Deze week en de volgende week pas ik op de hond. Traditiegetrouw kan je het haast wel noemen want elke zomer ben ik gewoon de klos. De rest van de familie viert vakantie in Oostenrijk, Spanje of Engeland. Ik en Sophie (de hond) blijven achter om het fort te bewaken, en dat gaat tot nu toe goed want wij beide begrijpen elkaar. Het neemt niet weg dat er voor mij ook gewoon werken geblazen is dus nu wordt er vanaf Hoogezand gewoond – gewerkt verkeerd. Dat betekend dus of met de bus, of met de trein, of juist ja met de fiets. Op de donderdag ochtend had ik al een voorzichtige poging ondernomen om op de fiets naar het werk te gaan. Dat ging best goed tot ik langs Avebe fietste, dat is net buiten Hoogezand toen begon het te plensen, dus ik snel terug naar het dichtbijzijnde treinstation. Trein op het nippertje gehaald, en dat was de trein van 07:00 uur. Nou ik kan je vertellen als je tevaak met die trein moet knap je totaal af werkelijk waar. Wagonladingen vol kantoorslaven, en die slaven stralen het ook nog eens uit ook! Mij beschuldigend aankijkend waarom ik zo vrolijk kijk want als je naar je werk moet heb je geen reden om vrolijk te zijn nemen zij. Jammer voor hen heb ik geen last van het oom Tom complex dus ik blijf mij zelf en ga met plezier naar mijn werk. Toch was ben ik een beetje, heel klein beetje bang om aangestoken te worden.
Dus was de keuze om eens op de fiets richting Groningen te gaan eigelijk wel logisch, alleen zit ik dan met familie die zich zorgen maakt om mijn slechtziendheid want dat is in combinatie met fietsen een beetje link. Maar ja ik denk maar zo dat de gehandicapte zelf dondersgoed waar de grenzen liggen en met dat idee stapte ik vanmorgen met een goed gevoel op de fiets. 50 minuten later kwam ik bezweet aan op het werk, de wind had flink zijn best gedaan om tegen te werken en met de versnelling op 3 krijg je ook niet echt het Armstrong gevoel, dus ik moest stijf op de trappers. Na het werk moest ik nog wat dingen afgeven bij mijn zus, om discussies uit de weg te gaan besloot ik mijn fiets een straat verderop te parkeren en liep het laatste stukje naar haar huis. Op deze manier voorkom je eindeloze disscussies al voelde ik me een beetje als Rasmussen, ik vondt het eigelijk wel best. Na wat babbels liep ik weer naar mijn fiets en ging weer richting Hoogezand. Onderweg hield ik halt op een brug, ik herhaal op een brug. Ik had effe mijn telefoon gecheckt want wie weet wie er gebeld had. Misschien mijn andere zus die verdwaald was op weg naar Spanje. Die denkt dat broerlief alles op kan lossen met internet. Maar nee dus nada, niets geen berichten. Terwijl ik in gedachten verzonken van het uitzicht aan het genieten was werd ik ineens door een ruwe stem uit een luidspreker weer in deze wereld gebracht. Een felle stem uit een luidspreker had een eenvoudige maar duidelijke boodschap '' Ga als een donder van de brug af want er komt een boot aan!!!!! " Met de schrik om het hart fietste ik door de dichte slagbomen heen. Na een paar meter fietsen had de schrik plaats gemaakt voor een gulle lachbui die de rest van de rit aanhield…………
Ach ik had het toch maar effe geflikt, mijn zus moest eens weten , maar geluikkig leest ze dit toch niet…………………………
PS Speedy staat voor mijn nickname op het www
Geen opmerkingen:
Een reactie posten