Dwars Door Drenthe Marathon

Vandaag ging ik weer eens een marathon lopen en wel in het mooie Drenthe. De eenmalige Dwars Door Drenthe marathon welke werd gehouden op de vernieuwde autoweg N381. De avond er voor had ik me al geinsstalleerd bij mij ouders zodat ik met Henk een hardloopmattie mee kon rijden. De ochtend begon al goed, was druk in de weer met alles in orde te maken en zocht me de pleuris naar koffie. Wilde mijn ouders er ook niet voor wakker maken dus werd het water en brood als mijn ontbijt. Precies om 8 uur stond Henk voor de deur, onder weg pikten we nog een runner op om zo op tijd in Emmen te komen. Daar kon je je tassen inleveren en je werd in bussen naar het startpunt gebracht. De startpunt lag 42 km verderop, en de bus reed de gehele route die we zouden lopen. Dat is best een vreemde gewaarwording en even dacht ik bij me zelf waar ben je mee bezig. Maar ja de rest van de rit lette ik niet echt op de weg en kletste wat af met andere lopers. Het startpunt was midden in Nowhere (beter bekend als Hoogesmilde) Daar stonden toch flink wat toeschouwers heb zeker 111 schapen geteld en evenzoveel koeien. Het gemekker en geloei zag ik als een soort van aansporing, nou ja dat had ik ook niet echt nodig toen het startschot klonk. Alle spanningen vielen van me af en nu ging het gebeuren mijn achtste marathon en de tweede in 6 weken tijd.

Ik begon rustig aan met km tijden van rond de 5 min en al gauw kon ik lekker vrij lopen. Heb dan ook veel gebruik gemaakt van de groene middenlijn. Onderweg kwam ik veel bekenden tegen dus veel gepraat in de eerste kilometers. De wind was er en stevig ook naar schatting windkracht 3 tot 4 maakte van de N381 een ware hel. Zover je kon kijken zag je de route die lange rechte weg met die groene streep in het midden eigelijk helemaal tot het einde. Daar liet ik me niet van de wijs brengen en stapte stevig door, aangemoedigd door wat mensen en natuurlijk de schapen en koeien. Bij Westerbork stonden er een hoop mensen, waarvan ik dacht dat kamp Westerbork was leeg gelopen, maar iemand vertelde me dat het niet kon. De organisatie was zeer goed, al bij de eerste waterpost waren er bananen aanwezig. Daar heb ik natuurlijk dankbaar gebruik van gemaakt. Dat het een snelle marathon is , is niet helemaal waar want er zaten vele stukken vals plat in welke op sommige stukken een aanslag op je bovenbenen waren. Natuurlijk liet ik me daar niet van weerhouden en bleef gewoon heerlijk lopen. Even liep ik in een grote groep mee die op zich wel een lekker tempo hadden maar het was voor mij niet handig want er moest te veel opgelet worden. Intussen zag ik geen kmbordjes meer, waarschijnelijk miste ik die steeds omdat ik op de middenlijn liep.
Dat was misschien ook maar beter want zo kon ik lekker frank en vrij doorlopen. Anders ga je toch steeds zitten de focussen op een eventuele eindtijd. Na de 32 km kreeg ik het zwaar. Loodzwaar mijn tempo zakte aardig in. Er was ook niets ter afleiding. Ik was er alleen met allerlei gedachten die vlogen door mijn hoofd, winst voor Groningen vanavond tegen Ajax en heb zelfs een heus strijdlied bedacht voor Chatnrun. Klinkt allemaal erg banaal maar wil hem hier toch effe ten gehore brengen:

We dont walk
We run
We are ChatNrun !!!!!

Wederopstanding na 37 km!!!!!

Schijnbaar brachten deze gedachten mij door de moeilijke periode heen die bij mij begon rond de 33 tot 37 km. Toen zat ik effe stuk, De benen begonnen echt te protesteren tegen al die kms op het harde asfalt. Maar mensen die me kennen weten dat ik tot het uiterste ga dat gebeurde hier ook. Na bij de laatste waterpost een banaan tot me genomen te hebben ging alles ineens heel soepel. Aangezien ik graag binnen de vier uur wilde finishen besloot ik eens flink aan te zetten. Het was zwaar vooral het laatste stuk waar het toch wel aardig omhoog liep. Liep nu alleen nog maar runners voorbij en moet zeggen dat dit wel een hele kick was al die lopers die helemaal stuk waren. Ik zette nog flink aan en runde als een Keniaan door de straten van Emmen om zo tot een eindtijd van 3:56:30 te komen!!!!! Hier ben ik uitmate blij mee en is een verbetering van dik 15 min op de marathon van 6 week geleden in Groningen. Hulde aan de organisatie die het helemaal goed op poten heeft weten te krijgen Het is wel een marathon die ik nooit weer zal lopen en dat om de eenvoudige reden dat die ook maar een keer georganiseerd wordt. Anders zal ik het ook niet zo snel weer doen, want die weg was recht recht en nog eens recht!!!!!!!


Het laatste stukje door Emmen uit de wind.....

Zo nu eerst een wijntje, en later effe de tekst verbeteren want tjonge wat is het ook moeilijk he schrijven als je doodop bent......