Bij veel sporten en dan voornamelijk voetbal draait het om vlaggen. De grensrechters vlaggen zich wezenloos wanneer er een speler buitenspel staat of een gemene overtreding maakt. Supporters van de verschillende kleuren laten ook graag zien dat ze bij die ene club horen. Veel vlaggen zijn mooi maar soms ook kwetsend en confronterend, want supporters zijn soms erg handig in het beledigen van de tegenstander. Voorbeelden genoeg bij de clubs in het betaald voetbal. Dat de nationale kleuren van Suriname reden was tot een relletje in Nederland is niet te begrijpen. Nadat jong-Oranje de finale van Servie had gewonnen liepen de spelers van Surinaamse afkomst een feestje te bouwen met de Surinaamse vlag. Alhoewel de kleur rood en wit in de Surinaamse vlag verwerkt zijn is het niet de drie kleur die we hier in Nederland gewend zijn. Half Nederland liep te mopperen dat het niet kon en zelfs de KNVB had er wat over te zeggen en riep als een schoolmeester '' dit nooit meer '' . Maar is die verontwaardiging wel zo terecht? Suriname is immers tot 1975 Nederlands bezit geweest, en vooral in de gouden eeuw is het land misbruikt door de Nederlanders. Het is natuurlijk vergezocht om die reden aan te halen bij het vlaggenvertoon in de Euroborg. Maar Suriname is en hoort bij ons en onze geschiedenis. De jongens zijn naast Nederlander ook nog eens Surinamer, welliswaar niet op papier meer maar wel met hun hart. Het is waarschijnlijk niet eens bewust gebeurt als het de Nederlandse vlag was geweest dan liepen ze daar ook zo hard mee rond. Als het wel zo was had ieder daar zn eigen redenen voor, daar moet je men vrij in laten, want we leven immers in dit kleurrijke land. Wat zal er over mij geschreven en gezegd worden als ik ooit eens de marathon win en met de Groningse vlag op het podium sta in plaats van de Nederlandse vlag?
Trouwens niemand deed moeilijk toen er bij de huldiging in Heerenveen talloze fryse vlaggen de lucht in gingen?, tja maar dat is anders hoor je bekrompen Nederland roepen……..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten