Dit weekend stond bol van de sport, natuurlijk heb ik het over het debacle van Oranje maar ook over mijn eigen sport. Lopen doe ik namelijk nog steeds, al gaat het wat moeilijker en langzamer maar het mag nog lopen genoemd worden. Vrijdag en zaterdag liep ik of beter gezegd zweefde ik door het plantsoen heen, en de rondetijden kwamen al weer aardig in de buurt van wat ik eerder over het rondje gedaan zal hebben. Maar ja een training is geen wedstrijd en dat vergeet ik wel eens. Vaak vlieg ik als een beginner over de paden met het idee dat ik het hele park aan kan. Eigelijk was dat wel zo, want het hollend meisje wat me een week eerder nog met sierlijke passen voorbij liep kwam ik nu voorbij. Zat ik de vorige week te hijgen als een stervend hert nu was het haar beurt. Ik kon het niet laten om precies hetzelfde te doen als wat zij bij mij een week eerder deed. Ik liep haar voorbij keek dr aan en toonde me mijn alleraardigste glimlach. Gek genoeg toverde ze tijdens die voor haar ozo moeilijke moment net alsof ze daar iets mee zeggen wou. Wat heb ik niet gevraagd of over nagedacht want ik was daar ook met een doel namelijk trainen om weer een beetje goed voor de dag te kunnen komen bij de marathon van Zeeland. Er liepen veel mensen in het park, en nog opvallender was dat er veel van in het oranje liepen. Iedereen liep op haar of zijn manier de zenuwen uit het lijf voor de wedstrijd van Oranje. Het lopen ging weer heerlijk, wat versneld en wat heuveltjes gepakt.
Zondag was een rare dag, ik had gedroomd dat Oranje verslagen was door een stel Russen welke werden geleid door Tsaar Hiddink. Maar nadat ik snel op teletekst had gekeken bleek die droom op waarheid te berusten. Maar ja er zijn ergere dingen in de wereld, zoals dat ik alweer de olympische spelen in China heb misgelopen. Nadat ik de ernstige berichten over het weer had aangehoord besloot ik toch te gaan lopen. Door de stad heen ging het wel lekker en had het gevoel dat er wel een mooi lang duurloopje er in zat. Buiten de stad was het minder fraai, want de loeiharde wind beukte tegen mijn lichaam. Eigelijk is dit ook wel een heerlijke training maar na 11 kilometer gaat dit ook wel vermoeiend werken. Daar kwam bij dat ik na 6 km weer eens ten val kwam. Een uitstekend stuk wegdek zorgde dat ik uit balans raakte. Maar omdat ik wel es eerder gevallen ben maakte ik van die ervaring dankbaar gebruik. Ik maakte een echte koprol als een volleerd acrobaat. Adriaan (die van Bassie) zal er jaloers op geweest zijn, gelukkig was er geen mens in de buurt met een camera of wat. Dapper liep ik verder door de wind maar na 15 km gelopen te hebben vonden mijn benen het wel best. Ik geef ze ook geen ongelijk want 3 dagen achter elkaar trainen is ook aardig wat weer voor het eerst. De laatste weken zat ik op 3 keer trainen als week totaal. Dus werd het laatste stuk beetje lopen afgewisseld met een beetje wandelen. Maar langzaam maar zeker kom ik weer op de goeie weg. Eenmaal thuis gekomen had ik weer dat heerlijke gevoel, dat gevoel, gewoon dat lopersgevoel dat je heerlijk bezig geweest bent…..
Maar morgen eerst maar effe een rustdag…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten