11 september, wat was daar nou mee? Was dat niet een aparte datum, een datum waarop de wereld veranderde? Was dat niet met die 2 vliegtuigen die met voorbedachte rade in het WTC in NY vlogen? De reactie van de amerikanen het wereldbeeld voorgoed veranderden? Eerst Afghanistan en later Irak of beter gezeg nog steeds Irak. Jan lul en de zijnen zijn altijd de pineut, waar je ook werkt of woont of dat nu in NY is of in Bagdad of in doodstil is. Laten we hen nooit vergeten! Maar goed gedane zaken kunnen niet terug gedraaid worden en het leven gaat vrolijjk verder, vandaag is er een marathon in Koln, een baderie in sexbierum tgv plaatselijk kerk wat verbouwd moet worden en het klootschieten in Drenthe gaat ook gewoon door op 11 september.
En ik ga ook gewoon door met mijn ding, en die ding bestond vandaag uit mijn laatste lange duurloop als voorbereiding op Berlijn en jawel die is opeens al over 2 weken, wordt er haast bang van! Zwei wochen! ik moet me zo langzamerhand druk maken wat ik allemaal mee moet of ik niets ga vergeten! Over weken rond half een in de middag is alles al weer voorbij, dan ben ik meer dood dan levend onder de branderburgerthor door gekomen, en al schreeuwend over de finisch gekomen van ICH, ICH euuuh wat is met ICH???
Maar goed ik hoop dan dat ik dan over de finisch mag komen, aan de voorbereiding heeft het niet gelegen. Veel getraind en veel lange duurlopen in het programma gehad. Vandaag was dus de laatste van ongeveer 34 km in dikke 3 uur.
Vaak wissel ik het parcours af omdat het dan wat eentonig wordt als je steeds hetzelfde loopt, en deze dag had ik een rondje Stadspark-donderen-peize-roden-peizemade-stad uitgezocht. Een lekker tripje door het open veld heen. Het was nog effe goed afzien door de warmte, en dan krijg je ook rare ideeen van, tenminste ik wel. Zo vroeg ik me af hoelang het zal duren als je daar dood neer zal vallen midden in niets tot je gevonden zal worden? Nou het antwoord kreeg ik al snel, namelijk niet lang! want na 4 min nadat ik die gedachte in mijn hoofd had laten rondgaan kwamen er een stel fietsers langs. Ze keken me aan of ze mn gedachten konden lezen, maar goed ik stapte vrolijk verder en het ging heerlijk, alleen kon ik mezelf ruiken en bedacht me dat wanneer ik een leuke meid onderweg zal treffen, die heel hard gillend weg zal rennen. Maar gelukkig voor mezelf ren ik niet altijd dus de vrouwen komen later wel...........
Af en toe grijpend naar de waterfles stapte ik vrolijk verder, af en toe halthoudend bij een wegwijzer om zeker van te zijn dat ik niet pardoes in het fryslan boppeland terecht zal komen, want mn paspoort neem ik niet mee natuurlijk.
Na drie uur en nog wat minuten en allerle perverse gedachtes over alles en iedereen kwam ik weer veilig in huis en trakteerde mezelf op een heerlijke roti! en dacht bij me zelf zo Speedy is klaar voor Berlijn!!!!!!
Oja al schreeuwend roep ik op 25 september omstreeks half een in de middag ICH, JA ICH BIN EIN BERLINER!!!!!!
Rogier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten