Bruine bonen en lopen
Als er iets is wat niet samen gaat is dat wel bruine bonen en hardlopen. vandaag wilde ik makkelijk dus niet al te veel geouwehoer in de keuken. Dus snel blikje zus en blikje zo en om het wat te verantwoord te lijken wat groente door. Zo gezegd zo gedaan en niet veel later zat ik met mijn dampende bord op mijn schoot naar de A-team te kijken. Jeugdsentiment numero uno, dat het jeugdsentiment zo slaapverwekkend was kon ik me niet herinneren, maar na het eten kakte ik helemaal in. Tv beelden en geluiden probeerden mij steeds terug te halen, maar meestal bleven de ogen dicht. Na een hazenslaapje van 40 minuten was ik natuurlijk weer topfit en deed de dagelijkse dingen in huis. Daarna kwam ik op het idee om nog effe te gaan lopen, snel trok ik mijn runkleding aan en toog naar het park. Na de eerste stappen wist ik al wel dat mijn avondmaal geen goede bodem was om lekker te gaan trainen. Ik voelde me net als een tank welke nog voor de helft gevuld is met water. Het klotsen in de maag werd erger, en af en toe moest ik effe stoppen om de lading te checken. Maar ja een boer die geef nooit op en dus ik ook niet, dus liep ik rustig verder. Intussen kwam me na de A-team weer iets bovendrijven uit de jeugdjaren. Nou ja het had te maken met de bruine bonen dus hoe toepasselijk is het als die dingen ook nog eens in je maag klotsen op dat moment. Bij ons in de straat woonde er een wat oudere vrouw, een oma beter gezegd want ze was de trotse oma van een tweeling. Als een echte oma werd er goed voor de tweeling gezorgd, en elke keer krijg de tweeling bij oma bruine bonen met spek. Die jongens heb ik al jaren niet gezien, maar zal me niets verbazen als het een stel uit de kluiten gegroeide houthakkers zijn geworden die elke zondag nog heerlijk bij oma eten. Wat eten ze dan? Juist bruine bonen!!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten