Het Boemangevoel

De reguliere competitie is ten einde, al hoewel er nog gestreden wordt voor de uefaplaatsen zijn de eerste noten gekraakt. Na een dramatisch seizoen bij Feyenoord kwam Erwin Koeman zwaaiend met de witte vlag uit de ruïne wat de kuip heet. Erwin heeft gestreden met de middelen die hij had, maar verloor duidelijk. Hij stapt zelf op, en dat is een zeer verstandige beslissing want in Rotterdam heeft hij niets te zoeken. Zijn broer Ronald is kampioen geworden met het Philips bedrijfsvereniging en heeft daar mee zelfs de kwartfinale gehaald van de Championnentroffee. Zijn inzet werd echter niet echt gewaardeerd, want een of andere grijze voorzitter denkt duidelijk anders over de persoon Koeman. Het is typisch het geval van een veel te veel doorgeschoten macht van een clubvoorzitter, in dit geval is het een van de stijf staande viagra bejaarde die de laatste jaren van zijn actieve leven zijn tweede huis en boot veilig wil stellen. Alles draait om geld dus ook bij de kersverse kampioen van Nederland. Beknibbelen op de spelersselectie maar intussen wel brallend op de veel te dure sponsordineetjes over reguliere hockey competitie. De beide partijen hebben elkaar bedenktijd gegeven, net zoals een stel dat doet wanneer ze het niet meer zien zitten in een relatie. 99 procent van dit soort gevallen draait uit op een scheiding en dat is maar beter ook. Als ik Ronald was zal ik zeer snel deze overgewaardeerde personeelsvereniging verlaten. Beide broers zijn toch al lang en breed binnen, want in het voetbal draait alles om geld. Voor beiden komt er vast een zeker een of andere vage club uit Korea. Heren stort beide in het Groningse nachtleven, zoek een vage kroeg uit waar je niet al te vaak herkent wordt dus eentje zonder spaarlampen van Philips. Neem Pa Koeman ook mee en het terugblikken kan beginnen. Het eerste biertje staat nog stijf van de zelfmedelijden maar naar mate de biertjes elkaar opvolgen maakt zelfmedelijden plaats voor het bevrijd en zaligmakend gevoel. Weer een paar biertjes later krijgen jullie beide medelijden met de spelers die zijn achter gebleven. Jullie beloven elkaar dat je deze spelers naar de nieuwe club haalt puur uit medelijden. Iets beters als trainer kan je niet doen lijkt me. Jullie oude clubs strijden volgend jaar voor de playoffs voor de nacompetitie, de voorzitter van de lampjesclub staat dit keer stijf van de zenuwen in plaats van de viagra wanneer woedende supporters hem op een boerenkar naar het chavot in het centrum van Eindhoven rijden. Intussen zijn de Koemannetjes President en vicepresident van Zuid-korea………