Zondag

Het is zondagmorgen rond een uur of zeven. Ik sta naast mijn bed vandaag is het de dag van de zevenheuvelenloop, een wedstrijd in Nijmegen over 15 km waarvoor ik me al eenhalf jaar geleden voor in heb geschreven. Toen ik opstond ontbrak de zin om te gaan. Ik had mijn tas al gepakt dus ik kon eigelijk zo gaan, maar een reis van meer dan 3 uur (door werkzaamheden) heen en 3 uur terug onnam me de zin om te gaan. Eigelijk erg apart want het is een van de leukste lopen van Nederland. Even overwoog ik om toch te gaan, maar kroop toch weer heerlijk onder de warme wol. Rond half een werd ik weer wakker, rond die tijd zal ik zonder extra vertraging net aan zijn gekomen in Nijmegen. Andere keer beter dacht ik bij mij zelf en besloot dat er vandaag toch flink gelopen ging worden. Na zondags gerommel in huis toog ik in mijn outfit richting Hoogezand. In het begin stond er nogal een fris briesje maar ja dat is niet zo raar in November. Het zonnetje scheen en dat bracht weer heel wat mensen op de been in de stad. Na een rondje Euroborg liep ik langs het kanaal naar Hoogezand. Het ging moeilijker dan anders en dat is ook niet gek als je bekend dat het al weer weken geleden was dat ik een lange duurloop onder de zolen heb weggelopen. Het zonnetje doorbrak het mistige landschap waar ik me in bevond, en dat maakte het lopen dat het opeens vanzelf weer ging. Op een rustig tempo draafde ik verder heerlijk alleen. Rond die tijd zal ik eigelijk met 30.000 anderen de zevenheuvelen moeten bedwingen. Maar alleen lopend met om me heen alleen rust vond ik wel net zo lekker. Het laatste stuk verdween de zon, alsof het zeggen wilde dat je niets kadoo krijgt. Toen de zon verdween kreegi k het zwaar, de benen werden als lood en het koppie ging naar beneden. Maar ik bleef doorlopen, want aan alles komt een eind en na zn 3 km kwam ook aan deze duurloop van 22 km een einde. Het was weer zwaar, maar dat zijn alle eerste keren weer. Maar als de taak volbracht is volgt de voldoening en die was heerlijk!

Na het eten ging ik heerlijk onder de zonnehemel, de zon achterna..........

ik vraag en ik klaag niet
ik loop maar wat rond
tot de wind me vertelt dat ik mee moet gaan
de tijd is zo tijdloos
zolang ik niet leef
zolang ik niet vraag waar ik heen moet gaan
een laatste blik over mijn schouder gewoonweg hier vandaan
ik hoor en ik zie niet
ik kloot maar wat aan
als de nevel verdwijnt zal ik verder gaan
ik vraag en ik klaag niet
zolang ik beweeg
zolang er iets is dat me een reden geeft
een laatste blik over mijn schouder en gewoonweg hier vandaande zon achternaeen laatste blik over mijn schouder gewoonweg
hier vandaande zon achternade zon achternade zon achterna