Deze week staat voor mij in het teken van een nieuw begin. Op mijn nieuwe werkplek gaat het goed al heb ik nu nog maar 2 dagen gewerkt het voelt wel goed. Alleen moet ik nog effe wennen om de Cock met Ceeeoooceeekaaa vlotjes uit spreken maar ja dat komt wel. Leuke en veel collegas van jong tot oud van klein tot groot. Vandaag onderweg met andere nieuwe personeelsleden en onderweg beetje aan de praat geraakt met een vrouwelijke collega. Die kwam van oorsprong uit het westen en was er ook al lang achter gekomen dat er echt niets boven Groningen gaat. Toen ik vertelde dat ik een echte stadjer was keek ze me vreemd aan, en ik zag precies wat ze dacht. Je denkt zeker dat ik een Duitser ben was ik haar voor. Door mijn accent een beetje dacht ze dat ik mijn roots in het grote Duitsland had liggen. Natuurlijk heb ik dat meteen effe rechtgezet. Haar haarfijn verteld dat ik een rasechte Groninger ben die af en toe wat uitstapjes heeft gemaakt buiten de provincie. Daar komt bij dat 2 keer de Marathon lopen in Berlijn je nog geen Duitser maakt, misschien wel een beetje een Berlinner maar ja dat is weer een ander verhaal. Desondanks dacht ze het toch dat ik er vandaan kwam, nou ja ze kan er mijn dossier op naslaan en mijn ouders hebben ook geen oorlogsverleden. Waarschijnelijk had ze er geen moeite mee want het gesprek ging meteen over waar mn huis woont enzo. Dus zoveel indruk zal die accent wel niet gemaakt hebben. Maar het is wel grappig want zij was natuurlijk niet de eerste die er over begon en zal zeker niet de laatste zijn. Jullie trouwe lezers hoeven aleen mijn woorden te lezen ipv aan te horen en misschien is dat wel een hele verademing of juist een heel gemis........
Ach ik bin en blijf voor alitijd een Grunner..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten