Enkeltje Kiel

Vandaag besloot ik eens mijn eigen huis met een bezoek te vereren, dat zouden me planten zeer kunnen waarderen en natuurlijk de stapel post wat op mij lag te wachten op de mat. Dus toog ik op mijn brakke fiets richting stad. Vanaf Hoogezand is het iets van 45 min hard door fietsen. Normaal doe ik zoiets niet fietsen naar Groningen, maar aangezien ik te zuinig ben om een retourticket te kopen voor de trein leek me fietsen wel een juist alternatief. Als mijn ouders er niet zijn heb ik altijd de neiging om dingen te doen die ik anders juist niet zal doen. Dingen als pinken breken en fietsen dus. Ondanks mijn brakke fiets was ik toch aardig snel weer in de stad. Mijn plantjes leefden nog en de postopbrengst viel eerlijk gezegd wat tegen, maar ja geen bericht goed bericht denk ik dan altijd.

Na nog wat extra shirtjes hebben uitgezocht want ik moet nog 2 week ' vakantie vieren in het ouderlijk huis ' vloog ik weer naar huis. Ik was bijna de stad uit toen ik in mijn koker iets bijzonders opving. Nou ja bijzonders is wel een heel groot woord , je kan beter zeggen iets opvallen. Bij een van de wegen die er gelegd zijn zodat je snel de stad uit kan stond er een dame. Niet zo maar een dame, deze leek verdwaald te zijn in de tijd. Kleding uit het jaar nul of eerlijk gezegd uit de jaren zeventig, wat stiekeme piersings en het haar geverfd in een of ander ontijdse kleur. In haar handen had ze een bordje met daar op gekalkt " Kiel " en aan dr houding te zien stond ze er al een hele poos. Kiel ?? dacht ik dat is niet zover van Hoogezand tenminste van uitgaande dat ze Kielwindeweer bedoelde. Ik stopte en vroeg of ze achterop wilde want kwam toch in de buurt van Kiel. Ze keek me wantrouwig en bedenkelijk aan, voor ze maar een woord gezegd had had ze al besloten dat die jongevent op die brakke fiets goed gek moest zijn. Voor zij haar mond had open gedaan wist ik al wel dat ik goed fout zat met mijn aanbod. Mijn gevoel gaf me weer eens groot gelijk, Struikelend over haar Duits met daarin wat Nederlandse woorden maakte ze duidelijk dat het Kiel waar zij voor ogen had nog een eindje verderop lag, namelijk in Noord-Duitsland. Tja zo gek ben ik natuurlijk niet om daar effe heen te fietsen. Aangezien er bijna geen verkeer was op de zondagmiddag raakten we een beetje aan de praat. Ze was in Groningen terecht gekomen omdat de moeder van haar vriendin en daar de schoonmoeder Gronings bloed had. Ze was wild geworden van alle verhalen over Groningen. Dus kwam ze liftend met een Poolse vrachtwagenchauffeur in Groningen. Hier in de stad raakte ze verzeild in de optocht van Caribisch Carnaval waardoor ze dacht dat ze goed fout zat. Verder was het wel leuk geweest als ik haar goed begrepen heb, alleen wat veel Duitsers en dat vondt ze minder. Ik gaf dr een lift tot aan Hoogezand, ze vond mijn fiets een van de brakste waar ze ooit op gezeten had en hij was nog niet eens van voor de oorlog. Ik zette haar af bij de carpoolplaats en we wisselden nog wat woordjes Duits en Nederlands uit en toen gingen we elk ons weg.

Vanavond laat liep ik nog met de hond langs de carpoolplaats, en daar stond ze nog steeds met haar bordje stevig omklemd te wachten op een lift.....