Eerste schoolfoto

Gister bij mijn ouders thuis vond ik een oude schoolfoto van mij. Gemaakt in 1978, ik ben het roodharige jochie, en dit is eigelijk mijn eerste schoolfoto. Op de foto ben ik ongeveer 4 jaar, dus de foto is 29 jaar oud! het schoolgebouw bevond zich aan de Ossemarkt op een steenworp afstand van waar ik nu woon.

My old raincoat (Eels)

oh no
she's giving back my old raincoat
the one i said she could keep
okay
she's taking back her umbrella
well that's alright with me

oh why
i feel like i'm a fighter
who only wins despite
my broken bones
the winner stands alone

every pocket has a hole
there is no hope
i'm walking around
in my old raincoat

oh yeah
she's tearing up my old letters
she's setting fire to the heap

oh joy
she says she's feeling much better
she says it's easy to sleep
without me there
in the cool night air

the sun is shining
the sky is blue
and I am cold
just walking around
in my old raincoat

now i know i'm really free

oh why
i feel like i'm a fighter
who only wins despite
my broken bones
the winner stands alone

every pocket has a hole
there is no hope
i've searched them all
looking for a note

the sun is shining
the sky is blue
and i am cold
i'm walking around
in my old raincoat

now i know i'm really free

Vlaggen maar

Bij veel sporten en dan voornamelijk voetbal draait het om vlaggen. De grensrechters vlaggen zich wezenloos wanneer er een speler buitenspel staat of een gemene overtreding maakt. Supporters van de verschillende kleuren laten ook graag zien dat ze bij die ene club horen. Veel vlaggen zijn mooi maar soms ook kwetsend en confronterend, want supporters zijn soms erg handig in het beledigen van de tegenstander. Voorbeelden genoeg bij de clubs in het betaald voetbal. Dat de nationale kleuren van Suriname reden was tot een relletje in Nederland is niet te begrijpen. Nadat jong-Oranje de finale van Servie had gewonnen liepen de spelers van Surinaamse afkomst een feestje te bouwen met de Surinaamse vlag. Alhoewel de kleur rood en wit in de Surinaamse vlag verwerkt zijn is het niet de drie kleur die we hier in Nederland gewend zijn. Half Nederland liep te mopperen dat het niet kon en zelfs de KNVB had er wat over te zeggen en riep als een schoolmeester '' dit nooit meer '' . Maar is die verontwaardiging wel zo terecht? Suriname is immers tot 1975 Nederlands bezit geweest, en vooral in de gouden eeuw is het land misbruikt door de Nederlanders. Het is natuurlijk vergezocht om die reden aan te halen bij het vlaggenvertoon in de Euroborg. Maar Suriname is en hoort bij ons en onze geschiedenis. De jongens zijn naast Nederlander ook nog eens Surinamer, welliswaar niet op papier meer maar wel met hun hart. Het is waarschijnlijk niet eens bewust gebeurt als het de Nederlandse vlag was geweest dan liepen ze daar ook zo hard mee rond. Als het wel zo was had ieder daar zn eigen redenen voor, daar moet je men vrij in laten, want we leven immers in dit kleurrijke land. Wat zal er over mij geschreven en gezegd worden als ik ooit eens de marathon win en met de Groningse vlag op het podium sta in plaats van de Nederlandse vlag?

Trouwens niemand deed moeilijk toen er bij de huldiging in Heerenveen talloze fryse vlaggen de lucht in gingen?, tja maar dat is anders hoor je bekrompen Nederland roepen……..

Op de plaats rust......

De majoor is niet meer, op de zeer respectabele leeftijd van 94 jaar is Alida Margaretha Bosshardt beter bekend als 'Majoor' Bosshardt maandagavond overleden. Bijna haar hele leven stond in dienst voor de medemens. Ze was het boegbeeld voor het Leger des Heils. Haar werk op de Amsterdamse wallen werd haar levenswerk, al haar liefde, overtuiging en moed stopte ze in de prostituees, daklozen en verslaafden. Ook werkte ze in kindertehuizen, je kan je beter afvragen wat ze niet voor de medemens heeft gedaan. De toen nog prinses Beatrix liep undercover met haar mee in 1965. Je hoeft niet christelijk te zijn om haar werk te begrijpen en te waarderen, daarom werd ze geliefd door velen. Zo oud en eigelijk nog te jong om heen te gaan want het werk is nog lang niet gedaan.

Op de plaats rust Majoor.................

Kampioen!

Wederom liep de grote markt vol, dit keer geen groen-witte massa maar oranje wat de klok sloeg. Na een spannende Ek-finale tegen Servie is Nederland met 4-1 kampioen! Dat werd natuurlijk flink gevierd in de stad!

Nieuwe schoenen deel (2)

Wat nieuwe schoenen kopen betreft lijk ik op hol geslagen te zijn. Kon ik vorige week zaterdag de nieuwe loopshoenen halen kocht ik me donderdag nog een stel leuke en vlotte zomerschoenen. Omdat de finale vanavond in de stad wordt gespeeld was er veel te doen dus ook een braderie, tja wat heb je vaak op braderies te koop? Juist overbodige schoenen die de ondernemer graag kwijt wil omdat het de kleur van 2 jaar geleden is of de kleur gewoon niet doet bij de loper. Dit kon ik natuurlijk niet over mijn kant laten gaan en kocht 2 paar loopschoenen voor een heel zacht prijsje. Vele tientallen euros uit gespaard en een de eerste test met de beide paar schoenen zijn geslaagd. Nu is het een hele tijd gedaan met schoenen kopen!!!!!

Aanwinst1 Pearl Izumi Syncro Float

Aanwinst 2 de Mizuno Wave Omega 2

Het Karremans gevoel

Val(s)e gieren

Terwijl de vleugels van de vale gieren het zuiden des lands overschaduwen heeft het noorden last van andere gieren. Hier in het noorden hoeven kleine kinderen niet binnen gehouden worden en huisdieren achter slot en grendel, want daar azen de gieren hier niet op. We hebben te maken met aasgieren, zoals de hele wereld weet is morgen de finale van de EK under 21 in Groningen. In de euroborg wel te verstaan, ook wel de Groene hel genoemd. Morgenavond spelen Nederland en Servie de finale. De kaartverkoop voor deze wedstrijd ging natuurlijk als een speer, zo goed zelfs dat het totaal uitverkocht is. Dat is mooi voor de voetballiefhebber zal je zeggen. De kaarten zijn bij de officiele verkooppunten ongeveer 25 euro per stuk. De aasgieren hebben schijnbaar gezien de aantal advertenties op onder andere Marktplaats de merendeel van de kaartjes in handen. Deze aasgieren deinzen er niet voor terug om het tienvoudige en meer te vragen voor hun kaartje. Heb zelfs bedragen gezien van 250 euro per kaartje, dat is wel effe 230 euro meer dan de officiele verkoopprijs. Dat deze aasgieren de advertentie durven te plaatsen!, ik zal me doodschamen. Eigelijk vindt ik dat dit niet kan, bij de verkooppunten had men een per klant moeten verkopen. Alles in de voetballerij draait om geld, en daar kan Michel Platini ook urenlang over mee lullen. De grote man van de Europese voetbalbond vult links en rechts goed zijn zakken. Daardoor krijgen mensen zoals hij last van hoogmoed en verwaandheid, daardoor denken ze dat alles maar kunnen bepalen. Zo mag bijvoorbeeld een huldiging van Oranje niet plaats vinden op de grote markt, zelfs de eretribune is voor meneer verbouwt omdat hij te beroerd is om naar beneden af te dalen om de beker uit te reiken, misschien is hij wel bang dat zijn dure schoenen vies worden dus gebruikt hij een oude verdwenen traditie als smoes. Wat helemaal belachelijk is dat de KNVB een eventuele huldiging (want er moet eerst nog wel effe gewonnen worden) plaats laat vinden in jawel Heerenveen. Daar zakt mij de broek echt van naar beneden en als Groninger zal je haast hopen dat het niet gebeurt. Een zeer domme actie van de KNVB om een huldiging als deze plaats te laten hebben in een dorp aan de verkeerde kant van de grens. Maar goed als oranjefan natuurlijk hoop ik echt dat we die Serven met erg veel doelpunten inmaken want met die lui hebben we nog een appeltje te schillen.

Maar goed na hoogmoed ga je vaak heel hard vallen……….

Let it be (Kane)

Well the answer is always the same,
Won't you please just let it be.
Cause I've been there and all I can say,
Is that it slips away from me.
With the memory of yesterday's grace,
She spins away from me,
So I can go on.

As cold as the void of the night,
The dark's surrounding me.
She leaves me there every time,
As alone as I can be.
And I drift with the thought of her eyes.
She's all that I can see,
But I will go on.

Every long night,
Every whisper,
Every song that never saw it coming,
And she says it's oh so right.

Every cold night,
Every shiver,
Every time I didn't feel it coming.
She says it's oh so right.

As heartless and cruel as can be,
She moves away from me.
Still I need to be hers every time,
With all that I can be.
As she calls in the deep of the night,
She takes all I've got from me,
So I can go on.

Every long night,
Every whisper,
Every song that never saw it coming,
Baby don't you know that it's not allright,
It's not allright, no, no, no

Every cold night,
Every shiver,
Every silent scream,
And she never listens.
Well it's not alright, not alright

She rides with the gods of the night,
She rules the tides in me.
She crushes the waves with her sigh,
And she...oh lord... becomes a part of me,
But her care is as sharp as a knife.
I'll say, for how can she step away from me,
How can you just walk away from me?

Every cold night,
Every whisper,
Every silent scream,
And you never listen.
And you say what?...It's allright,
Well it's not allright, no, no.

Every last time,
Every shiver,
Every dirty game.
Well it just isn't right,
It just isn't right.

She wakes at the dawn of the day,
And takes my heart from me.
Leaves me with nothing to say,
Nothing left for me,
But the fever of final goodbyes,
She spins away from me,
So I can go on...

I can go on.

(sorry buren het is een prachtig nummer gewoon)

Waar een wil is, is een...

Juist een weg, een lange weg, tenminste voor mij wel zoals het nu lijkt. Ging het lopen voor een jaar geleden nog als vanzelf is het dit jaar wel anders. Toen het bij mij zo gewoon was al opstaan, schijten of eten. Eenmaal in de lappenmand blijkt de rand ervan toch een aardige hindernis. Denk je dat je er net met veel pijn en moeite over de rand ben gekomen lijkt het net of iemand met zijn hand je been vastpakt en je zo terugtrekt. Nu stel ik het wel dramatisch hoor en eigelijk is dat het niet eens. Was ik eindelijk eens van mijn voetblessure af stoot ik me behoorlijk tegen een openstaand lade. Maar goed dat overleef ik wel weer, maar voor het lopen moet op dit moment de nodige moeite voor gedaan worden. Op zich is dat niet verkeerd, want zo weet je dat het niet altijd vanzelf gaat. Je weet dan ook dat die prestaties die je geleverd heb op dat moment dingen zijn waar op je zuinig moet zijn in je herinnering en niet zomaar als vanzelfsprekend weg te gooien in je lange termijngeheugen. Vaak sta je als loper daar niet bij stil en is er meer teleurstelling wanneer je de marathon 10 minuten boven je schema hebben gelopen dan vreugde, en dat is eigelijk absurd! Leer genieten van het lopen, want dan maakt een mindere tijd je niet meer uit.

Dus vanaf nu de overbodige kilootjes lozen en lopen, lopen, lopen, lopen, lopen en nog eens lopen........................

Een berg (oud) sentiment

Zoals eerder al geschreven had ik mij een paar nieuwe loopschoenen gehaald, paar nummer 13 als ik me niet vergist. De kast ligt vol oude schoenen, schoenen waar ik mee de eerste looppassen heb gezet, schoenen waar ik marathons mee gelopen heb, schoenen welke mij veel bloed, zweet en tranen heeft (waarvan sommige letterlijk) gekost. Toch doe ik ze niet weg, ik ben toch meer een Nederlander dan ik zelf gedacht heb. Dat sparen zit er nog steeds een beetje in en ook al zijn de schoenen versleten wegdoen zal ik nooit zomaar doen. Duizenden en nog eens duizenden kms hebben die schoenen met elkaar gemaakt. Al die kms zijn mij dierbaar dus ook die schoenen waarmee die kms gelopen zijn. Het is echt niet zo dat ik verwacht dat ze later in het museum terecht komen, maar het is meer het sentiment. De Adidassen hebben hun werk naar behoren gedaan in Barcelona en Berlijn terwijl de Nikes mij in het begin op gang hielpen en hielden. De Assics hebben mij naar Prs gelopen terwijl anderen van het merk mij dikke tranen bezorgden. Als ik voor elke gelopen km een euro zal krijgen dan zal ik mijn baan op kunnen zeggen. Maar ja lopen draait bij mij niet om geld, lopen is voor mij een passie dus ware liefde en dat is onbetaalbaar.

Wat haast ook onbetaalbaar lijkt is het gedrag van de aanschafprijs van alle schoenen, als je die bij elkaar op telt word je op zn minst een beetje misselijk. Maar ja geld moet niet echt een rol spelen bij het uitoefenen van je passie vindt ik. Oké ik heb makkelijk praten, want heb net schoenen van de baas gekregen en we zijn natuurlijk hier erg verwent met alle luxe die wij ons kunnen veroorloven. Het nieuwste van het nieuwste ligt er in de winkel, de nieuwe schoenen van mij hebben bijvoorbeeld in de zool een uitholling voor een Ipod-chip. Verder bestaan er van Adidas al schoenen die zichzelf corrigeren dat hoef je niet eens zelf meer te doen. We zijn door een door verwend, zwenk je wat uit naar links of rechts, heb je platvoeten, of juist hele smalle voeten overal is er wel een oplossing voor in de hardloopwinkel. Het is natuurlijk wat je je voor je passie over hebt, en als je helemaal geen geld hebt of er geen geld aan wilt besteden kan je altijd nog zelf creatief zijn zoals de bovenstaande (Afrikaanse) loper gedaan heeft, en volgens mij zijn het duidelijk Nikeairs gezien de ventiel aan de voorkant, maar wat maakt het uit? hardlopen doen ze daar allemaal heel hard met of zonder al die nieuwe moderne dingen in de schoen.

Misschien hebben ze daar wel belang bij mijn oude schoenen, voor het Museum in Kenia....

40.000 bezoekers!!!

Vandaag is het zover, de 40.000ste bezoeker is op de site geweest. De bezoekers van mijn site komen uit alle uithoeken van de wereld. Veelal per ongeluk maar vaak ook door gerichte zoekacties in Google. Natuurlijk heeft Wartaal ook een vaste aanhang van lezers die dagelijks langs komen surfen. Al die personen zorgen voor aardige cijfertjes die gewoon leuk zijn om bij te houden en verder geen waarde hebben. De 40.000ste is niet zomaar een persoon, het is een echte miss. Deze Miss woont en werkt in het mooie London. Daar is ze meer bekend als de tweede Lady DI, en zeg eens zelf waar of waar? Normaal gesproken zal Wartaal een Schoonheidspakket aan de 40.000ste bezoeker geven, maar zoals jullie allemaal snappen is dat in dit geval niet nodig.

Op naar de 50.000........

Nieuwe onderdanen

Een nieuwe start met lopen hoort eigelijk ook een stel nieuwe onderdanen bij. Niet dat de laatste paar gekochte loopschoenen al af waren, integendeel zelfs! Van mijn werk ben ik ingeloot voor de Dam tot Damloop, en daar komt nog eens bij dat ik een van de gelukkigen was die zich een paar schoenen mocht laten aanmeten. Als loper laat je dat natuurlijk geen 2 keer zeggen. Dus toog ik ruim 4 week geleden met de benodigde formulieren naar de hardloopwinkel waar ik een stel Nikes uit mocht zoeken. Natuurlijk kwam de verkoper meteen met de duurste loopschoenen aan. Er was natuurlijk wel een grens gesteld aan de aanschafprijs, de rest zal ik zelf bij moeten leggen. Niet dat ik moeilijk ga doen om een paar tientjes extra neer te leggen, maar persoonlijk hou ik er niet zo van dat men meteen met de allerduurste schoen aan komt zetten. De verkoper had al snel door dat ik wel wat meer was dan een beginneling en bond wat in. Eigelijk kon hij niets anders doen dan inbinden want van de gehele nikecollectie had hij geen een paar in mijn maat, niet dat ik zulke afwijkende voeten heb, tenminste dat dacht ik met mijn 44,5. Daarna duurde het lang tot het telefoontje kwam, al moest ik er eerst zelf achter aanbellen. Vroeg voor de grap of het schip met schoenen gezonken was onderweg naar hier, maar dat werd niet zo begrepen (of gewaardeerd.
Toen het verlossende telefoontje er uit eindelijk kwam toog ik me naar de winkel. Paste de nieuwe onderdanen en werden goed bevonden. Eigelijk wilde ik nog 2 andere modellen passen en vergelijken met die eerste. Al gauw kwam het meisje terug met de mededeling; Sorry meneer, die hebben we beide niet in u maat………
Zuinigheid of armoedje troef?, en ding weet ik zeker erg klantvriendelijk is het niet en hiermee zorgen ze eigelijk dat klanten hard weghollen. Maar goed toch de paar meegenomen, en inmiddels hebben ze hun doop al gehad in het Noorderplantsoen.


Run ze……

Bouta

Runnerkleven

Vandaag was het weer eens tijd om te gaan lopen, lopen wat voor mij dik 8 maanden geleden nog vanzelfsprekend was. Net zo vanzelfsprekend als eten, schijten en drinken. Maar ja zoals trouwe lezers wel weten hield een blessure me enig tijd aan de kant. In die enige tijd kan je conditie wel enorm achteruit gaan. De kilootjes kwamen erbij als of je de tweede gratis kreeg, en van al het taart op het werk werd je ook niet al te vrolijk van. Maar goed nu kan ik weer lopen, en zit te zeuren dat het niet zoals het geweest. Maar voor ik het weet is het weer zoals het geweest is alleen dat heeft tijd nodig. Werken en daarna hardlopen is een vermoeiende combinatie, zo vermoeiend zelfs dat ik besloot eerst effe een hazenslaapje te doen, want had eerlijk gezegd geen zin om nog te lopen. Dat slapen heeft gelopen want superfit trok ik mijn runspullen aan en toog naar het park voor mijn rondjes. In de eerste ronde ging het al aardig hard, en dat kwam niet omdat ik er van tevoren geslapen had. 2 dames waagden het om mij zo voorbij te lopen, net alsof je een wandelaar op leeftijd voorbij loopt. Dat kon ik natuurlijk niet laten gebeuren. Dus ik ging er achteraan en bleef een tijdje ‘ runnerkleven ‘ De meiden deden flink hun best om het tempo hoog te houden, want ze hadden dondersgoed door dat ik hun als een oude diesellocomotief hun opjoeg.


Na een paar 100 meter vond ik het wel welletjes en ging versnellen, hier hadden de dames niet van terug maar ze probeerden desondanks toch nog bij te blijven. Zo hard ik voor hun was, was ik ook voor mezelf en trok het sprintje lekker door. Zo snel had ik al tijden niet gelopen, en moet zeggen dat het wel wennen was hoor! Na een paar 100 meter kreeg ik loeizware benen maar liep door tot de dames achter mij niet konden zien. Eindelijk een bocht!, daar stopte ik om bij te komen. Ik hoestte van de inspanning. Tja na wat extra kilootjes kan inspanningsastma er ook nog wel bij. Na wat strekken en rekken liep ik verder, het leek net of die versnelling mij over een drempel had geholpen want het ging nu als een tierelier. Halverwege het park kwam ik de achtervolgende dames weer tegen, ze hadden de achtervolging opgegeven en waren gaan lopen. Ik kon het natuurlijk niet laten om scherpzinnig te zijn door te roepen van ‘’ Kom op dames in de benen! “ Schijnbaar ben ik een goede motivator want als bliksem getroffen door mijn woorden begonnen ze weer met hardlopen. Het lopen ging weer lekker en ben weer op de weg terug, en dat is een heerlijk gevoel!!!!

Ps: De wereld heeft er weer een nieuw woordje bij namelijk '' Runnerkleven '' bedacht enzo door wartaal....

Schaap in het park

Groningen was weer ruimschoots in het nieuws, het EK under de 21 is immers begonnen en in deze bruisende Noordelijke hoofdstad gebeurt natuurlijk nog veel meer. Na de stadsduif hebben we nu echte stadsschapen rondlopen! Het gras in de stad Groningen wordt vanaf eind mei bijgehouden door schapen. Een kudde van ruim 150 schapen is verantwoordelijk voor het bijhouden van de perken en plantsoenen. Deze kudde word begeleid door een herder en een hond. Of de herder net als Remi ook buiten slaapt weet ik niet maar dat zal het plaatje wel mooier maken. De inzet van de herkauwers is onderdeel van het Groningse voornemen om de duurzaamste stad van Nederland te worden. Het ecologische groenbeheer is een manier om dat te bereiken. De stadjers zullen vast eerst moeten wennen als ze heerlijk liggen te zonnen in het park en er opeens een kudde schapen voor je staat. Het is natuurlijk een goed iets om de stad te promoten en het is natuurlijk altijd beter dan die lawaaierige grasmaaiers. Niet alleen veel lawaai maar ook gevaarlijk want voor je het weet zit je er onder. Wat de schapen zelf van hun werkzaamheden is vooralsnog niet bekend.

En vraagje rest me dan nog, wie ruimt de schijt van die schapen op? Loopt de herder er dan met een zakje er de kudde aan?

Het peerd is terug

Het peerd van ome Loeks is weer terug, het kreeg zijn oude plek weer op het nieuwe stadsbalkon voor het Groninger Hoofdstation. Maar liefst vier jaar is het beeld weg geweest, eerst voor een opknapbeurt en later wegens de bouw van het stadsbalkon. Het stadsbalkon is eigelijk een fietsenstalling. Zoals gewoonlijk hier in Groningen bleek het ontwerp niet te voldoen aan de vraag. Het bleek dat de stalling veel te klein was voor al die rondslingerende fietsen. Het gemeentebestuur lijkt vaker niet verder te kijken dan de dag van vandaag. De Euroborg is hier spijtig ook een voorbeeld van. Heeft een fietsenstalling van dit formaat wel zin? Ik denk namelijk dat je eerst de fietsgebruikers moet heropvoeden want het zijn zij die er gebruik van moeten maken. Vaak is er grote haast om nog net de trein te halen, een beetje student zal echt niet eerst keurig de fiets opbergen. Geen tijd en geen zin, en daar komt ook nog eens bij dat je er moe van wordt. Dat ze ook moe worden van het eeuwig gestap vergeten ze voor het gemak maar effe. Je hebt dan echt stront in de ogen als je in de haast je fiets parkeert op de blindentegels of die onmogelijke plekken waar die voor half Groningen in de weg staat. Als ik de gemeente was zal ik een miljoentje extra er tegen aangooien en alle studenten verplicht op een gedragscursus moeten sturen.

Maar goed wat hebben Groningers nu toch met het peerd van ome Loeks? Ome Loeks was Lukas van Hemmen hij was kastelein, pikeur en houder van renpaarden. Er is zelfs een leid/versje over het Peerd van ome Loeks.Het werd gezongen in de Groningse straten nadat in 1910 zijn beste paard Appelon na een ziekte (krampkoliek) van enkele dagen stierf. Die krampkoliek kreeg het paard door een op zich niet ernstige verwonding in de neusvleugel. Die had Lukas van Hemmen zelf het dier met een hooivork toegebracht om een knecht te ontzetten die door het paard werd aangevallen. Het lied werd snel bekend in Groningen en omgeving.

t Peerd van Ome Loeks is dood, Loeks is dood, Loeks is dood,
t Peerd van Ome Loeks is dood, hailemoal dood.
Guster nog goud gezond, sluig e mit steert in t rond
t Peerd van Ome Loeks is dood, hartstikke dood.
t Peerd van Ome Loeks is dood, Loeks is dood, Loeks is dood,
t Peerd van Ome Loeks is dood, hailemoal dood.
Haar ik hom moar vreten geven, din was e in leven bleven.
t Peerd van Ome Loeks is dood, hartstikke dood.

Mis(s) verkiezing

Vanavond is er de missverkiezing op tv, dit keer niet zomaar een vleeskeuring met totaal perfecte meiden die zogenaamd voor dit alles hebben moeten knokken. Nee het is een mis(s)verkiezing voor dames die een handicap hebben. Mooie vrouwen met uiteenlopende handicaps waagden de gok in deze speciale miss verkiezing.De winnares mag zich laten kronen door premier Balkenende tot miss 2007 en is dan ambassadeur van Onbeperkt Nederland. Verder verlenen veel bekende Nederlanders hun medewerking aan het programma. Het was als een missverkiezing hoort te zijn, eentje met veel glitter en glamour. De handicap doet eigelijk niet eens echt iets toe, maar maakt wel diegene tot wat zij is. Met een handicap weet je echt wat knokken is, om ergens bij te horen en bij te blijven. Daarom kan ik niets anders dan grote bewondering hebben voor deze dames. Je moet maar wel durven om in bikini voor heel Nederland te koop te lopen en dan ook nog eens met je handicap te pronken. Dat kan niet iedereen met een handicap daar is durf en lef voor nodig. Wat mij op viel dat er iemand bij zichzelf afvroeg of hij wel in staat zal zijn om met een handicap te kunnen leven. Ik kan uit ervaring zeggen dat je dan wel moet! Je hebt niets te willen of te kunnen het is alleen maar moeten. Je moet verder en wanneer je je handicap hebt overwonnen ben je pas een echte ster.Verder kan je afvragen of iemand met een handicap ook niet gewoon mee moet kunnen doen aan de ’ reguliere ‘ missverkiezing, dat zal ongetwijfeld ooit wel eens gebeuren zoals nu de anorexia hype wordt los gelaten.

Voor mij zijn ze allen winnaars…..

Zondag rustdag?

Voor veel mensen is zondag een rustdag, maar niet voor mij. De hele ochtend wat ik bezig in huis want het huishouden moet ook gebeuren toch? Na de verplichtingen in huis heb ik flink moeten sprinten om de trein te halen en met een voor mij gevoel een nieuw wereldrecord op de 3,5 km is mij dat ook gelukt. Het echte loopwerk moest nog beginnen met een rondje van ongeveer 13 km. Het is een rondje wat ik normaal gesproken met 2 vingers in de neus loop en op zich niets bijzonders als ik niet afgelopen maanden met blessure te kampen had. De trouwe lezers van mijn site kunnen zich ongetwijfeld de Apeldoornse drama herinneren. De blessure lijkt hersteld te zijn. Afgelopen weken liep ik al voorzichtig in het Noorderplantsoen, en vandaag was het eindelijk weer tijd voor het echte wegwerk. Met wegwerk bedoel ik het asfalt en de betonplaten waar ik weer over zal gaan zweven. Van het zweven was uiteraard geen sprake van, want in de maanden van blessureleed ben ik natuurlijk wat aangekomen. In combinatie met het warme weer en de extra kilootjes en natuurlijk de ongetraindheid maakte het best zwaar voor een eerste keer. Zelf was ik al zo slim geweest om geen water mee te nemen waar ik later onderweg uiteraard spijt van kreeg.

De eerste 6 km’s gingen redelijk, ik liep wat onwennig over de betonplaten langs de kielsterachterweg en het was net of mijn benen iets zeggen wou. Ze protesteerden omdat de ondergrond hun maar al te bekend voorkwam. De ondergrond die mij al enige schaafplekken en zelfs gebroken ledematen heeft bezorgd. Maar een boer die geeft nooit op en dus ik ook niet. Stug liep ik door, af en toe even stoppen om te kijken of ik niets wat verloren. De rest van de route ging het wat moeizamer, de spieren werden stijf omdat ze al tijden geen langere duurloopjes gewend waren. Af en toe stopte ik effe, maar wist me te motiveren met de woorden hup olifantje! Dat werkte waarschijnlijk wel want liep de laatste 3 km in een stuk door. Dat is eigelijk ook niet zo gek want bij mijn ouders stond de bqb al lekker warm te worden en wat is nou lekkerder na zn eerste keer weer je heerlijk aan kan schuiven bij de bqb met een heerlijk flesje koud bier……

Donorshow

Nederland is op de wereldkaart gezet en wel door BNN, ik heb het nu over de grote donorshow van BNN. De wereldpers was vrijdag aanwezig om de liveuitzending van het vooraf veelbesproken donorshow bij te wonen. Het bleek bleek allemaal in scene gezet te zijn en hoe! De premier en de rest van de politiek spraken van tevoren hun afschuw uit over deze show van BNN. Eigelijk had iedereen wel een mening gelet op de vele reacties in de verschillende internetforums. Het is wel grappig te zijn hoe snel een mening kan veranderen, felle tegenstanders van de show werden ineens grote voorstanders en ook vanuit de politiek lovende woorden. Niet van iedereen uit Den Haag natuurlijk want CU en CDA leven liever steken in de jaren 60. Maar goed BNN heeft bereikt wat het van tevoren opgehoopt had namelijk aandacht. Het is verder ook een groot eerbetoon aan wijlen Bart de Graaf die zelf vergeefs wachte op een donornier(oprichter BNN). Mensen lijken wakker geschud te zijn en velen zijn na de uitzending het donorformulier gaan downloaden via internet. Zal dit ook gebeurt zijn wanneer er een duffe actieavond georganiseerd zal zijn met een uitgebloeide impotente Ron Brandsteder die tot vervelends toe loopt te bleren van: “ wordt nu donor een maak een kans op een avondje uit met de drager van jou nier! “ of misschien een mediaactie met als slogan ‘’ Geef je huid een tweede kans” Ik durf te voorspellen dat zoiets geen anderhalf miljoen kijkers getrokken zal hebben, zelfs niet met de mooie Linda in de schijnwerpers. BNN heeft op een uitzonderlijke wijze de aandacht gevestigd op een groot probleem. Zijn wij in deze maatschappij zo hebzuchtig en hebberig geworden dat je zelfs als je zo dood bent als een pier al je onderdelen mee het graf in wilt hebben. Denk niemand dan dat je ongeneeslijk zieke neefje je nier heel goed kan gebruiken? De regering moet snel met duidelijke regels komen omtrent het donorschap en verder zal het registeren ook anders moet want dat kan makkelijker en duidelijker. Zelf ben ik al vanaf mijn 18de donor, en voor mijzelf vindt ik het een goede zaak, want als ik later dood ben sta heel graag mijn muzikaal talent af aan een achterbuurjongetje die ongeneeslijk a-musicaal is want zo hebben mijn nabestaanden dan er nog echt ies aan!!!