woensdag 20 december 2006

onwennig

Mijn beide ogen gaan langzaam open, de beide kokers zoeken de tijd. Wanneer mijn ogen de digitale cijfers van mijn trilwekker welke 10:33 uur aangeven verdwijnt de ochtend geilheid als sneeuw voor de zon. Ik spring uit bed en vloek in het sranan, papiments en een beetje grunns de boel bij elkaar. Bijna draai ik de nationale alarmlijn voor verslapers. Terwijl ik het nummer indruk bedenk ik me dat ik vandaag helemaal niet hoef te werken. Ver in mijn achterhoofd herinner ik me dat ik half slapend en half dromend mijn wakker heb uitgedrukt om half zeven in de vroege ochtend. Dus hoef ik geen smoesjes of andere leuke verhalen te gaan bedenken waarmee ik bij de baas kan aankomen. Had in die korte tijd van verwarring, angst en ergernis over het verslapen al heel wat bedacht. De domste daarvan was dat ik overvallen zal zijn en dat een stel Polen mijn trilwekker mee hadden genomen, en zodoende ik niet wakker kon worden op tijd. Een andere de meeste logische en waarschijnelijkst was toch dat die sma (naam weet ik niet) de wekker per ongeluk met haar kleine teen had uitgedrukt toen we aan het sporten waren. Dat zal mijn baas maar al te graag gelooft hebben maar dat is helaas voor mij niet gebeurt.

Maar goed een vrije dag midden in de week, al krijg je wel een beetje het kortjakje gevoel want het is zo vreemd ineens om vrij te zijn terwijl je normaal achter je bureau zit te werken. Ik werk nog maar vier maand maar het werken is al zo ingeburgerd bij mij dat ik haast niet beter weet. Wat ik daarvoor deed? Al sla je me dood, ik zal het zo effe niet weten, en dat is serieus. Natuurlik had ik toen ook wel genoeg te doen, want je past je leven er op aan maar toch. Op deze vrije dag, was er genoeg te doen de taart van gister moest nog weggelopen worden en dat lopen was ongeveer 24 km. De wasrek wat al sinds zaterdag vol met schone was hing kon eindelijk eens opgeruimd worden. Eens tijd genomen om lekker voor mijzelf te koken. Dat koken werd een hocusspocus vispotje wat trouwens lekker smaakte. S avonds is het weer kleren strijken voor de volgende dag net alsof er niets gebeurt is. Tja zn vrije dag is op zn tijd wel eens lekker, ik heb vandaag tenminste geen stuk taart in handen gehad.......

Geen opmerkingen: