dinsdag 30 augustus 2005

Een slavin in Parijs


Henriette Akofa groeit op in Togo, als jongste van een groot gezin. Wanneer zij vijftien jaar is, krijgt zij een kans die maar voor weinig meisjes van haar leeftijd is weggelegd: op uitnodiging van een kennis van de familie vertrekt zij naar Parijs. Daar zal ze in ruil voor licht huishoudelijk werk naar school mogen. In Frankrijk aangekomen blijkt er weinig terecht te komen van alle mooie beloftes.

Een slavin in Parijs is het schokkende levensverhaal van een jonge Afrikaanse vrouw, die zoals zovele vrouwen uit de derde wereld onder valse pretenties naar het Westen wordt gehaald. Henriette Akofa woont momenteel in Parijs, waar ze een opleiding tot verpleegster volgt.

Iedereen kent Parijs als de stad van liefde en romantiek. Voor veel mensen zal dat altiljd blijven. Voor Henriette zal het altijd de stad zijn die haar leven min of meer verwoest heeft. Ze werd door een kennis van haar vader mee genomen naar Parijs om er te kunnen leren. Allemaal praatjes ze werd in huis aan het werk gezet en moest gewoon keihard werken en dat als 15 jarige. In haar boek verteld ze over de mensonterende dingen die ze meemaakt. Je kan je niet voorstellen dat er mensen zijn die zo slecht zijn. Gelukkig is het zo dat de man en vrouw die haar dit hebben aangedaan berecht zijn door de franse justitie. Ze hebben een gevangenisstraf en een geldboete gekregen. Kortom een mens onterend verhaal die je lang nablijft.

Rogier

Posted by Picasa

1 opmerking:

Ruurd zei

Ja Parijs kent vele gezichten. Je kunt je er zowel heel gelukkig als intens eenzaam voelen. Als je er geen vrienden hebt dan lijkt het alsof iedereen er alleen aan zijn eigen pleziertjes denkt. Dan lijken die grote stenen gebouwen allemaal erg grauw.