Nadat ik vanmorgen met een katerig gevoel van de overvloedige parbobier van de avond van te voren wakker werd keek ik naar buiten, het was droog maar dat was ook alles mee gezegd. Het was donker, erg donker, het leek net of een of ander iets een deken over de dag had gelegd en niet van plan was die vandaag nog weg te halen. Vandaag besloot ik om niet te gaan lopen, moest achter sintekerklaas kadootjes aan (laat die man het zelf eens doen zeg) en vandaag liep er nog nietzoveel koopvee rond als de volgende dag. Dus snel liep ik door de stad in zn 3 uur bezocht ik alle winkels waar voor mij betaalbare kadoos zouden liggen (voornamelijk restpostzaken). Helaas heb ik nog niet gescoord, ja alleen 4 pakken Pasta (aanbieding) maar ja dat is het vermelden eigelijk niet waard. Ik eindigde in de wereldwereld ook wel Fairtrade geheten. Alles was er mooi alleen de prijzen waren er niet zo fair. Niet voor iemand met weinig doekoe. Ik liep snel naar huis want had het wel gehad in het centrum het was koud en begon ook te regenen met wat natte sneeuw.
Toen ik thuis kwam vernam ik op het nieuws het weeralarm elders in het land, mensen die al de hele dag vastzaten in hun autos, in het kleinde landje ston maar liefst 800 km file, dat is langer dan een retourtje Groningen-Maastricht. Er is veel sneeuw gevallen, er is een crisiscentrum ingericht, rode kruis deelt dekens en voedsel uit. NS doet ook mee door mondjesmaat treinen te laten rijden. Beelden van de film The day after tomorrow schieten door mn hoofd, morgen zijn wij hier aan de beurt denk ik dan, Dus morgen op tijd van bed en hamsteren. Hoe ga ik me warm houden wanneer de kachel het begeeft bij een min 20??? en wat te doen wanneer de stroom uitvalt?? Ik heb al een route door mijn huis gestippeld die ik hardlopend af zal gaan leggen net zolang tot de kou voorbij is. Maar de kou blijft aan en ik zie me zelf al mijn hele boekencollectie verbranden om beetje warm te krijgen en me in levend houdend met sneeuw die ik in mijn hand opwarm. Hoe ik daarna mijn handen weer warm krijg denk ik nog niet eens aan. Volledig afgesloten van de buitenwereld wacht ik langzaam tot de kou voorbij gaat, maar dat gebeurt niet, de sneeuw hoopt zich op en het hardlopen buiten kan ik dus eerst ook wel vergeten. De eerste slachtoffers in de straat zijn de studenten met hun constante achold percentage in hun bloed, namen weet ik niet, ken ze niet alleen hoor ik ze niet meer. Al dagen verstoken van nieuws en van me ma op msn. De deken was nog steeds niet weggetroken, het bleef door sneeuwen en sneeuwen en sneeuwen
en ikke???? ik bleef maar lopen en lopen en lopen .............................................
Rogier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten