Toubkaltraining Biezenmortel

Na een paar uurtjes slaap ging vanmorgen (Zaterdag) om 5 uur de wekker. Ik had een aardige reis voor de boeg. De reis ging via Assen, waar Marijke me op stond te wachten naar het mooie Biezemmortel. Onderweg pikten we Hendri op en reden met de Tomtom (wel doen wat de Tomtomjuf zegt) haast blindelings naar Biezenmortel, een klein plaatsje waar ik nog nooit eerder van gehoord had. Daar kwamen we rond 09:25 uur aan, dus niet scherp om 9 uur (sorry Hans). De groep stond al ongeduldig te wachten, dus we konden zo vanuit de auto in de benen, en dat was niet erg want was wel weer toe aan wat beweging. Het was een prachtige dag, niet te koud en een heerlijk zonnetje brak door. De omgeving was ook uniek te noemen, het is een Nationaal Park waar de Loonse en Drunense Duinen onder vallen en is ruim 3.500 hectare groot en ligt tussen de steden Tilburg, Waalwijk en 's-Hertogenbosch. Kenmerkend zijn de vlakten met stuifzand, zeer uitgestrekt en daar was het vandaag ook om te doen. Samen met Wilbert was het flink ploeteren door het mulle zand. Ik zelf was gekleed in 3 laagjes kleding (waaronder een thermoshirt) en kreeg het al flink warm, maar dat maakt allemaal niets uit. De trainingen horen ook lekker zwaar te zijn en er mag best wel even gebikkeld worden toch?.




Na een stuk gelopen te hebben door het zand en bospaden even heerlijk in het zonnetje gezeten, waarbij Wilbert het een en ander vertelde over de Expeditie. Het is een gezellig groep mensen, en de tijd vloog ook voorbij, beetje kletsen, beetje foto’s maken. Onderweg hebben we nog een kop koffie genuttigd in een restaurant waarvan mij de naam even ontschoten is. Het laatste stuk liepen we over een zogeheten bikerpad, om de haverklap verjoeg Wilbert met zijn harde roep “ fietser ” al het wild in de omgeving, maar dat was ook wel nodig want die fietsers of beter gezegd bikers kwamen er soms met een rotgang aanzetten en die verwachten natuurlijk ook geen groep loslopende ambtenaren op hun pad. Na ongeveer 5,5 uur op pad te zijn geweest kwamen we weer bij het beginpunt terug. Tijd voor een lekker biertje.

Vandaag zag ik de meesten van de groep voor het eerst ( de eerste training heb ik gemist door omstandigheden) en had het gevoel dat er meteen wel een klik is, misschien is dat niet zo raar want we hebben immers allemaal hetzelfde doel, de beleving er naar toe zal voor iedereen anders zijn maar we werken er wel als groep naar toe dat we in april volgende jaar met zn allen boven op de top staan!
Als we met zn allen de schouders er onder zetten gaat dit naar mij idee wel lukken. De volgende gezamenlijke training is pas in Januari 2012 en wel in Egmond aan Zee waar we als groep meedoen aan de wandelmarathon.

Rogier

Eine neue liebe

Soms is de klik er meteen, dan hoef je er geen uren om een te draaien. Soms is het meteen wederzijds, en dan lijkt het net of ze altijd al op je komst heeft zitten wachten. De puzzelstukjes vallen in elkaar, of beter gezegd het laatste stukje puzzel komt zij net mee aan zetten. Beiden altijd kritisch en niet al te makkelijk als het gaat om het vinden van een nieuwe partner. Velen zijn afgewezen omdat ze gewoon niet voldoen aan je strenge eisen. Maar dat mag ook wel, want je moet er immers heel lang mee doen. Een dag zoals deze lijkt door het lot bepaalt te zijn, want eigelijk was ik niet echt van plan er heen te gaan,want het was wel even 45 min heen en 45 min terug lopen.

Na elke keer passen, passen, praten, lopen, nogmaals passen denk ik dat ik de ware gevonden heb. Wie had dat gedacht dat het ooit nog eens zal gebeuren? en dat in de wetenschap dat ik erg moeilijke voeten heb. Maat 44 en meer, plat en spreidvoeten geven je ook niet alle ruimte op de markt! Gelukkig heeft ze C-niveau want dat was voor mij wel een eerste vereiste. Ze is Duits maar dat vormt voor mij geen probleem, ieder zn gebrek denk ik dan. Op finacieel gebied moet een en ander nog besproken worden maar daar komen we vast wel over uit! Binnenkort daten we weer.....

Mag ik aan jullie voorstellen

Meindl AIR REVOLUTION 7.1!!!!!

You got the silver

Hey baby, what's in your eyes?
I saw them flashing like airplane lights
You fill my cup, baby, that's for sure
I must come back for a little more

You got my heart, you got my soul
You got the silver, you got the gold
You got the diamonds from the mine
Well thats all right, it'll buy some time

(Instrumental)

Oh tell me, honey, what will I do
When I get hungry and thirsty too
Feeling foolish and thats for sure
Just waiting here at your kitchen door?

Ooo baby, whats in your eyes?
Is that the diamonds from the mine?
What's that laughing in your smile?
That's alright, I dont care

Oh babe, you got the soul
You got the silver, you got the gold
A flash of love, has made me blind
I don't care, no, thats no big surprise

Toubkal - توبقال expeditie

Vanaf 13 april ga ik samen met een groep collega's proberen de top van de Toubkal te bereiken. Weer een nieuwe uitdaging voor mij, en iets wat ik nog nooit eerder gedaan heb. Deze groep collega's zijn niet zomaar collega's want allen hebben net als ik een beperking. Ik heb zelf hekel om het woord te gebruiken maar de expeditieleidng heeft er '' anders validen '' van gemaakt, en dat klinkt op zich nog wel aardig of niet?. De keuze om hier aan mee te doen was eigenlijk snel gemaakt. Het lijkt me een hele kick om samen met een groep daar het Atlasgebergte te lopen en zoiets moet je gewoon een keer meegemaakt hebben. Verder ben ik zelf niet vies van een nieuwe uitdaging.

Maar goed de Toubkal,

De Toubkal (Arabisch: توبقال) is een bergtop in zuidwestelijk Marokko. Met een hoogte van 4167 m is het de hoogste berg van het Atlasgebergte en van geheel Noord-Afrika. De berg ligt 63 km ten zuiden van de stad Marrakesh, in het Nationale Park Toubkal. Ik kan er heel verhaal van maken maar het onderstaand filmpje geeft het goed weer wat me daar te wachten staat!

De voorpret is inmiddels begonnen, met het zoeken naar de juiste bergschoenen, kleding en andere toebehoren. Verder zal er flink getraind moeten worden, maar met een doel als deze kan het aan de motivatie niet liggen.

zie voor meer informatie: www.politie-expeditie.nl/index.html

vanzelfsprekend hou ik jullie op de hoogte van de vorderingen!!

De zomer is dood!

De zomer is dood, hartstikke dood! Het is overdag niet warmer dan 15 graden, regen en wind het lijkt herfst. Het lijkt net alsof iemand boven ergens de stekker uit de zon heeft gehaald! Misschien is dit wel de einde der tijden. In Zuid-Afrika sneeuwt het en in Italië ligt het witte goedje ook al. Ik denk dat er iemand er boos is en daarom de stekker eruit heeft getrokken. Bekijk het maar stel klojos dacht hij terwijl hij de stekker uit de contactdoos rukte. Misschien staat hem de winnaar van de Tour 2011 hem wel niet aan, of misschien is boos vanwege Noorwegen of gewoon een slechte dag. Wie zal het zeggen?, een ding weet ik wel het is niet eerlijk! Complete gezinnen gaan kapot op de te koude campings, bootjesvaarders op de grote meren zijn eigenlijk alleen maar aan het hozen, want voor ze het door hebben liggen ze met boot en al op de bodem. Zielig denk je dan, maar laten we es 8000 kilometer verderop kijken, Daar gaan mensen dood van de honger omdat het al tijden niet meer normaal geregend heeft. Het is maar 8000 km verderop waar ze een droogteperiode meemaken die hun 60 jarenlang bespaard is gebleven. Als je het dan laat sneeuwen in Zuid-Afrika ben je gewoon een gemene vent! Laat je toch niet zo kennen!, Hoogerland wint nog wel een keer de tour, en gekken zoals in Noorwegen heb je helaas overal en als je dan gewoon een slechte dag hebt blijf dan gewoon in bed!

Maar, dit weer heeft ook zijn voordelen!!! Ja het is echt waar. Dat heb ik afgelopen Zondag ervaren, het was echt een Zondagse dag waarbij je liever de hele dag in bed blijft liggen met een mooie meid of bij gebrek daaraan een goed boek. Het was echt een Zondagse regenachtige dag dus perfect weer om te gaan hardlopen! Het Noorderplantsoen was bijna voor mezelf, en dat loopt heerlijk om niet aldoor te hoeven op te passen voor loslopende honden en kinderen. In de anderhalf uur waarin ik mijn rondjes liep waren er welgeteld 5 andere hardlopers. 4 er van waren snelle(re) jongens (die vaak na 2 rondjes alweer stoppen) Een ding hadden we gemeen, we waren alleen in onze tuin, heerlijk alleen drijfnat worden, dwars door de waterplassen stuiven, mijn jeugd bloeit dan weer op met dit weer. Ik zie heel voorzichtig mensen met een wit hondje proberen een grote waterplas te omzeilen. Tevergeefs, wanneer ik er aan kom lopen ga ik er gewoon dwars door de waterplas heen heerlijk toch?, krijg nooit geen commentaar, maar met dit soort weer gaat de CI natuurlijk ook niet in….

Nadat ik dat Alpe d'Huez van het Noorderplantsoen (de bult achter Waar Jantje de pruimen zag hangen) beklommen had kwam ik er een dame tegen, drijfnat in haar katoenen sweater en dat zonder sportbeha. Zelfs een leek op gebied van sportbeha’s ziet dat het kind nodig eentje moet hebben. Ze loopt verder alsof ze elk meteen kan bevallen, dat ik er op dit moment er ook zo bij loop doet er natuurlijk even niet ter zake! Eigenlijk zal hier ook Giro 555 voor moeten worden aangesproken, want het is natuurlijk best wel gevaarlijk om zo zonder te lopen, maar heb zelf nog nooit een dame zonder knock-out zien gaan. Nadat ik de Col du Galibier, Col du Tourmalet en de Col de la Bonette ( zijn de andere drie heuveltjes in het Noorderplantsoen) had bedwongen zag ik weer een wit hondje met baasje en een grote plas regenwater………..

Kortom tis heerlijk weer!!!!!!

Hoogerland de bikkel

Neer, we gaan neer
Neer, we gaan neer
En deze keer
Niet bij nacht
Niet bij ontij
Of slecht weer
Neer, We gaan neer
(blof)

De tour is weer volop bezig, elke dag schijnt er wel weer wat te gebeuren. De tour 2011 is er een om niet snel te vergeten. De een valt nog harder dan de ander. Zoals ook vandaag Johnny Hoogerland. De koplopers werden geschept door een auto uit het karavaan!. Te bizar voor woorden, de ongelukkige Hoogerland kwam met een gang van 50-60 km volop in het schrikdraad terecht! Ondanks de verwondingen stapte hij op de fiets! Dit is een Bikkel!, hij verdient voor mij part de nobelprijs voor Bikkels! Ongeacht of Hoogerland dinsdag op de fiets stapt is hij voor mij een echte winnaar! Echte Zeeuwen schijnen nooit op te geven. Wat rest ons? boycotten die hap! Bij deze roep ik dan ook alle caravantrekkende Nederlanders terug uit Frankrijk, Koop geen Franse producten zoals wijn,stokbrood, kaas ect meer. Zal mijn zus en haar vriend moeten bellen die ergens op een camping zetten, inpakken en terugkomen! De Franse ambassadeur moet op het matje worden geroepen en we deletten met zn alleen tv5 van onze tv! Dit moet lijkt me een duidelijke boodschap zijn!

(over)Morgen maar weer gewoon kijken met zn allen........

The good old times

The good old times zijn terug gekomen, nou ja gedeeltelijk dan. Het lopen gaat steeds beter, de rondjes in het park worden steeds sneller en beter. Ik denk dat ik wat basistempo tijden het hardlopen weinig tot niets heb ingeleverd. Wel moet ik zeggen dat wanneer ik er echt voor ga (dus op toptempo) het van alle kanten op zwiepert, het is net alsof je dan een te zwaar beladen vrachtwagen bestuurd. Het verbaasd me enigszins dat ik nog niet aan de kant ben gezet wegens te zware lading. Maar hoe vaker ik zal lopen des te minder ik daar last van zal hebben. Nog even en het loopt weer zoals het was, en dat moet ook nodig want hardlopen is nu eenmaal heerlijk!! Het hardlopen maakt je hoofd leeg en als je dan thuis komt na flink gelopen te hebben heb je echt een soort van hoogtepunt! Ik kan me de dagen nog herinneren dat ik 3 uren achtereen liep, door de mooiste stukjes natuurschoon en dat met weer of geen weer. Nu is het effe dichtbij huis, namelijk het noorderplantsoen. Het is toch niets heerlijkers dan door de modder te stampen in het Noorderplantsoen, en dat het liefst met wat regen erbij. De gehoorapp gaat dan in een plastic puutje maar dat neemt het lekkere gevoel niet weg! Al geeft het wegstoppen van de CI of gehoorapp wel wat problemen, want eens een keer sprak een leuke dame me aan in het Noorderplantsoen,tja als je dan je hoormiddelen in een plasticpuutje hebt zitten schiet je er niets mee op. Insha'Allah, zeggen we dan, zoals God het wil, en die wilde duidelijk niet dat ik met vrouwelijk schoon in contact kwam. Die beste God had vast bedacht dat ik eerst beter aan mijn conditie kon gaan werken. Eigenlijk heeft hij groot gelijk!!! Beetje bij beetje gaat het lopen helemaal weer de goede kant op, het heeft even tijd nodig maar ja die neem ik dan ook rustig!


Naast het lopen kwam er ook nog iets anders uit de old good times voorbij draven. Ik heb het nu over een computerspelletje, en wel mijn allereerste computerspelletje ooit. Ik praat nu over de commandore 64. Juist, een computer uit de steentijdperk, waarbij je een spelletje moest inladen met een cassetterecorder. Het inladen van zn spelletje duurde dan ongeveer 10 minuten, Ja het is echt waar!! Mijn allereerste spelletje op een computer was blue max (1983). Het is een vliegspel waarbij je van alles moet platgooien, een stom oorlogsspelletje. Het blonk uit in zijn eenvoud, wat gebouwtjes, vliegtuigjes en minimale graphics en dat was urenlang spelplezier. Het heeft maar liefst 64 k RAM. Volgens mij heeft mijn Phone (waar ik ook eens op bel) meer geheugen!. Per toeval ontdekte ik het spelletje op internet en sindsdien probeer ik mijn scores uit 1988 te evenaren maar ik kan je wel vertellen dat het niet zonder slag of stoot gaat......

The Good old times are back!……………..

Puutjedag

Het was een heerlijke Zondag, de zomer liet zich eindelijk weer eventjes van zijn goede kant zien. Omdat ik het nogal te doen heb met de Grieken en hun financiële huishouding besloot ik weer es bij Fortuna (de beste Griek van Groningen) eten te halen. Omdat het altijd even wat tijd kost om een overheerlijke mixed grill klaar te maken besloot ik buiten te wachten met een ouzo. Ik voelde dan ook helemaal een echte Griek, want volgens een of andere branieschopper in Den Haag doen de Grieken in hun land zelf niets anders dan zitten onder een boom en ouzootjes drinken! Nou deze Grieken hier heb ik dat nog niet zien doen, tja alleen koffie en fris maar ja dat is heel wat anders….

Maar goed ik zat te wachten op deze hele mooie dag, en toen ik zo al die mensen die voorbij kwamen op hun fietsen, scooters, lopende of anders viel me een ding op. Bijna iedereen en dan bedoel ik ook echt bijna iedereen had een plastic puutje (Gronings voor een plastic zakje) bij zich. Het is altijd wel handig van die gedrukte puutjes want dan zie je meteen waar men het eten weg heeft gehaald. De ene had zijn eten weg bij Chinees Chung Lang, de andere Chung long en om het nog effe moeilijker te maken de patatboer is sinds jaren ook een Chinees alleen die puutjes kan ik niet lezen omdat men ze altijd binnenstebuiten gebruikt, net alsof men zich er voor schaamt, schamen ze zich omdat ze alweer patat eten of zal het een soort schaamte zijn omdat de Chinezen een typisch Hollands iets afgepakt hebben?.

Dat gesjouw op Zondag met een puutje door mensen die geen zin hebben om te koken omdat het Zondag is of in dit geval het erg mooi weer was. Het is erg makkelijk om een puutje te gebruiken, maar toch zet het gebruik van een puutje je aan het denken. Als je al die puutjes die je zelf alleen al gebruikt op jaarbasis bij elkaar legt zullen de meesten er op zijn minst van opkijken dat het er zoveel zijn! En dat is dan nog maar een persoon, de buren, zussen, broers enzo komen daar nog bij!. Maar dat is ook niet zo gek, want in de meeste winkels vragen ze beleefd of het in een puutje moet. Eigenlijk is dat helemaal fout, want bijvoorbeeld op de Stille Oceaan, tussen San Francisco en Hawaï, drijft een serie vreemde objecten. Het is een soort eiland, tien jaar geleden ontdekt, die minstens zo groot is als Frankrijk, Spanje en Portugal samen!!!. Het gaat om een kolossale drijvende hoeveelheid plastic. Afvalplastic om precies te zijn, voornamelijk afkomstig van de stranden van de Amerikaanse westkust. Dit is nog maar een voorbeeld wat puutjes met de aarde kan doen, hoeveel puutjes mogen dat wel niet zijn? We moeten ons gaan schamen, want met al die puutjes op Zondag helpen wij onze moeder aarde om zeep!

Ik zie een blondine haastig voorbij fietsen met een puutje, zal ze het weten?, misschien weet ze het al en fiets daarom zo hard om de wereld te redden? Ik zie een oud vrouwtje met ene rollator voorbij schuiven met jawel een puutje voorop, het gaat allemaal erg langzaam maar ach haar tijd is toch eerdaags gekomen, ik zie het gewoon aan haar ogen en ze schuifelt rustig door. Dan zie ik een man voor komen fietsen en die heeft maar liefst beide fietstassen volgepropt met plastic puutjes met daarin wat eetbaars. Kan het die man echt niets schelen dat de aarde zo wel heel snel aan zijn einde komt? Lang kijk ik die man na, intussen zie ik flitsen van boze klein en achterkleinkinderen voor me, ze zijn boos op mij want ergens ver in de toekomst is de aarde zo verkloot dat zij nooit maar dan ook nooit buiten kunnen spelen en opa heeft er niets tegen gedaan! Even overweeg ik de leidingen door te laten knippen bij de dokter morgen, dan maar geen kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en ga zo maar door. Beter zo dan al die boze kinderblikken later, maar al snel wordt ik uit deze overpeinzing gehaald, een van de dames van Fortuna staat voor me met mijn puutje, en snel maak ik (beschaamd dat ik ben) dat ik wegkom……

Dus puut verstandig of puut niet….

RIP Clarence Clemons

The happy Apple family

Vandaag overstag gegaan, al weken liep ik rond te kijken naar een telefoon of beter gezegd een smartphone en om nog helemaal goed te zeggen een I-Phone. Ik deed het al een tijdje weer met moeders tweedehandsje, geloof het of niet maar mijn moeder loopt met dit soort dingen ver op mij vooruit. Zo was zij ook eerder dan mij actief op hyves, en daarom was ik altijd (onterecht) van mening dat die H van Hyves stond voor Huismoeders. Ook met de smartphone en mobiel internet liep ze weer voorop. logischerwijs kon ik dus niet achterblijven, want het is toch wel een beetje vreemd wanneer je bij je ouders bent en ze begint allerlei kreten te roepen wat met die phone van haar te maken heeft. Juist dan wil je gewoon mee lopen kreten. Dus ik eerst op vooronderzoek uit, maar mensen toch!!, het is toch wel erg gesteld met al die wannabees die denken alles te weten over (alle) telefoons. Als je de beoordelingen van de verschillende smartphones mag je wel erg ongerust gaan maken. De ene model werd totaal de hemel in geprezen en de ander totaal de grond in getrapt want daar zit 2 mb minder in. Je zal haast zeggen dat die lui zich lopen af te rukken als ze het over hun telefoon hebben. Maar volgens mij is en blijf het maar een phone toch?

De prijzen van de prijs van een Iphone ligt net als een vat ruwe olie niet vast, het schommelt nogal. Afgelopen maandag was de Iphone nog te verkrijgen in combi met abbo voor 100 euro, een dag later is er 50 euro boven op gedaan. Die dingen werden toch niet in Japan gemaakt?, zodat die verhoging ten bate komt voor de slachtoffers van de aarbeving aldaar? Maar nee, gemaakt in China (gezien op de doos) maar ook daar gebeurt voldoende wat die prijsschommelingen nodig maakt. Maar goed ik toog rond 4 uur (drukste punt van de dag in de stad op een zaterdag) naar DE belwinkel waar ik al 3 keer eerder was geweest. Twee keer eerder werd ik geholpen door dezelfde leuke dame, dat ze Marion heet toe er natuurlijk even niet aan toe. Ze herkende mij en dat was natuurlijk al een goed teken, maar waarschijnlijker is het dat ze de CI aanzag voor iets Applesachtig en dat maakt indruk. Het was snel geregeld en dat ook nog eens voor een leuke prijs.

Thuis was ik er even wat langer mee bezig, maar ja het is een soort familietrekje dat je de handleidingen niet leest. Marion van de belwinkel had alles haarfijn uitgelegd maar ja niet goed opgelet natuurlijk. De Iphone zelf zat in een belachelijk klein doosje, het was niet veel groter dan een pak boter. Ik dacht echt toen de dame weer terug kwam dat ze haar sigaretten had gehaald om even te gaan roken. Maar gelukkig bleek het tegendeel waar te zijn.



Ik verbond de Iphone met de pc en er gebeurde niets, paar keer herhaald maar niets. Toen kwam ik met het goeie idee om de instructies maar even te lezen en verhip daar stond toch echt van download dit en dat op je pc alvorens je de Iphone aansluit. Nadat dit gebeurd was was de rest een fluitje van een cent. Maar dan wat had Marion van de belwinkel nog maar gezegd over de contactpersonen op je oude simkaart?? Tja goeie vraag, de oude simkaart deed het niet meer oeps.... Maar dan schiet me toch iets weer te binnen over lezen van beschrijvingen enz, en ook hier doe ik dat weer. 5 minuten later zit ik al weer gretig te smsen met wat contactpersonen.....

Zo zie je maar weer dat elke boerenlul een smartphone opgestart krijgt, en het concept van de Iphone is natuurlijk ook niet voor niets in Amerika bedacht en al dat ge-DOWN-load is er ook niet voor niets natuurlijk. De eerste indrukken zijn erg goed, het is wel heel iets anders dan zn gewone mobiel maar dat is effe de eerste gewenning. Ligt lekker in de hand en heb al een aantal applicaties zoals hyves, nu.nl, fokkesukke enz kunnen downloaden. Het is wel een beetje als je ziel verkopen aan Apple maar ja de een gaat bij de scientology en de ander bij de happy Apple family. Heb mij in een avondje de I phone al aardig eigen gemaakt. Dus de competitie met moeders dr HTC kan morgen beginnen!!!

Weer een stapje verder in de smartwereld.....

Ich habe es gewusst

Er is de laatste dagen veel te doen om de komkommer. Er schijnt een of andere heerlijke (EHEC) bacterie in of op de komkommer te zitten. Daar maak ik mij als echte saladeliefhebber grote zorgen om. De ellende is in Duitsland begonnen lijkt het. Beter gezegd de Duitsers gaven de Spanjaarden de schuld. Dat is slim van de Duitsers want zo leggen ze de schuld bij een ander en zij zelf kunnen hard roepen ‘’ Wir haben es nicht gewusst ‘’ bekend verhaal?. Iets of wat moet toch de schuld krijgen. De komkommermarkt is ingestort, en velen zijn vernietigd, en ook dit klinkt naar Duitse begrippen weer akelig bekend. De Spanjaarden hebben het zelf een beetje in de hand gewerkt doordat er een Nederlandse komkommerteler in Spanje (ja begrijpen jullie het nog) meteen heel hard riep dat de komkommers van de vrachtwagen waren gevallen. Nou dat moet haast wel een Rotterdammer zijn geweest, want daar in de haven valt bijna alles van de vrachtwagen dus ook komkommers.

Intussen blijft het nog steeds onduidelijk waar de bacterie nu precies vandaan komt. Zelf denk ik gewoon dat het hele legertje goedkope arbeidskrachten uit voormalige Oostbloklanden die de komkommers inpakten waren vergeten hun handjes te wassen na het toiletteren. Nu betrap ik mij zelf op de Duitse denkwijze, fout !!!!!, maar ja dat is de gemakkelijkste weg nu eenmaal. Totaal niet eerlijk tegen over die hardwerkende te laagbetaalde werknemers. Het kan net zo goed van een of andere stinkfabriek uit het Ruhrgebied komen. Alles kan maar intussen eet ik nog met grote angst mijn salades maar eigenlijk is het toch spannend. Vergelijk het maar es als je als kind zijnde wedstrijdjes doet wie het tot op het laatst voor een voortrazende trein het spoor durft over te steken! Komkommer eten is net zo spannend!, poep ik morgen bloed?, liggen mijn darmen straks zodanig in de knoop dat men weken bezig is met het ontknopen ervan? De een steekt voor een trein nog snel over, en een ander eet Komkommer. Alle voorzorgsmaatregelen zijn genomen zodat ik later niet kan zeggen Ich habe es nicht gewusst!

Dus komkommer veilig of komkommer niet!!

Godenzoon

Op 21 mei 2011 zal volgens een of ander religieuze gek genaamd Harold Camping de wereld vergaan. Deze man had al zijn wiskundige kennis van de basisschool gebruikt om tot de bovenstaande datum te komen. Al zijn berekeningen ten spijt bleef de wereld gelukkig ook na 21 mei 2011 doordraaien. Er kwamen geen niets ontziende regenbuien, branden, aardverschuivingen en ander natuur leed op de aarde af. Ook kwam er geen zoon van God terug op aarde, en vooral bij het laatste zat die meneer Camping goed fout. Hoe ik dit weet dat is vrij eenvoudig te verklaren want ik heb gisteravond op 28 mei 2011 zelf met eigen ogen gezien dat de zoon van God al op onze aarde is! Jawel dames en heren, hij is al lang en breed op onze aarde terug gekeerd en ik ben heus niet de enige die hem gezien heeft! De hele wereld heeft hem kunnen aanschouwen en dat wonderlijke aanschouwen begon om 20:45 plaatselijke tijd. Het mag voor iedereen nu wel duidelijk zijn dat ik het heb over

Lionel Andrés Messi

Afgelopen Zaterdag bleek duidelijk dat hij van boven af is gezonden om ons allen te laten zien hoe het voetballen hoort te zijn! Voetballen zoals God het bedoeld heeft. Zijn onnavolgbare acties, dribbels en passes slopen de verdedigingswerken van menig tegenstander. Niet alleen zijn individuele acties zijn boven fenomaal maar ook zijn inzet voor het team is bijzonder te noemen. De grote openbaring vond dus afgelopen Zaterdag tegen Manchester United plaats, Messi en de zijnen wonnen met 3-1 waarvan het tweede doelpunt van Messi zelf grote klasse was. Tranen van blijdschap biggelen over mijn wangen bij het zien van zijn acties, welke soms zo snel gaan dat je ogen te kort komt, tik tik en dat was weer een driehoekje en zo gaat het eindeloos door.

Eigenlijk zouden ze de beelden van deze Godenzoon vertraagd moeten uitzenden zodat iedereen het mee krijgt. Geadoreerd probeerde ik via de tv met mijn vingertoppen de benen van Messi aan te raken,maar helaas hij gaat te snel. Messi doet gevestigde namen als Johan Cruijff, Diego Maradonna, Harris Huizingh en Pele verbleken. Een opstanding als deze gebeurt je maar eens in je leven, dus ga genieten van deze godenzoon want voor je het weet is het te laat en wordt het geofferd om een of andere Spaanse schuld af te lossen.

Rogier

De CI top bereikt?

Vandaag maar weer eens naar Kentalis geweest, het was immers al weer wat weekjes geleden dat ik er voor laatst was geweest om te oefenen. Revalideren zoals sommigen dat zo graag willen horen is natuurlijk een beter woord. Samen met Saar besprak ik mijn hoorervaringen van de afgelopen tijd, hoe de mensen om me heen het ervaren. Dit is eigenlijk nog steeds een erg positief succesverhaal, want het is nog steeds een groot succes vindt ik zelf. Niet alleen ik maar ook anderen om me heen vinden dit. Ik vraag niet of nauwelijks nog om herhaling en communicatief ben ik er dus veel sterker door geworden. Natuurlijk had ik altijd mondje wel op de goeie plek, maar een gesprek liep vaak wat stroef doordat ik het niet goed hoorde en steeds om herhaling moest vragen. Niet alleen het horen is er erg op vooruit gegaan maar ook mijn eigen uitspraak is er door verbeterd. Wat ik ook een enorm pluspunt vindt is het horen van de teksten van muziek of film (zie mijn eerdere berichten hierover), dat was eerst allemaal geroezemoes nu kan ik veel dingen letterlijk verstaan. Zo kan ik nog wel even doorgaan met de pluspunten en het lijkt me niet handig om alles hier te gaan benoemen wat ik nu zoal hoor met de CI, dat zullen de buurtjes niet zo heel fijn vinden.

Zijn er dan ook minpunten te noteren?, in sommige gevallen kan je zeggen dat ik TE VEEL hoor, tja dat kan ineens ook. Doordat ik beter ben gaan horen hoor ik nu ook allerlei bijgeluiden die je vaak in een stad kan treffen. Dit was in het begin wel eventjes wennen. Na verloop van tijd weet je het te negeren of zijn de geluiden zo gewoon geworden dat je ze niet meer hoort. Zo hoorde ik al jaren de tikken van de klok niet meer, sinds ik de CI heb is dat wel het geval, in het begin was dat best wel hinderlijk maar nu is het al zo dat me er voor moet concentreren wil ik het geluid horen. Laten we er maar ophouden dat alles went zelfs een vent met een CI.

Het was weer tijd voor de oefeningen, en daar keek ik natuurlijk wel naar uit want het lijkt erop dat sinds ik de CI heb een echte strebertje ben geworden. We oefenden het verstaan van woordjes, eerst met alleen CI daarna met gehoorapp erbij en daarna zonder niets. De uitkomst was min of meer verrassend te noemen, om een beeld te geven van hoe deze oefeningen zoal verliepen een korte samenvatting. Waar ik de vorige keren een aardig hoge score had met alleen spraak afzien (dus zonder gehoorapp) was het dit keer wat minder, dat was deels verklaarbaar door het feit dat ik wat ((on)bewust) afgeleid was. Maar dit houdt wel in dat ik steeds minder het spraak afzien nodig ben en dat is natuurlijk ook mooi meegenomen. De andere 2 oefeningen waren ook vrij goed te noemen. Maar het spannendste onderdeel kwam nog namelijk het letterlijk nazeggen van een tekst. Dit keer ging het over de walvisjacht, en omdat ik dit zo boeiend vond gingen we daar met een rap tempo doorheen. Het eerste gedeelte waren 80 woorden in een minuut, het tweede gedeelte zonder spraak afzien iets minder maar toch zodanig dat we de hele tekst doorkwamen en had zelfs nog 14 seconden over. NIEUW RECORD!!, of het is een WR is mij (nog) niet bekend. Vorige keer lag dit gemiddeld rond de 60 woorden ter indicatie. Volgens Saar was dit ook de top, want sneller kon er niet voorgelezen worden en de tekst was dan anders ook te kort. Volgende keer maar gewoon uit een boek? Eigenlijk ben ik eerst wel klaar met al die oefeningen!

Op 24 oktober 2010 werd het CI-traject opgestart, en als je kijkt hoe snel alles verlopen is ben ik daar zelf nog wel eens verbaasd over. De onderzoeken, de operatie (waarvan het herstel ook erg snel verliep) en dan voornamelijk over tijd die ik nodig had om gewend te raken aan de CI, en dat is razendsnel gegaan. Het is net als een goed boek welke je in 2 nachten uit leest, een boek waarbij je meteen vanaf bladzijde 1 in het verhaal zit, zo is het eigenlijk ook gegaan met de CI. Het slagen van het CI-traject heeft grotendeels met je eigen instelling te maken, natuurlijk is het een slagen van de operatieve ingreep niet iets wat je met je instelling kan beïnvloeden maar voor de rest kan dit wel. Dit is op een bepaald punt ook wel te relativeren maar ik denk dat wanneer ik een zeer hoge verwachtingen van de CI zal hebben gehad en alles vanuit een wat negatievere houding bekeken zal hebben het toch iets anders zal verlopen zijn. Ik had de verwachtingen van te voren laag gehouden, waardoor er veel extra pluspunten te noteren viel. Als ik puur naar mij zelf kijk heb ik mede door mijn positieve instelling en doorzettingsvermogen dit traject persoonlijk tot een groot succes gemaakt.

Nu maar eens naar die uil gaan luisteren die zich ergens in het Noorderplantsoen verborgen houdt, want het oehoegeroep van de uil heb ik nog niet waargenomen met mijn CI. Daarnaast op zoek naar nieuwere uitdagingen, taalcursus Spaans? bueno oir con CI!!, Toubkalgebergte beklimmen?, het zal zomaar kunnen een ding is zeker met een CI is geen berg voor mij te hoog!

Ten slotte wil ik (als echte verhaaltjesschrijver) de volgende personen bedanken wie mij (in)direct hebben geholpen op weg naar het nieuwe horen

- Familie, in het bijzonder mijn ouders
- De dames van Kentalis, Saar, Vanessa, Aline, mevr. Bouma.
- Het CI-team van het UMCG
- Dr. Free (wie mij geopereerd heeft)
- De dame met die mooie ogen (welke mij onder narcose bracht)
- De Verpleging van KNO afdeling
- Mijn collega’s
- Dineke (voor alle informatie)

Natuurlijk ben ik wat mensen vergeten, maar wees niet getreurd ook diegene wil ik bedanken, wil je er perse bij staan stuur dan even een mailtje……

Rogier

De CI en ik

18 maart lijkt al weer een eeuwigheid geleden, het was de dag dat ik de CI aangesloten kreeg. Sinds begin april ben ik vrij man, hoef niet regelmatig meer naar het ziekenhuis en/of Kentalis. Het is allemaal al zo gewend en normaal geworden dat ik me soms wel es afvraag of ze daar nog wel weten wie ik ben. Het succes van de CI blijft eigelijk voortduren, ik waan me wat horen betreft in de Champions League, ik kan weer mee doen met de grote jongens nadat ik toch een aantal jaren flink gekwakkeld heb in de Jupiler League waar ik nog net geen punt aftrek kreeg voor elk niet goed verstaand woord.

Ik had in deze periode wel een soort terugslagje of dipje verwacht wat het horen betreft. Dit gebeurd bij de besten die champions League spelen. Met een CI blijf ik natuurlijk ook slechthorend, het is natuurlijk niet zo dat ik ineens een supergehoor waarmee ik alles hoor. Maar wat ik meer hoor is al zo ontzettend veel. Teveel om zo even op te noemen, veel dingen zijn voor goedhorende mensen zo van zelfsprekend. De vogeltjes wat ik al eens als voorbeeld hebt gebruikt, eerst was het geluid (van de vogels) zo hard net alsof ze alle aandacht wilden. Intussen is dat wat meer op de achtergrond, denk dat het te maken had met gewenning. Ik hoor hier ook veel verschillende vogelgeluiden dus het kan zomaar zijn dat ik een x bij een of ander programma zit omdat ik met mijn gehoor de zeer zeldzame baltimoretroepiaal (bestaat echt) die alleen in Zuid-Amerika voorkomt in het plantsoen heb gespot. Het fluitje van de scheids bij het voetballen (ik kijk alleen) hoor ik nu ook, dus een Carrière switch is niet ondenkbaar geworden. Ik zit zelf dan te denken aan Barcelona ofzo...

Ook op het werkgebied gaat het prima, de komende tijd wil ik weer wat meer werkzaamheden via de telefoon afhandelen, dit heb ik tot nu toe stapgewijs gedaan (omdat ik anders zo op 30 gesprekken per dag zit) dus hierin ga ik ook weer wat stappen zetten. De CI in rumoerige omgeving zoals een bijeenkomst met veel mensen valt me erg mee. Ik kan het meest zo volgen wel heb ik dan op rechts mn gewone gehoorapp nog in, maar dat is puur omdat ik het prettig vindt om te weten waar het geluid vandaan komt. Bij mij speelt de slechtziendheid hierin een wat grotere rol dan bij iemand die alleen slechthorend is. Het oude gehoorapp is eigelijk alleen maar een soort handige bijproduct geworden voor sommige situaties, het is zeker niet zo dat je perse zoals bij voetbalschoenen een rechter en een linker nodig bent, tenminste op dit moment nog niet. Of er een tweede komt of niet zal de toekomst moeten uitwijzen.

Intussen blijf ik gewoon in de champions League......

Rogier

Genoorderzond

Ik Noorderzon
HIJ Noorderzond
JIJ Noorderzond
WIJ Noorderzonnen
Hunnie hebben genoorderzond



en dat allemaal in mijn tuin....

Het waren heerlijke dagen in mijn tuin. Elk jaar lijken meer mensen de weg te vinden naar het Noorderplantsoen. Het is vooral bij studenten helemaal in lijkt het, velen roepen al over een tweede vondelpark en ik denk dat ik de komende maanden er vaak zal zitten! Een korte fotoreportage...

De volle speelweide, er liggen zelfs figuren op het uitlaatveld

live muziek aanwezig

Gelukkig ben ik NIET op de fiets

For ever Shining

DICK

waakzaam en dienstbaar

13-04-2011

Het nieuwe horen

Deze week alweer de laatste ronde van instellen op umcg en oefenen op Kentalis. De CI werd weer wat anders ingesteld en de test met woordjes werd natuurlijk ook niet overgeslagen. Ik ben 3 weken geleden begonnen met een score van 15 procent, vorige week was het al opgelopen naar een 70 procent score. Dat was al een vrij hoge score (vind ik zelf) Maar vandaag werd er een score behaald van maar liefst 85 procent! Het is natuurlijk geen tien maar een score als deze levert natuurlijk alleen maar blije gezichten op. Ik hoor duidelijk veel meer, dat was ook wel gebleken uit de gehoortesten (de piepjestest). Tijdens deze test bleef ik maar drukken op het knopje als ik weer eens een aantal piepjes hoorde, dat was in het kort verleden wel erg anders. Toen had ik het idee dat ze zomaar gestopt waren met de testjes maar ja als je een lange reeks van tonen niet hoort kan je lang wachten. Maar goed dat is verleden tijd.

Na het bezoekje in het UMCG weer richting Kentalis gegaan waar de koffie weer klaar stond. Eerst was er een gesprek met waarin werd ingegaan op thuis en werk situatie, wat nuttige informatie hierover meegekregen. Daarna werden er nog wat testjes gedaan waarbij ook de testjes die ik eerder tijdens het vooronderzoek (het kentalis-vooronderzoek) heb afgelegd. Hierbij waren de scores ook zeer goed te noemen, maar het ging ook allemaal zo goed dat ik hier ook niet anders dan een positief resultaat verwachte. We hebben ook even de tas met onderdelen bekeken die ik bij de CI heb mogen ontvangen. Kan voor elke dag een andere kleur kapje op mijn CI doen, en verder zijn er nog allerlei onderdelen waarvan ik vermoedt dat ik ze niet zal gaan gebruiken. Dat zie ik zijnde tijd wel. Veel onderdelen heb ik afgelopen weken uitgeprobeerd dus weet wat de tas mij te bieden heeft.

De revalidatie zit erop, ik mag op gezette tijden weer komen, over een maand en dan weer wat later. Het traject loopt eigenlijk nog wel even door. Na het ziekenhuis ben ik ook goed door de dames van Kentalis opgevangen. Niets anders dan respect, want voor dit werk heb je veel geduld nodig, en dat vooral mensen met een CI, want die krijgen ineens veel meer en dingen anders te horen en dat vergt tijd. De oefeningen waren goede leermomenten en niet alleen de oefeningen maar ook de andere aspecten maken de oefendagen zeer leerzame dagen van. Dat ik door de lesstof heen vloog had meer te maken met het feit dat ik (en ook wel een Beetje de CI) het goed hebben opgepakt. Horen is voor veel mensen vanzelfsprekend en dat was het voor mij ook. Wat ik hoorde vond ik normaal en zoals ik hoorde, hoorde ik punt. Daardoor heb ik zelf in de loop van de jaren een manier aangeleerd om te horen. Hoor ik echt wat er gezegd wordt of vulde ik de rest aan uit eigen archief? Maar goed dat was toen voor de CI.

Gisteravond zat ik muziek te luisteren, tja het kan! Weliswaar is het geluid heel anders en bij sommige soorten muziek is het wat rommelig en lijkt het net of de radio niet goed op de zender staat en de batterij bijna van leeg is. Maar bij veel nummers kan ik de tekst letterlijk verstaan!, en niet alleen de tekst de melodieën zijn voor mij ook plaatsbaar. Dit maakt de muziekbelevenis toch weer heel anders, dat maakt het vrij uniek zoals ik het beleef doet haast niemand. Met een traan van blijschap blèr ik met Springsteen mee, we go down to the River!

Na amper 3 weken kan ik al heel goed met de CI overweg, kan er mee telefoneren, gesprekken voeren (ook in drukke omgevingen), en kan horen wat er gezegd wordt op tv en in films. Alles bij elkaar kan je stellen dat het super gegaan is en dat allemaal in korte tijd. Misschien is het ook wel zo gelopen omdat ik de verwachtingen laag heb gehouden van te voren, maar ja zelfs de operatie is me erg meegevallen en bovendien prima gelukt. Daarom denk ik dat je met een goede instelling, juiste verwachtingen en een portie doorzettingsvermogen de juiste ingrediënten voor succes in handen hebt.

Ik heb nu een gehoor dat altijd stabiel blijft en hoef me dan niet druk te maken dat mijn gehoor achteruit zal gaan of niet. Het hele traject ging zeker snel vooral wanneer je bedenkt dat ik tot 24 oktober 2010niet eens precies van het bestaan van een CI afwist (ja dat was iets voor doven). Op 24 oktober ben ik in een sneltrein gestapt welke mij met een rotvaart me naar de eindbestemming heeft gebracht namelijk naar station ‘’ Het Nieuwe horen ‘’.

Rogier

2 weken verder

Ik ben nu ruim 2 weken verder en de Ci bevalt nog steeds heel goed!, Na de derde afstelling zjin de programma's weer wat aangepast. Het lijkt nu wanneer er meerdere geluiden zijn het apparaat zich wat dempt. Dit had ik eerder nog niet gehoord zo. Morgen moet ik weer heen voor de laatste afstelling dus maar even vragen. Verder gaat het uitstekend, heb hem steeds langer in per dag. Ik liep zaterdag door het park en hoorde dus allemaal vogeltjes fluiten, ik zette de CI uit en de gewone gehoorapparaat aan en het bleef wel aardig stil. Het is leuk om het verschil te horen, en niet alleen leuk maar zo met deze voorbeelden wordt het ook maar weer al te duidelijk dat de CI toch heel veel meer te bieden heeft.

De CI draag ik nu de hele werkdag op kantoor, en dat gaat ook goed, eerst moest ik wel erg wennen aan alle (nieuwe) geluiden maar het krijgt steeds meer een plek en veel dingen voelen al aan als gewoon. Dat is alleen maar mooi. De muziek is toch wel heel anders maar merk dat ik al veel dingen herken en al klinkt het niet als eerder ik weet waar het over gaat. Nog een goed voorbeeld is het kijke naar films, wat iedereen voor mij alleen maar onverstaanbare geroezemoes was kan ik nu veel van verstaan. Dit geldt niet alleen voor Nederlands gesproken tekst maar ook bv voor het Engels, Spaans en Frans. Het is natuurlijk niet zo dat ze tijdens de operatie mijn talenknobbel hebben aangeboord maar wel leuk. Trouwens ik versta nu ook woorden die niet ondertiteld worden zoals merci, merde enz. Wat ondetiteling betreft merk ik nu vaak dat het niet allemaal klopt. Vandaag naar de FC geweest, kan veel verstaan wat mijn vader zei, hij mij soms niet en dat herhalen steeds is best irritant hahaha..

Morgen de laatste afstelling en kentalisdagen, nu na 2 weken vindt ik zelf dat ik al aardig gewend ben, Dit komt vooral door het dragen, oefeningen zijn leuk maar de praktijk is toch wel het beste leermoment. Na een dag van werken vindt ik het trouwens heerlijk om even alleen het oude gehoorapp in te hebben, want dat is zo lekker rustig, zonder flauwekul ik ben erg blij dat ik deze keuze gemaakt heb, en dat ik het mij eigen gemaakt heb in zn korte tijd.

Rogier

Mooie dag

Een dikke week ben ik nu in bezit van de CI en nog steeds gaat het op rolletjes. Natuurlijk is het erg wennen en de geluiden zijn anders dan ik mijn hele leven gehoord heb. Maar toch ben ik erg tevreden over het resultaat tot nu toe. Voor ik de CI kreeg heb ik expres de verwachtingen laag gehouden, en eigenlijk verwachte ik een periode vol hoor ellende met gepiep, gekraak en andere toestanden wat bij een opnieuw leren horen komt kijken. Maar het tegendeel blijkt waar.

Ik kan talloze voorbeelden noemen maar zal jullie en ellenlange uitleg over hoe ik, lopende paarden, koffieautomaten, printers, telefoons, auto's, vliegtuigen, de huismus en sirenes nu hoor achterwege laten. Wel is het leuk om te melden dat ik afgelopen zondag veel van een verjaardag mee heb gekregen, sterker nog ik deed actief mee in gesprekken, en kon de mensen waar ik mee sprak verstaan. Mensen die me kennen weten dat die wel anders is geweest. Dit vind ik zelf toch wel een groot pluspunt!

Vandaag was het zover, de derde afstelling van de CI in het UMCG, ik verwacht eerdaags een gouden ziekenhuispasje te mogen ontvangen, want ze mogen mij wel een goldmemberpas geven zo langzamerhand. Er werd weer een en ander aan het apparaat veranderd, naar piepjes geluisterd en gekeken naar hoeveel woordjes ik kon verstaan die via boxen werden afgespeeld. Het resultaat mag er zijn!, maar liefst 70% had ik er goed! (en nee er is niet gegokt). Natuurlijk is het (nog) geen 10 maar als je bedenkt dat ik een week geleden nog 15 procent er van goed had is dit wel een verbetering.

Na de afstelling werd ik weer op Kentalis verwacht voor de 2de week van de gehoortraining (het juiste woord). Saar had weer leuke hooroefeningen klaar liggen, en dat ging wel aardig goed. Soms ging het even niet goed met bepaalde klanken maar Saar legde uit dat deze in de zelfde klankgroep zat en dat die klanken met een CI moeilijk uit elkaar te houden zijn. Daarna hebben we gekeken hoe het was met het verstaan van de televisie met en zonder ringleiding, dit ging beter met ringleiding, maar ook zonder kon ik er wel wat van maken. Gelukkig heb ik thuis nog een dvd-box van Flikken Maastricht, lijkt me goede oefenstof (zonder ondertiteling).

Later gingen we weer aan de slag met het kinderspel op de pc. Spelenderwijs geluiden herkennen, dit lukte wel aardig alleen waren er soms wel wat lastige dingen bij zoals geluiden van een stal met varkens of een water wat in een emmer liep. Met de CI kan je daar alles van maken. Daarna werd met het zelfde spel nog wat zinnetjes opgenoemd waarvan ik veel kon verstaan en letterlijk kon nazeggen!

Na de lunch oefenden we met de telefoon, eerst met een vast toestel waar op ringleiding zat. Het gesprek met Saar via de telefoon verliep goed, hier kon ik het meeste verstaan van haar vragen. Maar goed ik ben nu wel aan haar stem gewend en ze praat duidelijk en je bent er op voorbereidt. Later met mijn vader gebeld en de ringleiding geprobeerd wat ook wel goed ging, maar veel verschil merkte ik niet. Wel raakte ik soms in de war van sommige zinnen zoals, doet dit zeer?, dit is geen logische vraag om via de telefoon te stellen. Ook even geoefend met de mobiele telefoon, dat ging iets minder. Maar dat is ook weer een kwestie van oefenen en het gesprek leiden door bijvoorbeeld te vragen of ze de zin anders kunnen stellen. Intussen belde een van mijn zussen me op en hoorde haar voor het eerst via de CI. Dat was wel een grappige ervaring, ze klonk een beetje als Minnie Mouse, het meeste van Minnie Mouse kon ik verstaan. Eerder die had ik ook even met mijn andere zus gebeld, dus heb flink geoefend. Het telefoneren gaat eigenlijk wel goed.

Vandaag weer wat stapjes verder, het gaat lekker zo lekker zelfs dat ik straks misschien wel Cum-Laude slaag voor de gehoortrainingen! Daarvoor zal ik nog wel even flink moeten trainen, maar de basis is er!. Het is best een lang verslag(je) geworden maar er komt nu eenmaal veel bij het horen kijken!

Rogier

Werk

Voor het eerst naar het werk geweest met de CI in, eigelijk vrijdag ook maar dat was maar van korte duur. Ik had mezelf voorgenomen wanneer het te gortig werd met de CI hem gewoon zal gaan wisselen met de gewone gehoorapp, want er ook al gaat het best goed er mag best wat opbouw in het gebruik ervan zitten. Op het werk was het natuurlijk weer een brei van nieuwe geluiden waarvan ik de meeste wel kon plaatsen. Sommige geluiden niet maar dat vroeg ik dan aan collega's wat het was en vaak bleek het hele gewone dingen te zijn. Apart was het wel om te horen dat wanneer je toegangspasje voor het slot van de deur een soort piepje afgaat. Die had ik nog nooit gehoord, zelfde geldt ook voor het piepje van de koffieautomaat. Het omroepsysteem voor het alarm kon ik gedeeltelijk volgen, dat was eerder onhoorbaar.

Met veel mensen gesproken, bij de een ging het wat beter dan bij de ander. Alleen merkte ik wel dat de CI nog niet zo goed is afgesteld op de Fryse taal, maar dat is niet erg! Het is een voordeel dat ik werkzaam ben in een grote organisatie je kan er goed oefenen met verschillende stemtypes en omgevingsgeluiden. De collega's houden er allemaal rekening mee en dat is wel fijn, ze vinden allemaal dat ik anders praat, wat duidelijker en ingetogender. Ik heb de CI eigelijk niet meer uit gedaan, alleen even bij het eten want dat was me toch even teveel van het goede maar dat was maar eventjes. Voor de rest van de werkdag is de CI aan gebleven. Nadat ik thuis gekomen was hem toch maar uitgedaan want was toch wel vermoeid en wilde nog even lekker muziek luisteren.

Rogier

Ui of Ei?

Gisteravond heb ik de CI niet zoveel meer in gedaan omdat ik wat moe was en er toch wel veel lawaai van de televisie, vaatwasser, koelkast, computer aanwezig was. Dat zijn dingen die een ander ook hoort maar ja als je het voor het eerst allemaal hoort is het best wel veel vindt ik zelf. Vandaag was het dag 2 van de oefeningen op Kentalis. Het werd weer flink oefenen met woordjes en stukjes tekst, dit ging me vandaag ook best goed af. De plaatsnamen herkennen/horen ging ook goed, van lutjesbroek tot Maastricht ik hoorde ze allemaal en dat in zinsvorm, alleen waar ik libie had moeten horen ging het even fout, maar ja dat hoorde natuurlijk ook niet in het rijtje thuis.

Saar ging nog een stapje verder door middel van een computerprogramma wat eigelijk voor kinderen bedoeld is. Woordjes werden via de computer afgespeeld en ik moest dan aangeven of de twee woordjes die genoemd werden gelijk aan elkaar waren of niet. In het begin ging dit uitermate goed, ik hoorde zelfs alle woordjes. Dit had ik zelf niet verwacht want geluid uit een computer is toch weer wat anders dan een mensenstem. Hier ging het wat mis met de woordjes EI en UI, dit soort woordjes horen (vooral met een ci) veel op elkaar en zijn dan moeilijk uit elkaar te houden. Maar volgens een stralende Saar had ik het kinderprogramma voor gevorderden (bijna) goed afgelegd.

Ei of Ui?


Na de lunch ben ik weer een stap verder gekomen, weer werden er verhaaltjes voorgelezen en ik moest dan vertellen waar het over ging. dit werd afgewisseld door Aline en mijn vader, dit ging op zich wel goed alleen hoorde ik mijn vader even wat minder. Ik denk zelf dat het een kwestie van wennen is. Later oefenden we een telefoongesprek en dat ging vrij goed, ik kon mijn vader vrij goed verstaan door een gewone telefoon die nog niet eens op zn hardst stond. We hebben zelfs een gesprek gevoerd en dat ging met de CI ook vrij goed, ik moet eerlijkheidshalve er wel bij zeggen dat ik dit zelf ook al thuis geprobeerd heb en toen ging het ook al aardig.

Het grappige is dat je hier niet alleen opnieuw leert horen, maar ook naar jezelf leert kijken, want ik heb wel eens de neiging om iets van een verhaal wat ik niet goed hoor zelf een invulling aan te geven. Sommige dingen zijn erg duidelijk in een context zoals je gaat naar de winkel voor een pak melk, ipv een bak melk. Maar in andere gevallen zal ik toch alerter moeten zijn en dan om duidelijkheid vragen. Maar goed dit hoort een beetje bij het nieuwe horen vindt ik. Al met al waren dit leerzame en eigelijk ook wel verrassende eerste dagen!.

Ik vind het tot nu toe dat het boven verwachting gaat, er zullen waarschijnelijk nog wel wat mindere dagen komen maar goed dat hoort erbij. Het geluid ben ik nog niet echt aan gewend, het hoort nog wat rommelig, blikkerig en heel anders natuurlijk maar dat heeft nog even tijd nodig....

Nu even de CI uit en even lekker hard naar Van Dik Hout l uisteren, het is zooo stil in mij!, of het toepasselijk is.......

Inmiddels is de tekst hier en daar aangepast, ik was toch wat vermoeiender dan ik dacht...

Rogier

Next step

Vanmorgen alweer naar het UMCG, dit keer voor de tweede afstelling van de CI en begin van de revalidatie bij Kentalis. De afgelopen dagen gingen best wel goed. Ik heb allerlei nieuwe dingen gehoord en veel geluiden op een andere manier morgen ervaren. Ik ben nog aan het begin van het hele revalidatieproces, al moet ik zeggen dat ik revalidatie wel een beetje groot woord vindt. In het ziekenhuis waren ze positief verrast over het feit dat ik al zoveel kon horen in die korte tijd. Na dat de CI weer wat anders/beter was afgesteld ging ik samen met mijn vader naar het CI-huis van Kentalis in Haren.

Ik kreeg bijna alles mee van het gesprek en het lijkt eigelijk steeds beter te gaan. De oefingen liepen in het beging vrij goed. Zonder spraakafzien had ik de meeste woorden goed. Later ging het iets minder, vooral met de woorden Groen en Grijs ging het wel es mis. Maar Volgens Saar was dit niet zo gek omdat de klanken wat uitspraak vrij dicht bij elkaar liggen. Wat betreft de dieren uit de dierentuin moet ik maar nodig eens weer naar een dierentuin want daarin ging het ook wel es mis, bruine beer werd al gauw mevrouw boer, en bij sommige woorden zoals fazant werd ik aan twijfelen gebracht, want tja een fazant vindt je toch niet terug in een dierentuin? Het waren eigelijk kleinere dingen wat niet goed ging, maar goed voor een eerste oefendag is het al met al een (heel) mooi resultaat.

Vandaag de Ci de hele ochtend in gehouden!

wordt vervolgd!

I like birds

Vandaag heb ik de CI met tusenpozen aangehad, want het geluid is toch erg verschillend met wat ik gehoord heb en alles klinkt zo anders. Dus draag ik hem met tussenpozen. Gisteravond heb ik nog gebeld ermee, en dat ging redelijk goed. Ik had mijn ouders gebeld en de een kon ik beter verstaan dan de ander maar goed dat al na nog geen dag! Soms denk ik dat de CI stoort want hij maakt nog wel eens wat geluidjes, maar dat zijn natuurlijk omgevingsgeluiden welke ik nooit gehoord heb eerder. Als mijn raam dicht zit voor kreeg ik nooit wat mee van het verkeerd (zware voertuigen uitgezonderd) Maar nu krijg ik elk voertuig wat er langs gaat mee, en dat is wel wennen. Het plassen is alsof het van gigantische hoogte met een enorme kracht naar benenden stort. Grappig is ook dat ik de klok in de slaapkamer weer hoor, zelf dacht ik een aantal jaren geleden dat deze er zelf mee was opgehouden maar hij doet het dus nog ...

Vandaag ook naar buiten geweest en naar de winkel geweest, alle geluiden die ik hoor zijn anders, en dat zijn er veel! In de winkel hoor ik al iemand met zn winkelkarretje (zn plastic geval) al van ver af aan komen. Ik hoorde ook precies wat de dame achter de kassa tegen me zei, namelijk 15,22 aub, dat hoordt ik ook nooit precies. Mijn eigen ademhaling hoor ik nu ook en dat is wel een aparte gewaarwording. Toen ik van de winkel terug liep door het Noorderplantsoen dacht ik steeds van wat hoor ik nu? Ik kon het eerst niet thuisbrengen maar naar een paar minuten begreep ik het , het waren vogeltjes en die had ik al jaren niet meer gehoord!!! Het is nu niet de bedoeling dat ik hier alles op ga noemen van wat ik ineens hoor maar tis meer even om het idee.

Ik ben er nog lang niet maar ben al flink op de goeie weg!

I like bird!

D-DAY

Na een onrustige nacht werd het eindelijk licht zoals op alle dagen. Vrijdag 18 maart een bijzndere dag want het uitwendige gedeelte van de CI werd aangesloten. De nacht slecht geslapen en eigelijk al de hele week al flink mee bezig geweest. Ikke zenuwachtig?, nee hoor want de fc hoef pas zaterdag te voetballen. Of mensen die me succes wensten voor vrijdag, dan zei ik meestal waarom? wat is er vrijdag dan? Maar goed de smoesjes kunnen weer in de la want vandaag was het zover!

De dag ervoor toch even contact gezocht voor het geval dat de foutenparade met betrekking tot de afspraken nog niet voorbij was. Maar gelukkig bleek alles in orde te zijn en daar was ik dan alweer voor de zoveelste keer in het UMCG, als kind aan huis liep ik op autmatische piloot naar de KNO afdeling. Mijn pa was er al en dat veel te vroeg, en dat is wel grappig want meneer is meestal aardig rustig met veel zaken. Als 2 zenuwachtige jochies zaten we te wachten tot ik opgeroepen werd. Gelukkig duurde het niet lang.

I got him!

Eenmaal in het kamertje zag ik een aardige reiskoffertje vol met spullen, en het werd me uitgelegd dat ik deze meekreeg met alle spullen erin, en dat alleen voro het horen !! Maar goed overal heb je een snoertje en dingetjes voor tegenwoordig dus dan is een koffer wel snel gevuld. Er zit zelfs een afstandbediening bij. Ik had voor de Ci voor de kleur zwart gekozen met aan de bovenkant een metalicstreepje. Met die keuze was ik erg blij mee, het zag er echt mooi en strak uit.

Na wat gefriemel met wat bedrading en instellen van de ci kreeg ik hem op. Ik hoorde nog niets en het werd steeds spannder. Ik geloof dat ik op het puntje van mijn stoel zat. He daar hoor ik wat, nou ja horen het was een al gerommel en gekraak. Ik zag dat er tegen mij gepraat werd maar kon er niets van maken, het gezegde werd nog vertaald in gepiep, gerommel en gekraak. Hier had ik al rekening mee gehouden want ik had me al goed laten voorlichten door anderen met een CI. Even gingen we terug naar de kleuterschool, als een klein jochie moest ik maan-dag en don-der-dag opzeggen. Nog steeds gepiep, ineens werd het anders, de man die de boel aansloot sprak tegen mij en ik kon er wat vanmaken, nog niet alles van de zin maar toch al heel wat! Daarna kon ik met de CI de dame die erbij was verstaan. Mijn pa inmiddels al zodanig opgewonden alsof zijn eerste kleinkind was gebeuren spraak tegen mij, nou ja sprak door de CI leek het net of hij de boel bij elkaar schreeuwde. Dat was natuurlijk niet zo, maar zo klonk het wel.

Het geluid is natuurlijk niet wat ik gewend was, het klonk wat blikkerig, computerachtig, maar goed dat is normaal, en zoals ik gehoord heb de laatste jaren was ook niet veel soeps meer. Na de instalatie gingen we nog even koffie drinken in het UMCG en dat deden we bij de waterval (voor de mensen die bekend zijn in het umcg) Mensen, ik hoorde het gekletterd van het water net alsof ik naast een of andere grote waterval stond in zuid-amerika. opeens hoorde ik met veel lawaai zn golfkarretje aan komen rijden. Deze geluiden heb ik daarvoor nooit echt gehoord. Trouwens het lawaai van het karretje had alles kunnen zijn, dus het geluid was nog niet te koppelen aan een voorwerp. Daarna ben ik nog even op het werk geweest maar dat was niet echt een goed idee, veel te veel geluiden ineens. Ik hoorde me zelf nu ook tikken op het toetsenbord en niet alleen van mij maar ook van mijn andere 2 collega's die er op dat moment waren! Dus maar snel naar huis gegaan om rustig te wennen aan alles.

Kortom weer een grote stap gezet!

Eventjes Mono...

Vandaag is het een week geleden dat ik in het ziekenhuis bij lag te komen van de ingreep. Nu een week later ben ik weer in het ziekenhuis om de hechtingen en tampon uit het oor te laten halen. Dit keer niet al te lang gewacht in en dat mag ook wel es gezegd worden. Bij de meeste afspraken is uitloop van een half uur niet echt uitzonderlijk, maar ja je wordt geholpen en dat kunnen ze in veel andere landen niet zeggen. Maar enfin was snel aan de beurt en even zo snel waren de hechtingen verwijderd zag er mooi uit dus met andere woorden geen complicaties. De tampon wat meer een grote lange wat was van een halve meter lang was er ook vlot uit, en nee verder werd er niets uit het oor getoverd. Het lucht tussen huid en schedel was inmiddels ook verdwenen.

Voor de ingreep werd er gezegd dat er een kleine kans was dat een deel van mijn restgehoor in het linker oor gespaard zal blijven. Dat is niet gelukt ik deed het gehoor apparaat in zondat dat ik maar ook iets hoorde. Ik had er op gerekend maar het is toch een beetje een rare gewaarwording van bijna een heel leven lang elke ochtend je gehoorapp in te doen en ineens blijft het stil. Maar nog eventjes wachten en het komt weer terug. Op een hele andere manier dat wel maar de verwachtingen zijn dat dit veel beter zal zijn een soort wederopstanding dus. Het gehoorapparaat is voltooid verleden tijd, het is met pensioen. In het ziekenhuis hebben ze hem al ten ruste gelegd in een mooie doorzichtig potje met voldoende plaats voor mijn rechter gehoorapparaat terzijndertijd..

Nu is het de zaak weer een beetje een normaal ritme te krijgen. Morgen naar mijn eigen stek en dat zal wel wennen worden na alle goede zorgen van mijn ouders.

Operation Day

Na de eerste dag van wat gesprekken en rondkijken in de stad van de zieken was het mijn beurt O-day oftewel Operation day. Had een mooie kamer met uitzicht op de stad. De operatie was als eerste die dag gepland. Gelukkig voor mij kwamen die nacht geen onverwachte toestanden waardoor mijn operatie uitgesteld moest worden. De nacht slecht geslapen en dat is natuurlijk ook niet zo vreemd, je ligt immers niet in je eigen bed en een operatie is altijd wel spannend. Maar toch ging de nacht best wel snel voorbij, tegen half acht werd ik al weg gebracht, getooid in een mooi blauwe operatiehemd. Na een ritje van ongeveer 10 minuten kwam ik in een soort van parkeerhal terecht voor ziekenhuisbedden. Ik was een van de eerste daarna kwamen er druppelsgewijs bedden met inhoud aangereden. Ieder wachtend op zijn of haar operatie. Ineens werd ik opgehaald door 2 in het groen geklede dames. Ze reden me weg richting de operatiekamer, en na een paar klapdeuren kwam ik terecht in een soort van Green zone. Werkelijk overal liepen groene mensjes elk druk bezig met de voorbereiding van hun operatie. Als je nagaat dat er ongeveer 23 operatiekamers zijn kan je misschien voorstellen dat de drukte daar in de gang niets onderdeed als die van in de Herestraat op zaterdagmiddag half drie. Nog een stel klapdeuren en daar was ik dan in de kamer waar het allemaal ging gebeuren. Veel bedrijvigheid, ik geloof dat er wel 15 man en vrouw met van alles bezig waren. Al snel kreeg ik het infuus en niet lang erna de narcose. Heel langzaam kwam het spul opgang. Het laatste wat ik zag waren de mooie ogen van de leerling narcotiseuze, ze zwaaide nog even van ga jij maar gauw lekker slapen. Wanneer je in slaapt valt bij het zien van zulke ogen kan je ook niet anders dan heerlijk slapen!

Dan hebben we nu een gat in de tijd……

Kwart voor 12 werd ik weer wakker, en alles was achter de rug. Dat is best een raar gevoel want voor mij idee was ik nog niet zo lang weg geweest. Waar waren die mooie ogen? Ik voelde me aardig dus geen misselijkheid of andere toestanden die je na een operatie mag verwachten. Even dacht ik is dit het? De dag ervoor had ik allerlei beroerde mensen gezien op de afdeling dus was er van uit gegaan dat het nu mijn beurt was. De dokter kwam al snel vertellen dat het goed was verlopen en dat ze eigelijk zeer tevreden was en alles binnen vier uur hadden voltooid. Het hoofdverband lijkt wel stoer, ik leek meer op een te ver doorgelopen rugbyer dan een die aan zijn oor is geopereerd.



Ik moest nodig plassen en dat is wel vreemd met een katheter erin, gelukkig werd die al snel verwijderd! Uurtje later was ik terug op de afdeling. Ik voelde me best wel goed maar zo gauw ik omhoog wilde werd mij er aan herinnert dat ik geopereerd was, nog een beetje zwakjes en lichtjes in het hoofd maar ja de ingreep is achter de rug en dat is het voornaamste! De eerste dag niet uit bed geweest, en de tweede dag na de operatie sporadisch om naar de wc te gaan. Het lopen was wel eventjes weer wennen maar alles heeft zijn tijd weer nodig. Zo schijnt er wat lucht tussen de schedel en huid te zitten maar dat is geloof ik werkelijk de enige complicatie als je het überhaupt een complicatie mag noemen. Daarom zit ik nu nog een weekje extra met drukverband op Mn hoofd, beetje pijnelijk dat wel. Intussen blijkt dat ik een longstayer ben geworden op de verpleegafdeling want in een week tijd heb ik maar liefst 6 andere kamergenoten gehad. Komende tijd even rustig aan doen en dan is het aftellen naar de dag waarop alles wordt aangesloten en het horen echt gaat beginnen! Laten we dat D-day gaan noemen ..

Verder laat ik me de komende dagen verzorgen door mijn lieve ouders, en voor de rest is het veel slapen :)

Let's go

Vandaag is het zover, dag 1 van de opname in het UMCG. De tas was van het weekend al goed bepakt. Heb aan alles gedacht waar onder de badlaken voor bij het zwembad. Het lijkt een beetje als je op vakantie gaat, dan zit je ook met vragen zoals wat neem ik mee en wat niet en neem ik niet teveel mee. Nou daar heb ik mij het afgelopen weekend mee bezig gehouden. Resultaat mag er zijn met een volle sporttas. Straks inchecken en hopelijk krijg ik een kamer met stadzicht. Ik probeer verslag te doen van de komende week hier op de blog maar weet nog niet of het gaat lukken, maar goed dat zien we dan wel weer.

Ik ben er klaar voor!!!

Let's go!!

Rogier

De bevestiging

Al een week keek ik hier naar uit, de bevestiging! Natuurlijk heb ik het nu niet over een reis naar Egypte. Maar inderdaad de bevestiging voor opname in het ziekenhuis voor de CI operatie. Tot mijn grote verbazing was deze 3 dagen eerder gepland dan reeds aangegeven datum van 17 februari. Nu is het mijn beurt op 14 februari aanstaande, nu mis ik mooi alle valentijnskadootjes. Maar goed wat er tegenover staat is nog veel mooier. Het is spannend moet ik eerlijk toegeven, vorige week al nieuwe boxtershorts gekocht terwijl ik nog een hele stapel mooi spul heb liggen. Volgens dames die geregeld winkelen vermindert kopen de spanning, dus hou ik het daar ook maar op!. Ook heb ik mijn haar laten groeien en werkelijk het is nog nooit zo lang geweest in jaren!, ik voel haast al een soort matje in de nek, maar dat lijkt me zelf eerlijk gezegd erg sterk want het is hooguit 5 mm..

Er is mogelijk om internet bij het bed te hebben begreep ik uit het dikke informatieboekje en dat gaan we natuurlijk regelen :) en heeeeeeel misschien gaat de webcam mee te operatiekamer in, en als jullie dan op een speciale site inloggen en dik betalen natuurlijk kunnen jullie live meekijken leuk of niet :) (effe voor moeders dit is een GRAPJE)

Nog 12 dagen!

Cochleair Implantaat

Wat begon op 7 oktober met een standaard bezoekje aan het Audiologisch centrum in het UMCG voor nieuwe gehoorapparaten eindigt in totaal iets anders. Tijdens het testen bleek dat mijn gehoor fors achter uit gegaan is en met wat rekenwerk kom je al gauw uit op 25 decibel gehoorverlies in 5 jaar tijd. Dat is veel, veel te veel natuurlijk. Al gauw kwam er de gehoorimplantaat oftewel de Cochleair Implantaat te sprake. Dit was iets volkomen nieuw voor mij, natuurlijk had ik wel eens wat mensen mee zien lopen maar dacht altijd dat het voor echte doven was. Ik voelde mij nooit doof, en dat als ik mijn gehoorapparaten uit zal doen erg weinig hoor. Ik ben altijd al slechthorend geweest vanaf mijn geboorte en daar heb ik eigenlijk jarenlang met behulp van gehoorapparaten nooit echt veel hinder van ondervonden. Maar het werd steeds minder en altijd was ik er goed in om excuses te bedenken. Het lag aan de gehoorapparaten, de onlangs geleden verkoudheid en die mensen aan de telefoon praten ook wel verdomd veel binnensmonds. Zo kan ik nog wel wat opnoemen maar in feite heb ik mijzelf voor de gek zitten houden. Ik moet er wel bijzeggen dat wanneer ik nieuwe gehoorapparaten kreeg ze in het begin wel goed werkten maar na 2 jaar was het vaak al weer een stuk minder.

Maar ineens zit je dan bij een intake gesprek voor een CI. De uitleg was verhelderend en duidelijk dat het een uitkomst voor mij kunnen zijn. Vooral vanwege het feit dat ik een kokerzicht heb door Retinitis Pigmenthosa waarvan het zicht kan verslechteren, dan is een goed gehoor erg belangrijk. Tijdens het gesprek stond er een grote doos op tafel waar alles in zat. Het was eerst wel even schrikken toen ik het apparaat zag, het was best groot en opvallend. Snel stapte ik over deze vrees heen, als het helpt dan moet het maar dacht ik bij mij zelf. Maar goed de intake gesprek was het begin van een lange reeks van onderzoeken en afspraken in het ziekenhuis en Kentalis. Ik heb vanaf 24 oktober maar liefst 12 keer de stoelen uit geprobeerd van het UMCG en Kentalis. Er komt veel bij kijken, en dat is ook logisch want het is niet even zo dat de amandeltjes geknipt worden. Van evenwichtsonderzoeken tot gezichtsveldonderzoek ik heb het allemaal doorlopen en het werd steeds duidelijker dat een CI voor mij een uitkomst zal zijn. Op 5 januari kreeg ik uiteindelijk de uitslag van de scan, dit was eigenlijk het belangrijkste want zal er in mijn binnenoor ergens niet iets goed zijn geweest hield het hele verhaal op en dat zal na alles wel een grote teleurstelling zijn geworden. Maar gelukkig bleek dat tot zover het goed is alles prima in orde was aan de binnenkant de oren. Dit was de bevestiging dat het wat de technische kant betreft geen belemmeringen meer waren. Wat mij ook tevreden stelde was de oogonderzoeken, want het was al een tijd geleden dat ik dit voor het laatst had laten doen. De achteruitgang bleek mimimaal te zijn en dat geeft toch wel een goed gevoel al zegt dat niets over de toekomst.

Vandaag 24 januari is de kogel door de kerk!!. Ik ga het definitief doen alle onderzoeken zijn gunstig uitgepakt en het Umcg heeft een positief advies uitgebracht. De operatie zal op 17 FEBRUARI plaats vinden en dat is al snel!, maar ik denk dat wel goed is omdat er anders veel te lang mee bezig blijft. Wat mijn verwachtingen betreft, ik hou het op stabilisatie van wat ik nu hoor en alles wat meer bij komt is alleen maar mooi mee genomen. Maar als ik alle verhalen zo om me heen hoor dan zal ik heel anders en beter gaan horen. Het is niet zo dat wanneer ik het ding aangesloten krijg meteen alles goed zal gaan, ik zal er mee opnieuw leren horen. Mij rest niets dan afwachten, want na de operatie duurt het ongeveer 6 a 7 week voor ik het apparaat aangesloten krijg en dan begint het nieuwe horen pas!

Ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen, hier onder volgt wat technische details van de implantaat.

Werking van de Cochleair Implantaat

Een cochleair implantaat is een apparaat dat aan dove kinderen en volwassenen de mogelijkheid biedt weer iets te horen. Dit gebeurt doordat het CI de functie van de zintuigcellen in een beschadigd binnenoor overneemt en de intact gebleven gehoorzenuw direct elektrisch stimuleert.

Een cochleair implantaat bestaat uit een uitwendig en een inwendig (geïmplanteerd) gedeelte (zie afbeelding). Tijdens een operatie wordt het inwendig gedeelte geplaatst, het uitwendig gedeelte wordt enkele weken na de operatie aangesloten. De microfoon van het uitwendige gedeelte vangt de geluiden op en zendt de informatie naar een spraakprocessor, die het geluidssignaal omzet in elektrische pulsen. Deze pulsen worden via een snoertje overgebracht naar een zendspoel. Deze zendspoel maakt met behulp van een magneet contact met een ontvanger onder de huid op de schedel.



De ontvanger geeft het elektrisch signaal vervolgens door aan de elektrode, die tijdens een operatie is ingebracht in het binnenoor (het slakkenhuis of de cochlea). De elektrode geeft elektrische pulsen af, die opgevangen worden door de nabijgelegen zenuwuiteinden van de gehoorzenuw. De gehoorzenuw geeft op zijn beurt het signaal door naar de hersenen. Voorwaarde voor het succesvol toepassen van een CI is dus dat de gehoorzenuw en de daarachter liggende zenuwbanen goed functioneren.

Met een CI kunnen zowel zachte als harde geluiden en spraak worden waargenomen. De kwaliteit van de geluids- en spraakwaarneming is echter anders dan bij goedhorenden. Dat is logisch, omdat goedhorende mensen over ongeveer 3.000 zintuigcellen beschikken om geluids­signalen door te geven aan ca. 30.000 zenuwuiteinden. Bij een CI wordt het geluid eerst omgezet in een elektrisch signaal en wordt de functie van de 3.000 zintuigcellen overgenomen door maar een beperkt aantal elek­troden (maximaal 22). Desondanks kan belangrijke informatie toch worden overgedragen aan de gehoorzenuw.

youtubefilmpje over de werking van de CI. (excuus voor het kwaliteit van het geluid)

Tuesday's Gone

Train, roll on
On down the line
Won't you, please, take me far
Far away
Now I feel the wind blow
Outside my door, and
I'm leaving my woman at home (my baby's gone)

Tuesday's gone with the wind, yeah
My baby's gone, gone with the wind
Long gone

And I don't know, where I'm going
I just want to be, left alone (oh, yeah)
When this train ends, I'll try again, ooh
I'm leaving my woman at home
My baby's gone

Tuesday's gone with the wind (ooh, yeah)
Tuesday's gone with the wind, yeah
Tuesday's gone, gone with the wind, yeah
My baby's gone with the wind
Train, roll on
Jump on
Yeah
Haha, yeah

Tuesday's gone with the wind (yeah, yeah)
Tuesday's gone with the wind, yeah
Tuesday's gone, gone with the wind, yeah
My baby's gone with the wind
Train rolls on

Train, roll on, many miles from my home see I'm
I'm riding my blues babe, blues away, yeah
Well Tuesday you see, ooh, she had to be free, yeah
But somehow I've got to, to carry on (my baby's gone)

Tuesday's gone with the wind
Tuesday's gone, long gone with the wind, Tuesday's gone
Tuesday's gone with the wind
My baby's gone with the wind
Train, roll on
Train, roll on (yeah)

Ride on train
Ride on train
Ride on train
Train, ride, train, ride on
Train, roll on
The train it rolls on
Train, roll on
Train, roll on

Lord, I can't change (I can't change)
Lord, I can't change (I can't change)
Lord, I can't change
Lord, I can't change, yeah (yeah-yeah / train, roll on, yeah)
Ride on train, yeah, yeah, yeah,yeah (yeah)
I can't change

Train, roll on
Ride on train
Lord, I can't change, no
I can't change
Ride on train