You'll Never Walk Alone

Vanmiddag om vijf voor half drie zat ik op de tribune bij de Groningen. Als het nummer You 'll never walk alone te gehore wordt gebracht gaan er overal stukken zwart en wit papier de lucht in. Verderop wordt er een mega spandoek ontrolt met daarop het beeltenis van Kees (0pa) Fluks. Deze man is onlangs op 82 jarige leeftijd overleden. Hij gold als een van de trouwste fans van de FC. Kwam op de fiets en of het nu slecht of goed ging met de FC hij was er altijd. Een persoon waarvan er maar een rond loopt bij een voetbalclub en die iedereen kent. Opa Fluks was altijd te herkennen aan zijn wandelstok en zijn gebreide groen-witte muts. Met 82 jaar heeft die mooie jaren achter de rug. De eerbetoon van de supporters vond ik indrukwekkend. Het nummer You'll Never Walk Alone had voor mij op dat ogenblik een dubbele lading, want op dat moment werd de marathon van Rotterdam gelopen, welke trouwens kort erna gestaakt werd vanwege de hitte. Die marathon in Rotterdam was mijn eerste marathon die ik ooit gelopen heb. Voor die wedstrijd wordt het nummer door Lee Towers te gehore gebracht. Het was op dat ogenblik voor mij een startsein voor een ander leven. Het klinkt gek en waarschijnlijk is dat het ook maar zo heb ik het wel ervaren. Na veel afzien en pijn leiden heb ik daar mijn eerste marathon uitgelopen. Dat je daar nooit alleen loopt was me wel duidelijk met al die andere medelopers en het publiek wat je aanmoedigt. Niet alleen in Rotterdam maar waar je ook loopt je bent nooit alleen.......