Het was in de middagpauze ik liep door de Herestraat en ik moet zeggen dat het slechte weer ook wel zn voordelen heeft ik werd tenminste niet lastig gevallen door de jehova’s van de boekenclub of door puisterige en geile pubers van onfris Nederland. Maar dat is dan ook het enige echte voordeel wat ik bij dit herfstweer hartje zomer kan bedenken. Omdat ik geen paraplu meer had, en niet meer als een half verzopen kat op het werk wilde verschijnen kocht ik me een hele mooie paraplu. Toen ik buiten stond liet het gloednieuwe ding maar mooi in het plastic. Niet om tegen een woekerprijs aan het einde van de Herestraat te gaan verkopen maar puur omdat ik om me heen steeds paraplus kapot zag gaan. Wanhopige mensen die probeerden nog enigszins droog te blijven onder restanten van hun eens zo trotse paraplu. De wind maakte geen onderscheid tussen kleuren, daar ging een witte en even verder op bezweek een zwarte en dat terwijl die paarse met witte stippen stoer heel bleven in de wind. Dat is nu altijd zo dat de meest afschuwelijke kleuren gewoon niet kapot willen gaan hoe hard de wind zijn best doet.
Met dit weer komen er altijd van die aparte toepasselijke teksten bovendrijven in mijn hoofd. In dit geval was het wat fladders van Boudewijn de Groot. Aan de deze grootheid heb ik mijn tweede naam te danken. Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur tegen de wind, Zichzelf een weg baant. Naar buiten kijkend kwam ik meteen tot de conclusie dat de tekst totaal niet op mij sloeg, ook al maak je er een hardloper van die fietser. Die fietser is gewoon een mietje die niet eens met de kleine wil gaan fietsen ook al schijnt de zon. Ik als hardloper trotseer alle omstandigheden zoals vanavond vele muggen, omgewaaide bomen, gesloten bruggen en verdwaalde bestelbusjes op fietspaden. Nou ja ik was bijna als een soort mug op het raam van het busje beland maar ja dat effe ter zijde.
Je bent pas echt sterk als eenzame loper als je alle obstakels overwint!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten