woensdag 31 december 2008

Nog even 2008

Grote drukte bij de oliebollenkraam op grote markt, 30 minuten koukleumen in de rij bleek standaard te zijn. Maar het wachten werd wel beloond met een warme oliebol.


Hoe druk het op de grote markt was, hoe rustig het was bij de oliebollenkraam op de Gyotplein. Misschien niet zonder reden want ze kregen van het AD oliebollentest slechts een 0.


maandag 29 december 2008

Terug

Wartaal is weer terug in zijn oude glorie! Tja het was steeds maar weer wennen met die verschillende kleuren en layouts. Maar nu is Wartaal terug! Het nieuwe jaar lijkt me bij voorbaat geschikt voor een herstart, dus blijf regelmatig een kijkje nemen op de site!

zondag 28 december 2008

Van Dik Hout




Vandaag naar Van dik Hout geweest in de Oosterpoort in Groningen. Meebleren met de bekende nummers zoals, Zo stil in mij, meer dan een ander en 3 stuiverdroom. Was weer leuk maar opvallend veel dertigers in de zaal die helaas niet helemaal uit verkocht was. Het voorprogramma met Fabiana Dammers was ook heel behoorlijk! Zie onder het videofragment.




maandag 8 december 2008

8 december 1982

Vandaag is het 8 december, en het is precies 26 jaar geleden dat de democratie in Suriname werd vermoord. Op 30 november 2007 is het proces eindelijk begonnen, of Bouterse en anderen nu eindelijk voor hun daden terecht zullen staan is nog een grote vraag. Maar de tijd zal het leren en tijd is in Suriname een rekbaar begrip...



De vijftien slachtoffers


John Baboeram, advocaat
Bram Behr, journalist
Cyrill Daal, vakbondsleider
Kenneth Gonçalves, advocaat
Eddy Hoost, advocaat
André Kamperveen, journalist, oud-minister
Gerard Leckie, universitair docent
Sugrim Oemrawsingh, universitair docent
Lesley Rahman, journalist
Surendre Rambocus, militair
Harold Riedewald, advocaat
Jiwansingh Sheombar, militair
Jozef Slagveer, journalist
Robby Sohansingh, zakenman
Frank Wijngaarde, journalist (met Nederlandse nationaliteit)


zodat ze nooit vergeten worden..

donderdag 23 oktober 2008

Dierenhemel?


Is er een dierenhemel?, deze vraag hield me deze week bezig. Wanneer je een huisdier verliest doet dat zeer vooral als je er veel aan gehecht ben geweest. Iedereen die met dieren is opgegroeid kan hier over meepraten. Waarom nu dit onderwerp, nou van de week is de poes van zus overreden. Groot drama natuurlijk want ze was er aan gehecht en het was gewoon een lief beestje. Het kwam tamelijk onverwacht, het poesje stak over en en had die auto niet in dr koker. De veroorzaker heeft nog de moed gehad de dierenambulance te bellen, ze kwamen snel maar het poesje kwam niet meer bij. Voor je het wist lag het bij de dierenambulance opgebaard. Net zoals ze het met mensen doen, dekentje over, kaarsjes, rouwruimte en de koffie ontbrak er waarschijnlijk ook niet aan. De dieren kunnen mits de eigenaren er voor kiezen een heuse uitvaart krijgen. Daarom wordt poesje eerdaags in besloten kring gecremeerd. Daarna zal het op een geheime locatie door zuslief te aarde besteld worden in een blikje. Toen ik dit allemaal hoorde kon ik me lach niet in houden, want wie bedenkt nu zoiets dacht ik, de volgwagens ontbraken alleen er nog aan. Maar hoe zal je zelf reageren als ineens een huisdier waar je aangehecht bent dood is?

Zittend aan de tafel werden de herinneringen opgehaald van vorige huisdieren. Zelf ben ik opgegroeid met honden. Op en of andere manier bleven ze dezelfde naam houden. Ik denk dat het gewoon makkelijk was. Ik was 13 toen mijn eerste hond werd weg gebracht omdat het beestje na 15 jaar blind, kreupel en doof werd, kortom gewoon af was. Ik maakte mijn vader uit voor moordenaar en andere onaardige dingen. Mijn pa ging weg met de hond en kwam met een lege auto terug. Dat was het beste voor de hond toen, maar ja in die tijd was je met 13 nog gewoon een kind en toen snapte je zulke dingen eenvoudig nog niet. Maar de hond werd als familielid beschouwd want die was immers mijn hele jonge leven er al bij. Leeftijd zegt eigelijk niet zoveel want je gaat hoe oud je ook bent aan een beest hechten. Dat bleek later wel toen een tweede hond ingeslapen moest worden omdat die overal kanker had. Voor de hond het beste maar ook hier was het verdriet er niet minder om. Naast het verdriet moet er ook een stuk van relativeren zijn want hoe je het ook went of keert het zijn geen mensen. De vrienden en dierbaren die wij om ons heen verloren zijn is natuurlijk duizend malen erger. Als je goed voor je beestje heb gezorgd kan je eigelijk alleen heel tevreden terug kijken op de tijd dat je er voor gezorgd hebt, en het beestje kan tevreden vanuit de dierenhemel terug kijken, mits er een dierenhemel is natuurlijk. Maar ja dat soort vragen laat ik maar over aan de EO enzo. ..

Ach dieren zijn net mensen, of was het nu andersom???

zondag 19 oktober 2008

Vaarwel lieveling

Vaarwel lieveling

Zij zeilen op hun stille schepen
Zij brullen tegen de wind
En op hun schoorsteen staat een foto
Van een moeder met haar kind

Zij gaan alweer op zoek naar liefde
Ver van hun verdriet
Ze rijden op hun kleine brommers
En zingen een afscheidslied

In mijn hart ben ik bij jou
In mijn ziel woon ik bij jou
Vaarwel lieveling
Vaarwel lieveling
Vaarwel

Ik zei dat ik voor haar zou sterven
En dat vond ze niet fijn
Zij hield van dieren en van mensen
Die in leven wilden zijn

Ik zong voor haar mijn gevoelig lied
Met heel mijn hart en ziel
En ik ging op zoek naar een andere liefde
In een vreemd gebied

Maar in mijn hart ben ik bij jou
In mijn ziel woon ik bij jou
Vaarwel lieveling
Vaarwel lieveling

In mijn hart ben ik bij jou
In mijn ziel woon ik bij jou
Vaarwel lieveling
Vaarwel lieveling

Vaarwel lieveling
Vaarwel lieveling
Ik hoop dat ik je nooit meer zie
Vaarwel
BLOF 2008

donderdag 16 oktober 2008

Beperkt?

Mensen met een handicap moeten zich door allerlei nauwe bochten wringen om iets voor elkaar te krijgen. Over dat voor elkaar krijgen heb ik het niet over reuzenachtige bergen beklimmen, of van Frankrijk naar Engeland zwemmen. Nee ik heb het over iets eenvoudigs als het verkrijgen van hulpmiddelen. Het is voor mij bijvoorbeeld wel makkelijk een taststok bij me te hebben waarmee ik me kan redden en kan laten zien dat ik slechtziend ben in het donker (concerten) of in vreemde omgeving. Al jaren met dezelfde stok gedaan, meer dan 10 jaar op precies te zijn (wordt niet vaak gebruikt) Dus bel je eerst wat bedrijven in hulpmiddelen in de regio in de hoop ze je snel een taststok kunnen leveren. Dat soort bedrijven hebben bijna alles maar van een taststok hebben ze nooit van gehoord. Dan bel je gewoon de landelijke instelling voor blinden en slechtzienden bij jou in de buurt. Kijk die mensen weten daar vast alles vanaf. Ik dus bellen, en uitleggen dat ik een nieuwe stok nodig had omdat mijn oude stok heen gegaan was. Nou daar wist ze helemaal niets vanaf, maar er was vast wel iemand die daar meer vanaf wist. Ik werd doorgeschakeld en de telefoon bleef maar overgaan, zolang zelfs dat ik dacht dat die persoon blind was aan de andere kant en de telefoon niet kon vinden. Na tig keer de verbinding verbroken en weer gebeld, en gevraagd naar die persoon waar ik naar door verwezen zal worden. Nu was het weer iemand anders, en die wist te vertellen dat die persoon op vakantie was. De toon die deze jufvrouw aansloeg stond me helemaal niet aan, ze sprak met mij alsof ik een kind was, en dacht geloof ik ook dat ik helemaal blind was (gejat van drukwerk). Ik weer uitleggen, moelijk allemaal en einde van het verhaal was dat ik niet verder geholpen kon worden. Dan maar mailen dacht ik bij mezelf, dus ik een mail gestuurd, helemaal geen reactie, daarna nog maar eentje weer niet en zelfs een derde via mijn werkadres bood geen uitkomst. Het leek alsof ze allemaal op vakantie waren daar. Maar goed na bijna 2 week kreeg ik antwoord op mijn eerste e-mail. Een kort zinnetje in de trant van als ik me zal aanmelden bij die aardige dames ging alles vanzelf rollen!. Om niet goed van te worden, later heeft er iemand voor mij gebeld, en daar hetzelfde moeilijk verhaal van dat het niet zomaar kon want je moest je eerst aanmelden, daarna mocht de ergotherapeut je bekijken en daarna werd er dan samen met een of ander figuur een bijpassende stok uitgezocht!!! Volgens mij gaat een auto uitzoeken nog sneller.

Gelukkig heb ik dit niet zover laten komen, na wat boos worden kwamen ze eindelijk met een bedrijf op de proppen die de stokken zo uit de voorraad levert. Maar als je niet weet waar je precies zijn moet en de instelling voor deze doelgroep ook niet meewerkt wordt het ook je het ook wel erg moeilijk gemaakt! Dit lijkt haast op een achtlijke cultuur, derde wereld! Steeds wordt er gepraat over kostenbesparingen in de gezondheidszorg en omliggende instanties. De premies schieten al jaren de verkeerde kant op, overal (ook het broodnodige) wordt op beknibbeld. Door de wachtlijsten vallen er onnodig doden in Nederland. Waarom? Omdat instellingen gewoon op de oude voet door gaan geld te verspillen en waarschijnlijk nog erger zich verrijken met allerlei bedachte regeltjes en werkwijze. Zelfde verhaal gaat op voor mijn gehoorapp en trilwekker, wie kan me uitleggen waarom een vergelijkbare wekker bij de gehoorapparatenwinkel 80 euro moet kosten en elders op het internet slechts 40 euro. De beste man van die winkel deed het eens uit de doeken dat er gewoon prijsafspraken gemaakt zijn met de zorgverzekeraar. Dus zij spreken met elkaar af dat ze die wekker voor 80 euro verkopen terwijl het ding eigelijk 40 kost, of een oorschelpje 60 euro mag gaan kosten terwijl het stukje plastic slechts een fractie van het bedrag kost. Intussen zorgt de zorgverzekeraar wel voor dat je eerst aan allerlei regeltjes moet voldoen eer je iets gedeeltelijk vergoed krijgt. De overheid was er al de kippen bij om die grote criminelen uit de bouwfraudeaffaire te pakken en te straffen. Maar de handelswijze van bovengenoemde soort instellingen en winkels is ook uiterst dubieus en echt ingrijpen doet de overheid niet. Dit gaat niet alleen op voor mensen die een taststok, gehoorapp, of een trilwekker nodig zijn maar voor veel meer mensen die op een of andere manier gebonden zijn aan een hulpmiddel. Het gaat mij echt niet om het betalen ervan, als dat nodig is ondanks dat je verzekerd ben doe ik het graag (niet helemaal waar maar ja als het moet, moet het toch) maar het gaat me meer om de hele manier waarmee met mensen wordt omgegaan. Het UWV had voor een tijd geleden een hele leuke naam voor mensen met een handicap namelijk Structureel Functioneel Beperkten, nou ik voel me niet aangesproken want ik ben dat totaal niet die eer gaat eerder naar zulke instellingen en hun medewerkers…………………..

woensdag 15 oktober 2008

Vino

Het was goed toeven in Spanje, niet alleen de omgeving en het weer waren op zn best maar ook van de wijn viel goed te genieten, want Spanje is een echt wijnland!! Een korte impressie.....

Groot of klein, ze reden af en aan met nieuwe oogst

De druiven werden op allerlei manieren aangevoerd

Voor de witte wijn?

Genoeg voor een heerlijk glas VINO

Op de trekker kwamen de wijnboeren hun druiven brengen

wijn proeven kan nooit kwaad...
Hoeveel flessen vino worden dat?
Mooie partij druiven
Poseren voor de vaten.



Het eind resultaat!!!!

zondag 12 oktober 2008

10 x 4 mijl


Vandaag een mijlpaal, want voor de 10de keer ging ik bij de 4 mijl van start. Net zoals die voorgaande 9 keren haalde ik de Vismarkt, de 34 minuten was lang geen pr maar dat lag ook niet in de lijn van de verwachting.....

zaterdag 11 oktober 2008

Martha

Lieve Martha,

11 oktober 2005

Het lijkt ver in het verleden
Maar het is nog maar drie jaar geleden
Al ben je ver van ons vandaan
In onze gedachten zal je altijd blijven bestaan
Jou zullen we nooit vergeten


We missen jou nog altijd…….

woensdag 1 oktober 2008

Oktober

Oktober overvalt ons ieder jaar
We kijken naar elkaar, naar een overvolle zomer
En we zijn alweer veranderd
Maar het voelt niet meer vertrouwd
Nu we plotseling beseffen dat wij onszelf niet zijn
In oktober
Oktober is de wreedste maand oktober
Met de dingen die voorbij gaan maar wel ergens blijven hangen
Ze komen steeds weer bij ons terug
Ergens in oktober
Oktober overvalt ons ieder jaar
We blijven bij elkaar na een veel te korte zomer
En we zijn alweer veranderd, niet ten goede of ten kwade
Maar veranderd niettemin
In oktober
Oktober is de wreedste maand oktober
Met de dingen die voorbij gaan maar wel ergens blijven hangen
Ze komen steeds weer bij ons terug
En meestal in oktober
Meestal in oktober

BLOF 2008

maandag 25 augustus 2008

Grensloze vaderliefde

Er een zoon vraagt aan zijn vader of hij samen met hem een marathon wil lopen. De vader stemt hier mee in en ondanks dat de man nooit echt sportief was lopen ze de marathon. Daarna nog een, dan vraagt de zoon of hij samen met hem de Ironman wil lopen. De "Ironman" is de zwaarste triatlon die er bestaat (4 km zwemmen, 180 KM fietsen en vervolgens 42 km hardlopen). Vader zegt weer ja...... Op zich is het niet zo bijzonder want het gebeurd wel vaker dat vader en zoon samen een marathon of een ultra lopen maar zie het filmpje, gekkenwerk of grensloze vaderliefde?





Rick werd geboren in 1962 met de navelstreng om zijn nek, door zuurstofgebrek naar zijn hersenen dachten medici dat hij zich niet zou ontwikkelen als een normaal kind, maar zou vegeteren. Hoe anders bleek dit te zijn. Zijn ouders wilde hem opvoedden als een normaal kind en merkte al snel dat hij even intelligent was als zijn broertjes. Hij kon niet praten en daarom dacht men dat hij dingen niet begreep. Toen een groepje mensen van een universiteit er achter kwam dat Rick erg moest lachen om een grap begreep men dat hij dingen snapte maar niet kon communiceren. Er volgde een geld inzamel actie en ontwierpen zij The communicator. Een computer waarmee hij letters kon aanwijzen en zo kon duidelijk maken wat hij bedoelde. Zijn eerste woorden op de computer waren `Go Bruins` het lokale hockeyteam. Rick bleek een sportfanaat te zijn. Samen hebben ze bergen beklommen, 3735 mijl door Amerika getrokken, vele marathons en triathlons gelopen en ondertussen touren ze door de USA met motivatie trainingen. Ook hebben ze hun eigen Team Hoyt fonds. Zo heeft de sport -van vader en zoon- een team gemaakt die de woorden “i can`t” niet kennen.

vrijdag 22 augustus 2008

Gespot


Ik was van de week aan het surfen naar wat info over Groningen, ineens kom ik mezelf tegen, zonnetje en biertje het lijkt op het ware vakantiegevoel, de competitie gaat eindelijk weer es van start na een zeer lange vakantieperiode.....

woensdag 20 augustus 2008

Voor heel even

Heel even mocht hij hem vasthouden, de zilveren medaille op de 200 meter. Iedereen vierde al flink feest op de antillen, maar de Amerikanen gooiden weer eens roet in de feestvreugde en tekenden bezwaar aan omdat Martina op de lijn zal hebben gelopen. Het was niet veel een paar stappen maar de commissie was hard en het zilver moest worden ingeleverd. Maar toch bewees Martina van grote klasse te zijn. Volgende keer maar netjes binnen de lijnen en de Amerikanen? die maken er een sport van om via een protest alsnog medailles in de wacht te slepen bah.....

dinsdag 19 augustus 2008

Zeeuws meisje

Zeeuws meisje

Het was begin oktober, ik ploeterde door het mulle zand van de Zeeuwse kust. Ik had het zwaar, loodzwaar maar wilde perse hier lopen. Waarom juist daar aan de Zeeuwse kust?, waarom nu juist deze loodzware marathon zonder overdreven veel voorbereiding? Het is een hele gok, en ben nog niet eens op de helft. Het zand is al kilometers eerder mijn loopschoenen binnen gedrongen en golven uit de zee voorkomen dat ik vroegtijdig zout tekort krijg. Maar die zout wrijft zich nog eens lekker in de zichtbare (blaren) en onzichtbare wonden (overmoedigheid) Toch laat ik me daar niet door van de wijs brengen, en dapper en vastberaden zet met elke stap mezelf dichterbij bij de finish. De toeschouwers vallen allen in stilte wanneer ik voorbij en ik zie ze denken van waarom nou zo?. Elke keer als ik de brui er aan wil geven zie ik in de verte een gedaante. Na een paar stappen zie ik dat de gedaante een blijkt mooie dame te zijn. Ze had in haar ogen het blauw van regenbogen en ze had iets in haar haren dat leek wel op maneschijn maar dat moest door de runnershigh een verbeelding van jewelste zijn. Door haar verschijning vergat ik voor even mijn pijnen en begon zelfs het tempo op te voeren. Ik liep al tijden achter aan maar nu haalde ik zelfs lopers in. Vertwijfeld keken die me aan, bijna was ik op bij de bult met stuifzand waar ik haar zag staan. Groot was de schrik dat ik haar niet zag staan, ik keek heel goed rond want met mijn koker weet je dat immers maar nooit maar ze was echt weg. De pijnen en vermoeidheid kwamen snel weer terug. Dat ga ik nooit meer halen dacht ik bij mezelf, terwijl ik de laatste loper aan de horizon zag verdwijnen. Ineens zag ik haar weer in de verte staan, ze riep me of beter gezegd ze zong en misschien wel voor me. Ik begon weer te lopen richting. Eerst kon ik er niets van verstaan maar hoe dichterbij ik kwam hoe meer ik er van kon verstaan. Kom laten we dansen aan de zee mijn liefste, dansen aan de zee. Het klonk betoverend mooi.. Ze stak haar hand uit, ja nog een paar 100 meter en dan was ik bij haar. Ik liep op mijn allerlaatste reserve bijna was ik er. Dat stukje leek eeuwig te duren, en al mijn spieren hadden stevig te verduren. Maar het leek me niets te deren, de schoonheid van deze dame deed alle pijntjes en vermoeidheid verdwijnen. Ze pakte mijn hand vast en dansten een afscheidswal langs de waterlijn, en het viel me erg mee hoe soepel ik het nog deed na al die zware loopkilometers. Hand in hand liepen we langs de kust, ineens trok ze me mee om even later abrupt tot stilstand te komen. Ze gaf me een zoen, een heftige zoen zo heftig zelfs dat alles ineens over en voorbij was. Ik dreef ineens midden in zee, mijlenver of beter gezegd kilometers (want daar was ik ook mee bezig) uit de kust. Ik dreef dankzij mijn lege waterflesjes, verder was ik doodop en dreef dus midden op zee. Ik was dom geweest, had een droom, geest, fatamorgan of wat dan ook nagejaagd. Misschien was het wel die runnershigh die het Zeeuws meisje tevoorschijn liet komen. Ik had me te grazen laten nemen door de man met de hamer, of in dit geval het Zeeuws meisje met de hamer. Ik riep om hulp maar door de vermoeidheid en de schrik kwam er geen volume uit en steeds verder dreef ik de zee op………

Maar gelukkig beste lezers werd ik ineens wakker, badend in de zweet wakker in mijn eigen bed, zonder het Zeeuws meisje dat wel. Maar wel met een boodschap namelijk Trainen, trainen en nog eens trainen en niet onbelangrijk laat je niet verleiden door het Zeeuws meisje…….

zondag 17 augustus 2008

Het loopt zoals het loopt

Vandaag weer flink gelopen, waarschijnlijk was ik aangestoken door de olympische vrouwenmarathon die ik eerder s’nachts heb gekeken. Het is wel een aparte tijd om naar sport te kijken maar bij de Chinezen is het nu eenmaal wat eerder dag. Samen met de nike+ mijn nieuw speeltje ging ik op weg. Van te voren nog niet echt gedachten hoeveel ik zal lopen, maar wel water mee voor het geval ik vleugels kreeg en een rondje Hoornse plas van zal maken. In het begin waren de kuiten nog wat stijf maar na een kilometer of 3 kregen ze eindelijk door dat ze dit al zoveel keren hebben gedaan. Opeens ging het lekker en had volgende de nike+ een constante tempo van net onder de 5 min per km. Het is leuk zn speeltje te hebben maar je bent er wel veel mee bezig. Bij stoplichten en plekken waar ik moet wachten met oversteken druk ik hem heen stiekem effe op pauze, tja anders gaat het gemiddelde wel erg snel omhoog denk ik dan. Maar goed het liep lekker en het bleef ook lekker lopen, opvallend veel andere lopers onderweg tegengekomen, vaak zonder de nike+ band maar vaak wel een vier mijl shirtje aan. De vier mijl staat immers ook al weer voor de deur over dikke 2 maand. Het lopen bleef lekker gaan, en heel stiekem zat ik weer te denken om toch naar Zeeland te gaan om die loeizwaar marathon te gaan lopen. Toptijd zit er sowieso niet in maar gewoon mezelf te testen hoe hoog de drempel ligt. Aan de andere kant is het natuurlijk een hele gok, maar ja heb nog effe om aan mijn uithoudingsvermogen te werken, en die zit ergens diep in mijn lichaam verstopt en wel op een plekje waar ik met mijn kokerzicht steeds weer over heen kijk. Maar stel je voor dat ik er start en ga bij de eerste beste verkeersdrempel op mijn bek en dan daardoor niet verder. Tja dan is de marathon nog echt een drempel te vroeg, of een brug want daar komen we ook wel genoeg over heb ik gezien. Maar ja eigelijk voor het eerst weer zo ver van huis., mijn vertrouwde rondje langs de Hoornse plas. Steeple over de slagbomen die hitsige homo’s s avonds van hun feestplek moeten houden. Slalommen langs kinderen die voor het eerst op de fiets zitten. Bokje spring over die grootouders die druk in de weer zijn met het digitaal vastleggen van de eerste fietsmeters van hun kleinkind en de rest van de wereld even vergeten. Vandaag nam ik de gekuiste versie van mijn route van langs de Hoornse plas. Vandaag ben ik links gegaan in plaats van rechts, want als je rechts ga kom je in de vrije recreatiezone. Dat betekent vooral met dit weer dat je een in woud van opgedroogde hemaworsten en gekrompen en uitgerekte hamlappen terecht komt. Dat zal mijn oudjes later nooit gebeuren, en als ze daar wel zo dement als een deur zo rondlopen haal je ze er toch weg lijkt me? Dat vrije recreatie is echt is voor ouderen, ik kan het weten want ben er vaak genoeg langs gelopen en heb er nog nooit een jonge meid gezien. Aangezien ik nog niet had gegeten leek me het verstandigst om de linkse route te nemen. Na 1 uur 40 kwam en 20 km verder kwam ik weer bij huis aan. Sinds tijden weer heerlijk gelopen en heel stiekem, maar dan ook heel stiekem zie ik me zelf al ploeteren aan de Zeeuwse kust………

zaterdag 16 augustus 2008

The flying Jamaican



Zo mooi kan een 100 meter zijn! Met zoveel kracht de 100 meter winnen, en dan al meters voor de streep al je feestje vieren, dat is een klasse apart, het is haast vliegen......

maandag 11 augustus 2008

Nieuw speeltje Nike+


Ik heb altijd gelopen met een simpele sporthorloge en soms eentje met een hartslagmeter waarvan de ik band nooit gebruikte. Nu heeft Nike een leuk speeltje voor de loper op de markt gebracht. Eigelijk was het er al een tijdje want het eerste model ging samen met de ipod leuke dingen doen. Nu heeft Nike de Nike+ op de markt gebracht welke alleen bestaat uit een usbstick en een chip. De usbstick draag je als een horloge terwijl de chip in een aparte vakje in je nikesportschoen verdwijnt om ongezien zijn werk te verrichten. Wat kan de verwende loper ermee? De usbstick slaat gegevens op als snelheid, het aantal kilometers en de verbruikte cal. Rondetijden, hartslag ect kan er niet mee gemeten worden maar dat is gezien het prijsje van 60 euro wat Nike+ kost ook niet te verwachten. Na dat je wat software hebt gedownload van de nike+ site hoef je alleen de usbstick in je computer te steken en de rest gaat vanzelf. De site zelf ziet er gelikt uit met mooie schema's en de mogelijkheden lijken er talrijk. Zo kan je competities starten met anderen over de hele wereld. Ook kan je je looproutes in kaart brengen zodat die zichtbaar worden voor anderen. Het ziet er allemaal leuk en geavenceerd uit maar de tijd zal het leren of het een blijvertje wordt in de loperswereld. De echte profs zullen hier weinig aan hebben maar zal waarschijnelijk wel de grotere groep recreanten aanspreken. Minpuntje op dit moment is toch wel het kaliberen van mijn wandeltempo, maar ja er zit ook niets voor niets een handleiding bij dus die eerst maar eens gaan lezen. Kortom een leuk speeltje voor ieder die van lopen houdt!!!


woensdag 30 juli 2008

zonnen


Wartaal lijkt een soort lange fiesta te houden, en eigelijk is dat ook wel een beetje zo. De inbreng is de laatste tijd wat aan de magere kant. Maar wees niet getreurd het is slechts van korte duur en na de vakantie zal Wartaal vernieuwd weer in de startblokken verschijnen...

maandag 28 juli 2008

Summertime blues

I`m a gonna raise a fuss, I`m a-gonna raise a holler
About a-workin` all summer just a-trying to earn a dollar
Every time I call my baby, try to get a date
The boss says "No dice son you gotta work a-late"
Some times I wonder what I`m a gonna do
But there ain`t no cure for the Summertime Blues

Well my Mom and Pappa told me "Son you gotta earn some
money
If you wanna use the car to go a riding next Sunday"
Well I didn`t got to work told the boss I was sick
"Now you can`t use the car cause you didn`t work a lick"
Sometimes I wonder what I`m a gonna do
But there ain`t no cure for the Summertime Blues

It`s gonna take two weeks for I have my vacation,
I`m gonna take my problem to the United Nations.
Well I told my congress man and he said, quote:
"I`d like to help you son but you`re too young to vote"
Sometimes I wonder what I`m a gonna do,
But there ain`t no cure for the Summertime Blues

vrijdag 25 juli 2008

Indrukwekkend


Indrukwekkend en mooi was het afscheid van oma, een waardig afscheid eentje zoals ik die zelf nog nooit eerder mee gemaakt heb. Heb al veel crematies meegemaakt maar begraven is toch wel veel persoonlijker. Bij begraven geef je vooral bij de nabestaanden een beter of misschien wel een minder zwaar gevoel. Een begrafenis is iets ritueels vooral de uitvaart van oma, maar ja dat was zoals mijn zus (wijselijk) zei een koninginnenuitvaart…..

donderdag 24 juli 2008

Dood en leven


Leven en sterven horen zijn als geen ander aan elkaar verbonden, dat is iets wat we allemaal weten. Van de week kreeg ik op een dag een geboortekaartje en een rouwkaart op de mat. Heel toevallig de twee essenties van het bestaan tegelijkertijd op de mat. Eigelijk is het nog niet eens zo bijzonder, voor hetzelfde geld lag naast de rouw of geboortekaart een paar enveloppen met rekeningen en dat is weer een ander onderdeel van het leven waar je je leven lang tot veroordeeld bent tot aan de dood toe.......

dinsdag 22 juli 2008

Lieve oma


Lieve oma,


Nooit meer puzzelen.
Nooit meer die Sinterklaasavonden.
Nooit meer naar sport op tv kijken.
Nooit meer een busje cola bij je drinken.

Na bijna 95 jaar was het gedaan
Nu ben je een stralende ster die aan de hemel zal staan
Na al die tijd zal je weer bij opa zijn
Uit het oog verloren
Maar nimmer nooit uit ons hart

Oma rust zacht…



02 augustus 1913 - 22 juli 2008

vrijdag 18 juli 2008

doping

De tourgekte is net als een koorts wat steeds hoger oploopt. Voor er nog maar een meter gefietst was stonden de kranten al vol van vermeend dopinggebruik. Bloeddoping werd geroepen, en het wordt nog steeds geroepen. Zelf maakt me het niet zoveel uit, want neem aan dat Ulrich en talloze anderen net als ik ook graag een wijntje mogen drinken. Ik neem aan dat ze met bloeddoping een lekkere fles wijn bedoelen. Volgens sommigen is wijn het bloed van Jezus. Mij maakt dat ook niets uit, blijf het net zo goed drinken. De heren die nu 3300 km door Frankrijk fietsen krijgen volgens mij wel last van het Jezuscomplex. Je moet haast wel onmenselijk zijn om te kunnen presteren wat zij in die paar weken doen. Ik heb er bewondering voor. Ook ik zelf waande me een korte tijd als een tweede Indurain of Zoetemelk. Dat fietsen deed ik trouwens zonder doping. Het is natuurlijk het eerlijkst om zonder doping te fietsen en lijkt me ook het lekkerst gevoel. Tijdens het hardlopen doe ik het ook veelal zonder doping, in sommige wedstrijden gebruik ik het echter wel. Zo graag dat ik de finisch wil halen, net zo graag zoals de jongens in de tour de rit willen uitrijden. Zelf gebruik ik tijdens marathon Grunner koek als doping, wat trouwens nog niet op een lijst staat van verboden spullen. Bij kortere wedstrijden waag ik me wel eens aan een flesje wijn, en dat is volgens sommigen bloeddoping. Wanneer je als wielrenner de tour uitrijdt voegt je bij de grote namen van de wielersport. Dan wordt je aanbeden door menig wielergek. Gooi je je bidon of je volgesnoten zakdoek weg, alles wordt door je fans opgeraapt en aanbeden, en een beetje slimme fan zet het op marktplaats. Voor een sporter is het natuurlijk een extra goed gevoel wanneer je presteert dat je het met je eigen oerkracht doet, en dat maakt de moeite van aanbeden worden waard, anders kan je je fans toch niet recht in de ogen aankijkenMet of zonder bloeddoping het blijft een boeiende sport dat wielrennen en vooral door de bergen.

Zo nu maar eerst een lekker glas wijn.........

donderdag 17 juli 2008

Eeuwige zonde.....


Doping blijft de sport bezig houden, de dagelijks terugkerende gevallen in de Tour de France lijken we al gewend te zijn. Helaas komt doping ook voor in de atletiek, want ook de tweede test pakte voor Simon Vroemen nadelig uit. Elke sporter heeft zijn eigen verhaal omtrent het bewust/onbewust gebruik van stimulerende middelen. Allen zij die gebruiken weten de waarheid. Ondanks dat Vroemen betrapt is blijft hij een groot sportman en is samen met Brimin Kipruto verantwoordelijk voor een van de mooiste foto die er gemaakt is op een olympische spelen.........

zondag 13 juli 2008

Steeds een beetje meer

Het is alweer even geleden dat wartaal actief was. Tja het is zomer en dan is er meestal sprake van komkommertijd. In de komkommertijd staat alles op een laag pitje, zelf het lopen weer en dat terwijl de marathon al behoorlijk in zicht begint te komen. In mijn hoofd geef ik die marathon al bijna op, want hoeveel ik zal trainen nog erg goed voorbereid erop zal ik niet zijn. Maar mijn hart zegt natuurlijk wat anders dus hoop ik mezelf nog te kunnen verbazen door in oktober aan start te verschijnen van de marathon. Maar goed of het dan echt zo ver gekomen is zien we dan wel weer. Vandaag weer een nieuwe dag met nieuwe trainingskansen. Vandaag liep er zelfs een mee, een beetje ter motivering maar helaas haakte die na een aantal kilometers al af. Mijn runnershart en benen voelden dat er nog meer in zat vandaag, dus besloot ik lekker door te lopen. Gewoon op een drafje en kijken maar waar ik terecht kom. Het begon te regenen en als een beginner zat ik te rotzooien met het boterhamzakje om daar mijn gehoorapp waterdicht in kwijt te kunnen. Je zal ze maar verliezen en zo 3200 euro langs de kant van de weg. Moet er niet aan denken, want stel je voor dat ik een leuke dame tegen kom, en die begint ook nog eens met me te babbelen en dan is het wel heel erg zuur dat zij niet verstaanbaar is voor mij. Daarom borg ik ze heel precies en goed ingepakt weg. De regen daalde als een gordijn naar beneden niet te hard maar precies goed zodat ik het gevoel kreeg geaaid te worden door de regen. Zonder gehoorapp beleef je het lopen anders dan met, het is net alsof je naar een film zit te kijken waarvan het geluid uit gezet is. Ik liep een boer voorbij waaraan ik zeg dat hij moi riep dus maar voor de zekerheid moi terug geroepen. Ik liep nu op een route waar ik nog niet eerder gelopen had, en dan wil het wel eens voorkomen dat je de weg kwijt raakt. Maar ja een vrije loper kan eigelijk niet verkeerd lopen, maar op een gegeven ogenblik zat ik vlakbij Zuidhorn en dat is al een aardig eindje van de stad af en ik moest ook weer terug. Dus sloeg ik maar weer een onbekend zijweggetje in, ik wist dat ik nu weer op de terug weg was, want zag helemaal in de verte de flats van de wijk Vinkhuizen, die flats die me gek genoeg deden denken aan die van de Bijlmer. Vijf van die flats naast elkaar gepoot en hup mensen er in gepropt, wie dat bedacht heeft moet wel zielloos figuur zijn geweest. Het is zeker geen hardloper geweest want wanneer hij die ervaring zoals wij lopers die hebben zal hij nooit zo iets hebben durven bouwen. Zeg nu eens zelf hoe moeten die bewoners zich voelen?, vrij? nou dat lijkt me sterk want ze zijn als een stel konijnen in een grote hok gestopt. Ik kan er best ver naast zitten maar deze gedacht ontsprong zo uit mijn vrije lopersgeest. Het zal vast wel de runnershigh zijn geweest. Na ongeveer 18 km kwam ik weer bij de voordeur waar ik eerder gestart was. Steeds een beetje meer, maar of dat voldoende is voor de vierde van Oktober is nog maar zeer de vraag......

donderdag 3 juli 2008

Sister act


De finale van de vrouwen op Wimbeldon wordt weer eens een heus familie aangelegenheid, want de dames Williams hebben beide de finale van Wimbledon gehaald. Ze staan nu voor de derde keer tegen over elkaar in London......

SISTA POWER!!!!

donderdag 26 juni 2008

Dick


Adio, Amore Adio

ik moet je hier met pijn
eenzaam achterlaten
maar ik ben o, zo blij
dat ik jou heb ontmoet

wat ik nu van jou heb
dat zijn duizend dromen
al moet ik nu afscheid nemen
het gaat je goed

refrein:
adio, amore, adio
jij moet niet huilen
want eens zal de zon ook voor ons
voor altijd gaan schijnen
dit afscheid dat is maar voor even
dus droog nu je tranen
adio, amore, adio
ik kom terug

ik zal jou in mij hart
echt heel goed bewaren
'k neem jou als souvennier
in m'n dromen mee

ook al ben ik ver weg
ik zal over je waken
en over 'n tijdje dan zijn...
wij weer met z'n twee

adio, amore, adio
jij moet niet huilen
want eens zal de zon ook voor ons
voor altijd gaan schijnen
dit afscheid dat is maar voor even
dus droog nu je tranen
adio, amore, adio
ik kom terug


14 dagen met jou
was 'n groot feest
zo was mijn vakantie
nog nooit geweest
toe kijk me nog één keer... heel eventjes aan

adio, amore, adio
jij moet niet huilen
want eens zal de zon ook voor ons
voor altijd gaan schijnen
dit afscheid dat is maar voor even
dus droog nu je tranen
adio, amore, adio
ik kom terug

Zo onverwachts, zo vroeg....
Dick
28-01-1958 - 26-06-2008

dinsdag 24 juni 2008

Zimbabwe


Zimbabwe

Every man gotta right
To decide his own destiny
And in this judgment
There is no partiality
So arm in arms, with arms
We will fight this little struggle
`Cause that`s the only way
We can overcome our little trouble

Brother you`re right, you`re right
You`re right, you`re right, you`re so right
We gonna fight, we`ll have to fight
We gonna fight, fight for our rights

Natty dread it ina Zimbabwe
Set it up ina Zimbabwe
Mash it up ina Zimbabwe
Africans a liberate Zimbabwe

No more internal power struggle
We come together, to overcome
The little trouble
Soon we will find out
Who is the real revolutionary
`Cause I don`t want my people
To be contrary

Brothers you`re right, you`re right
You`re right, you`re right, you`re so right

We`ll have to fight, we gonna fight
We`ll have to fight, fighting for our rights

Mash it up ina Zimbabwe
Natty trash it ina Zimbabwe
I and I a liberate Zimbabwe

Brother you`re right, you`re right
You`re right, you`re right, you`re so right

We gonna fight, we`ll have to fight
We gonna fight, fighting for our rights

To divide and rule
Could only tear us apart
In everyman chest
There beats a heart
So soon we`ll find out
Who is the real revolutionaries
And I don`t want my people
To be tricked by mercenaries

Brother you`re right, you`re right
You`re right, you`re right, you`re so right
We gonna fight, we`ll have to fight
We gonna fight, fighting for our rights

Natty trash it ina Zimbabwe
Mash it up ina Zimbabwe
Set it up ina Zimbabwe
Africans a liberate Zimbabwe
Africans a liberate Zimbabwe
Natty dub it ina Zimbabwe
Set it up ina Zimbabwe
Africans a liberate Zimbabwe
Every man got a right
To decide his own destiny

maandag 23 juni 2008

Leeswerk

Vandaag 2 boeken over sport gekocht. Ik moet toch het EK drama maar van me aflezen toch?, en dat kan je niet beter doen dan met 2 boeiende boeken. De een gaat over de Tour van 1948 en de andere gaat eigelijk niet over sport maar over de vliegramp welke het kleurrijk elftal trof op 7 juni 1989 deze maand 19 jaar geleden.

Eindbestemming Zanderij



In de vroege morgen van 7 juni 1989 zet piloot Will Rogers van het SLM-vliegtuig Anthony Nesty een fatale landing in. Het vliegtuig, vernoemd naar de eerste olympische gouden-medaillewinnaar van Suriname, is op weg naar het vliegveld Zanderij in Paramaribo. Het toestel verongelukt in de jungle van Suriname, op nog geen twee kilometer van de eindbestemming. Aan boordt van het vliegtuig bevinden zich ook de spelers van het Kleurrijk Elftal. De voetballers van Surinaamse afkomst zijn gezichtsbepalende in het Nederlandse voetbal in die dagen. Die 73e juni zijn ze op weg naar Paramaribo om daar, in hun moederland, een toernooi te spelen. Van de achttien spelers van het elftal komen er veertien om. Drie overleven de ramp en één speler reisde zijn ploeg vooruit. De schrijver praatte met de overlevenden en de nabestaanden en geeft zodoende een getrouw beeld van de gebeurtenissen voor, tijdens, maar vooral na de ramp. De roofzucht van de militairen, de desastreuze verzorging van de lijken en de chaotische opvang op Zanderij van de nabestaanden komen hard voor het voetlicht. Ook de schuldvraag en de wijze waarop nabestaanden deze klap hebben verwerkt, worden nader toegelicht. Wat blijft is de herinnering aan jonge spelers met dromen, die nooit uitkwamen en het gevoel dat wonden niet altijd helen.



Wij waren allemaal Goden



Benjo Maso reconstrueert op basis van uitgebreid bronnenmateriaal de Tour de France van 1948. Een tijd dat wielrennen echt geen sport voor broekventjes was. De renners reden in landenploegen maar van ploegentaktiek was amper sprake. Schamel uitgerust werden de renners door uiterst barre weersomstandigheden gestuurd en bij pech moesten ze meestal de reparaties zelf verrichten. De televisie was er nog niet en aangezien de verslaggevers vaak ook niet in staat waren de renners rechtstreeks te volgen, namen de indrukwekkende prestaties nog straffere vormen aan. De reporters waren niet bang van overdrijvingen: "Uit een hel van sneeuw, water en ijs verrijst Bartali op stralende wijze, een aartsengel onder een korst van modder wiens doorweekte tenue de kostbare ziel van een buitengewoon kampioen verbergt."
Maso schetst etappe per etappe het koersverloop en de lezer wordt onverbiddelijk meegezogen in de verrassende ontknoping. Dit boek is zo onstuitbaar als de ontketende Gino Bartali op weg naar zijn legendarische ritwinst in Briancon.

Nu maar eens kiezen welke als eerste gelezen gaat worden......

zondag 22 juni 2008

3 x op rij

Dit weekend stond bol van de sport, natuurlijk heb ik het over het debacle van Oranje maar ook over mijn eigen sport. Lopen doe ik namelijk nog steeds, al gaat het wat moeilijker en langzamer maar het mag nog lopen genoemd worden. Vrijdag en zaterdag liep ik of beter gezegd zweefde ik door het plantsoen heen, en de rondetijden kwamen al weer aardig in de buurt van wat ik eerder over het rondje gedaan zal hebben. Maar ja een training is geen wedstrijd en dat vergeet ik wel eens. Vaak vlieg ik als een beginner over de paden met het idee dat ik het hele park aan kan. Eigelijk was dat wel zo, want het hollend meisje wat me een week eerder nog met sierlijke passen voorbij liep kwam ik nu voorbij. Zat ik de vorige week te hijgen als een stervend hert nu was het haar beurt. Ik kon het niet laten om precies hetzelfde te doen als wat zij bij mij een week eerder deed. Ik liep haar voorbij keek dr aan en toonde me mijn alleraardigste glimlach. Gek genoeg toverde ze tijdens die voor haar ozo moeilijke moment net alsof ze daar iets mee zeggen wou. Wat heb ik niet gevraagd of over nagedacht want ik was daar ook met een doel namelijk trainen om weer een beetje goed voor de dag te kunnen komen bij de marathon van Zeeland. Er liepen veel mensen in het park, en nog opvallender was dat er veel van in het oranje liepen. Iedereen liep op haar of zijn manier de zenuwen uit het lijf voor de wedstrijd van Oranje. Het lopen ging weer heerlijk, wat versneld en wat heuveltjes gepakt.

Zondag was een rare dag, ik had gedroomd dat Oranje verslagen was door een stel Russen welke werden geleid door Tsaar Hiddink. Maar nadat ik snel op teletekst had gekeken bleek die droom op waarheid te berusten. Maar ja er zijn ergere dingen in de wereld, zoals dat ik alweer de olympische spelen in China heb misgelopen. Nadat ik de ernstige berichten over het weer had aangehoord besloot ik toch te gaan lopen. Door de stad heen ging het wel lekker en had het gevoel dat er wel een mooi lang duurloopje er in zat. Buiten de stad was het minder fraai, want de loeiharde wind beukte tegen mijn lichaam. Eigelijk is dit ook wel een heerlijke training maar na 11 kilometer gaat dit ook wel vermoeiend werken. Daar kwam bij dat ik na 6 km weer eens ten val kwam. Een uitstekend stuk wegdek zorgde dat ik uit balans raakte. Maar omdat ik wel es eerder gevallen ben maakte ik van die ervaring dankbaar gebruik. Ik maakte een echte koprol als een volleerd acrobaat. Adriaan (die van Bassie) zal er jaloers op geweest zijn, gelukkig was er geen mens in de buurt met een camera of wat. Dapper liep ik verder door de wind maar na 15 km gelopen te hebben vonden mijn benen het wel best. Ik geef ze ook geen ongelijk want 3 dagen achter elkaar trainen is ook aardig wat weer voor het eerst. De laatste weken zat ik op 3 keer trainen als week totaal. Dus werd het laatste stuk beetje lopen afgewisseld met een beetje wandelen. Maar langzaam maar zeker kom ik weer op de goeie weg. Eenmaal thuis gekomen had ik weer dat heerlijke gevoel, dat gevoel, gewoon dat lopersgevoel dat je heerlijk bezig geweest bent…..

Maar morgen eerst maar effe een rustdag…..

zaterdag 21 juni 2008

21 juni

21 juni was de dag dat Nederland nog nooit verloren heeft. Een harde feit als je de cijfertjes erop naslaat. Vandaag zouden we wel effe winnen van de Russen, en daar was eigelijk heel Nederland van overtuigd. Er werd al vooruit gekeken naar aanstaande donderdag, want dan zal Nederland de halve finale spelen tegen Italië of Spanje. Gezien het zinderende spel tegen de Italianen en de Fransen was die gedachte eigelijk niet gek. We waren met zijn allen een ding vergeten, namelijk dat de Russen een tovenaar als trainer hebben. Welk team je hem ook geeft hij maakt er een succes verhaal van. Eerder flikte hij het met Korea en Australië en nu had hij de kwartfinale gehaald met de Russen. Dat was al een prestatie op zich want anders dan teams van Nederland, Italië of Duitsland bestond het Russische team niet uit zogenaamde sterren, ze kwamen bijna allemaal uit eigen competitie. Deze jongens met Hiddink voorop werden vanavond de helden van Rusland. Oranje werd compleet zoek gespeeld en waren geen minuut in de wedstrijd. De Russen zaten er bovenop en kregen kans na kans, wonder boven wonder bleef het tot de rust 0-0, na de rust scoorden de russen de 0-1 en bleven Nederland onder druk zetten. Van Nistelrooij scoort zowaar de 1-1 vlak voor tijd, dit doelpunt komt uit de lucht vallen en is gezien het spelbeeld onterecht. Even lijkt het er op dat er penalty’s genomen gaan worden maar Rusland drukt door en maakt snel de 2-1, en later zelfs 3-1 en zo gebeurde het dat Nederland verloor op de 21ste van een sterk Russisch elftal welke onder leiding staat van een heuse tovenaar uit het oosten van ons eigen landje. Nou rest ons nog het aanmoedigen van de Turken en natuurlijk de Russen......

Zo nu eerst het oranje maar eens opruimen in huis……



vrijdag 20 juni 2008

Turkije verrast!!

Vandaag stond de tweede kwartfinale wedstrijd van het EK op het programma. De strijd werd geleverd door Turkije en Kroatie. Pas in de tweede helft van de verlenning begonnen beide ploegen te voetballen, het werd zowaar 1-1, daarna kwamen de strafschoppen welke Turkije won. Dat betekende in tal van plaatsen in Nederland feest en zo ook in Groningen op de grote markt en wartaal was erbij!!










donderdag 19 juni 2008

Oude glorie


De autos van vroeger dat waren pas auto's. De moderne autos van nu lijken veel op elkaar en hebben niet die uitstraling die oude autos hebben. In mijn buurtje kom ik wel vaker autos uit het verleden tegen. Vandaag stond er een heuze Citroen 2CV voor de deur. De Citroen 2CV is een auto van de Franse autofabrikant Citroën. De afkorting staat voor deux Chevaux Vapeur, wat twee stoompaarden betekent. De 2CV werd gebouwd tussen 1948 en 1990. In die periode zijn er zo'n 4 miljoen van gebouwd (ruim 5,3 miljoen wanneer de zogenaamde Besteleenden worden meegeteld en ruim 8,8 miljoen wanneer de zustermodellen Dyane, Ami en Mehari worden meegeteld). De auto kreeg als bijnaam '' het lelijk eendje '' omdat de vormgeving niet echt mooi werd gevonden.
Autofabrikant André Citroën besloot in 1935 deze auto te ontwikkelen die geschikt zou moeten zijn voor het ruige Franse platteland: de TPV, oftewel Toute Petite Voiture . Projectleider en stuwende kracht Pierre-Jules Boulanger omschreef het doel als 'een paraplu op vier wielen'. Op basis van marktonderzoek werd besloten dat het een voertuig moest worden dat twee boeren met 50 kilo aardappelen kon vervoeren of een vat met 50 liter wijn. Ook gaat het verhaal dat het mogelijk zou moeten zijn om een schaap in de auto mee te nemen. De auto moest hierbij zo comfortabel zijn dat eieren in een mand niet zouden breken wanneer de auto over een stuk omgeploegd land zou rijden. Overige eisen waren dat de auto vooral zuinig, betrouwbaar, goedkoop en eenvoudig te bedienen moest zijn. Een boerin moest ermee naar de markt kunnen rijden. 's Zondags moest de boer er met een hoed op in passen zodat hij per auto naar de kerk kon. Het uiterlijk van de wagen werd niet belangrijk geacht. Dit soort eisen of uitkomsten van marktonderzoeken is nu vandaag de dag ondenkbaar maar toch werd er de wagen grotensdeels gebouwd aan de hand van die eisen.
Ach ze blijven mooi he die autos........

zondag 15 juni 2008

Alpha Blondy in Town




Vanavond naar Alpha Blondy geweest in de Oosterpoort. Had de kaarten al een paar maand in huis maar vanavond bleek dat het niet echt nodig was, want het was niet helemaal uitverkocht. Luister al jaren naar de muziek van Alpha blondy maar was nog nooit in gelegenheid geweest om hem live te mogen zien. Na een half uurtje naar wat regeamuziek van een dj geluisterd te hebben kwam Alpha en zijn band te voorschijn. Het dak ging er meteen af, bekende nummers als Politiqu, Psaume 23, God is one, Masada en Cocody Rock werden natuurlijk door Alpha en de zijnen gespeeld.



Opvallend was ook dat er weer (bij Don Carlos ook) stevig geblowd werd terwijl er wel duidelijk op de muren staat dat er niet gerookt mag worden. Sommigen hadden duidelijk te veel wiet gerookt want na een uur kwamen er een aantal mensen het podium op, waarvan sommigen erg duidelijk was dat ze beetje van de wereld waren. De band stopte dan ook even om een soort afkoelingsperiode in de lassen, opmerkelijk was ook dat geen beveiligers aanwezig leken te zijn. De sfeer bleef gelukkig goed en vooral de Afrikanen gingen uit hun dak in de zaal. Na dik anderhalf uur spelen was het concert voorbij. Anderhalf uur van heerlijke muziek genoten en Alpha Blondy kan met recht de '' Bob Marley van Afrika '' genoemd worden!!!!!!




zie voor meer fotos op www.mijnalbum.nl/Album=8JMDSINO

vrijdag 13 juni 2008

4-1!!!


Weer een geweldige wedstrijd van onze jongens, na een moeilijke 1ste helft waren de rollen omgekeerd in de tweede helft. De grote uitblinkers waren Van Persie en Robben. Wenen komt weer een stap dichterbij!