Vandaag weer heerljik weer, en niet aleen om met de oudere generatie in de tuin te zitten. Dus trok ik mn loopschoenen weer aan om een kort rondje te lopen van ongeveer 50 min. Er stond veel wind, erg veel dat merkte toen ik Hoogezand uit liep. Een beste wind, en erg veel zand dat van de nabijgelegen akkers waaide. Maar ja ik laat me natuurlijk niet kennen door wat wind en zand dus liep flink door. Met de zon erbij kon je haast al ergens in de woestijn ergens in het midden-oosten wanen. Er blij was ik dat ik mn sportbril op had want anders was het met ogen dicht lopen en dan is het met een beetje fantasie heel goed mogelijk dat je dan echt in de woestijn waant. Minder blij was ik met het feit dat ik geen water mee had genomen, ik liep immers maar een kort rondje maar kreeg met al dat zand toch al snel een droge mond. De wind probeerde me op allem mogelijke manieren tegen te werken, het beukte op mijn benen. Helaas voor de wind kunnen mijn benen wel tegen een stootje. enne die eenzame fietser die door Boudewijn de Groot bezongen wordt liet zich er ook niet door klein krijgen. Na zn 4 km kwam ik eindelijk bij het punt waar ik de wind mee had.
Nu was het ineens andere koek, als beloning voor mijn doorzetten gaf hij mij nu alle steun, met deze steun en mijn benen liep ik vandaag hard zo hard zelfs wat ik nog niet eerder gelopen had dit jaar. Een paar kilometers voelde ik me een blanke Keniaan, eentje die zelfverzekerd een aaval pleegde op een eeuwenoud wereldrecord, eentje die er beslst aan moest gaan. In gedachten hoor ik de radioverslaggever roepen en schreeuwen! Het gaat over mij, ze zijn haast bang dat het record er aan gaat lijkt het. Maar ik zet door, gedreven door de radioverslaggever geef ik nog extra, en men wordt nog wilder. Gekke gedachten zijn het, maar het gebeurt wel vaker want het vakblad voor Runners doet er zelfs een onderzoek naar die uitzonderlijke gedachten van die even zonderlijke lopers. Hoe het afloopt met de recordpoging is niet bekend, want na 3 km komt het de afslag die mij weer richting het startpunt brengt. De radioverslaggever is als donderslag bij heldere hemel verdwenen en ik sta alleen in mijn gevecht met de wind en zand..........
Wat is lopen toch heerlijk......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten