Ben ik zo gek of zij zo dom?

Het lopen wil nog steeds niet naar behoren, en om mijn conditie niet helemaal naar de filistijnen te laten gaan besloot ik te gaan zwemmen. Dat zwemmen moest gebeuren in de metropool Hoogezand. Dat Hoogezand heeft een heus zwembad een echte om in te zwemmen. Het gevoel dat het een en ander wel eens anders zal gaan dan anders kreeg ik al in de trein. Trein was te vol en had geen zin om te treinen, dus bleef het ding staan. Pas na bijna 1 uur en 3 kwartier reizen kwam ik eindelijk maar toch in Hoogezand. Snel effe bij mams gegeten en hup naar het zwembad. Bij de kassa stond geen rij dus dat is mooi dacht ik. Er stond geen rij omdat die waarschijnlijk langs gekomen waren. Op de woensdag zwemmen er ook een groep geestelijke gehandicapten, en het mens zal vast wel gedacht hebben daar heb je weer een!. Er werd mij op zn kinderlijke manier verteld dat ik mocht zwemmen tot half negen in de avond, en verder werd er mij met een vingertje gewaarschuwd dat ik alleen baantjes mocht zwemmen. Nou ik was echt niet van plan om van de glijbaan te gaan riep ik op een evenzo kinderachtige toon terug. Serieus als het mens was antwoordde ze dat het dan goed was. Daarna mocht ik ook nog eens betalen namelijk 2,90 euro voor een uurtje zwemmen. Een fles wijn is tegenwoordig goedkoper en als je er een beetje rustig mee doet heb je er nog langer dan een uur plezier van ook. Het riante bedrag wilde ik gaan pinnen. Pinnen??, riep het juffie verbijsterd. Even dacht ik dat ze twijfelde of ik überhaupt wel kon pinnen, maar misschien dacht ze dat ik de pinpas van mijn moeder misschien stiekem geleend had. Wil je echt pinnen?, vroeg ze nogmaals. Ja dat is in de grote stad Groningen heeeeeel normaal zei ik met een glimlach. Op dit punt capituleerde ze en schoof me het pinding naar me toe. Intussen was ik in alle staten, hoezo mag ik alleen baantje net of ik een klein kind ben. Ze mag blij zijn dat ik voor die 2.90 euro in het bad wil!, een bad met urine, haren, schimmels en andere jeukdingen. Ik had zin om stout te zijn, rennen door over de natte vloeren, en het juffie in het buitenbad gooien, alleen daar zat nou net geen water nog. Ik nam een aanloop richting het wedstrijdbad, riep allerlei oerkreten zoals men die roept na een dag van werken, maakte me breed en sprong het zwembad in midden in de groep geestelijke gehandicapten. Toen ik weer boven kwam zag ik het juffie druk gebarend met de microfoon en leek daarin te brullen. Heeft zij effe pech dat ik er weinig verstond zonder gehoorapp. Maar ik neemde te lippen dat ze zei: Ik had toch zo gezegd GEEN BOMMETJE……..