Blauwe ruis

Je droeg weer blauw die avond
in een schaduw van zwart licht.
Er werd geen gat gedicht
met de brief die je me nazond.
Tijd draait alles om
wat eerst prachtig was, wordt lelijk.
Wat je toen zo moeilijk vond
daar denk je niet meer aan.
Laat je me nog gaan?
Wat onaf was, blijft wel liggen.
Je maakt niets ongedaan.

Blauwe ruis, in mijn ziel en in mijn oren
ik wil het niet meer horen,
maar het houdt nooit meer op.
Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren
Het wordt alleen maar harder
en het houdt nooit meer op.

Je draagt steeds blauw die avond,
op het scherm in mijn hoofd.
In de brief die je me nazondt,
heb je niets beloofd,
maar ook niets afgerond
onaangenaam verdoofd
blijf ik staren naar de grond

Blauwe ruis, in mijn ziel en in mijn oren,
ik wil het niet meer horen,
maar het houdt nooit meer op
Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren,
Het wordt alleen maar harder
en het houdt nooit meer op.

Laat je me nog gaan?
Wat onaf was, blijft wel liggen.
Je maakt niks ongedaan.

Blauwe ruis, in mijn ziel en in mijn oren,
ik wil het niet meer horen,
maar het houdt nooit meer op.
Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren,
Het wordt alleen maar harder
en het houdt nooit meer op

Blauwe ruis, blauwe ruis,
het houdt nooit meer op