Op dit moment wanneer ik jullie weer zit te verblijen met mijn boodschap zing ik de blues, Chubby blues. Een glas wijn erbij tja het is een echte bluesavond. De blues past goed bij mijn stemming, ik bem MOE. Niet lichameljk moe maar geestelijk moe. Murw geslagen door alle obstakels waar ik schijnbaar als een blinde steeds tegen aan moet lopen. los gelaten in een woud van regeltjes en wetten, het donker in het woud en ik weet zo langzamerhand meer welke kant ik op moet gaan. Afwijzing van een sollicitatie waar ze je eerst blij maken met een dooie mus, een aanvraag bij de gemeente waar ze het met open armen in de bureaucratische molen schijnen te gooien. Je doodgooien met vacatures waar je niets aan hebt zoals baarmoederonderzoeker of chirurg bij de hartafdeling. Misschien is er een thuiscursus voor die eerste functie, maar ja heb geen baarmoeder bij de hand. Mijn ik-zoek-een-betaalde-baan-map is al dikker dan mijn strafblad door al die afwijzingen. Bij de een ben je een van de 100 en bij de ander ben je een van de 200. Goedbedoelde opmerkingen vanuit de omgeving van je bent echt niet de enige en de economie is shit en blabla, tja denk ik dan maar ik word wel steeds kaler en eigenwijzer. Ach ik moet ook maar niet zo zielig gaan doen want als ik werk heb is het ook niet goed, want dan moet je er weer te vroeg uit of roddelen de collegas over jou, of heb je in het ergste geval een onbetrouwbare werkgever. Nou dat kan ik uit ervaring vertellen dat, dat een stuk erger is dan een onbetrouwbare partner, want bij een (onbetrouwbare) partner gaat het alleen om neuken en van je baas krijg jij je centen (als het goed is). Eigelijk veranderd er niets aan als je een baan hebt of niet je blijft toch wel zeuren denk ik, maar ja wat extra poen kan gaan kwaad en als je daar voor eerlijk je werk gedaan hebt is het helemaal mooi. Ach ik denk maar zo mijn tijd komt wel, hopelijk vragen ze later in het bejaardenhuis niet naar mijn relevante arbeidsverleden..................
ik denk serieus dat ik maar weer moet gaan doen waar ik goed in ben, tenminste dat wordt al jaren tegen me geschreeuwd van DAT MOET JE DOEN MANG,No spang je. want daar ben je goed in. Juist Schrijven daar was en ben ik nog steeds wel gedreven in. Ik moet zeggen dat ik er de laatste paar weken weer aan zit te denken om te gaan schrijven, geeen brieven meer zoals ik naar half Suriname heb geschreven. Daar waren ze trouwens maar al te blij mee want de komende 10 jaar is daar van papier tekort geen sprake. Ik heb wel een aantal ideeen opgedaan, en ik moet er bij zeggen dat ik daar door geinspireerd ben door een suridame. En geloof me het is een echte dame, als god echt 7 dagen nodig had om alles te schapen wat hij gedaan heeft is hij toch wel zeker 6 dagen maar haar bezig geweest, en de rest heeft hij op zijn rustdag extra moeten doen. Sommigen kunnen me op een af andere manier weer doen inspireren om de pen of beter gezegd het toetsenbord in de hand te nemen. Misschien dat ik me volgende week een paar dagen afzonder van de buitenwereld om te schrijven. Waarover zie ik dan wel weer. Boeiend wordt het vast wel.
Het hardlopen gaat wel lekker, ik waan me al helemaal als haile, de kms vliegen vlot onder mij door en ik begeef me op een onbekend terrein langzaam richting mn doel. En wat dat doet is weten julie nu zo langzamerhand, jaaaaaaaaaaa Berlijn klinkt alweer afgezaagd he. Maar het lopen gaat dus lekker al veel kms gemaakt deze week. Volgende week mijn eerste wedstrijd i het donker dus ook wel spannend!
maar nu gaat deze vermoeiende hardlopende werkzoekend maar es zn bedje opzoeken
rogier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten