17 paar ogen

Vandaag was ik weer eens aan de loop, lopen wat ik dit jaar nog niet echt vanzelfsprekend gedaan heb. Blesures houden me steeds aan de kant. Vanuit het wereldje krijg ik steeds maar weer de vraag '' loop jij niet meer? '' want tja ik de afgelopen jaren toch een vaste loper uit van het meeuwscircuit. Natuurlijk loop ik nog wel, tenminste als ik weer helemaal toppie ben. Vandaag ging het redelijk kreeg toch weer een beetje last van die kneuzing dus maar effe rustig gelopen. Maar ja wat heet rustig als je bejaarden in hun mobiel inhaalt, en verveelde schooljeugd voorbij loopt die het nodig vinden om je van alles na te roepen. Nou ja jullie begrijpen wel wat ik bedoel met een voor mij rustig tempootje. Dat is voor jullie nog wel aardig snel (voor niethardlopers)

Maar goed onderweg moest ik een noodstop maken en niet vanwege een op de remtrappende scootmobiel, maar mijn blaas gaf aan dat het nodig tijd was weer eens wat te lozen. Dus besloot tot een onmiddelijke stop in de berm om daar een illegale lozing uit te voeren. Na wat gehannes met het touwtje en daarna met mijn jannes kon ik me eindelijk opgelucht voelen. Met een forse straal vlogen de al genuttige liters spa rood eruit. Tja het was heerlijk gewoon tot ik recht naar voren keek. Daar staarden 17 paar ogen me aan, ik schrok me dood natuurlijk. Al die ogen keken me wezenloos aan, ze waren gestopt met eten waar ze mee bezig leken te zijn. Al die ogen bleven mijn kant uit kijken en verder stonden ze doodstil. Erg genant vondt ik het, want er waren ook een stuk of wat hele jonge ogen bij. Aangezien al die ophef over die nieuwe pedofielenpartij trok ik snel mijn tight omhoog, zodat Jannes weer op zn plek zat. Daarna bleef het stil, en niemand bewoog zich, dacht nog wel een scheet te horen maar kan me vergissen. Misschien waren ze niet van mn jannes geschrokken maar hadden ze nog nooit een hardloper van zo dichtbij gezien. Een echte hardloper in strak tenue zie je natuurlijk maar zelden stil staan. Omdat ik niet wist wat ik moest doen deed ik snel wat strek en rek bewegingen. Dat haalde niets uit want al die ogen bleven me aanstaren. Toen vondt ik het wel welletjes en vervolgde mijn weg, met in mijn achterhoofd de volgende keer eerst goed te kijken waar ik mijn jannes uitlaat.

Ik was nog geen 10 meter verder of die 17 paar ogen graasden weer lekker verder of deden hun ding waarmee ze bezig waren voor ik hun ruw stoorde, en de jonge ogen drentelden vrolijk in de wei verder alsof er niets gebeurt was........