Vandaag na lange tijd weer naar Hoogezand gelopen, hardgelopen wel te verstaan. De 4 oktober komt steeds een beetje meer dichtbij en aangezien ik me als een soort luie hond had gedragen wat het lopen betreft afgelopen week werd het natuurlijk nodig tijd. Het weer werkte niet echt mee, wind en vooral regen waren de voornaamste tegenstanders. Jammer voor hun begaf ik me op een zeer bekend terrein en zal me niet van de wijs laten brengen door wat water en wind. Voor een echte loper is het weer geen excuus om niet te gaan lopen. Nadat ik eindelijk alles weer bij elkaar had gezocht zette ik me zelf in beweging en liep dwars door de videotheek heen om een dvd af te leveren, de dames achter de balie verbouweerd achterlatend. Zoals gezegd waren de weersomstandigheden de grootste tegenstanders en dus deed de regen zijn best om mij in de begin kilometers al behoorlijk nat te krijgen. Snel gingen de hoortoestellen in een boterhamzakje en liep stug door. Dwars door de stad en verlaten industrieterreinen. De regen kreeg door dat hij mij niet klein kreeg met zijn gesputter en hield er langzaam mee op. Ik dacht lekker verder te kunnen lopen toen ineens de wind behoorlijk opstak, nou ja ik kwam nu op een open stuk en had tot daar geen last gehad van de wind. De wind blaasde zich suf, eerst van opzij en later recht op mij, maar toch liet ik me niet van de wijs brengen door wat wind. Ik liep nu op een fietspad tussen Waterhuizen en Hoogezand, het fietspad waar ik niet alleen al vele loopkms had liggen maar ook vele fietskms. Jaren geleden toen ik nog een scholier was befietste ik deze weg naar Groningen en weer terug en dat 5 dagen per week en dat wal effe 36 km per dag..Toen lag er nog geen mooi geasfalteerde pad in maar iets van grind en vele gaten. Toen vocht ik op de fiets tegen de weerselementen die mij soms zo moeilijk probeerden te maken. De ene keer zo koud dat je vingers er bijna afvroren, de andere keer zo heet dat de banden leken te smelten. Maar vaak was het strak windje mee en op de terugweg een strakke windje tegen, met veel regen. Veel jochies werden groot door uit de pindakaaspot te snoepen, maar ik dus op deze weg. Verschillende fietsen werden versleten tussen Hoogezand en Groningen, soms door een ongeluk en vaker door mijn fietsstijl, want van langzaam fietsen had ik nog nooit van gehoord. Spannend was het altijd om zomers de colonne mooiweerfieters (dat waren scholieren die in colonne fietsen naar stad omdat ze alleen niet mochten van hun ouders) voorbij te gaan met een rotgang met de versnelling op de zwaarste stand en hopen dat er van de andere kant geen andere snelle rakker aan kwam. Soms kreeg ik een brommer in mn reet, of belande ik op de motorkap van een witte auto (in de mist, tja hoe verzin je het) maar niets weerhield me ervan het fietsen te laten. Een keer toog ik door een heuse sneeuwstorm naar school, op school aangekomen bleek dat ik de enige was die de school die dag heeft kunnen bereiken. Na een kop chocomel van de conciërge ging ik weer door de sneeuw richting huis. Ja dat was kicken, net zoals nu het lopen kicken is, het lijkt absurd lopend door een plensbui, sneeuw, hittegolf of heuse storm maar weet je het het is gewoon lekker!!!! Opeens was ik de beelden over de fietstochten kwijt en zag langzaam Kropswolde tevoorschijn komen. Na dit soort mijmeringen flashback of of what ever weet ik weer waarom ik loop en het zal blijven doen.
Tis gewoon lekker
beter nog het is heerlijk!!!!!!
Dus weer of geen weer, er zal altijd gelopen worden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten