Pasje bei?

Zenuwachtig wiebelde ze achter op de bank van de auto die haar naar de plek van bestemming zal brengen. Op die bank zit niemand minder dan onze Staatssecretaris Nebahat Albayrak van Justitie. Vandaag ging ze een Kongolees gezin blij maken, het gezin valt onder de pardonregeling en krijgen als eerste een verblijfpasje. Dat ze zenuwachtig is kan ik me heel goed voorstellen, want hoe kom je het gezin wat vanaf 1993 in onzekerheid heeft geleefd zo ineens onder ogen? Wat moet je dan wel niet tegen dat gezin zeggen? Sorry dat het zo lang heeft moeten duren?, of begin je over de file te zeiken waar je in stond onderweg naar daar, al is het alleen om het gesprek een beetje op gang te laten komen. Lullig zal het zeker zijn wanneer de kinderen van het gezin beter ABN spraken dan de secretaris zelf. Heb jij je papieren wel op orde? zullen die kinderen in zichzelf ongetwijfeld afvragen.

Al die jaren werd met een knellende onzekerheid geleefd. Knellend zoals nieuwe schoenen knellen, dat heb ik zelf van de week mee moeten maken dus kan me de situatie waarin het gezin geleefd heeft al die jaren heel goed begrijpen. Natuurlijk is het onzin om die jaren van onzekerheid te vergelijken met knellende schoenen die je maar een dag aan hebt. Juist ja een dag maar, je zal maar zoals die familie 14 jaar met knellende schoenen moeten lopen!!!!. Hoe zal het gezin in eerste instantie hebben gereageerd nadat ze de brief kregen waarin stond dat ze mochten blijven? Legden ze schouderophalend de brief in de fruitmand, en zuchtend tegen elkaar van ‘’ OOO nee weer een pasje! ‘’ Maar ja het maakt de verzameling wel compleet zo naast de videotheek en AH bonuspas. Misschien waren ze wel door het dolle heen zodat de buren dachten dat ze de postcodeloterij hadden gewonnen! Die buren zaten natuurlijk meteen met hun oordeel klaar namelijk: die negers krijgen ook alles!, of andere vage kreet is ‘’ Dit heeft Pim niet gewild ‘’Als het aan ijzeren Rita had gelegen was het raus, raus en nog eens raus, met die gedachte in dr achterhoofd moet Albayrak wel met knikkende knieën de pasjes hebben staan uitdelen. Nadat bleek dat ze helemaal niet boos waren omdat ze zolang (14jaar) in onzekerheid geleefd hadden ging de fles met champagne open en werd het voor de staatssecretaris ook nog gezellig……….