doping

De tourgekte is net als een koorts wat steeds hoger oploopt. Voor er nog maar een meter gefietst was stonden de kranten al vol van vermeend dopinggebruik. Bloeddoping werd geroepen, en het wordt nog steeds geroepen. Zelf maakt me het niet zoveel uit, want neem aan dat Ulrich en talloze anderen net als ik ook graag een wijntje mogen drinken. Ik neem aan dat ze met bloeddoping een lekkere fles wijn bedoelen. Volgens sommigen is wijn het bloed van Jezus. Mij maakt dat ook niets uit, blijf het net zo goed drinken. De heren die nu 3300 km door Frankrijk fietsen krijgen volgens mij wel last van het Jezuscomplex. Je moet haast wel onmenselijk zijn om te kunnen presteren wat zij in die paar weken doen. Ik heb er bewondering voor. Ook ik zelf waande me een korte tijd als een tweede Indurain of Zoetemelk. Dat fietsen deed ik trouwens zonder doping. Het is natuurlijk het eerlijkst om zonder doping te fietsen en lijkt me ook het lekkerst gevoel. Tijdens het hardlopen doe ik het ook veelal zonder doping, in sommige wedstrijden gebruik ik het echter wel. Zo graag dat ik de finisch wil halen, net zo graag zoals de jongens in de tour de rit willen uitrijden. Zelf gebruik ik tijdens marathon Grunner koek als doping, wat trouwens nog niet op een lijst staat van verboden spullen. Bij kortere wedstrijden waag ik me wel eens aan een flesje wijn, en dat is volgens sommigen bloeddoping. Wanneer je als wielrenner de tour uitrijdt voegt je bij de grote namen van de wielersport. Dan wordt je aanbeden door menig wielergek. Gooi je je bidon of je volgesnoten zakdoek weg, alles wordt door je fans opgeraapt en aanbeden, en een beetje slimme fan zet het op marktplaats. Voor een sporter is het natuurlijk een extra goed gevoel wanneer je presteert dat je het met je eigen oerkracht doet, en dat maakt de moeite van aanbeden worden waard, anders kan je je fans toch niet recht in de ogen aankijkenMet of zonder bloeddoping het blijft een boeiende sport dat wielrennen en vooral door de bergen.

Zo nu maar eerst een lekker glas wijn.........