Versuft en doof door de verkoudheid liep ik over straat, nou ja de verkoudheid maakt je niet duf maar die middeltjes die ingezet zijn om het te bestrijden wel weer. De noodzakelijke dingen moesten gedaan worden. Al was ik liever in thuis gebleven, toch maar effe in de kleren gestoken. De wereld draait gewoon door ook als je ziekjes bent. Het lijkt als een soort van slowmotion af te spelen. De zwerver benadert mij met de vraag die ik al 8 jaar hoor, alleen dit keer hoor ik hem niet, met een handgebaar poeier ik hem af. Door de straat zie ik een pizzakoerier die schijnbaar levensmoe is gewoon vol gas door het rode stoplicht racen. Optrekkende auto’s kunnen nog niet op tijd remmen, anders was er heel wat meer beleg op die pizza gekomen dan de bedoeling was. Met mijn wazige kop zie ik het allemaal, en even denk ik dat ik in een slecht droom of film ben beland. Heel ouderwets dump ik mijn acceptgiro’s bij DE bank naar binnen en loop weer terug. Dan komt er een dushi naast me fietsen, blijkbaar riep ze me al een hele tijd, maar ja ik niet horen en ik niet zien. Deze dushi is druk, en heeft schijnbaar veel te vertellen. Alweer zwanger? Oo sorry je vindt Jannes gewoon een toffe zanger? Nee dat was het blijkbaar ook niet. Ze wil met me dansen, sjansen en andere leuke dingen doen, maar mijn hoofd zit te vol met snot en ander grieperige dingen om dat leuk te vinden op het moment. Ik wimpel haar af met de woorden dat ik alles wel met haar wil doen als ik weer helemaal fit ben, dan ook echt alles. Blijkbaar werd het niet zo gewaardeerd, want zonder me te kussen fietste ze snel weg door het rode stoplicht meende ik een middelvinger te zien. Dat laatste kan natuurlijk ook een hallucinatie zijn, want die tabletten doen hun werk verdomd goed. Snel liep ik door naar de Jumbo om een voorraad vitamines in te slaan, daar wordt ik bijna ondersteboven gereden door zelfmoordcommando’s op de fiets, eigelijk zijn het studenten die het heel gewoon vinden om op het voetpad met een noodgang voorbij te racen. Vandaag heb ik geen zin om op zij te moeten stappen, en het geluk is met mij dat de aanstormende studente toevallig remmen op haar fiets had. De supermarkt is de vol en te druk, krijg medelijden met me zelf dat ik er door heen moet. Snel kort ik het denkbeeldige lijstje in mijn hoofd in om zo sneller weer buiten te staan. Snel het verkorte lijstje afgewerkt en ik stond weer buiten, missie geslaagd en snel weer naar huis, de zwever met zijn al bekende vraag negerend.
say goodbye
hello cruel world
Geen opmerkingen:
Een reactie posten