Vandaag was het weer een loopdag, zoals de een de auto wast of de tuin doet loop ik meestal op zaterdag. Ik besloot gewoon maar op pad te gaan en te kijken welke route ik zal nemen, ik nam water mee voor het geval ik lang op pad zal zijn. Nadat ik het Noorderplantsoen uit was besloot ik er flink tegen aan te gaan en dus een lange route te nemen. Via Hoogkerk liep ik door vrij nieuwe wijken (de held, kranenborg) Bij het Reitdiep ging ik links richting het v, Starkenborghkanaal. Het is een van mijn vele lievelingsroute geworden, want ook al zit je zo dicht bij de stad het is er heerlijk rustig. Langs het van Starkenborghkanaal loopt een pad en daar kan je lekker lopen zonder dat je er iemand tegen komt. Toen ik bij het kanaal kwam voer er net een binnenvaartschip met een of ander goedje langs. De schipper en ik staken de hand naar elkaar op, en het leek net of op dat moment het startsein was gegeven voor een echte wedstrijd. De schipper voerde de snelheid wat op zodat het water tegen de boeg uiteen spatte in duizenden elementen. Ik had wel zin om wat snelheid te maken en begon ook stevig door te lopen wat nog wel effe uitkijken was want de regen had de structuur van het pad weer eens veranderd. Dat weerhield mij er niet van om stevig door te blijven lopen. Het schip tufte door en langzaam kwam ik langszij. De schipper en ik keken elkaar af en toen recht in de ogen aan, helaas voor hem mocht hij er schijnbaar niet harder. Met nog 2 km te gaan waagde ik het er op en begon aan een forse versnelling, zn eentje waarbij een spontaan irritante lopershoestje te voorschijn kwam. Na een paar keer spugen was dat ook weer weg, ik zette nogmaals aan, en zat nu op een lijn met het uiterst puntje van de boeg. De schipper had alles van zijn boot gevraag en bleef op eenzelfde tempo varen. Ik liep steeds verder bij hem weg tot zeker 30 meter. Nog een paar 100 meter te gaan, daarna zal het pad van het kanaal afwenden. Nog een keer zette ik flink aan, het ging lekker het ging goed. Nog 100 meter, ineens kom ik in een wolk van vervelende vliegjes terecht. Een compleet voorgerecht naar binnen gekregen, de rest van de familie vlieg die niet in mijn maag terecht gekomen waren zaten in mijn ogen, neus , oren en eigelijk overal waar je ze niet wilt hebben. Snel spoelde ik mijn ogen uit en liep verder want hoorde het schip weer naderen. Die laatste 100 meter gooide ik er alles uit. Op het einde van het pad bleef ik staan om me te ontdoen van de vieze vliegjes. De schipper voer voorbij en stak weer zijn hand omhoog en voer vrolijk verder naar de volgende loper die het tegen hem op zal nemen……..
Tja zn voorgerecht scheelt wel hoor, je eet van het hoofdmaal veel minder………..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten