De tijd is dood en dat komt omdat ik hem heb vermoord. Al de tijd is weg, en daarom zijn natuurlijk ook die 4 weken zo snel voorbij gegaan hier in heysanti. Maar het feit is en blijft dat ik de tijd vermoord heb. Na 3 trouwe dienstjaren heb ik hem moedwillig om zeep geholpen. Nou ja niet echt expres hoor maar al die regen van afgelopen week heeft hem niet goed gedaan. De meeste slimmeriken blijven dan lekker droog in huis. Ik niet dus want training is training of dat nou met noodweer, regen storm of gebroken pink is. Het maakt mij niet uit, maar wel voor hem dus. Na 3 jaar zo plotsklaps was het gebeurd. Tja drie jaar is nog best jong toch? en in die jaren hebben we samen veel beleefd. Wie liepen samen door Barcelona, Amsterdam, Utrecht en zelfs Berlijn. Samen vierden we gelopen Pr,s en samen huilden we uit wanneer het klote ging. In die jaren in extreme weersomstandigheden gelopen. Maar nu is hij niet meer, heeft te veel water binnen gekregen tijdens mijn doorweekte loopjes van 25 km en meer. Waterproof staat er zo mooi op beschreven maar niet dus! Hij had niet eens zwemdiploma A. Je weet pas als je iets kwijt bent als het er niet meer is. En dat is nu ook het geval, normaal gaat hij altijd mee met het lopen, maar nu zonder dus. Hier heb je lange rechte wegen met alleen wat bomen en huizen soms echt het '' Lekker rustig hier '' gevoel van de meeste westerlingen als ze er toevallig door heen komen. Nu liep ik daar ook, af en toe kijkend naar de plaats waar hij altijd zat, maar nu keek ik steeds tegen een lege plek aan. Zonder tijd waande ik me echt in een soort tijdloze zone, die alleen af en toe ruig verstoord werd door een voorbijrazende auto. Zonder tijd lopen ging me beroerd af, je bent toch steeds geneigd om te kijken of je op schema loopt, nu loop ik gewoon in de vrije ruimte. Daar baalde ik behoorlijk van en toen het ook nog begon te regenen besloot ik om op warpsnelheid (tja nu ik toch zo vaag aan het typen ben kan dit startrekkie er nog wel bij) naar huis te koersen. Voor de vierde keer deze week natgeregend tijdens de training, gewoon pech of wraak van de tijd????
RIP mijn hartslagmeter of gewoontjes gezegd sporthorloge...........
1 opmerking:
Prachtig requiem voor je hartslagmeter! Je kiest vaak een buitengewoon originele invalshoek in je stukjes.
Kritische noot (als het mag): iets meer aandacht voor de leesbaarheid maakt het helemaal schitterend. Ik struikel nu nog iets te vaak over taal- of typefoutjes en kromme zinnen.
Een reactie posten