Deze maand wordt de Afrika-cup in Ghana gehouden. De Afrika-cup is de zoals de naam het al zegt de Afrikaanse versie van de EK zoals wij die hier kennen. Het speelt zich af in geheel (west) Afrikaanse stijl, dus veel sfeer op de tribunes, slechte velden en andere voorzieningen. Vandaag de 2 halve finales bekeken, en het ging er soms hard aan toe. Harde tackles en vaak op het randje spelen een speler van Kameroen vond het nodig een van de ehbo-ers haast het stadion uit te duwen. Wat ook opmerkelijk was dat ze overal flink te tijd voornamen, was er een geblesseerd werd er daarna met de groep nog rustig overlegt hoe ver te spelen. De Nederlandse scheidsrechter Ruud Bossen zal het Spaans benauwd krijgen en zal het zeker daar uit zijn hoofd laten om een wedstrijd te vermoorden. Over moorden gesproken, het schijnt zo te zijn dat tijdens de wedstrijden van de Afrika-cup er nergens gevochten wordt. Nou ja dat is dan mooi effe 2 keer 3 kwartier geen geweld in Afrika, alleen stilt het voetbal de honger?. Misschien voor even, wanneer men hun idolen in actie zien en de adrenaline als een soort van voedsel de ergste honger stilt. Het is leuk om te zien het Afrikaanse voetbal, bij veel landen zie je de absolute toppers van Europese clubs de bal beroerden, alleen is het jammer dat ze geen teamgeest hebben, want dan was een van de Afrikaanse landen steevast Wereldkampioen.
Aan de spelers zag je duidelijk dat ze het behoorlijk warm hadden, het zien van de bezwete koppies bracht mijn terug in Ghana. Ghana waar de Afrika-cup plaatst vindt ben ik in het verleden geweest. Zelf een wedstrijd bezocht, en wel die van Ghana-Nigeria een wk-kwalificatiewedstrijd. Al vroeg was ik daar in het stadion in Accra, want anders zouden we geen plek hebben volgens de kennissen waar ik mee was. Dus zaten we er al om 11 uur in de ochtend op de tribune en dat terwijl de wedstrijd pas om half drie in de middag begon! De temperatuur op de onoverdekte tribune liep als snel op naar 35 graden. Daar zat ik midden vrolijke uitgedoste Ghanezen en Nigerianen (dat kan daar namelijk nog) rond 12 uur zat het stadion al berstensvol, er zaten zelfs mensen op de daken van de dug-out. Politie met houten stokken en uitgemergelde paarden probeerden te voorkomen dat er meer mensen over de hekken klommen om zo gratis naar binnen te kunnen. Daar zat ik te wachten in de zon, en geloof me het wachten duurt lang als de zon lekker op je brandt en de man met de waterflesjes steeds op de verkeerde tribune scheen te lopen. Tijdens de wedstrijd werd het er niet koeler om, de sfeer op de tribunes steeg naar ongekende hoogtes, een hossende mensenmassa en daar zat ik dus tussen als enige blanke een unieke ervaring. Het zat bomvol met betalende en veelal niet betalende supporters, vaak dacht ik als het maar goed gaat!, 3 week later zal er in het zelfde stadion en tribune meer dan 150 doden vallen tijdens rellen en dichte hekken, over geluk gesproken. Deze blanke oftewel bigi Obroni zal later nog duidelijk in beeld worden gebracht op de Ghaneze tv. De commentaar van de verslaggever zei genoeg namelijk was die blanke nu echt zo verbrand of leek dat maar zo..........
Ach altijd leuk zulke herinneringen.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten