Engerds van het park

Iedereen kent ze wel, elk park, bos of winkelstraat heeft zijn eigen enge mannetjes. Mannetjes die je overal ziet op duiken. Van die mannetjes die in zich zelf gekeerd zijn en maar wat onverstaanbaars lopen te mompelen. In mijn achtertuin heb je ze ook, meerdere zelfs. Ik heb natuurlijk nu niet over hardlopers die er eng uit zien maar de echte engerds die je er elke dag wel een x tegen komt. Zo ging ik lopen vandaag en kwam er weer wat tegen, eentje die er eigelijk niet eng uit ziet kan eigelijk zo voor een boek en platenclub in de Herestraat gaan staan. Hij begint namelijk altijd met; heey hallo vriend, en het verhaal wat er na komt is ook vrij bekend. Eigelijk is dat ook altijd het zelfde, maar sommige woorden past hij aan het tijd van het jaar aan. Geld vragen voor het slaaphuis is logische dat je dan zegt dat je niet in die verrekte kou buiten wil slapen. De zomerversie ben ik effe kwijt maar zal ook wel iets zieligs in de trant van geef me die geld of ik verregen weer eens in een oerhollandse zomernacht! Ik reageer nooit, en van hem zal het wel een gewoonte zijn om iedereen aan te spreken, want waar moet ik in mijn strakke hardloopkleding nou geld tevoorschijn toveren als ik het zal willen geven. Even verder op zit er weer een enge man op een gitaar te rammelen en neemt af en toe een flinke slok goedkoop bier, er schijnt leven na de dood te zijn is zijn boodschap. Hij roept wat over mijn broekje, misschien vindt hij dat wel eng. Ze horen haast in het stadse straatbeeld thuis en ieder plekje heeft zijn eigen engerds nodig denk ik dan. Ik was lekker aan het lopen en deed na afloop wat rek en strekoefeningen, terwijl ik daar aan het rekken ben komt er een moeder met daar achter gefietst een klein meisje op een driewieler. Het meisje zal zn jaar of 3 a 4 zijn geweest. Het kind kijkt mij met grote ogen aan en het mondje valt open.Tja een hardloper in hardloopkleren is natuurlijk vreselijk eng! Kon dr nog niet waarschuwen want anders was ze zo tegen een eeuwen oude boom op gefietst. Later bedacht ik me dat ik nu voor haar de engerd van het park ben…………….