Toen ik vanmorgen wakker werd had ik een dof gevoel in mijn rechterhand, en niet omdat hij nu mij beste mattie is, ik had er mee onder de kussen liggen slapen (de hand dan he) dus doffer dan dof kon haast niet. Het is wel een apart gevoel, wanneer je je ochtendritueel aan het uitvoeren bent. Je gaat naar de plee en houdt Der Jan vast met je doffe hand. Ja dit is echt mannentalk want de vrouwelijke lezertjes weten echt niet eens waar dit over gaat. Om het zelfde gevoel te ervaren kan je als vrouw zijnde 5 min op je hand gaan zitten en daarna een winterpeen vasthouden ofzo. Nou zn gevoel hebben dus mannen als ze dus op hun hand zijn gaan slapen.
Maar goed na een paar koppen koffie is dat dof gevoel ook weer weggewerkt. Dus denderde ik de dag door, ik vulde het met nietszeggende chatsessies, fietsen op de hometrainer met muzikale begeleiding van Zuchero. Daarna effe shoppen bij mijn vertrouwde supermarkt. Daar binnen gekomen bleek dat ze een gedaante verwisseling hadden ondergaan. Geen leuke kassiers meer, geen hebron bronwater en zal ik je ik nog wat zeggen helemaal geen super de boer meer. In 2 dagen tijd was het veranderd in de Spar. Wat? ja de Spar, ik kende het alleen nog maar van roooie rinus en pe daalemmer over koop je pindas gewoon bij de spar. De mooie dames hebben ze verwisseld voor een stel puisterige studenten. De hebronwater is vervangen door een eigen merk. Goedkope wijn hadden ze er niet meer, want Spaanse wijnen zijn volgens de Spar nog exotisch, en wat exotisch is moet je voor dokken en flink ook. En erger nog van Japanse mix heeft de spar nooooit van gehoord. Dus op de kleintjes lettend verliet ik met alleen een doos champions en met een dof gevoel de winkel wetend dat ik na 6 jaar hier niet weer zal komen. Ach had ik maar de telefoonnr gevraagd van die exotische kassiere, nu is het te laat.
Het leven gaat gewoon weer verderen zo aaardig waren die kassieres ook weer niet Ik maakte een heerlijk pasta klaar met die dure champions van de Spar. S avonds ging ik weer naar eens voor de verandering een brief schrijven naar een dame in Suriname, ik had dr veel torries te vertellen enzo en zo eindigde ik de dag ook zoals ik het wsa begonnen namelijke met een dof gevoel in mijn rechter(schrijf)hand
Rogier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten