Spraakwartaal

Iedereen die mij kent weet dat ik veel praat. Mijn familie, mijn vrienden en nu ook mijn collegas weten daar alles van. Naast de vele dialogen voer ik ook geregeld gespreken met mij zelf. Nou ja ik noem het hardop denken, en daar is niets geks aan toch? Eigelijk praat ik niet met mijn zelf maar ben ik soms in hevige disccussies verzeild met de pc. Dan vraag ik hem hard om uitleg waarom het niet gaat zoals ik het wil. Of soms is het heerlijk om mn gedachten hardop uit te spreken, nou ja sommige gedachten kunnen natuurlijk beter intern blijven. Anderen denken dat ik het dan tegen hunnie heb en dat is soms wel verwarrend. Maar ik heb door dat ik niet de enige ben die het doet, dus zo gek is het allemaal niet. Wat wel gek is en altijd gek zal blijven zijn de mensen die hardop op straat praten, automatisch kijk je dan zn persoon aan en al snel zie je een koptelefoontje en soms ook niet. Maar die nieters vragen je meestal daarna meteen om doekoe. Met het koptelefoontje kan mobiel gesprekken voeren en blijkbaar moet je erg hard praten door het ding om je verstaanbaar te maken. Of is iedereen zo doof? of hoor ik zo goed? Zo gek ben ik natuurlijk niet, als ik op straat gebeld wordt zoek een rustig steegje op om effe intiem te kunnen bellen. Anderen bleren gewoon alles over straat, die kunnen zo vis gaan verkopen op de markt. Onbedoeld krijg je delen van gesprek mee, gesprekken over schuldsaneringen, onbeantwoorde liefde en what to do things. Sommige gespreken zijn meer dan de moeite waard om aan te horen. Op deze manier weet ik dat het meisje van de bananenwinkel ook andere dingen doet met bananen dan alleen verkopen. Elke keer als ik dr zie denk ik meteen aan die bananen. Tja dat krijg je als je door zn microfoontje door de herestraat loopt de bleren. Als je alles eens op zal schrijven heb je op een duur een beter iets dan '' sex in tha city '' Misschien ga ik dat wel doen, dus mensen met een mobiel ( en dat is iedereen ) opgepast!