen en andere dingen uit het leven van deze week her en der in de berm langs de route. De mooie dingen zijn trouwens bij mij gebleven....

Yes i am Free
I am a runner!!!

Heerlijk toch die runnershigh!!

Rogier