vrijdag 24 februari 2006

GOUDKOORTS

Ik sta hier nog steeds in mijn oranje boxtershort, oranje hempje en mn oranje mutsje (ja van UNOX) hier op straat. Geen last van de koud, samen met de hele buurt hossen we door de straat want ja WE hebben weer GOUD. Nou ja we hebben het zelf niet Bob krijgt hem morgen omgereikt door een of andere Bobo van de organisatie. Dat we hem zelf niet om de nek hebben hangen verandert niets aan onze feestvreugde. WIJ zijn de beste van de hele wereld met schaatsen!!! nou ja op de 10 km dan. Wij waren sneller dan amerikaan Chad Hedrick en we hebben niet alleen goud maar WIJ mogen ook het brons mee naar huis nemen, deze werd gewonnen door Carl Verheijen. Kortom feest in de straat, Iedereen staat buiten, allemaal in het oranje. Tranen van geluk zijn er op de vele gezichten te zien. Zelfs de Turkse buren komen naar buiten.

Wanneer ik de Turkse buurman uitleg dat dit geen demonstratie is tegen een of andere cartoon snelt hij naar binnen om het oranje keukenshort van zijn vrouw Fatima (die ook in het oranje is) om te doen. Heel blij en ontroerd rollen ook bij hem de tranen over de wangen. We dansen samen met de hele straat op de maat van de trommels van de Braziliaanse overburen, Er komen steeds meer mensen en bijna iedereen is in het oranje. Iedereen is blij ook mijn buurman, we huilen van blijschap want WIJ hebben goud. Verderop rijden er lange slierten toeterende autos tjokvol met mensen, blij mensen uit die autos wapperende Nederlandse vlaggen. Het is een grote feestvreugde en dat mag natuurlijk ook he. Ik wordt veel gekust door voor mij bekende en onbekende dames en kust veel terug, Dus geniet met volle teugen, de opas en omas van de straat vergelijken het met bevrijdingsdag van 1945. Smartlappen worden er gezongen! en we zingen Bob is kampioen ole ole .Bobby kampioen ole ole ole!!!! zo zingen we onze kelen schor maar ja dat maakt niet uit. Het is genieten, voor een dag zijn we een, morgen zit iedereen weer in zn eigen hokje wachtend op wat die dag zal brengen, want de dames moeten ook nog. Daarna zal het wachten zijn tot het WK wanneer we elkaar weer op straat treffen.

Op een gegeven moment is het genoeg geweest en loop ik samen met mijn Turkse buurman naar huis, beide nog helemaal in de feest stemming. Wanneer ik mijn sleutel in mn slot steekt vraagt mijn buurman me: Maarre euh buurman wat is nou dat schaatsen????????

Rogier

1 opmerking:

Anoniem zei

jammer geen feest vandaag...