Dogcamp

De een na de andere smsje ontvang ik van familieleden die gezellig ergens op vakantie zijn. Het is op een koude avond wanneer mijn mobiel pieppiept Spanje meldt dat het fantatics is met 30 graden, even later gaat de mobiel weer piepen. Dit keer is het Engeland, schijnt daar droog te zijn, en zitten met een porsche carbio op het Engelse strand. Weer later maakt Oostenrijk het af met de mededeling dat het echt te gek is om zonder doping die bergen op en af te fietsen. Ze zijn allen nog lang niet van plan weer huiswaarts te keren. En wat doe ik? Tja ik werk en hou me bezig met de hond. Tijdens de afwezigheid van de grote baas en bazin wordt de hond gedrilt en gaat de overbodige vetrollen eraf. Een keiharde training met militaire overgave in het Drevenbos. Ik moet zeggen dat het goed gaat, heel goed, ik schreeuw mijn longen kapot en het is niets anders dan zit! , zit dan !, shitten, ga shitten hup!, zit!, shit!!!!!! Kortom je begrijpt het al de hond wordt een beetje heropgevoed. Misschien is het mogelijk de hond haar intrede te laten maken bij de drugsbrigade.Zaterdag was ze wat van slag, en dat is ook niet zo vreemd, want een mooie bonita bracht haar in de war. De beide dames konden het goed met elkaar vinden en ik op mijn beurt ook met hun, en in de gauwigheid riep ik dat zij de hond kon adopteren. Dat had ik beter niet kunnen zeggen, want bonita wilde dat natuurlijk maar al te graag. Ik kan het beter ook niet aan mijn pa vertellen want die brengt die hond meteen naar haar toe. Maar goed de trainingen gaan gewoon de hele week door, al is het in de stromende regen zoals vanavond, want daar wordt de hond juist gehard van! Ik hoop na deze week een hond te hebben gecreeerd die van zich afbijt als er van die rare kleine hondjes haar willen bijten en niet met de st aart jankend wegrent. Verder alles doet wat ik hem vraag, dus als het zit is is het ook zit, zit , zit dan, zit shit………………………………..

Ach net een beetje als Martin Gaus.

365 marathons

Is het mogelijk om een jaar lang elke dag een marathon af te leggen? Ja wan dat bewees vandaag Richard Bottram vandaag. Na 365 dagen kwam hij op zijn eindbestemming in Uden. Daarvoor doorkruiste hij half Europa en kreeg vele meelopers met zich mee. Door 2tal blesures is het hem echter niet gelukt om elke dag te lopen, en dat het buiten zijn schuld om gebeurde is extra zuur. Maar een bijtgrage hond en een dolle automobilist hou je niet tegen met je loopschoenen.Richard bleek een echte doorzetter en pakte de fiets op de dagen dat hij niet kon lopen. Een monstertocht zoals deze lopen doe je niet zomaar, en dus ook Richard had zijn reden. In 2005 overleed zijn vriendin aan de kanker. Een jaar later kwam het startsein om te beginnen met 15000 km lopend af te leggen. Met deze tocht wilde hij zoveel mogelijk geld inzamelen ter bestrijding van kanker. Hij kwam overal, en werd opgewacht door een horde mensen, burgermeesters, muziekkorpsen. Hij is het hardlopende icoon geworden voor kankerpatienten en ik denk dat je wel mag stellen dat vele patienten door hem de push hebben gekregen om keihard te vechten tegen het alles slopende ziekte. Iedereen verwerkt het overlijden van een dierbaar persoon op zijn eigen manier, de ene (kluun) schrijft er een boek over en een ander loopt. Richard is hier ook weer uniek want hij gaat nu eerst een boek schrijven en dat is hem ook van harte aan te raden want met 365 loop en fietsdagen heb je eigelijk teveel om over te schrijven. Ik wacht met smart op zijn boek en de tip voor hem om gewoon te blijven lopen (geen 42 km per dag) maar om heerlijk eerlijk te zijn denk ik niet dat iemand dat tegen hem hoeft te zeggen!!!!

Klasse Richard!!!!

Zoals zo mooi gezegd: carpe diem, pluk de dag en kijk niet om.”

Rain

How can I see what I'm leaving for
How can I give what I gave before
How can you tell me that you want me to stay
How can I stay when I'm trying to say
That I can live without the rain
Yes I can live without the rain

How can I feel what I'm trying to feel
How can move when I'm heel to heel
You're always shouting about the doubt in my eye
But I can't answer 'cos my eyes are so dry
Now I can live without the rain
Yes I can live without the rain

I can live without the rain
That's falling on my head
Rain that's falling on my head

Rain that's falling
Rain that's falling
Rain that's falling on my head

I started thinking back to you know when
I'd like to send a line but then again
How can I write you when there ain't no light
I'm feeling thight tonight and that's alright
Now I can live without the rain
Yes I can live without the rain

Speedy Rasmussen

Deze week en de volgende week pas ik op de hond. Traditiegetrouw kan je het haast wel noemen want elke zomer ben ik gewoon de klos. De rest van de familie viert vakantie in Oostenrijk, Spanje of Engeland. Ik en Sophie (de hond) blijven achter om het fort te bewaken, en dat gaat tot nu toe goed want wij beide begrijpen elkaar. Het neemt niet weg dat er voor mij ook gewoon werken geblazen is dus nu wordt er vanaf Hoogezand gewoond – gewerkt verkeerd. Dat betekend dus of met de bus, of met de trein, of juist ja met de fiets. Op de donderdag ochtend had ik al een voorzichtige poging ondernomen om op de fiets naar het werk te gaan. Dat ging best goed tot ik langs Avebe fietste, dat is net buiten Hoogezand toen begon het te plensen, dus ik snel terug naar het dichtbijzijnde treinstation. Trein op het nippertje gehaald, en dat was de trein van 07:00 uur. Nou ik kan je vertellen als je tevaak met die trein moet knap je totaal af werkelijk waar. Wagonladingen vol kantoorslaven, en die slaven stralen het ook nog eens uit ook! Mij beschuldigend aankijkend waarom ik zo vrolijk kijk want als je naar je werk moet heb je geen reden om vrolijk te zijn nemen zij. Jammer voor hen heb ik geen last van het oom Tom complex dus ik blijf mij zelf en ga met plezier naar mijn werk. Toch was ben ik een beetje, heel klein beetje bang om aangestoken te worden.

Dus was de keuze om eens op de fiets richting Groningen te gaan eigelijk wel logisch, alleen zit ik dan met familie die zich zorgen maakt om mijn slechtziendheid want dat is in combinatie met fietsen een beetje link. Maar ja ik denk maar zo dat de gehandicapte zelf dondersgoed waar de grenzen liggen en met dat idee stapte ik vanmorgen met een goed gevoel op de fiets. 50 minuten later kwam ik bezweet aan op het werk, de wind had flink zijn best gedaan om tegen te werken en met de versnelling op 3 krijg je ook niet echt het Armstrong gevoel, dus ik moest stijf op de trappers. Na het werk moest ik nog wat dingen afgeven bij mijn zus, om discussies uit de weg te gaan besloot ik mijn fiets een straat verderop te parkeren en liep het laatste stukje naar haar huis. Op deze manier voorkom je eindeloze disscussies al voelde ik me een beetje als Rasmussen, ik vondt het eigelijk wel best. Na wat babbels liep ik weer naar mijn fiets en ging weer richting Hoogezand. Onderweg hield ik halt op een brug, ik herhaal op een brug. Ik had effe mijn telefoon gecheckt want wie weet wie er gebeld had. Misschien mijn andere zus die verdwaald was op weg naar Spanje. Die denkt dat broerlief alles op kan lossen met internet. Maar nee dus nada, niets geen berichten. Terwijl ik in gedachten verzonken van het uitzicht aan het genieten was werd ik ineens door een ruwe stem uit een luidspreker weer in deze wereld gebracht. Een felle stem uit een luidspreker had een eenvoudige maar duidelijke boodschap '' Ga als een donder van de brug af want er komt een boot aan!!!!! " Met de schrik om het hart fietste ik door de dichte slagbomen heen. Na een paar meter fietsen had de schrik plaats gemaakt voor een gulle lachbui die de rest van de rit aanhield…………

Ach ik had het toch maar effe geflikt, mijn zus moest eens weten , maar geluikkig leest ze dit toch niet…………………………


PS Speedy staat voor mijn nickname op het www

Het flinke kikkertje

Er was eens een koers van kikkers. Het objectief was de top van een zendmast te bereiken. Vele mensen verzamelden zich om ze te zien en ze toe te juichen. De koers startte. De mensen geloofden eigenlijk niet dat de kikkers de top zouden bereiken. Alle opmerkingen die men hoorde waren als de volgende: “Belachelijk !!! Ze geraken er nooit!" De kikkers raakten één voor één ontmoedigd, behalve eentje dat verder klom en de commentaren gingen verder: "... Echt niet de moeite !!! Ze geraken er nooit!..." En de kikkers gaven zich één voor één gewonnen,Op het einde gaven ze allen op, behalve eentje dat, tegen alle opmerkingen, in doorzette … , uitgezonderd dat ene kikkertje dat, eenzaam en ten koste van een enorme inspanning, de top bereikte. De andere kikkers, stomverbaasd, wilden weten hoe ze het had aangepakt. Eentje benaderde haar om haar te vragen hoe ze er in geslaagd was haar object te bereiken. En ze ontdekte dat... het kikkertje doof was !


Wat is nu de moraal achter dit verhaaltje? Juist je kan met of zonder handicap alles bereiken wat je zelf wilt als je er zelf maar in gelooft!

Le tour

Le tour verdringt alle ellende in Irak van de voorpagina van de kranten. De tour is letterlijk ontploft vandaag, dankzij de ETA werd het vandaag echt explosief. Weer een renner en zijn ploeg uit de toer. Er wordt geen etappe verreden zonder dat er een renner geboeid wordt afgevoerd vanwege vermeend dopinggebruik. Enge dingen zoals EPO en bloeddoping hebben sommige sporters nodig om de tour en andere wedstrijden te kunnen volbrengen. Dat zijn eigelijk de kneuzen van de sport, mits omonstotelijk vast is te komen te staan dat men ook daadwerkelijk schuldig zijn. Aan dat schuldig zijn zet ik zo de laatste dagen mijn vraagtekens. Er worden naar mij idee teveel renners betrapt de laatste dagen. Als serieuze topsporter moet het toch in in je op komen om iets van een of ander verboden vrucht te nemen? Misschien ben ik naief maar kan je als je het toch stiekum gebruikt echt trots zijn op je prestatie? Gaan je handjes dan evengoed de lucht in, en zijn die tranen van blijschap echt of gewoon gemaakt omdat het wat voor de buitenwereld wat moet lijken. Maar ben je ook even zo schuldig als wanneer je een reep chocola hebt genuttigd waar net teveel van een of ander stofje inzit? Het Franse bureau die de dopingtests van de renners utvoert lijkt ook een dubieze rol te spelen, want telkens weer lekt voortijdig onderzoeksresultaten uit, die dan breeduit in de Franse telegraaf gemeten wordt. Mij idee hierbij is dan dat als ze zo goed kunnen lekken ook wel de testbuisjes kunnen verwissellen, zogenaamd expres per ongeluk. Als de trend zo door zet is het nog maar de vraag of Rasmussen Parijs wel haalt, hij zal echt goed op zn tellen moeten laten want voor je het weet word het weerloos musje meedogenloos neergeschoten door zijn bloeddorstige jagers. Het is jammer dat zn mooie sport vernield wordt door dit soort buitensporigheden, het lijkt er op dat dit soort dingen niet meer weg te denken is in de wereld van topsport.

Zal de Grunner kouke al op de lijst van verboden middelen staan?

Hoe sterk is de eenzame loper?

Het was in de middagpauze ik liep door de Herestraat en ik moet zeggen dat het slechte weer ook wel zn voordelen heeft ik werd tenminste niet lastig gevallen door de jehova’s van de boekenclub of door puisterige en geile pubers van onfris Nederland. Maar dat is dan ook het enige echte voordeel wat ik bij dit herfstweer hartje zomer kan bedenken. Omdat ik geen paraplu meer had, en niet meer als een half verzopen kat op het werk wilde verschijnen kocht ik me een hele mooie paraplu. Toen ik buiten stond liet het gloednieuwe ding maar mooi in het plastic. Niet om tegen een woekerprijs aan het einde van de Herestraat te gaan verkopen maar puur omdat ik om me heen steeds paraplus kapot zag gaan. Wanhopige mensen die probeerden nog enigszins droog te blijven onder restanten van hun eens zo trotse paraplu. De wind maakte geen onderscheid tussen kleuren, daar ging een witte en even verder op bezweek een zwarte en dat terwijl die paarse met witte stippen stoer heel bleven in de wind. Dat is nu altijd zo dat de meest afschuwelijke kleuren gewoon niet kapot willen gaan hoe hard de wind zijn best doet.

Met dit weer komen er altijd van die aparte toepasselijke teksten bovendrijven in mijn hoofd. In dit geval was het wat fladders van Boudewijn de Groot. Aan de deze grootheid heb ik mijn tweede naam te danken. Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur tegen de wind, Zichzelf een weg baant. Naar buiten kijkend kwam ik meteen tot de conclusie dat de tekst totaal niet op mij sloeg, ook al maak je er een hardloper van die fietser. Die fietser is gewoon een mietje die niet eens met de kleine wil gaan fietsen ook al schijnt de zon. Ik als hardloper trotseer alle omstandigheden zoals vanavond vele muggen, omgewaaide bomen, gesloten bruggen en verdwaalde bestelbusjes op fietspaden. Nou ja ik was bijna als een soort mug op het raam van het busje beland maar ja dat effe ter zijde.

Je bent pas echt sterk als eenzame loper als je alle obstakels overwint!!!!!

Verjaardagen

Deze maand lijkt het wel de maand van de verjaardagen. De een na de ander viert zn eigen mijlpaal, of je nu 50, 90 of 15 bent geworden dat maakt niets uit. Nou ja niet helemaal natuurlijk want met de 90 zet je toch wel echt een stap richting het naderend eind. Dus vier je het zolang je er nog bent. Lekker eten bij de ander, lekker eten en dansen weer bij een ander en de klok kapot kijkend bij weer een ander. Iedereen kent ze wel de leuke en anderzijds verplichte verjaardagen. Die verplichte verjaardagen kent iedereen wel, het geleuter over de politie en andere maatschappelijke kroegpraat is niet van de lucht en het zijn dan vaak altijd de zelfden die wartaal uitslaan. Nog erger zijn die verjaardagen waarbij veelzijdig over een ander geluld wordt, bij zn verjaardag weet je een ding zeker namelijk dat wanneer je zelf weg bent jij aan de beurt bent om besproken te worden.. Wat vier je nu nou eigelijk precies? Sta je dan echt stil dat je een jaartje ouder wordt?, of is het gewoon je zelf goedkoop op een voetstuk plaatsen om alle aandacht naar je toe te trekken? Een jaar ouder worden moet dat een prestatie zijn?, net zn prestatie als een marathon te volbrengen in een pr tijd of is het nog altijd zo dat de verjaardagen vanzelf komen en gaan naar mate de tijd verstrijkt. Zelf mocht ik het afgelopen vrijdag vieren, het was leuk gezellig en men vond het eten ook goed weg te werken. De groep genodigden paste ruim in de euroborg, maar de gezellig was er zeker niet minder om want tot in de kleine uurtjes werd mijn prestatie van nog een jaar erbij gevierd!!!

Vandaag was het weer tijd voor de volgende verjaardag, en dat was er eentje van eten, eten en nog eens eten en dansen………

Het gebeurde op 20 juli

Gebeurd op 20 juli
Het Tros-programma Opgelicht onthult op 20 juli 2001 dat het kamerlid Singh Varma van GroenLinks heeft gelogen over haar ongeneeslijke ziekte.

Martin Scorceses film 'The Last Temptation of Christ' wordt op 20 juli 1988 uitgebracht en zorgt over de gehele wereld voor protesten van fundamentalistische christenen.

De Britse prins Andrew trouwt op 20 juli 1986 met Sarah Ferguson.

Twee IRA-bomaanslagen op 20 juli 1982 zorgen voor gewonden en doden (9 mensen en 8 paarden).

Op 20 juli 1980 wint Joop Zoetemelk de Tour de France.

Op 20 juli 1976 maakt het onbemande ruimtevaartuigje Viking 1 een zachte landing op de planeet Mars.

Op 20 juli 1969 (Amerikaanse tijd) zet Neil Armstrong als eerste mens voet op de maan.

Op 20 juli 1951 vermoordt een jonge moslim in Jeruzalem koning Abdullah van Jordanië.

Op 20 juli 1944 mislukt de aanslag van kolonel Claus Schenk Graf von Stauffenberg op Hitler.

En op 20 juli 1974 zagik voor het eerste het levenslicht, kortom genoeg gebeurd in de schiedenis op 20 juli...

Dolende loper

Vandaag toog ik met mijn hardloopkleding naar Hoogezand om daar eens flink te gaan lopen en om daarna natuurlijk heerlijk te gaan eten. Wilde vandaag eens verder dan een uur en dan kan je in Hoogezand alle kanten op. Lopen doe ik er graag want je kan er eindeloos lopen. Vooral die lange rechte stukken vindt ik heerlijk om te lopen. Je komt dan weinig tot geen mens tegen. Heerlijk alleen ik en mijzelf, ik vecht nog steeds om weer in vorm te komen. Dat gaat eenmaal niet zo makkelijk om elke keer weer terug te komen van een blessure. De eerste kms gingen dan ook alles behalve soepel. Pijnlijke kuiten en schurende kledingstukken. kortom dingen waar je normaal als diehardloper geen last van hebt. Maar zoals ik vaker roep geeft een boer nooit op! niet dat ik een echte boer ben maar toch die kreet ligt me wel. Het lopen van lange rechte stukken heb je doorzettingsvermogen voor nodig. Heb met velen die lange stuken gelopen en de meesten haakten af omdat ze niet tegen het eindeloze horizon konden. Mooie woorden bedenk ik vaak ook tijdens het lopen, en zo ook vandaag eentje namelijk karakterloper en dat is een loper die eindeloos de horizon tegemoet kan lopen zonder maar eens aan zich zelf te twijfelen. Dat eindeloos hield vandaag bij anderhalf uur lopen op, maar de echte lange duurlopen komen wel weer. Vandaag liep ik een nieuwe route eentje met veel fietspaden. Het was een mooie route al ligt het zo dichtbij huis, ik had deze paden nog nooit belopen. Ik worstelde met mijn pijnlijke kuiten en zag opeens de ANWB paddestoel eenzaam aan de kant van het fietspad staan, met de volgende tekst: '' Daar was ik dan, dapper dolend op mijn in geslagen weg, de meeste tijd alleen '' Hoe toepasselijk! , alleen dat van de meeste tijd alleen klopte niet meer want ineens liep ik in een heuse colonne fietsende bejaarden

Al ben ik nog dolende, ik kom zeker terug.

Mijn eigen

Deze bult in het noorderplantsoen is een echte kuitenbijtertje. Ben er al vele malen op en af gegaan, en na het gedane arbeid heerlijk te genieten van het uitzicht.

For the boys and girls

We shall overcome
We shall overcome
We shall overcome some day

Oh, deep in my heart
I do believe
We shall overcome some day.......

Beestenboel

De heer heeft aparte kostgangers onder zijn dak. Gelukkig voor beiden hebben ze niets met elkaar en gaan elk hun eigen weg. De man op de foto is mijn opa. De beste man leeft zijn eigen leven tussen zijn beesten en doet dat met alle tevredenheid. Elke dag vroeg op voor de jacht en het voederen van de beesten. Het is een man die iedereen kent, eigelijk is hij het ' beeld ' van het dorp. Hij zal een zeer geschikt personage zijn voor het tv-programma ' de stoel '. Hij heeft al menig keren de plaatselijk krant gehaald en nu dus het grotere werk op Wartaal............

Slakkengangetje

Na al het regen waagde ik me buiten, nou ja daarvoor had ik met de hond door de regen gelopen. Of het nu sneeuwt, regent of 35 graden is de hond zal en moet lopen nadat ik mijn bord leeg heb. Vanavond was het niet anders, maar gelukkig voor mij had ik een waterafstotend jas aan en de hond niet. Dat deerde haar niet want we hebben ons rondje gelopen met als resultaat een drijfnatte hond en een nog vrij droge ik. Nadat we binnen waren klaarde het weer op, net alsof de weergod iets tegen de hond zeggen wou. Maar ja dat zal vergeefse moeite zijn geweest want de hond heeft niets met god. Zelf kon ik het niet laten om nog effe de loopschoenen aan te trekken want gister was het min of meer een drame, stijve benen enzo. Voorzichtig zette ik mijn eerste passen op het van al het regenwater glimmend asfalt. Het leek net alsof ik bang was dat ik onderuit zal gaan. Aan de nieuwe schoenen zal het niet liggen en aan de snelheid zeker niet. Een slakkegangetje was het! niets meer en niet minder, maar ja ik liep weer tenminste. Aangezien ik vanavond alleen een maaltijd salade heb genuttigd had ik onder het lopen wel weer trek gekregen. Zelf zat ik aan Slakkenpuree te denken, niet omdat ik met een slakkengangetje liep maar omdat er vele slakken op het fietspad lagen. Het is natuurlijk onbegonnen werk om al die beestjes te ontwijken. Een slakkenpuree is naar mijn idee nog nooit geprobeerd op het menu te zetten, tenminste in Hoogezand en omstreken. Ik stampte er lustig op los al dan niet bewust, en het lopen ging er eigelijk vanzelf door. Dit ging lekker zo door tot dat ik een wandelaar tegenkwam die riep " zeg wat heb daar onder je neus hangen mien jong??? " Ik wreef met mijn vinger bij mijn neus, en had slakkesmurrie te pakken, ik bedacht me geen moment en stak mijn vinger in de mond. De man holde gillend weg, en zo kwam het dat ik als eerste in de streek lokale slak op het menu had. Thuis gekomen ontdekte dat ik aan de beide zolen van mijn loopschoenen wel voor een week slak had zitten.

Best voedzaam dat hardlopen..................

Vakantiegevoel

Het zwitersleven gevoel vindt je o.a. in Spanje.......................

Het leven gaat door!

Het leven gaat door ook al blijft het regenen! Vanmiddag, mijn weekend was begonnen en had er natuurlijk weer zin in. Zin in het weekend, zin om een stuk te lopen. Terwijl ik onderweg naar huis liep kwam het hemelwater weer met zwembaden tegelijkertijd naar beneden. Ergens in de straat riep een of andere gek de naam Noah en zijn ark, wie niet kon zwemmen moest tijdig zijn kaarten reserveren. Nou dat is dan pech voor de Surinamers onder ons dacht ik bij mij zelf want die houden niet van voorverkoop. Het regen bleef maar komen, en mede daardoor dook ik een sportoutletzaak (mooie scrablewoord) in. Eerst zat ik maar wat doelloos rond te loeren in de overvolle rekken, het spul was schijnbaar van de vrachtwagen gevallen want alles was er alleen in de maat M. opeens vond ik een broekje om in te hardlopen, een wijd sportbroekje en dat was wat ik zocht want wil de rest van de zomer wel normaal in het plantsoen kunnen lopen zonder nagestaard, gefloten en weet ik veel wat meer te worden door het vrouwelijk volk. Als het niet van de vrachtwagen gevallen is mankeert er wel iets aan, en dat was bij dit broekje ook zo, want het was voor een maat M groot uitgevallen en dat was natuurlijk in mijn voordeel. Snel door de regen toog ik met mijn nieuwe aanwinst naar huis. Na de regen zal ik gaan lopen besloot ik voor mij zelf, dus ik wachtte en wachtte en wachtte nog maar eens. Noah zijn boot moet vast al vol geboekt zijn bedacht ik me terwijl ik weer eens naar buiten keek. Later op de avond hield het op met spetteren, dus meteen in de loopkleren gedoken en op pad. Nou tot de einde van de straat heb ik het droog gehouden, ik was nog niet de hoek bij de Griek om of het begon weer. Maar ja ik liet me daar niet van de wijs brengen, dus gingen de gehoorapparaten in een boterhamzakje en ik liep verder de regen in. In de regen heb ik goed kunnen lopen, verder geen mens in het park en alle mooi weer lopers zaten natuurlijk binnen. Heerlijk heb ik gelopen, al hoorde ik de vogeltjes niet fluiten. De regendruppels spoelden de drukte van de week van mij af en zo kan ik fris het weekend beginnen!!!!!

Fijn weekend allen

Pasje bei?

Zenuwachtig wiebelde ze achter op de bank van de auto die haar naar de plek van bestemming zal brengen. Op die bank zit niemand minder dan onze Staatssecretaris Nebahat Albayrak van Justitie. Vandaag ging ze een Kongolees gezin blij maken, het gezin valt onder de pardonregeling en krijgen als eerste een verblijfpasje. Dat ze zenuwachtig is kan ik me heel goed voorstellen, want hoe kom je het gezin wat vanaf 1993 in onzekerheid heeft geleefd zo ineens onder ogen? Wat moet je dan wel niet tegen dat gezin zeggen? Sorry dat het zo lang heeft moeten duren?, of begin je over de file te zeiken waar je in stond onderweg naar daar, al is het alleen om het gesprek een beetje op gang te laten komen. Lullig zal het zeker zijn wanneer de kinderen van het gezin beter ABN spraken dan de secretaris zelf. Heb jij je papieren wel op orde? zullen die kinderen in zichzelf ongetwijfeld afvragen.

Al die jaren werd met een knellende onzekerheid geleefd. Knellend zoals nieuwe schoenen knellen, dat heb ik zelf van de week mee moeten maken dus kan me de situatie waarin het gezin geleefd heeft al die jaren heel goed begrijpen. Natuurlijk is het onzin om die jaren van onzekerheid te vergelijken met knellende schoenen die je maar een dag aan hebt. Juist ja een dag maar, je zal maar zoals die familie 14 jaar met knellende schoenen moeten lopen!!!!. Hoe zal het gezin in eerste instantie hebben gereageerd nadat ze de brief kregen waarin stond dat ze mochten blijven? Legden ze schouderophalend de brief in de fruitmand, en zuchtend tegen elkaar van ‘’ OOO nee weer een pasje! ‘’ Maar ja het maakt de verzameling wel compleet zo naast de videotheek en AH bonuspas. Misschien waren ze wel door het dolle heen zodat de buren dachten dat ze de postcodeloterij hadden gewonnen! Die buren zaten natuurlijk meteen met hun oordeel klaar namelijk: die negers krijgen ook alles!, of andere vage kreet is ‘’ Dit heeft Pim niet gewild ‘’Als het aan ijzeren Rita had gelegen was het raus, raus en nog eens raus, met die gedachte in dr achterhoofd moet Albayrak wel met knikkende knieën de pasjes hebben staan uitdelen. Nadat bleek dat ze helemaal niet boos waren omdat ze zolang (14jaar) in onzekerheid geleefd hadden ging de fles met champagne open en werd het voor de staatssecretaris ook nog gezellig……….

Running in the rain

Running From The Rain"

There was a sound, split all the heavens apart
On the northern wind, out in a southern spark
Oh, I will be with you, running from the rain

When it reaches the end of the line
I see myself reflected in broken glass
As the gates come crashing down

There is blood on the tracks tonight
And rust inside our veins
Will it ache every time I hear the storm
running behind me?

There were some younger kids
Who followed the tracks that day
It was a passing afternoon
that came and took them away

So we forgot our names
Lying in the tall grass
underneath the billboard dreams
Oh, I will be with you, running from the rain

When it reaches the end of the line
I see myself reflected in broken glass
As the gates come crashing down

There is blood on the tracks tonight
And rust inside our veins
Will it ache every time I hear the storm?
It's running all over
It's running all over
It's running all over
It's running all over me.
Running from the rain

See the steam in the distant hills
See the rooftops glitter in the sun
Hear the summer counting down,
Running out, running from the rain
Operator, Operator, did you lose your way
when you got that call your brother made?
You're sick of running and you know it's true
you're coming back,
running from the rain

Running Sunday

Heerlijk een zondagse dag, de winkels dicht dus valt er ook niets meer te kopen of om achter iets aan te gaan. Heerlijk zn zondagse dag, lekker uitslapen en in bed blijven tot je er voor schaamt dat je er nog zo laat in ligt. Heerlijk zn zondagse dag na een zaterdag welke in teken stond van verhuizen. We en daar bedoel ik mijn pa en ma en ik dus mee hebben gister mijn jongste zus weg gebracht. Niet naar het gesticht of schiphol maar naar Vleuten, daar is ze gaan samen wonen met dr vriend. Het is niet naast de deur dat Vleuten maar het is zeker ook niet de andere kant van de wereld. Slechts 200 echt kilometers liggen er tussen Groningen en Utrecht, en als je dat in hardloopterm vertaald zijn dat bijna 4 hele marathons. Dat klinkt natuurlijk heel wat dramatische 4 hele marathons lopen is mijn zus van mij verwijderd. Hardlopende zal ik daar rond de 16 uur over doen, tenminste als ik stevig door blijf stampen, en als ik dat van die 16 uur lopen ben ik echt niet van plan, want de NS doet er tegenwoordig iets korter over. Maar goed na de hele dag sjouwen en in de file gestaan te hebben was mijn zus met dr spul op de plek. Na een dag dus als gister maakt deze zondagse dag extra lekker, het enige wat ik moest was hardlopen. Eigelijk wilde ik voor het eerst na mijn blessureleed weer eens richting Hoogezand stampen, want dat was immers ook al weer tijden geleden en eerlijk gezegd miste ik dat wel. Ik was me aan het omkleden, tot een echte dushi me vroeg met haar te gaan lopen, ze wilde wel een stuk van de route meelopen. Maar ja de eerste stuk is niet zoveel bijzonders, binnenstad en industrieterrein zijn niet echt van die dingen wat je als hardloper warm van wordt. Om dan nog eens de dushi halverwege weer terug te sturen maak je zelf ook niet zo populair mee. Dus liepen we een van mij vaste looproutes om de stad, in een lekker rustige tempo. Beiden konden het tempo goed aan, en ongemerkt liet ik haar meer lopen dan we oorspronkelijk bedacht hadden. Ze wil de zevenheuvelen lopen in november en zoals het er nu naar uit ziet gaat ze dat zeker redden. Ik ben geen prof trainer maar met mijn jaren van ervaring als loper maakt het toch dat je best veel weet, en die kennis kan je overdragen op een ander en dat is eigelijk best heel leuk. S avonds de hardloopkleren gewassen en de zondag zit er weer op.

Tja het was eigelijk een echte running Sunday…………..